Wie kan dat wiel repareren???

Het freewheel kon in Zwitserland niet worden gerepareerd of vervangen (het was NB een Zwitsers freewheel!), daar zou teveel tijd mee gemoeid zijn, en daarom is uit Nederland door de leverancier van de fiets (Rijwielpaleis Bilthoven) een nieuw achterwiel opgestuurd. Daarop moest ik zelf weer de band, cassette en schijfrem monteren die van het andere wiel afkwamen.

De hele grap heeft ons 4 fietsdagen gekost, maar we hebben daardoor wel de Waterval bij Schaffhausen (waar de pech na één week fietsen toesloeg) uitvoerig kunnen bekijken en ook hebben we extra tijd gehad voor museumbezoek. We voelden er weinig voor om in een zo vroeg stadium van onze vakantie deze al af te breken en met de trein terug te gaan. ↓

De pijltjes ↓ ↑ ← → aan het eind van sommige tekstkolommen geven aan of je voor het vervolg naar beneden/boven of naar links/rechts moet lezen. Een foto over de gehele breedte is altijd een scheiding (einde van hoofdstuk). Combinaties zijn ook mogelijk: →↑ betekent dat je in de rechterkolom weer helemaal bovenaan verder moet lezen.

Vanuit onze coupe zien we nog een heel stuk van de Rijn voorbijkomen maar we slapen verder uitstekend totdat we om 5.15u opstaan, ontbijten en om 6u 's-ochtends vroeg in Belinzona op het station staan. Het is er 22° met stralende zon.

Zwitserse degelijkheid. Dat gold helaas niet voor onze Zwitsere achternaaf!

We drinken koffie, stappen in de trein die ons naar Göschenen terugrijdt, daar stappen we over op de tandradbaan naar Andermatt en om 8.30u staan we daar op het station kant en klaar om de Oberalp te gaan beklimmen! Het spoorwegpersoneel is steeds behulpzaam met het in- en uitladen van de fiets. Er is een vrachtruim met hoge instap en zonder hulp krijgen wij daar die tandem niet in.
De aanduidingen van de fietsroutes zijn in Zwitserland zeer goed aangegeven en op veel plaatsen staan weer borden met informatie over die route. Ook overige fietsvoorzieningen op stations en daarbuiten zijn goed geregeld.

Er zijn veel fietsers op dit stuk, we hebben soms een gesprek, en een van hen maakt foto's van ons om op zijn eigen website te plaatsen. Bij Trun is een omleiding vanwege werkzaamheden (dat had ik thuis al op de website van Veloland Schweiz gelezen), maar omdat er vandaag niet wordt gewerkt kunnen we die omleiding (over de hoofdweg) omzeilen.

Prachtig pad na Disentis.

We moeten daarvoor de fiets wel tegen een onmogelijk steil stuk opduwen (echt maar 2 stappen achter elkaar en dan weer uitrusten. Iemand die voor ons loopt gaat een paar keer schuivend onderuit), maar komen daarna weer op een prachtig, woest stuk. Als we Tavanasa naderen, vallen er wat regendruppels en we schuilen in een spoortunnel voor een overtrekkende bui.
Soms staan de routeborden verborgen achter een struik en op zeker moment rijden we als ganzen achter een familie aan die linksaf slaat terwijl we eigenlijk rechtdoor zouden moeten. Daar komen we een paar honderd meter later achter als we met zijn allen vastlopen in een hoop groen naast een station. Terug naar de route dus en die brengt ons in Illanz waar we na wat zoeken en proberen een rustige kamer vinden in het even buiten het dorp gelegen 'Landgasthof Zum Glenner' waar we ook 's-avonds heel lekker kunnen eten.

We dalen dan weer snel naar Bonaduz voor boodschappen en koffie en dalen dan verder naar de Rijn toe, steken die over en klimmen bij Tamins steil het dorp in om er aan de andere kant weer uit te dalen om onze route langs de Rijnoever te vervolgen. Bij Felsberg lunchen we in de schaduw van de bomen (het is al 27°) en rijden dan de fietsroute om Chur heen (langs de rivier – we hebben geen zin om de drukke stad in te rijden), en gaan verder naar Zizers, nemen daar de variant die via Landquart gaat en komen bij het kanaal weer uit op de R2. We komen dan in een leuk dorpje waar een nog leuker B&B staat waar we aanbellen. Het stond langs het fietspad al aangekondigd. We bellen nog een keer, en nóg een keer, maar er wordt helaas niet open gedaan! Dan maar verder naar Jenins waar we zonder problemen iets vinden in 'Gasthof Zur Traube'. Tijdens de wandeling die we later maken naar het in de bergen gelegen 'Heidihof', hebben we een mooi overzicht op het Rijndal en de omringende bergen.

Waar zit die kraak????
Vanaf de 2e dag van deze vakantie keert het ellendige gekraak, gepiep, en geschuur weer terug in de fiets. Een buitengewoon hinderlijke ervaring. Later wordt pas duidelijk wat er aan de hand is…

Het is nu heet (32°) en het vervolg van de route, waarbij we in steeds drukkere gebieden komen, is wat eentoniger en vermoeiender door het geluid van het autoverkeer. Vooral ter hoogte van Diepoldsau waar we het traject van de 'Alter Rhein' volgen en de autoweg ook vlak langs het fietspad ligt, is dat vervelend.
In Fussach (we zitten nog steeds in Oostenrijk – bij de Bodensee) proberen we een kamer te vinden maar die zijn allemaal bezet, dus gaan we door naar Hard waar we wel snel een mooie kamer vinden, maar het is wel weer een warme kamer. Veel hotels hier zijn niet echt berekend op de hitte van de laatste dagen. Tijdens het theezetten laten we ook nog de stoppen doorslaan omdat onze dompelaar kortsluiting maakt in het snoer! Gelukkig is er per kamer een aparte groep in de stoppenkast op de gang (die ik na wat zoeken weet te vinden) dus kan ik zelf de storing weer opheffen.
We lopen naar de haven, vinden een leuk restaurant waar we heerlijk kunnen eten en een mooi uitzicht op de Bodensee hebben. Het is een zomerse avond met ook later wat onweer.

In Überlingen lopen we een stukje door de stad en in Ludwigshafen zitten we in een parkje op een mooi plekje langs de oever voor onze lunch. Tenslotte het laatste stukje naar Bodman waar we om 14:30u aankomen. Bij de VVV informeren we, het is nog vroeg en we hebben zin om door te gaan. ↓

Park en haventje bij Ludwigshafen aan het Bodenmeer.

We maken de mooie klim naar Liggeringen door een fraai bos, vinden daar geen leuk hotel, maar via Langenrain komen we dan in Dettingen en daar heeft hotel 'Traube' een goede kamer met balkon en veel ruimte. We doen boodschappen zodat we op de kamer kunnen eten. We kunnen dat echter niet op het balkon doen want er barst een enorm noodweer los als we terugkomen van het boodschappen doen. Later op de avond, tijdens de ondergaande zon, zijn er weer prachtige luchten te fotograferen. De hele dag wordt enigszins verziekt door het niet aflatende gepiep, gekraak en getik v.d. fiets. We proberen van alles, inclusief bruut geweld, maar niets helpt. Al vanaf de servicebeurt vlak voor ons vertrek schakelt de achterderailleur niet goed in het zwaarste verzet en in het lichtste verzet klopt de aanwijzer niet. In het laatste deel van de tocht van vandaag probeer ik dat bij te stellen, en het wonder gebeurt: alle bijgeluiden zijn weg! Zou dat inderdaad het probleem zijn geweest? Slecht afgestelde derailleur?? Twee dagen later worden we met de neus op de harde feiten gedrukt!

De versnelling v.d. fiets blijft raar doen, maar met veel instelpauzes lukt het om de bijgeluiden redelijk onder controle te houden (morgen weten we waarom). Na Steckborn volgt het mooie plaatsje Stein am Rhein waar we een jong, nederlands fietspaar ontmoeten dat al 4 weken onderweg is. Ze rijden de route van Benjaminse via het Rhônedal en de Rijn en zijn op weg naar Basel.
Na Stein volgt een korte, stevige klim door een prachtig bos en bij Gailingen klimmen we de steile weg het dorp in om te kijken wat er aan hotels is te vinden. Bij Annie Bossinger kijken we of er een kamer vrij is, ze is er niet en we besluiten door te gaan naar Schaffhausen, dat via een snelle route goed is te bereiken. We lopen daar rond, bekijken hotels (duur), vinden de drukte vervelend en besluiten weer om te keren naar Gailingen, maar informeren onderweg in Büsingen ook nog naar wat mogelijkheden, maar die zijn al vol. We rijden nu over de hoofdweg terug naar Gailingen en pas bij het 3e hotel ('Zum Eichelklauber' – op het kruispunt waar we anderhalf uur geleden ook al waren) is nog een kamer beschikbaar. De fiets moet op de parkeerplaats buiten staan, in het hotel is geen plaats. We kunnen er ook goed eten.

Schaffhausen: niet wetende dat 10 minuten later die tandem onbruikbaar zou zijn… Op het onverharde pad langs de andere oever, op weg naar de waterval, zal ons freewheel het begeven! En dat leverde ons 4 dagen vertraging op.

Ik had gehoopt dat het alleen maar een probleem met de cassette zou zijn, want die kun je wel vervangen, maar dit is een serieuzer probleem dat we niet zelf op kunnen lossen en waar we een goede fietsenmaker voor nodig hebben. Belangrijker is nog dat we nu een hotel moeten zien te vinden. We gaan eens informeren bij de diverse mensen hier in de buurt die de situatie kennen. De meest bruikbare tip: waarom ga je niet naar de jeugdherberg die in Schloss Laufen zit? Dat blijkt ook dé gouden tip te zijn!
De jeugdherberg is open, er is plaats want er gaat net een hele grote groep weg, maar we kunnen er pas vanavond vanaf vijf uur in. Wel kunnen we de fiets en bagage in het fietsenhok stallen. Dat doen we, we kleden ons om zodat we kunnen gaan wandelen en gebruiken de rest van de dag om het gebied rond de waterval, én de waterval zelf eens goed te verkennen.
Het is een indrukwekkende waterberg die daar per seconde zo'n 12 meter naar beneden stort en door het fantastische weer dat het inmiddels is geworden, weten we ons uitstekend bezig te houden zonder de hele tijd maar over die tandem en de nog op te lossen problemen na te hoeven denken!
We gaan wel langs bij de VVV kiosk en horen daar dat er op het station van Schaffhausen net een nieuw Velostation is geopend, en daar gaan we (met de bus) ook maar eens langs om te horen wat zij voor adviezen hebben.
Ze zijn zeer vriendelijk en behulpzaam en we krijgen adressen van goede fietsenmakers en de Cannondale-dealer en keren weer terug naar de waterval. Daar gaan we met een boot een spectaculaire tocht maken waarbij je bijna de waterval óp vaart. Een prachtig gezicht die enorme watermassa tegemoet te varen!↓←

We lopen wat rond met dat wiel tussen ons in belanden bij de VVV waar we van iemand het adres krijgen van zo'n grote mega-sportzaak (op een bedrijventerrein) die óók vandaag open is en waar ze een fietsenafdeling met reparateur hebben! We nemen een bus, nóg een bus, lopen dan een kilometer en staan voor een grote zaak waar we snel de fietsenafdeling binnenlopen.
Op dit moment denken wij nog steeds dat het probleem kan worden opgelost door een nieuwe cassette te monteren. Ze hebben gelukkig een passende met de juiste vertandingen (11-34) op voorraad! Wat een geluk, we kunnen morgen weer fietsen!

Pas bij het monteren van die nieuwe cassette blijkt dat het freewheel zelf naar de knoppen is en dat er véél meer moet gebeuren. Een nieuw freewheel of een complete nieuwe naaf is wel leverbaar, maar dat duurt dagen voor ze die in huis hebben.
De monteur heeft een oplossing: hij gaat met ons wiel naar een ervaren vakman waar hij vandaag toch nog naar toe moet en komt het dan later naar ons brengen bij de jeugdherberg!
Een ding weten we nu zeker: de Zwitsers zijn buitengewoon vriendelijk én behulpzaam! Wij doen verder boodschappen om op onze kamer te kunnen eten en bespreken alvast de verdere plannen.

Om 19:30 staat de fietsenmaker bij de ingang en komt met het slechte nieuws: met dit wiel kan beter niet meer gefietst worden, en als ik het in de fiets monteer en wat probeer te rijden is dat al snel duidelijk, het freewheel is echt stuk. We hoeven helemaal niets te betalen voor al het werk en de tijd die hij er in heeft gestoken.
We zullen nu wel een ander plan moeten maken. We slapen gelukkig goed!

Als ik het wiel weer terugzet blijkt al snel dat we met deze fiets niet meer kunnen rijden. Iedere trap die we geven doet het freewheel gewoon loos doorslaan. Reparatie in Schaffhausen blijkt later niet mogelijk te zijn, we zullen naar Basel moeten!

Zou het straks weer in orde zijn?

De fietsenmaker in Feurthaler heeft een goede reistip: vanaf Schaffhausen moet je de trein nemen van de Duitse spoorwegen naar Basel, en niet de Zwitserse, want die laten je via Zürich omreizen. Wij dus naar het station lopen, dat is gelukkig niet zo ver, waar we een kaartje kopen naar Weil am Rhein via de DB. In feite hebben we een Baden-Württemberg Ticket, en daarmee kunnen we hele dag reizen met maximaal 5 personen. En ook nog geldig als we naar Basel toe willen! We moeten één keer overstappen (samen met nog 5 andere fietsers) en rennen onze longen uit het lijf met alle bagage en de fiets, maar het lukt, en zodoende staan we om 13:30u in Weil am Rhein op het station. Jammer is nu wel dat we een leuk traject langs de Rijn niet met de fiets hebben gedaan. (Maar dat hebben we in 2018 ingehaald!)

Met hulp van het personeel van de jeugdherberg verzamelen we adressen, telefoonnummers en andere gegevens van fietsenmakers in de omgeving waar we langs kunnen gaan of die we moeten bellen. Ook de achterkant staat helemaal vol.

De fietsenmaker waar we naartoe moeten zit vlakbij het station, en hij regelt voor ons dat we in het hotel vlakbij het station een kamer krijgen. We zullen wel zelf het wiel in orde moeten maken want een van zijn monteurs is ziek, de ander op vakantie. Maar zijn werkplaats staat tot onze beschikking. Wij nemen snel weer de trein naar Basel en weten ons daar de rest van de middag en avond goed te vermaken. Het is opnieuw prachtig weer en het is ook een plezierige stad.

Woensdag 5 augustus.
We staan al vroeg bij de fietsenmaker op de stoep en zien een UPS wagen wegrijden, maar helaas, ons wiel is nog niet gearriveerd en zal vandaag ook niet meer komen, want alle leveranciers zijn al geweest. Dat is weer even een domper, want nu moeten we nog een dag rondlopen in een plaatsje waar we vrijwillig niet naartoe zouden zijn gegaan! We nemen eerst maar eens een ijskoffie, kopen een nieuwe zonnebril voor mij en gaan dan naar het Vitra Design museum dat in Weil blijkt te liggen. En dat blijkt een erg mooi museum waar we een uitstekende rondleiding krijgen en onze tijd goed besteden. Terug in het dorp lopen we nog wat naar de buitengebieden in de hoop dat daar nog wat valt te doen, maar we lopen een beetje doelloos rond voor we naar het centrum teruggaan en vlakbij het hotel op een terras gaan eten. Het is de hele dag drukkend warm weer, en de hotelkamer is vrij benauwd.

De nieuwe naaf in het nieuwe wiel!

Gelukkig hebben we geen heel lange, steile afdalingen meer in vooruitzicht, alhoewel we later in de Eifel nog best wat klim en daalwerk hebben. We lunchen nog wat en om 13u mogen we!
En klaarblijkelijk moet alle agressie en opgebouwde energie van de afgelopen dagen eruit, want: we racen de 62 kilometer naar Breisach met een gemiddelde van 20 km/u! Vanuit de lucht hebben we waarschijnlijk een bromfiets geleken die – met een stofwolk achter zich – over de onverharde paden racete! We stoppen slechts één keer om even te eten, en daarnaast nog wat korte drinkpauzes. We komen zeer stoffig aan in Breisach en via de VVV vinden we een leuke kamer in Gasthaus Hunn. We hebben nog genoeg energie over om een flinke wandeling te maken door het mooie stadje met een smaakvol opgeknapte, oude kern en vlakbij onze kamer is een uitstekende gelegenheid om een Flammkuche weg te werken.

Hadden we maar in het boekje gekeken, dan hadden we gezien dat we gewoon rechtsaf hadden moeten slaan! We belanden nu via veel drukte in de buitenwijken van Straatsburg, schuilen in Neudorf voor een enorme stortbui en komen dan pas (met 10 km meer op de teller) in Kehl aan. We vervolgen onze weg langs de Kinzig die weer naar de Rijn toebuigt en geven nog even flink gas voor het laatste stuk naar Rheinau/Freistett. Daar gaan we eerst boodschappen doen en belanden dan in Gasthof Waldhorn. We kunnen er bij aankomst nog niet in, want ze gaan pas weer om 17u open, maar kunnen wel op het buitenterras wachten. Er valt soms wat regen en na het inchecken wandelen we nog wat rond in de hoop een kaartenwinkel te vinden, want we willen nu van die Rijnroute af die we te eentonig vinden. Maar alle winkels zijn al gesloten, dus hopen we morgen wat in een van de volgende steden te vinden. In het hotel kunnen we lekker eten.

Uiteindelijk gaan de 2 zoontjes op hun mountainbikes ons vooruit en navigeren ons door een wirwar van straatjes en bospaden naar een prachtig, steil dalend bospad door het Groser Wald. Een aparte belevenis en onduidelijk of dit de door ons gezochte route is, maar mooi is het wel! Bovendien komen we in het bos uiteindelijk ook weer de routebordjes tegen. We rijden nu het traject van de Heidelberg-Schwarzwald-Bodensee (HSB) route.

In Bretten vinden we het nog te vroeg om een hotel te zoeken, en met hulp van een passerend fietsstel rijden we naar Diedelsheim waarvandaan we tenslotte in Bruchsal uitkomen. We zoeken daar vrij lang naar een hotel, sommige hotels uit onze gids liggen kilometers verder of zijn gesloten, en tenslotte wordt het Poseidon. We eten in een Biergarten en gaan daarna nog wat van de stad verkennen. Wij zitten in een lelijk, grijs gedeelte, maar we komen wandelend uit bij het grote slot in het oude centrum en dat is werkelijk een schitterend stuk met een groot park, binnenpleinen en een gezellig cafe/restaurant.

Het binnenrijden van Speyer is minder leuk door de drukte en na een rustpauze voor de grote Dom is ook de route eruit niet erg inspirerend! Pas 10 kilometer vóór Altrip is het weer mooi. We hebben geen zin meer om verder te gaan, we zouden dan weer in de drukte van Mannheim uitkomen, en de ervaring heeft geleerd dat je aan het einde van een dag, als je moe bent, in dat soort situaties niet lekker naar een hotel kunt zoeken. En in Altrip vinden we snel een prachtige privat-zimmer bij Casa Rosa dat in een rustige villastraat ligt. Het wordt al bij binnenrijden van het dorp aangegeven. We gaan boodschappen doen om op de kamer te kunnen eten en als we teruglopen begint het te regenen, het is verder de hele dag prachtig weer geweest. Het blijft 's-nacht op de kamer vrij warm.

De Rijnterrassenroute op weg naar Nierstein.
We hebben nu weer even genoeg van de Rijnoever, er is hier vooral veel industrie, en landinwaarts loopt een mooie, vriendelijke route door de wijnterrasen.

Een Big Mac en een bak koffie ter grootte van een emmer brengen de moraal weer helemaal terug! Daar draagt ook aan bij dat het ophoudt te regenen en we de rest van de route in droog weer kunnen fietsen. We zien op de kaart dat er in Worms ook een mooie Rijnterassen Radweg begint, parallel aan de rivier, maar een kilometer of 3 landinwaarts.

Je komt Worms binnenrijden over een prachtige brug met grote torens. Daarin kunnen we even wat schuilen, eten en nadenken over de te volgen route.

Omdat we het langs die rivier nu wel gezien hebben, verlaten we de Rijn en steken over naar de wijngaarden. We moeten wel wat zoeken naar de juiste plek om die oversteek te maken, komen op een bedrijventerrein terecht waar we niet verder kunnen, weten een doorsteekje te vinden en komen er uiteindelijk wel! Deze rijnterassen route is een aanrader! We rijden door prachtige, goed onderhouden wijndorpjes midden tussen de wijngaarden. Erg leuk om te fietsen, vooral omdat we vrijwel autovrij rijden. We rijden in feite over de voor de wijnboeren bestemde werkwegen, en daar is het nu nog erg rustig.
We stoppen in Nierstein en bij een wijnboer met kamers (St. Urbanshof) vinden we een aardige plek. Het leuke is dat we er ook kunnen eten en verschillende wijnen kunnen proberen. Ook het eten is goed en we hebben als begeleiding 'Heimat en Drinkliederen'!

Het is een pad waar we over een hoge heuvelrug langs de rivier rijden. soms weer dalend naar de oever, dan weer stevig klimmend naar boven. Auto's zijn hier niet en ook zien we niet veel fietsers meer. In Cochem daarentegen zijn 100.000 mensen op de been, waarvan 50.000 schoolkinderen! We nemen een ijsje en moeten daarna op zoek naar nieuwe kaarten voor het vervolg van onze reis, want we weten nog niet wat de mogelijkheden zijn voor het Eifelgebied. Ik parkeer Jonne met de tandem aan de rand van het centrum en baan mezelf een weg door de mensenmenigte naar de boekenwinkel in het centrum. Die 50.000 schoolkinderen moeten daar ook allemaal zijn om hun schoolboeken op te halen, dus er staat een enorme rij voor de kassa! ik vind echter het Bikeline gidsje van de Eifel fietsroutes en daar zitten prachtige mogelijkheden bij voor het vervolg van onze tocht. Het is maar goed dat we een paar dagen geleden onze overbodige kaarten naar huis hebben gestuurd, want de stapel zou niet te tillen zijn geweest! We blijven op de stille oever en rijden door wijngaarden en zachtglooiend heuvelland naar Neef toe. Daar zoeken en vragen we wat naar kamers en komen tenslotte uit bij pension Markert.

De Moezel is nergens echt breed en stroomt ook niet heel erg snel. Alleen ter hoogte van de sluizen is soms wat stroming merkbaar. Vergeleken met de Rijn of Donau is het een veel 'vriendelijker' rivier. Op de foto hierboven is ook te zien dat het dal alweer wat ruimer is geworden en de heuvels zijn wat lager. Op de foto links zijn de hogere heuvels te zien, die daar ook wat dichter langs de rivier liggen.

Bij Neef ligt een groot sluizencomplex waar we later op de avond nog wat schepen gebruik van zien maken. Een bijzonder gezicht om zo'n enorme 'Moezelaak' – ogenschijnlijk – uit de grond te zien oprijzen als de sluis volloopt. Er is ook een rockfestijn gaande, en tijdens onze rondwandeling kunnen we heel goed volgen hoe de geluidsinstallatie wordt getest, we hadden dat ook al op onze kamer gehoord, en we vragen ons af of dit een heel onrustige nacht gaat worden! Neef heeft ontzettend veel wijnhuizen waar je de heerlijkste wijnen kunt drinken maar niets kunt eten en een waardeloze biertent waar je wel kunt eten maar niets bijzonders kunt drinken! Bovendien wordt die biertent beheerd door een oplichter die 1 forel als 2 forellen wil verkopen. We hebben geen last van de muziek 's-nachts!

Goed is hier te zien hoe de wijnterrassen soms tot de oever doorlopen en behoorlijk steil zijn. Op die steile hellingen zijn ten behoeve van de druivenplukkers allemaal monorails aangebracht waarop treintjes de plukkers en hun druiven vervoeren.

We eten later heel erg lekker bij hotel 'Zum Anker' aan de oever: kalkoenfilet met rijst en een heerlijk Sekt erbij. Het is nog steeds fantastisch weer. Bij de avondwandeling gaan we ook hier even bij de sluis kijken, maar er is momenteel geen scheepvaartverkeer.

De volgende plaatsjes schieten allemaal voorbij, in Jünkerath opnieuw koffie met koek en dan via Stadtkyll naar Kronenburg. De Kylltal route gaat hier nog verder in de richting van de bron van de Kyll, maar wij moeten nu overstappen op de 3 landen route (3LR op de bordjes) die ons richting Nederland moet gaan voeren. We rijden eerst nog langs de Kronenburger See, komen bij Frauenkron op een splitsing en daar begint meteen een wat langere klim die een kilometer of 6 doortrekt tot voorbij Neuhof, naar het hoogste punt van 660 meter waar we een indrukwekkend uitzicht op het Kronenburger Wald hebben. We keren de hele verdere tocht ook steeds weer terug naar die hoogte, na een afdaling van zo'n 100-150m. Na Udenbreth dalen we zelfs bijna 200m in een landschap vol diepe dalen en groene weiden met een prachtig beekje waar we langsrijden. We passeren hier ook de Siegfriedlinie (Westwall, de Duitse verdedigingslinie uit 1936-1945 - Wiki) met de typische pyramideachtig betonpaaltjes in het gelid. ←↓

De Siegfriedlinie is door de Duitsers gebouwd voor en tijdens WOII langs de lijn Nijmegen – Basel. Hij bestaat vrijwel overal uit de typische pyramidevormige betonpaaltjes die dienen als blokkade voor tanks en andere militaire voertuigen. Deze hele verdedigingswal (voornamelijk tegen Franse invallers) heeft nooit dienst gedaan!

Na de lange, diepe afdaling klimmen we weer 150m naar de autoweg toe, volgen die over een lengte van 1 kilometer en beginnen dan aan het 2e deel van de tocht. Het fietspad is, vrij snel na het begin ervan, versperd door een omgewaaide boom, maar vele andere fietsers zijn ons al voorgegaan in het sluippad dat eromheen is ontstaan. We rijden nu steeds in de buurt van de Belgische grens en tijdens wat regendreiging worden we ook belaagd door enorme zwermen vliegende mieren!

De omgeving is verbazingwekkend en een heel speciaal effect geven de tientallen windmolens die hier staan opgesteld en die soms surrealistisch aan het einde van een pad ineens boven de heuvelrug opdoemen, waarbij de wieken van twee achter elkaar staande molens merkwaardig met elkaar lijken samen te vallen of hallucinerende patronen vormen. We klimmen naar Kalterherberg toe en komen daar terecht in hotel Hirsch. Goede kamer, goed eten en zeer vriendelijke bediening. Er komt gelijk met ons een grote ploeg fietsers aanrijden die ook hun intrek nemen. We spreken een paar van hen de volgende ochtend als we verder trekken. Ze maken hier een tocht in de buurt en gisteren was de eerste dag.

De Kruisberg verwelkomt ons…
Deze boom is een kenmerkend punt op de Kruisberg, maar de boom die er een aantal jaren geleden stond – en die was minstens 80 jaar oud – was nog veel indrukwekkender. Hij is rond 1998 getroffen door de bliksem en moest worden weggehaald. We hebben nog een foto waar dit nieuwe boompje nog een klein, schriel stammetje heeft! Gelukkig krijgt deze boom nu ook wat karakter.
(terug naar Nussbaumboom)

Hij gaat ons voor in de route naar de 'Altstadt' – een flinke klim in een drukke straat – en daar nemen we afscheid voor de deur van de VVV. Hij vindt het 'Super!' We kopen de ontbrekende kaart, gaan langs bij de bakker voor een stevige lunch en rijden richting Nederland!
We gaan op zoek naar het knooppuntnetwerk, maar daarvoor moeten we eerst over abominabel slechte wegen, tussen abominabel onbeschoft en slecht rijdende Belgische automobilisten via Kettenis en Walhorn naar Hergenrath. We komen dan langs de Geul over mooie wegen en paadjes te rijden, richting Plombières waar het weer drukker wordt. Via Sippenaeken brengen we de verbinding tot stand met het knooppuntennetwerk in Nederland en weten zo een erg mooie route (met de Kruisberg erbij!) naar Heerlen te vinden. We eten er op de grote markt, nemen de trein naar Vught en zijn na 1480 kilometer fietsen weer thuis.