In 1999 bezochten we dit deel van Spanje al eens, en de indrukken van toen deden ons besluiten dit gebied nogmaals te gaan verkennen, maar dan in een andere periode (vroege zomer) en met vooral meer tijd voor de Sierra de la Demanda. In 1999 waren we hier van half augustus tot en met de eerste week van september, en we hebben toen een zeer warme en zonnige vakantie gehad.
Deze keer kregen we vooral het weer waar deze hoek van Spanje om bekend staat: vochtig, koel en veel meer zoals een Hollandse (of zelfs een Schotse!) zomer kan zijn. Er waren dagen dat de temperatuur niet boven de 10° uitkwam! Daarnaast was er ook veel wind. Al met al hebben we in deze vakantie een kortere afstand gereden dan voor ons gebruikelijk is, maar daardoor kwam dan wel meer tijd vrij om ter plaatse meer te wandelen of dorpen en omgeving te verkennen.

Ook nu weer hebben we onze route in belangrijke mate door de weersontwikkelingen laten bepalen. De dagelijkse weerberichten waren een belangrijk hulpmiddel daarbij. We hebben maar één keer echt in de regen gefietst, maar dat was wel bij de beklimming van de San Glorio, waarbij het op de top zelfs hagelde! En bij de afdaling van de Santa Inés hebben we (gedwongen door een lekke band!) moeten schuilen voor een korte onweersbui. Deze vakantie was wel de eerste vakantie sinds 10 jaar fietsen in Spanje dat we dergelijk weer hebben gehad. Weer zoals dit is wel zodanig dat je je erop kunt kleden, bij temperaturen boven de 35° valt er weinig meer te doen zoals we goed weten uit 2000 toen we van Alicante naar Argelès reden.

De gebruikte kaarten:

• Michelin 442
• Picos de Europa (top. kaart)
• Sierra de la Demanda (top. kaart)

21 juni, 1600 km
De fietsbus die ons vanaf Breda naar Santander brengt is niet helemaal vol, en één compartiment van de fietsaanhanger is nog leeg waardoor onze tandem niet hoeft te worden opgehangen maar makkelijk in dit deel kan worden vastgezet.
We hebben nieuwe wielen op onze tandem, want op onze vorige tocht in dit voorjaar – rond Alicante - waren we in een kuil gereden en hadden de velgen en naven het niet overleefd; bovendien zaten ze er al ruim 9000 km op.

22 juni, 16 km
Het is lichtbewolkt met boven de kust grote blauwe stukken. Aangename temperatuur. We nemen ruim de tijd om de fiets op te tuigen en onszelf rijklaar te maken en om 11.45u rijden we weg. We rijden eerst nog even naar het mooie weggetje rond de vuurtoren Faro de Cabo (waar we in 1999 een wandeltocht maakten), eten daar wat van onze voorraad en gaan dan via de weg naar Cabo Mayor en de C230 en C231 naar La Albericia en Liencres. Daar houden we het voor gezien want er ligt een leuk hotel langs de weg (Maria José). Onze nachtrust in de bus is trouwens ook matig geweest. We eten in het dorp en wandelen later via een fraai binnenweggetje naar de kust. Dit is typisch een gebied van "tweede huizen", want er staan veel nieuwe huizen, maar bijna allemaal nog leeg en met de luiken dicht. Bovendien staan overal zware hekwerken en muren omheen en blaffen de honden je kwaadaardig toe (rotdogs zijn we ze gaan noemen!).

23 juni, 29 km
Het is egaal grijs als we om 10u wegrijden, een beetje mistig zelfs. De weg slingert op en af langs de kust met korte, steile klimmetjes en dalen. Het is rustig zonder veel verkeer. We volgen eerst de C231 (met na de spoorwegovergang een pittige klim) tot aan Arce waar we koffie drinken.

We krijgen de koffie in een superklein espressokopje. Er ligt een klein plasje koude koffie onderin, en dat moet dan één euro kosten! Na onze klacht krijgen we een nieuw kopje dat voller en warmer is.

We gaan verder over de N611 naar Polanco en Barreda aan de overkant van de snelweg. We schuilen in een bushuisje voor een buitje, doen een lange klim en dalen dan kort naar Santillana.

24 juni, 21 km
Grijs maar droog is het bij het opstaan en alle bars in het dorp zijn nog dicht als we op ontbijtjacht gaan. Daarom maar in de kamer gegeten waarna we om 10u via een lange klim het dorp uitrijden. Bij Cóbreces drinken we koffie (veel meer is er trouwens op dit traject niet te vinden) en dalen dan snel af naar Comillas. Het regent een beetje en in Comillas rijden we wat rond langs de haven, denkend dat dit alles is. Dan gaan we onder de hoofdweg door het stadje in (op zoek naar het door Gaudí gebouwde huis: El Capricho) en komen terecht in een zware stortbui waar we gelukkig voor kunnen schuilen.

Van Labarces naar Bielba.

25 juni, 48 km
Het is grijs en bewolkt, maar er lijkt hoop want er zijn ook blauwe stukken lucht te zien. Om 10.20u rijden we weg via een mooie route naar La Revilla via een stuk fietspad en door mooie estuarios. In San Vicente de la Barquera drinken we koffie en gaan daarna via een mooie, oude binnenweg naar Labarces over de CA847. Het is erg mooi, erg groen, en erg rustig. Klimmend en dalend, maar naar Labarces toe is het 7 km klimmen, een klim die daarna nog even verder doortrekt. Het is inmiddels aardig zonnig en warm geworden.

26 juni, 39 km
Er is veel zon bij het opstaan en we hebben een lekker ontbijt voor we om 9.30u wegrijden. We racen net als in 1999 de Desfiladero de la Hermida in, en ook dit keer bereiken we een hoge snelheid. In La Hermida drinken we koffie met uitzicht op het weggetje dat we in 1999 moesten klimmen naar Linares toe. Wij gaan door naar Potes en bij Lebeña wordt de vallei wat opener.

27 juni, 24 km
Het is wisselend bewolkt als we om 8 uur wakker worden, maar als we om 9.30u weg willen rijden is het beeld totaal anders: veel bewolking en lichte regenval, soms een donderklap.
In La Vega begint de klim van de San Glorio pas echt, en er moet nog 1000m hoogteverschil worden overbrugd. We trekken onze regenkleding aan en vertrekken. De regen zelf valt niet al te hard, een broek hebben we niet nodig, maar door onze inspanning worden we toch al snel erg nat in dat pak! Bij de afslag naar Vejo schuilen we in een bushuisje, de regen is gestopt. ↓

En wij maar wachten op die bus!

Ik trek ook droge kleren aan, want onder mijn regenjack is geen draad meer droog! De omgeving is prachtig en ondanks de laaghangende bewolking is er vrij goed zicht. We vertrekken weer en klimmen gestaag verder, waarbij af en toe flink steile stukken zitten, maar dat wisten we al van 1999.
We worden gepasseerd door twee racefietsers. Bij het weilandje bij kmp 130 staan we weer even stil voor een korte pauze (in 1999 hadden we hier 3 kwartier nodig om bij te komen van de hitte), de lucht trekt nu snel dicht en het zicht is niet meer dan zo'n 40-50 meter. Het is flink kouder aan het worden en in de buurt van het mirador (na de 4 haarspeldbochten) trekken we een bodywarmer aan, die al snel daarna moet worden vervangen door een regenjack, het is opgehouden met zachtjes regenen! →↑

Embalse de Camporredondo

29 juni, 60 km
We staan op met een prachtige blauwe lucht en overvloedige zonneschijn, het wordt dus mooi vandaag en we kleden ons luchtig aan. Als we buiten komen blijkt dat we iets te voortvarend zijn geweest, er staat een ijskoude, keiharde wind, de Cierzo, en die zal de hele dag blijven waaien en dan ook nog eens tegen! We doen de windvaste kleren maar aan en vertrekken om 9.30u. We volgen de Ruta de Pantanos over de P210 langs twee stuwmeren: het Embalse de Compuerto en het Embalse de Camporredondo, waarbij het laatste stuwmeer dient als bron voor het eerste! ↓

We klimmen eerst naar de stuwdamhoogte van het Embalse de Compuerto, en dat is een stevige klim, maar in de bossen rijdend valt de wind gelukkig erg mee. Eenmaal op de oever van het stuwmeer aangeland, volgt de weg met rustig klimmen en dalen de oevers van het stuwmeer langs prachtige inhammen, grillige kloven en zijtakken en vooral heel veel groen. In de dorpjes onderweg zijn geen winkels te vinden, maar bars zijn er wel en in Camporredondo de Alba en Triollo zijn ook hostals/hotels waar je wat kunt eten of drinken. De weg rond de grote zijtak naar Cardaño de Abajo is vrijwel vlak en geeft een prachtig overzicht over een groot stuwmeergebied, erg mooi. In de bocht van de weg, net voorbij het plaatsje, gebruiken we op een picknickplaats een meegebrachte lunch (met onze heerlijk schapenkaas) – het weer is inmiddels een stuk aangenamer geworden. →↑

30 juni, 32 km
Het weerbericht heeft voor vandaag mooi weer voorspeld, maar als we opstaan is het zwaar bewolkt en er staat opnieuw een keiharde wind! Bovendien is het 10°! Zijn we wel in Spanje? Om even over 10 rijden we weg en na één kilometer stoppen we om de haarbanden en bodywarmers aan te doen, en na de volgende kilometer stoppen we opnieuw om nu de lange broek maar aan te doen! Daar blijven we de rest van de tocht in rijden, het zal die dag niet warmer worden dan die 10°! We rijden naar Salinas de Pisuerga (en passeren weer Muda met zijn bici-caril, zie het verhaal uit 1999), enige tijd meerijdend met een Spaanse fietser die op de spoorwegovergang met zijn fiets in de rails vast was komen te zitten en gevallen. In Salinas vervolgt hij zijn weg en gaan wij koffiedrinken om op temperatuur te komen. Ook in de bar is het weer het gesprek van de dag. Iedereen vindt het winter!
We nemen hier de afslag naar Barrio Santa Maria en Barrio San Pedro. Het is een zeer rustig gelegen weggetje om het stuwmeer heen. Het is een fraai, heuvelachtig landschap waarin het wat prettiger fietsen is dan langs de hoofdweg, vooral omdat we de wind nu even wat gunstiger hebben. Bij Santa Maria zit een grote ooievaarkolonie (op tientallen masten en kerktorens) flink ter klepperen, een leuk gehoor. We rijden verder, maar bij het naderen van Aguilar de Campoo hebben we de koude wind weer fel tegen.

Rotsstapeling ter hoogte van Orbaneja.

1 juli, 68 km
Een strakblauwe lucht als we opstaan en dat blijft ook zo. We rijden om 10u weg, nog wel in lange broek, maar al bij de eerste heuvel gaan de pijpen ervanaf. We fietsen 5 km naar het noorden en slaan dan bij Quintanilla de las Torres af op de CA273 naar Cezura. Deze weg daalt voornamelijk naar het Ebrodal en voert door prachtige landschappen met veel groen en bloemen, maar ook met veel prachtige oude romaanse kerkjes die hier over het landschap zijn uitgestort! Werkelijk prachtige exemplaren zijn erbij. Wel jammer dat ze dicht zijn.
De temperatuur stijgt, er is weinig wind en we fietsen hier met groot plezier, en de warmte doet Jonne goed, want de koude wind van gisteren heeft haar keel flink aangetast. In Villanueva de la Nia staat een Posada en daar drinken we koffie in de hete zon. Dit zou een prachtige verblijfplaats zijn geweest als we geweten hadden dat het er was, maar in geen enkele gids hadden we dit aangetroffen.

Als we verdergaan komen we in het stroomdal van de Ebro aan, en tot aan de aansluiting met de N623 (bij Escalada) rijden we op een traject dat zonder meer de eretitel die ik in 1999 toekende aan het stuk tussen Villarcayo en Oteo, kan overnemen. Het gaat om de eretitel: "mooiste en rustigste fietsroute van Spanje". De weg die we rijden is zo onbeschrijfelijk mooi, zo fantastisch om te fietsen, zo'n prachtige omgeving, bergen, bergwanden, rivieroevers, mooie plaatsjes, begroeiing, watervallen, bochten, gorges en verrassende uitzichten dat iedere beschrijving de route onrecht aandoet. Ga er heen en ervaar het zelf, het gaat om de CA273, CA275 en CA631. Kaart staat hieronder.

Polientes is een rustig plaatsje met 3 verblijfsmogelijkheden, en het wordt ook mooi gerestaureerd, maar het is zulk lekker fietsweer dat we verder willen fietsen. We hopen dan maar dat er plaatsen verderop zijn waar wél hotels zijn die niet in onze gidsen staan vermeld (zoals in San Martin de Elines, waar ook een posada is). De weg is tot aan de provinciegrens met Burgos van "patchwork" kwaliteit, daarna wordt hij beter. Vanaf de provinciegrens is het onvoorstelbaar wat de natuur hier teweeg heeft gebracht: steile rotswanden waarop weer andere rots-stapels staan, een ongelooflijke waterval bij Orbaneja de Castillo (waar ook een hostal/posada schijnt te zijn), en dan nog de weg zelf die langs de oevers draait en keert in alle kompas-richtingen.

2 juli, 45 km
Het is zwaarbewolkt en grijs voor de verandering en na een goed ontbijt rijden we weg om 10.30u. Het steile weggetje (12%-15%) dat we gisterenavond verkend hebben, en dat de officiële toegangsweg is, kunnen we fietsend voor 4/5 opkomen, maar dan moeten we afstappen. We zijn toch nog snel op de N623, dalen dan mooi naar San Felices en nemen 4 km verder de afslag naar Sedano via de BU514. Tot aan Moradillo rijden we licht klimmend over prachtige weggetjes zonder verkeer en door een groen en vruchtbaar landschap.
De dorpjes doen aan de middeleeuwen denken. Na Moradillo volgt een pittige klim naar Quintanaloma over een geheel vernieuwde weg die er in de zon genadeloos bij zou liggen. Wij fietsen nu echter gelukkig nog onder een dik wolkendek. Het is volkomen onbegrijpelijk waarom die weg is vernieuwd, want het is nog geen 4 kilometer, en ervóór en erná is de weg nog van middeleeuwse kwaliteit. Misschien heeft hier een keer een aard-verschuiving plaatsgevonden en hebben ze toen van de gelegenheid gebruik gemaakt om alvast een deel van de weg "aan te passen" (de rest misschien in 2010. . .?)
Na Quintanaloma (dat een of andere onderscheiding heeft gekregen omdat het zo mooi gerestaureerd is, misschien hoort dat stuk weg daar dan ook wel bij) rijden we over een hobbelweg over de hoogvlakte die er kaal uitziet. We sluiten aan op de BU503, klimmen gestaag door, passeren de BU629 en klimmen verder over de BU502 naar de hoogvlakte van Altotero waar onze klim op 1115 meter eindigt.

3 juli, 76 km
Prachtig weer als we opstaan, en dat blijft zo de hele dag. We hebben bij de start nog wel een vestje nodig, maar dat kan bij de eerste beklimming al uit. We rijden over de BU502 naar Cornadilla en slaan dan af naar Briviesca over de BU510. Je kunt de route wat verkorten door via Hermosilla te rijden, maar ik mis die afslag. Tot aan Briviesca hou je een mooie terugblik op Poza de la Sal en de hoogvlakte waar al die windmolens op staan. Gisteren hadden we noordenwind, maar vandaag is hij gedraaid en hij komt nu stevig uit het westen, voor ons is dat zijwind. Dat is vervelend fietsen op de tamelijk saaie weg naar Briviesca, want er zitten niet veel bochten in en je moet je op zo'n tandem aardig inspannen als je zijwind hebt.
In Briviesca lunchen we op het dorpsplein, het is een druk plaatsje. We rijden verder over de BU710 richting Belorado. Het is eerst nog klimmen, bij Bañuelos gelukkig dalen (met stevige tegenwind), dan weer wat klimmen om tenslotte, bij de splitsing bij de BU712 naar Quintanaloranco, aan een 12 kilometer lange afdaling met wind in de rug te beginnen. Nú kunnen we opschieten!

4 juli, 44 km
Het is zwaar bewolkt als we om 10.40u wegrijden. De weg naar San Millán de la Cogolla klimt en daalt, maar heeft vóór Villar de Torre een spectaculaire afdaling waar we een daalsnelheid van 66 km/u bereiken. →

Tijdens de wandeling komt Anguiano mooi in beeld.

5 juli, 15 km
Het is strakblauw en de zon schijnt volop. We vertrekken voor het eerst deze vakantie zonder extra kleren aan! De weg klimt en daalt prachtig langs de Rio Najerilla en de afslag naar het Monasterio is binnen het uur bereikt. Dan volgt een 5 km lange en pittige klim naar het Monasterio zelf, een hoogteverschil van ruim 300 meter. Het is inmiddels heet geworden (28°) en het zweten kan beginnen!
In 3 kwartier zijn we bij het Monasterio waar we een rustige kamer hebben met mooi uitzicht op de vallei. De monnik die ons ontvangt wil steeds Frans tegen ons praten terwijl hij toch ook goed Spaans spreekt en wij ook alleen maar in het Spaans antwoorden! Het eten later in het restaurant valt tegen en is vooral lauw.
Wij wandelen 's-middags de GR93 die ook hier passeert en die over de Pancrudo (2012 m) gaat. Het valt een beetje tegen, want de route volgt grotendeels de onverharde weg (waar een auto ons tegemoet komt) en we wandelen de hele tijd in de zon terwijl er prachtige paadjes tussen het groen op ons liggen te wachten! Daarom dalen we af naar de rivier, zo'n 100 meter lager dan het Monasterio, blijven daar een tijdje en wandelen een stuk langs die rivier.

6 juli, 44 km
We doen rustig aan bij het opstaan, het dal hangt nog vol met nevel en ook rond de toppen is dat het geval. Wel is de zon bezig zijn werk te doen, en wij nuttigen eerst maar eens een uitgebreid ontbijt. In de afdaling om 10.40 hebben we nog even een broek en windjack nodig, maar als we na 10 minuten beneden zijn schakelen we over op zomerkleding. De weg volgt nu op prachtige wijze de vele windingen van de rivier door een smalle kloof. Iedere bocht levert weer een nieuwe verrassing op en we hoeven maar licht te klimmen naar de stuwmeerhoogte, waarvan de dam 2 kilometer voorbij Viniegra de Abajo ligt. We drinken in de Venta Goyo nog koffie. Er is hier ook een mooi hostal. Langs deze weg (ná het Monasterio) zijn in feite 3 mogelijkheden om de Sierra de la Demanda te verkennen:

1. De LR332 naar Brieva en Ortigosa
2. De LR333 naar Viniegra de Arriba en Montenegro de Cameros
3. De LR113 vervolgen naar Mansilla en dan later weer meer splitsingen

Omdat 1 ons te vroeg in de buurt van Logroño brengt, en 2 wegens Carretera Cortado niet in aanmerking komt, blijft voor ons alleen over om onze weg te vervolgen. In een van de vele bochten komen we een Engelse fietser tegen die vanmorgen nog regen heeft gehad. Hij komt van dezelfde kant als wij en rust hier even uit voor een lunch. Hij is op weg naar Valencia!
Het is nu mooi blauw geworden en de zon is heet, maar ook de wind blaast nog krachtig, en in iedere bocht die naar het zuiden draait krijgen we die vol tegen.

7 juli, 43 km
In 1999 stonden we op in een dikke grijze soep, nu staat de zon al op volle kracht te schijnen en het zal een hete dag worden met temperaturen van 17° tot 34°! De wind waait al warm als we om 10 uur wegrijden.
De klim naar de Puerto El Collado is 4 km lang en gaat tot 1404 meter, met vlak voor de top een gemeen stukje 13%. We doen er 40 minuten over. De dan volgende afdaling naar Quintanar de la Sierra is overzichtelijk en goed te doen en kennen we van de klim in 1999 toen het zeer heet was.
In Quintanar eten we churros en vinden bij de turismo op het dorpsplein eindelijk de topografische kaart waar ik al zo lang naar op zoek ben. We zien dan dat we eigenlijk in Neila hadden moeten blijven om de meertjes die daarboven in de bergen zijn te bezoeken, maar we hebben geen zin om terug te gaan en bewaren dat dan wel weer voor een andere keer! Na bij de bakker lekkere broodjes te hebben gekocht (ze zijn vers en komen zo uit de oven), rijden we naar de Necropolis de Revenga even buiten Quintanar waar een prachtige picknickplaats is en waar velen naar toe trekken voor een koele plek in de bossen.

8 juli, 45 km
Als we om 7 uur wakker worden is de lucht nog stralend, maar op de TV zien we in het weerbericht al naderend onheil! En inderdaad, als we om een uur of 9 de fiets gaan optuigen, hangt er een zware onweersdreiging die om 9.30u tot ontlading komt. We kijken vanuit onze hotelkamer naar het prachtige vuurwerk in de lucht in de bergen tegenover ons, en een ware stortbui overvalt het dorpje (de fiets staat droog op het terras). Het ziet er spectaculair uit, hoeveel buien zullen vandaag nog volgen? Om 10.15 is het voldoende opgeklaard om te vertrekken en na nog een kop koffie rijden we om 10.40 weg met de regenjacks maar wel aan want het blijft druppelen. In 15 minuten zijn we in Vinuesa waar we moeten bepalen welke kant we opgaan. Het probleem is dat we vandaag de Puerto Santa Inés over moeten, maar die is 1753m hoog en we willen er wel droog en veilig overheen!
We gaan maar eens langs bij de Ayuntamiento om wat gegevens over hotels op te vragen in de provincie, want we willen weten of er in Montenegro de Cameros een hostal is, dat staat nl. op de topografische kaart. We gaan ook nog naar het postkantoor om in het telefoonboek te zoeken en het blijkt dat de man die daar werkt ons twee dagen geleden in Neila heeft zien fietsen! Informatie over hotels kunnen we echter niet vinden, en ook de turismo is vandaag gesloten zodat we ook daar niets te weten kunnen komen. We gaan wat eten en eens kijken hoe het weer zich ontwikkelt en rond 12.30 lijkt het erop dat de klim zonder problemen kan worden gedaan, want de zon is inmiddels flink aan het schijnen en de bewolking ziet er vriendelijk uit. →↑

Camino forestal vanaf Vinuesa naar de Santa Ines.

Waarschijnlijk op de top in een doorntje of klein stukje glas gestaan, want het gaatje is maar heel klein ontdek ik later. Ik pomp de band weer op, maar hij loopt te snel leeg om te kunnen blijven fietsen. Goede raad is duur, de regen valt nu echt, het waait hard en het onweer nadert gevaarlijk snel! In de bocht vlak voor km20 is een diepe kloof. We zetten de fiets tegen een bord naast de vangrail (die de hele bocht bestrijkt) en gaan zelf in de lage struiken zitten bij een kleine groep bomen.

Dat die band hier al lek staat te worden weten we nog niet…

De hogere bomen staan verder weg. We maken ons klein en gaan er onder zitten afwachten, want veel meer kunnen we niet doen. Het onweert nu flink, de regen valt gestaag en de bliksem is af en toe gevaarlijk dichtbij. We rekenen er maar op dat de vangrail die verderop staat een goede afleider is, en we zien op een gegeven ogenblik ook vonken over de vangrail lopen!! Af en toe passeert er een auto en spring ik op om te zien of het een voertuig is dat ons mee zou kunnen nemen naar beneden, maar dat gebeurt niet. Na een goed halfuur klaart het weer op en kan ik de band vervangen. Het is wat lastig om de achterband onderhanden te nemen want doordat er nog een extra trommelrem op dat achterwiel zit kun je het wiel niet zomaar met de uitvalnaaf loskrijgen. Er is extra gereedschap voor nodig. Ik leg een nieuwe band om, controleer de buitenband op beschadiging maar kan niets ontdekken. →

9 juli, 50 km
We rijden om 11u weg en dalen snel naar de N111 om dan snel verder te dalen van Villanueva de Cameros waar we in 1999 ook al waren. We drinken koffie in dezelfde bar en gaan dan op weg naar Ortigosa. Het is een klim naar stuwmeerhoogte over mooie weggetjes met weinig verkeer. We gaan verder naar El Rasillo dat weer uit zeer veel zeer steile straatjes bestaat en waar we wat boodschappen doen. We dalen daarna via een spectaculaire kloof langs Nieva de Cameros opnieuw naar de N111 toe en moeten dan besluiten wat te doen: naar Logroño of eerst nog ergens anders heen? Het wordt iets anders. We steken de N111 over en gaan beginnen aan de klim van de Puerto La Rasa. Het is tot nu toe steeds zeer mooi weer geweest, maar er komt wel meer bewolking opzetten en deze klim is behoorlijk zwaar en kent vooral na Almarza de Cameros een aantal stukken oplopend tot 14%, waar we maar gaan lopen. In Almarza zelf is een aantal Casas Rurales te vinden, maar verder is het plaatsje zo dood als een pier. De aangekondigde bar is absoluut niet te vinden en uit vele huizen klinkt dreigend hondengeblaf. De klim naar de Puerto is vanaf de N111 precies 10 km lang, en ook de afdaling naar Jalon de Cameros is 10 km lang. Het hele gebied is vrijwel onbewoond, kent veel veeteelt en is begroeid met lage struiken en planten.

12 juli, 61 km
Vandaag rijden we nog een korte tocht rondom Logroño en vertrekken over de LR132 naar Assa. De weg is tamelijk druk en niet erg interessant om te rijden. Ons plan om richting Puerto de Herrera (Balcon de La Rioja) te rijden, laten we al snel varen, het is hier ongelooflijk saai en eentoning door al die druivenaanplant en ook de rest van het landschap is niet erg aantrekkelijk. We gaan eerst naar La Puebla de Labarca waar we onze eigen lunch gebruiken en na kort beraad besluiten we naar de zuidoever van de Ebro te rijden. We gaan eerst naar Fuenmayor, en de route is gelijk al een stuk vriendelijker. Dan door naar Navarette en Entrena en dan via een forse afdaling naar de N111 die we oversteken om via Nalda het traject te rijden dat we in 1999 (maar dan andersom) ook deden: Albelda, Alberite en Villamediana. Heel bijzonder is het fantastische gezicht op de prachtige kloof in de rotswand waar de Valle de Iregua begint. Dat hebben we in 1999 alsmaar vóór ons gezien, nu moeten we steeds achterom kijken. Het hele gebied aan deze kant is hoe dan ook leuker om te fietsen doordat je vrijwel steeds met het zicht op de Sierra de la Demanda fietst. Opvallend is dat in Spanje het gebruik van de Euro nog lang niet zo soepel verloopt als in Nederland. In het voorjaar was ons dat al opgevallen, maar ook nu nog zie je veel prijzen in pesetas en wordt er pas later omgerekend.