De Eifel en het Lahndal in het voorjaar van 2009
25 april – 3 mei
De bron van de Lahn. Omdat de rivier ook deels ondergronds loopt en er diverse andere toevoerbeken zijn,
is het onduidelijk of dit inderdaad de echte bron is of de "toeristenbron".
Terugkomend van onze zomervakantie van 2008, reden we onze laatste etappes van die vakantie door de Eifel, een gebied dat ons zo goed is bevallen – ook nog redelijk dicht bij huis – dat we er weer eens naar terug wilden.
Van 25 april t/m 3 mei 2009 hebben we een zeer verrassende fietstocht gereden die ons via de Eifel naar Koblenz bracht en van daaruit weer langs het prachtige Lahndal naar de bron van de Lahn. Daarna langs de Sieg weer terug riching Rijn en tenslotte langs de Roer weer richting Nederland. De verrassing zat in het prachtige stuk langs de rivier de Lahn, waarlangs vrijwel over de gehele lengte van 245 kilometer een heel mooie fietsroute loopt en waar ook een paar wonderbaarlijk mooie, oude stadjes liggen zoals Limburg en Marburg. Maar ook in de Eifel kwamen we weer langs bijzondere trajecten en onbekende rivieren. Ook dit keer kregen we weer pech (dat schijnt bij onze Cannondale tandem te horen): het kleinste kettingblad verloor spontaan de bouten waarmee het vast zat en daardoor konden we een paar dagen onze lichtste verzetten niet gebruiken. In de Eifel is dat wel lastig, en het was de reden om onze route te wijzigen.
Bijzonder is ook dat onze kennismaking met dit gebied ertoe leidde dat we in de zomer van 2009 opnieuw bij de Lahn terecht kwamen! We reden in deze korte vakantie ruim 700 kilometer.
De route van dag tot dag
Handig trapje als we in Koblenz naar de Rijnoever willen! 20 meter verder was trouwens een gewone afrit, maar die zagen we pas toen we er langsreden op het fietspad!
Kaartmateriaal.
- ADFC Radtourenkarte 1:150.000 #15 en #16
- Bikeline Radatlas Eifel (2007)
- Bikeline Lahntal Radweg (2007)
In 2022 heb ik voor alle routes een GPX route en routekaartje gemaakt, gebaseerd op kaarten en aantekeningen uit 2009. Die routes waren destijds anders en lang niet altijd geschikt voor fietsers, zoals dat momenteel in Duitsland wel het geval is omdat er veel fietsroutes zijn bijgekomen. Ik heb in mijn routekaartjes de meest voor de hand liggende - en veilige - fietsroutes gekozen die nu beschikbaar zijn, maar heb omwegen uit 2009 wel laten staan.
Heerlen – Obermaubach
Het zonlicht op de Roer. De fietsroute loopt hier echt dicht langs de oever.
Dat is bij het begin van het Roeroeverfietspad (vanuit Roermond) niet altijd het geval.
Zaterdag 25 april, 73 km
[routekaartje]
We nemen om 9u de trein naar Heerlen waar we om 11u bij het station wegrijden met veel zon en zin. Omdat we geen kaart hebben, maar vertrouwen op het knooppuntennetwerk dat ons naar Herzogenrath brengt via Kerkrade, rijden we toch nogal wat om, want niet overal zijn de routebordjes te vinden. Via Eschweiler rijden we naar Langerwehe om vervolgens via Schlich en Birgel naar Berzbuir en Kreuzau te rijden. Daar komen we uit bij de Roer en over een prachtig fietspad volgen we die rivier tot aan Obermaubach waar we in GH Burg Molbach een kamer hebben. We zitten in een overblijfsel van een oud kasteel. Feitelijk is alleen nog de poort ervan over, en die vormt nu onderdeel van het nieuwere gebouw.
Naast ons hotel is een restaurant waar we goed kunnen eten. We raken in gesprek met een nederlander die hier vlak in de buurt een tweede huis heeft. We lopen nog wat rond en over de stuwdam belanden we aan de andere zijde van de rivier. Het is een mooie omgeving. We weten nog niet dat we hier over een paar maanden weer langs zullen komen!
Obermaubach – Blankenheim
Zondag 26 april, 83 km
[routekaartje]
We slapen prima en bij het opstaan is er veel zon. We krijgen een lekker ontbijt en rijden daarna om 9.25u het dorp uit in heerlijk, zonnig weer met weinig wind. Het pad langs de Roer is heel plezierig om te fietsen. In Abenden nemen we koffie met een enorm stuk kwarktaart waarop we minstens 4 uur kunnen fietsen! In Heimbach is een keuzemogelijkheid:
- een korte route naar Gemünd (via Mariawald) maar met een flinke klim;
- Langs de Rurstausee naar Gemünd
We nemen eerst optie 1, omdat we op willen schieten om zuidelijker te komen, maar al na één kilometer keren we om. Niet vanwege die klim, maar vanwege de enorme aantallen motorrijders op deze weg. En route 2 blijkt een prachtig avontuur te zijn. Alléén voor fietsers, af en toe wat klimmen en dus veel fietsplezier. Maar daar komt vlak voor we bij Rurberg aankomen onverwacht een einde aan: we horen rare rinkelende geluiden rond de trapas! Wat is er nu weer loos met deze rampenfiets?? Het blijkt dat het kleinste voorblad (met 28 tanden) nog maar aan één bout hangt te bungelen!! De andere bouten zijn er gewoon uitgevallen! Hoe kan dat nou weer?
Fietsbruggetje over de Roer even voorbij Obermaubach.
De bron van de Ahr ligt verborgen in dit oude pand.
We kunnen nog wel fietsen met de andere twee bladen, maar heel erg steil klimmen gaat dan niet meer. Via de VVV gaan we eerst op zoek naar fietsenmakers, maar die zijn hier niet te vinden, gesloten (het is zondag) of hebben het juiste boutje niet op voorraad. We laten ons plezier toch maar niet bederven en rijden het volgende deel langs de Urftsee, opnieuw een prachtig stuk met mooie fietspaden en veel stilte. In Gemünd gaan we langs bij een fietsenmaker, maar ook die heeft geen juiste boutjes. We gaan dan via Kall en Urft naar Nettersheim waar we een stevig ijsje nemen om het laatste stuk te kunnen doen. Een 'eenzaam' stuk langs de spoorbaan, maar heel erg mooi, vooral ook in de dreigende avondluchten met af en toe een klein spatje.
In Blankenheim vinden we vlak bij de bron van de Ahr, in hotel Brussels Hof een leuke kamer en we kunnen er ook uitstekend eten. Tijdens het inrichten van onze kamer regent het, maar als we later een mooie wandeling maken naar de burcht boven het dorp (waarin een jeugdherberg zit), is het weer mooi weer. Op de terugweg opnieuw wat regen en ook 's-nachts valt er een bui.
Blankenheim – Bad Breisig
Het mooie fietspad dat even buiten Blankenheim begint.
Blankenheim tijdens een regenbui.
Maandag 27 april, 89 km
[routekaartje 1] [routekaartje 2]
Tijdens het ontbijt belt de eigenares met een ijzerwarenzaak in het dorp, vlakbij het hotel, die 8000 soorten schroeven en boutjes heeft! We lopen er naartoe, maar het boutje dat wij zoeken heeft hij niet. We zullen dus een andere fietsenzaak moeten vinden.
Het weer is grijzig en behoorlijk koud als we om 9:40 wegrijden. De route is heel erg mooi en vrijwel steeds over vrijliggende fietspaden. Af en toe een stevige klim – die we dus moeten lopen door het ontbreken van een lichter verzet – maar overwegend dalen. We hebben handschoenen aan en een haarband om, maar rond 12u begint de zon door te breken en wordt het warmer.
Bij Dümpelfeld aangekomen moeten we besluiten of we afslaan naar Adenau (via de Vulkan Fietsroute met veel steil klimmen) waar een grote fietsenzaak zit, maar het ziet er zeer dreigend uit boven de hogere heuvels en omdat klimmen niet goed gaat, besluiten we door te gaan naar Liers.
Daar houden we in een bushuisje een lunchpauze en vragen aan de brandweerman van de ernaast gelegen brandweerkazerne of hij fietsenmakers kent. Jazeker kent hij die! In het verderop gelegen Ahrweiler zit een grote zaak met een werkplaats. We stappen weer op de fiets en door een prachtig landschap tussen de wijngaarden rijden we naar Ahrweiler.
Die wijngaarden zien er nu zo vroeg in het voorjaar allemaal uit als grote donkerbruine vlekken in het landschap. Op één punt (bij Mayschoss) is een spoortunnel in gebruik genomen als fietstunnel. Het enorme klooster bij Ahrweiler is indrukwekkend. We vinden de fietsenmaker, hij heeft de schroeven en ik zet ze er zelf op. Dat kost wat moeite omdat de lange imbussleutel nooit recht tegenover de bout kan komen als je hem door de andere tandbladen heen wilt steken. Uiteindelijk moet ik mijn eigen – haakse – sleutel gebruiken.
We nemen in het dorp nog even een broodje en gaan dan snel door naar Sinzig en besluiten daar om nog verder te gaan richting Koblenz, maar we stoppen uiteindelijk in Bad Breisig waar we om 18u in GH Änchen een mooie kamer hebben. We willen in de stad gaan eten, zien vlakbij een grote supermarkt en kopen daar alles wat we nodig hebben om op de kamer te kunnen eten!
Voormalige tunnel voor spoor is nu voor de fietser!
Rechts blijft gewoon de trein rijden.
Bad Breisig – Bad Ems
Een droge lunchplek bij Kaltenengers
De monding van de Lahn - die de Rijn instroomt - tegenover Koblenz
[routekaartje]
Voor vandaag was regen voorspeld en die krijgen we ook. Bij het vertrek regent het gestaag en we besluiten eerst eens te gaan kijken op het station van Andernach wat er met een trein mogelijk is. Het stuk naar Andernach is behoorlijk saai door industriegebied en niet langs de Rijn, maar het fietsen in de regen valt eigenlijk nog wel mee, zeker omdat we niet hoeven te klimmen. Informatie op het station leert dat er per trein niet zoveel mogelijk is. Daarom gaan eerst maar eens verder naar Koblenz (langs de Rijn) nadat we in een konditorei heerlijke koffie met roomkwarktaart nemen. Bij het uitrijden van de stad komen we eerst nog door wat industrieterrein, maar langs de oever is het weer een stuk leuker. In Kaltenengers lunchen we op een overdekte rustplaats voor fietsers, het is qua temperatuur best lekker, waarna we op weg gaan naar Koblenz. Een flinke stortbui komt naar beneden als we de stad binnenrijden langs de Moesel. In de binnenstad gaan we ons bij een boekhandel oriënteren over het Lahndal fietspad dat we ergens beschreven hebben zien staan en dat bij Koblenz begint.
We kopen de Bikeline gids voor deze 250 kilometer lange route en weten dus wat we de komende dagen gaan doen!
Het regent en miezert nog steeds een beetje als we Koblenz uitrijden. We moeten ook omrijden, want de spoorbrug (bij het schiereiland) is voor fietsers gesloten, dus we moeten terug de stad in en dan over de eerste de beste brug naar de overkant van de Rijn. We rijden dan naar Lahnstein, waar de Lahn uitmondt in de Rijn. Het is nu droog geworden en het is een heel mooie, groene route over een fietspad langs de oever. We rijden door tot Bad Ems, een indrukwekkend stadje met prachtige, grote gebouwen en russische invloeden. In Pension Rheingau (t.o. het station) hebben we een grote kamer waar we alles goed schoon kunnen krijgen. Heel erg aardige en behulpzame eigenaar die ons ook een uitstekende tip geeft over een eetadres: 'Estragon' in hotel Bad Enser Hof waar de kok de sterren van de hemel kookt en wij ze opeten met heerlijke wijn erbij!
In Bad Ems zien we een prachtige zonsondergang in de Lahn.
Bad Ems – Weilburg
Woensdag 29 april, 77 km
[routekaartje]
Bij het opstaan is het egaal grijs, maar al snel hebben we opklaringen en het blijft droog tot 16u. De route gaat opnieuw vlak langs de oever van de Lahn met vrijwel geen hoogteverschillen. Alleen bij Nassau moet wat worden geklommen en in het stuk naar Oberndorf. Van Laurenburg tot Geilnau loopt de route niet langs de rivier maar over de autoweg, en er wordt aangeraden om hier een stukje de trein te nemen. Dat doen we dan ook en 8 minuten later staan we in Balduinstein waar we koffie nemen. De zon schijnt hier behoorlijk.
Vlak voor Diez zit er een glassplinter in onze voorband die er nog een halve centimeter uitsteekt! Maar dankzij onze Schwalbe Antilekband, heeft het geen gevolgen! Ik kan de splinter er met een tangetje uitkrijgen.
Na Diez en tot aan Runkel is de route niet zo mooi en nogal vlak in de omgeving, voor de rest is het een erg mooie tocht door veel natuurschoon. We rijden Limburg even binnen voor een korte rustpauze direct bij de afslag van de oude brug naast de Johannes Kerk. Even voorbij Villmar begint het te regenen en doen we de regenpakken aan, maar de route maakt hier veel goed en voert door prachtige uiterwaarden. Als we in Fürfurt aankomen, barst een hevige bui los als wij juist langs een overdekte rustplaats aan het einde van het dorp komen.
De Kathedraal van Limburg in het zicht.
Daar blijven we op beter weer wachten. Als de bui voorbij is gaan we snel op Weilburg aan waar we in hotel 'Am Schiffstunnel' een mooie kamer hebben met uitzicht op de rivier.
De naam van het hotel is afkomstig van een grote tunnel (naast het hotel) die voor de schepen is gegraven om zo de bocht in de rivier af te snijden. Toen werd er nog erts per schip vervoerd. Daarna kwam de trein, waar ook een tunnel voor is gegraven (achter het hotel) en tenslotte is er voor de auto's recent ook nog een tunnel geopend (links van het hotel)! Drie tunnels binnen een straal van 100 meter! [kaart]
We lopen naar het enorme slot toe dat boven de stad uittorent, een schilder is bezig met de hand het enorme hekwerk rond de tuin te restaureren, en eten later (niet zo best) in ons hotel.
Weilburg – Marburg
De prachtige vakwerkhuizen in het centrum van Marburg.
[routekaartje]
Als we opstaan denken we dat het droog is, maar tijdens het (karige) ontbijt begint het al te miezeren. We trekken het volledige regentenue aan en rijden langs de spoorbrug voor het hotel direct het stadje uit. We rijden mooi langs de oever naar Löhnberg en via wat korte klimmetjes naar Biskirchen en Stockhausen. Via Leun en Solms (Inderdaad, Amalia van!) bereiken we Wetzlar waar de Leica fabrieken zichtbaar het stadje domineren en we we nemen er koffie en broodjes. Door het weidse en polderachtige landschap gaan we richting Giessen waar het landschap heel vochtig is en in Wissmar doen we boodschappen. De regen houdt hier ook op en in Fronhausen willen we een kamer gaan zoeken. We zitten echter aan de verkeerde kant van de spoorbaan en kunnen het dorp niet in en de toegangsweg vanaf deze kant is te ver omrijden. In zonnig weer gaan we nu verder en in Niederweimar gaan we nogmaals een hotel opzoeken, maar dat ligt op zo'n druk punt dat we er ook meteen weer van afzien. Wij rijden langs Gisselberg waar we op een smal pad langs een afsluithek moeten rijden en daar slippen we met de fiets en gaan onderuit! We hebben vrijwel geen snelheid, de fietstassen vangen ook de klap goed op en Jonne heeft haar voeten niet in de klikpedalen dus de schade (aan onszelf) is nihil. Je schrikt er alleen even van.
Alleen het stuur van Jonne staat een beetje scheef maar dat kan snel hersteld worden. We rijden door naar Marburg waar we midden in de Altstad een kamer in een prachtig vakwerkhuis hebben van minstens 500 jaar oud. Het plafond is scheef, de vloer is scheef, het plafond zit ook zeer laag – we kunnen het met onze handen aanraken – maar het is een mooie plek om te zitten. Marburg is een prachtige, bruisende stad waarvan de Altstad in de oorlog geen enkele schade heeft opgelopen.
Alles is zeer goed onderhouden en op straat is het een drukte van belang. Er wonen ruim 20.000 studenten in dit stadje (naast de reguliere 70.000 vaste bewoners) en dat zorgt voor een rijk aanbod aan cafe's, bars, restaurantjes en boekwinkels op iedere hoek van een straat! Marburg is een van de 3 oudste en grootste universiteitssteden van Duitsland. Er is ook een muziekfestival aan de gang met veel jaren-60 rock op het marktplein, maar daar horen we op onze kamer later niets van. We zien op het journaal de Duitse versie van de aanslag op koninginnedag in Apeldoorn.
Marburg – Bad Laasphe
Lunchbankje in de lekkere voorjaarszon!
Koolzaadvelden aan alle kanten om ons heen.
Vrijdag 1 mei, 53 km
[routekaartje]
Het is stralend weer, maar nog wel wat fris en we hebben nog een vest en lange broekspijpen nodig, maar voorbij Cölbe kunnen die allemaal in de tas. Het fietspad loopt nu steeds vlak langs de rivier in brede weilanden met steeds meer heuveltjes in het landschap. De hoofdrichting van de rivier verandert hier van noord-zuid naar oost-west en met een grote boog draaien we we nu naar het westen rijdend. Op een camping tegenover Brungershausen nemen we koffie en bij Friedensdorf staat een bankje in de velden waar we onze lunch gebruiken. Het is dan 22°.
Bij Biedenkopf komt dan de eerste klim en als we die achter de rug hebben maken we ook de ketting van de fiets goed schoon, want door de regen van de afgelopen dagen en de stoffige en modderachtige paden waarop we hebben gereden, is die niet bepaald geruisloos! We rijden door velden vol paardenbloemen, pinksterbloemen en ook weer veel koolzaad. Langs Wallau en bij Niederlaasphe nemen we de klimvariant die in het boekje staat beschreven, maar dat wordt een loopvariant, want dat zijn hele stukken boven de 12%. Ben je boven op die heuvel, dan moet je de asfaltweg naar rechts nemen, want de weg naar links (die volgens het boekje moet bestaan) loopt dood. Wij dalen nu snel naar Bad Laasphe en na wat gezoek komen we in een eenvoudige kamer terecht, langs het riviertje de Laasphe. Verdergaan heeft nu geen zin omdat in het vervolg beperkt overnachtingsmogelijkheden zijn en er een stevig onweer aan zit te komen. We eten in het dorp.
Bad Laasphe – Betzdorf
In de mooie bossen - over goede paden - op weg naar de bron!
[routekaartje]
De zon staat strak te schijnen en blijft dat de hele dag doen. Wel hebben we in het eerste deel van de dag nogal wat koele wind en vooral in de dichte bossen hebben we nog een vest nodig. Vanaf Frederichshütte loopt een prachtig bospad dat met licht klimmen en dalen nu helemaal tot Feudingen doorloopt, je hoeft dus bij Bermershausen niet meer de hoofdweg op. We rijden helemaal alleen in heerlijke stilte. In Feudingen is het zoeken naar het juiste vervolg, omdat je nu op een andere manier het dorp binnenkomt en de beschrijving in het boekje niet meer klopt. Naar Volkholz is het nog een fietspad door het bos, en dan over een heel rustige weg langs Glashütte en Welschengeheu waarna een onverhard bospad ons licht klimmend - en goed te befietsen - tot aan de L722 brengt waarlangs ook de bron van de Lahn is gelegen. Het is opnieuw zoeken, want we denken eerst dat de bron ergens verborgen achter een boerderij ligt, maar hij ligt even verderop langs de hoofdweg met een groot restaurant erbij!
Daar drinken we koffie en maken nog een rondje rondom de bron die er niet heel indrukwekkend uitziet: het is een grote, met groen kroos bedekte vijver waarin weinig beweging valt te herkennen. De Lahn stroomt hier ook gedeeltelijk ondergronds en vanaf die bron is het verloop ook niet te volgen! Een paar kilometer verder langs de L722 ontspringt ook de Sieg en daar willen we ook wel een kijkje nemen en eens zien of we langs die rivier weer richting Rijn kunnen fietsen. De bron van de Sieg is duidelijk gemarkeerd, er is meer werk van gemaakt dan bij de Lahn, maar er komt vrijwel geen water uit. Hij druppelt een beetje. Er staan mensen die waterflessen willen vullen (om te verkopen?) maar die tappen gewoon 10 meter verderop water uit de stroom met een trechter zonder filter!
De bron van de Sieg is niet erg indrukwekkend als het op water aankomt...
Dan gaan we op weg voor het vervolg. Omdat er wat nieuwe wegen zijn aangelegd en we niet over drukke wegen willen rijden, volgen we de fietsborden naar Netphen, maar de afslag langs de Obernautalsperre is onduidelijk en we rijden maar gewoon door tot we weer iets bekends tegenkomen. We staan op een kruispunt bij Lützel en volgen dan de weg [62] naar Siegen/Netphen die enorm daalt naar het dal van de Netphe. De weg is breed, er is verkeer, maar deze keer hebben we daar dan maar geen bezwaar tegen, want we dalen zeker 300 hoogtemeters over prachtig asfalt.
Die rare omweg via Lützel zou ik nu niet meer maken! Maar destijds konden we klaarblijkelijk de afslag naar het stuwmeer niet vinden.
In Netphen doen we boodschappen en vinden daar ook weer de fietsroutebordjes die ons terug bij de Sieg brengen. Zelfs in de drukte van Siegen is alles goed aangegeven en een fietser loodst ons daar bovendien ook nog eens behulpzaam doorheen. Het gedeelte tot aan Betzdorf volgt meestal de loop van de rivier, in dorpjes een omweg nemend om de drukte van de hoofdweg te vermijden. Rond 17:45 rijden we Betzdorf binnen en vinden daar snel een goed hotel en eten later in de stad.
Betzdorf – Heerlen
Zicht op de Sieg.
Zondag 3 mei, 91 km
Er heeft 's-nachts een feest gewoed tot 7u in de ochtend – met veel sixtiesmuziek – maar we hebben er geen last van gehad. Het hotelpersoneel echter komt maar moeilijk op gang en het ontijt stelt niet veel voor. We twijfelen nu tussen de trein naar Aken en dan terug naar huis fietsen óf hier beginnen met fietsen en dan pas later de trein. De weersvoorspelling voor de komende dagen is slecht, dus vandaag naar huis is zeker.
We beginnen toch maar hier te fietsen, want het is heerlijk weer met veel zon. De route loopt het eerste deel langs de autoweg, maar er is vrijwel geen verkeer. Toch fietst dat altijd wat minder ontspannen en pas bij het naderen van Wissen komen we op de voor fietsers geschikte routes. Bij het uitrijden van Wissen gaat het fout: de routebordjes laten ons in de steek en we komen eerst op de route langs de Nister terecht. Heel mooi, maar daar hebben we nu niets aan. We keren om, komen dan op de [256], maar ook dat is geen plezierig stuk om te fietsen en na wat overleg gaan we naar het station in Wissen en nemen daar de trein naar Düren waar we om 13:15u uitstappen om daar dan weer het mooie pad langs de Roer op te pakken. Het is hier een stuk kouder (11°) en flink grijs bewolkt! De route langs de Roer is mooi (en de aanleiding dat we in onze zomervakantie de route vanaf Roermond zullen gaan rijden) en door de beschutting hebben we niet zo veel last van de stevige NW wind. In Jülich pakken we de route naar Aldenhoven en Alsdorf op en hier rijden we over een oude spoorbaan ook weer met veel beschutting, en dat is prettig want we rijden nu pal tegen de wind in! In Kellersberg komen we uit op het pad dat we nog kennen van het begin van deze vakantie en in Herzogenrath eten we pannekoeken, warme chocolade en thee! De zon gaat hier ook weer schijnen. We pakken het knooppuntennetwerk weer op en bereiken zo station Heerlen waar de trein naar huis voor ons klaar staat.
Laatste versie: 29 september 2022
 |
Terug naar de Indexpagina Marc Zoutendijk – © 1993-2093 Hier is een mailformulier |
 |