Eifel-Neckar-Rijn-Elzas-Eifel
2 september — 18 september 2018
Bij vertrek uit Marmagen rijden we in een betoverend ochtendlicht!
Plannen en Voorbereiding
Het najaar van 2018 heeft prachtig zomerweer in grote delen van Europa met slechts af en toe een dag die verstoord wordt door regen of onweersbuien.
Wij willen nog een keer de Eifel doen en besluiten om vanuit Heerlen te vertrekken en dan - afhankelijk van weer, mogelijkheden en zin - de rest van de tocht vorm te geven.
Voor de eerste etappe kiezen we Heimbach als eindpunt en we volgen daarna de route in de richting van het Kylldal dat we ook al meerdere keren - maar dan stroomopwaarts - hebben gereden. Dit jaar dus in andere richting. We eindigen dan in Trier en besluiten vanwege onbestendig weer in deze hoek om naar Mannheim te gaan per trein, een rechtstreekse verbinding, om daar langs de Neckar te gaan fietsen in de richting van de bron. Dat is een erg mooie tocht geworden. Na het bereiken van de Neckarbron (in Schwenningen) fietsen we nog een mooi stukje door naar Donaueschingen, waar we in 2007 al waren voor het begin van onze tocht langs (een deel van) de Donau. Daar aangekomen nemen we de trein naar Schaffhausen en dan kan het plan dat ik al jaren heb gestalte krijgen: dát deel van de Rijn langs fietsen dat we in 2008 (komend van de bron van de Rijn in Andermatt) hebben moeten missen door pech met onze tandem.
Zodoende rijden we naar Neuenburg Am Rhein, steken daar over naar de Elzas en trekken nog een paar dagen door dat gebied - waar de druiven op springen staan en de wijnoogst al in volle gang is. Daarna met de trein weer naar Konz, (waar Saar en Moesel samenvloeien) om vanaf die plek weer de Eifel in te rijden en langs Sauer, Enz en Prüm het Eifel-Ardennen pad te bereiken. Daarmee sluiten we ook weer aan op de Vennbahn (die we in 2014 van Aken naar Troisvièrges reden en toen moesten stoppen wegens een ontstoken achillespees van Jonne) en rijden daarlangs naar Aken en verder naar Kerkrade.
We hebben 1 dag gehad (langs de Neckar) met wat mistig weer in de ochtend en hebben toen een stukje van de rivier met de boot gedaan, en we hebben een dag 10 minuten in ons regenpak gefietst om een brug over de Rijn over te steken (naar de Elzas). De rest hebben we prachtig zomerweer gehad met temperaturen tot 32º! De wind was wisselend en we reden vaak langs goed beschutte paden. De fietsroutes in de Eifel en langs de Neckar zijn uitstekend te fietsen en heel vaak vrijliggend en goed geasfalteerd. In de Eifel is er soms wat steil klimwerk te verrichten.
Opvallend is het grote aantal e-bike rijders dat we zijn tegengekomen of die ons passeerden! We hebben in 17 dagen 1100 km gefietst en 7000 hoogtemeters weggewerkt.
De Rheinfall bij Schaffhausen. In 2008 strandden we hier doordat het freewheel van onze tandem het had begeven!
We hebben toen 2 dagen in de jeugdherberg boven de waterval gezeten op zoek naar een oplossing.
Dit jaar konden we er zonder problemen voorbij, maar het was wel weer een spectaculair gezicht.
De route van dag tot dag
Kaartmateriaal
- GPS: Velomap Duitsland, Frankrijk en België
en: OFM Benelux en Duitsland
Ik gebruik sinds deze tocht een Garmin GPSmap 64s. De 7 jaar oude GPSmap 62st zit nu bij Jonne op het stuur. - Bikeline: Neckartal -Radweg en Radatlas Südeifel
- ADFC: Regionalkarte Eifel/Mosel en #15: Rheinland/Eifel
- ride with GPS Routekaart
De pijltjes ↓ ↑ ← → aan het eind van sommige tekstkolommen geven aan of je voor het vervolg naar beneden/boven of naar links/rechts moet lezen. Een foto over de gehele breedte is altijd een scheiding (einde van hoofdstuk). Combinaties zijn ook mogelijk: →↑ betekent dat je in de rechterkolom weer helemaal bovenaan verder moet lezen.
Vught - Heerlen - Heimbach
Prachtige route door "Naturpark Hohes Venn-Eifel" op weg naar Schevenhütte.
Weldadige rust na de drukte van Stolberg!
[routekaartje]
Voor het traject van vandaag zijn een paar mogelijkheden: in Roermond beginnen en dan het Roeroever fietspad volgen zoals we in 2009 al deden, of bij Heerlen het Wurmdal induiken en dan via Stolberg en Vicht naar onze eindbestemming, waarbij we dus pas bij Untermauberg langs de Roer gaan rijden. We kiezen voor deze laatste oplossing, vooral ook omdat de eerste ons in 2009 wat tegenviel, maar het nadeel van onze nieuwe route is wel dat we veel meer moeten klimmen: we hebben aan het einde van de dag ruim 1100 hoogtemeters op de teller staan. Daar hadden we niet op gerekend!
Vanuit Vught zijn we met de trein (via Eindhoven) snel in Heerlen en stappen op de fiets naar Herzogenrath waar we onze eerste koffie met gebak nemen, daar kunnen we weer zeker 3 uur op fietsen!
Vanuit die plaats gaat een prachtige route door het Wurmdal tot aan Scherberg. Deze route gaat deels over onverharde paden. Het is vandaag ook erg druk met ouders met kinderen op het pad: lopend, fietsend, e-bikend, steppend, bolderkarrend en wat al niet, het is de laatste dag van de schoolvakanties.
We rijden dan ten noordoosten van Aken via Haaren naar het Propsteier Wald en komen terecht in het drukke Stolberg. Druk, omdat er een groot wandel/loop spektakel plaatsvindt in het centrum en we ons door een mensenmassa en langs afgezette straten moeten wurmen. Vanaf Vicht is het weer een prachtig bos, maar het klimmen over de onverharde paden is hier wel zwaar, we zijn inmiddels al een paar uur onderweg en het gebak is uitgewerkt! We dalen mooi naar Schevenhütte in het Laufenburger Wald waarna een taaie klim volgt, door mooie bossen maar wel over de autoweg die tot aan aan de afslag van de Rennweg nogal druk is.
De klim vanaf die weg gaat nog steeds verder en we belanden tenslotte bij Grosshau waar we eindelijk kunnen gaan dalen naar Untermauberg. Ter hoogte van Schafberg krijg ik pech! Mijn lowrider voorbagagedrager trilt los - door een een paar diepe geulen overdwars in het wegdek - en zakt plotseling naar beneden. De schroeven waarmee hij vastzit komen met enorm geratel tussen de spaken en ik vrees dat we vandaag al onze vakantie moeten afbreken. Maar in plaats van breuk aan mijn spaken zijn het de schroeven die krom worden gebogen en valt de schade aan het wiel mee!
Pas bij thuiskomst kon ik de boutjes verwijderen.
Ik had voor vertrek zelf twee nieuwe wielen (met 36 - dikkere - spaken) gemaakt en die zijn bestand tegen het geweld! Ik moet wel wat kunstgrepen toepassen om de schroeven en klemmen weer vast te krijgen, maar dat lukt en binnen een kwartier kunnen we onze tocht vervolgen en afmaken. We rijden daarbij het mooie stuk langs de Roer langs Nideggen en Abenden.
We zitten in Pension Fernblick en zijn behoorlijk moe na al dat geklim van vandaag. De fietsen staan in de garage en wij eten verderop in het dorp bij een ander hotel.
In het Wurmdal beginnen de herfstkleuren de overhand te krijgen.
Maar ook de droogte van de afgelopen 5 maanden speelt een rol bij de kleuren en de vroeg gevallen bladeren
Heimbach - Marmagen
Prachtige kleuren en een spiegel van water in de Rursee...
[routekaartje]
We hebben gezien dat er in deze streek veel hotels en andere logiesmogelijkheden zijn, daarom vertrekken we vandaag dan ook met een gerust hart dat we zeker ergens een plaats kunnen vinden, we hebben geen zin om ons nu al vast te leggen.
Het hoofddoel is dat we morgen het begin van het Kylldal willen bereiken en we weten (uit 2009) dat de route langs de Rursee en de Urftsee erg mooi is om te fietsen. We klimmen eerst over een steil pad naar de Rurtalsperre en rijden dan onbekommerd in rustig weer (wolken en zon) naar Rurberg voor koffie met gebak. De rust langs deze route is weldadig en we komen op dit traject 3 mensen tegen.
Na Gemünd volgt een saai stukje langs de hoofdweg en daarna weer over een prachtige route, geleidelijk klimmend naar Nettersheim waar we bij de VVV informeren naar de overnachtingsmogelijkheden. We zitten nu op de Eifel-Höhen route en we willen die eigenlijk blijven volgen want dit is een erg mooi gedeelte. Er zijn echter hier geen kamers beschikbaar, maar wel in Marmagen (waar we in 2012 ook al waren) en daar gaan we dus op af. We kunnen dan morgen weer simpel terugkeren naar dit traject.
In Gasthaus Mäder hebben we onze kamer en de fietsen staan binnen in de centrale hal. Wij eten in het dorp.
Indrukwekkende route langs de Rursee door fantastische bossen.
Marmagen - Kyllburg
Langs de spoorbaan en de Urft in de mooie ochtendnevel op weg naar Blankenheim-Wald
[routekaartje]
Na het ontbijt via een prachtige binnenroute over boerenwegen terug naar de fietsroute langs de oever van de Urft. In 2009 reden we langs dat riviertje in de mooie avondzon, nu rijden we er in de prachtig, nog wat nevelige ochtendzon. We zijn ook nu weer alleen. De temperatuur stijgt snel naar 20º of hoger. Bij station Blankenheim-Wald kiezen we voor de meest directe route - via Schmidtheim - om snel naar Dahlem en Jünkerath te kunnen komen. Het alternatief gaat via de Eifel-Höhen route.
We komen bij Jünkerath langs de Kyll te rijden en op de plek waar we de twee vorige keren koffie en gebak hebben genomen (bij de bakkerij op het bedrijventerrein), proberen we ook nu weer hetzelfde recept.
Daarna gaan we aan het prachtige fietspad in het Kylldal beginnen waar we heel goede herinneringen aan bewaren. We reden hier voor het eerst toen we uit Zwitserland langs de Rijn terugreden in 2008. En in 2009 waren we er ook. Veel onderweg is nog herkenbaar en het voordeel is dat we nu stroomafwaarts rijden en vaker bergaf dan bergop moeten gaan. Maar er zit bij Kyllburg en zeer steil stuk (tot 15%) dat je - waar je ook vandaan komt - zult moeten klimmen!
Bij het naderen van Jünkerath zien we ook de eerste verwijzingen naar de Kyllradweg
In Bolsdorf lunchen we in een parkje op een rustige plek om daarna - als we in Gerolstein aankomen - in het stadspark nog een ijsje toe te nemen. We reserveren daar ook alvast onze kamer in Kyllburg. We komen op weg daarheen langs Birresborn, Zendscheid en Sankt Thomas over een prachtig traject met de bekende tunnels waar trein en fiets de ruimte delen.
In Kyllburg doen we dan de klim naar ons hotel en denken dat we de hele klim al gehad hebben. Morgen zullen we terecht worden gewezen…
Op onze kamer hebben we op het balkon in de hete zon (onder een parasol) een prachtig zicht op het Kylldal beneden en voor ons.
De fietsen staan in een aparte garage en er wordt in het restaurant uitstekend gekookt! Er valt ‘s-avonds een klein buitje.
Vandaag hebben we 628m geklommen en 835m gedaald. Dwz. 200m dalen over 72km, een daling van 0,003%!
Een goede oplossing: fiets én trein in dezelfde tunnel. Dat kan natuurlijk niet altijd, maar langs de Kyll is het de standaard. Maar aan de tunnelopening te zien hebben er vroeger wel twee sporen gelopen...
Op de Eifel-Höhen route langs de Urft.
Kyllburg - Trier
In de tunnel langs het spoor op de Kylldalroute.
[routekaartje]
We krijgen bij het ontbijt ook nog 2 lunchpaketten mee waar we later op de dag dankbaar gebruik van maken. We rijden weg om 9u en gelukkig ontdekt het kamermeisje nog net op tijd dat we onze bidons in de badkamer hadden laten staan! We waren wat aan het treuzelen bij vertrek door een probleem met het geheugenkaartje van het fototoestel, anders waren we zeker zonder die bidons weggereden om er een uur later pas achter te komen!
We dachten gisteren bij aankomst dat we “de klim” bij Kyllburg al gehad hadden want naar het hotel was het al 10% geweest en daarna vlakte het wat af. Stilte voor de storm blijkt, want we krijgen nu een stuk van ruim een kilometer lang waarin de stijging oploopt tot 13,5% en we hebben er 20 minuten voor nodig. Fietsen gaat niet (althans niet met de 24 kilo extra die ik op mijn fiets heb zitten, en Jonne heeft 10 kilo), dus we lopen, staan stil, maken fotos en lopen weer een stukje. En we worden natuurlijk ingehaald door mensen die op hun e-bike niet eens merken dat er een zware beklimming onder hun wielen doorgaat! Het eind van de klim is op de K86 naar Wilsecker en daar moet je weer dalen naar Erdorf over 4 kilometer. Dat gedeelte kan ik me herinneren uit 2008 toen we van de andere kant kwamen en daar een hele taaie klim aan hadden (met de tandem).
De rest van de route verloopt weer erg mooi langs de oever van de Kyll, meestal dalend, soms heel steil met stukjes 25% waar fietsers af moeten stappen, soms ook weer een stukje steil klimmen.
Daarnaast ook weer stukken vlak langs het spoor waar het plezierig rijden is. Er is wel een nadeel: er is direct langs de route vrijwel niets te vinden als een restaurant of cafe. We teren dus op eigen voorraad en het lunchpakket komt dus goed van pas.
Al vanaf vertrek is het prachtig weer en het wordt 28º! We hebben op zeker moment behoefte aan een ijsje en als we Kordel binnenrijden zien we gelukkig een ijssalon liggen! Helaas: ruhetag!!
Wat is dat toch voor iets raars? Ook bij hotels kom je tegenwoordig ruhetag tegen op maandag t/m donderdag, dwz. dat je op Ruhetag in het hotel niet zelf je kamer kunt bespreken, je moet dat van tevoren hebben gedaan, maar je kunt er dan ook niet eten. Ga je dus de straat op om een restaurant te zoeken, waarvan minimaal de helft óók ruhetag heeft….
We naderen dan het oerlelijke gebied rond Ehrang, rijden langs de Moesel naar Trier en precies op het moment dat we ons hotel binnenstappen gaat het regenen! We eten tegenover het hotel in een pizzeria. Het was vandaag een geslaagde dag en we maken nu plannen voor een vervolg. Gelet op de weersverwachting in dit deel van Duitsland besluiten we om de volgende dag de trein naar Mannheim te nemen voor een tocht langs de Neckar. Dat is het voordeel van de combinatie van fiets en trein, we zijn nergens aan gebonden.
Of die hellinkjes ook echt 25% zijn betwijfel ik. Waarschijnlijker is 18%, maar het staat natuurlijk wel spectaculair...
Een deel van het fietspad was door hevige regenval weggespoeld.
Trier - Mannheim - Neckarhausen
[routekaartje]
Als we om 6.30u opstaan regent het bakken (zoals voorspeld) en we hebben de tijd om rustig in te pakken voor we - na uitstekend ontbijt - om 9.30u naar het station rijden, 5 minuten vanaf het hotel, dat feitelijk achter het station ligt, maar het station zelf heeft geen achteringang..
Prachtige platanenlaan bij het uitrijden van Mannheim.
Kaartje voor 2 personen kost €31 en de fietsen gaan gratis mee voor een tocht van 2 uur en 3 kwartier zonder overstappen. De treinen hebben een mooie lage instap en er is genoeg plaats voor ons en de fietsen.
De route gaat deels langs stations waar we in 2009 op onze tocht langs de Saar ook al langs kwamen en we zijn om 13.15u in Mannheim, een mooie, levendige stad met een bijzonder stratenpatroon. Dat stratenpatroon (een schaakbordpatroon, de straten hebben een naam van één letter A-Z gevolgd door een nummer) herinner ik me goed van 2008 toen we hier langskwamen, maar toen regende het, was het een dooie boel en konden we nergens koffie vinden! Nu vinden we er van alles, waaronder de bikelinegids voor de route langs de Neckar en vooral een ijszaak!
Daarna fietsen we het korte stukje naar Neckarhausen waar we een hotel hebben gereserveerd en als we daar aankomen barst een flinke onweersbui los! Het hotel (met een erg goed restaurant) heeft ruhetag, dus we moeten ergens anders eten…
Fiets staat (na enig gezeur) in mooie grote garage aan overkant van de straat.
Neckarhausen - Neckarelz
Een heel speciale sfeer in de nevelige lucht bij het pontje over de Neckar
Vanaf de boot hebben we een prachtig zicht op de bruggen en gebouwen bij Heidelberg
[routekaartje 1]
Het is nog wat grijzig weer als we opstaan. Het heeft vannacht nog geregend met onweer erbij. Na ontbijt vertrekken we en rijden naar het pontje aan het eind van het dorp dat ons naar de overkant zet waar de fietsroute verder gaat. Het is niet koud en de 13 km naar Heidelberg zijn snel gedaan en onderweg is het een prachtig gezicht met heel speciaal ochtendlicht in de optrekkende nevel rond de bergen in de verte.
We weten dat er vanuit Heidelberg boottochten langs de Neckar worden gedaan en het lijkt ons wel een leuk idee om dat ook een stukje te doen, temeer daar het weer om te fietsen nog steeds wat grijs blijft. Bovendien gaat de fietsroute langs de Neckar hier ook langs een drukke autoweg. In de bikelinegids wordt deze (boot)variant ook aangeraden. We zijn net op tijd om de boot te nemen naar Neckarsteinach. Het blijkt een uitstekend idee te zijn, er is koffie aan boord, we zitten op het bovendek (extra windjack aan) en de lucht klaart op en vanaf de boot hebben we prachtig zicht op de fraaie oevers met hun indrukwekkende gebouwen waaronder het beroemde slot van Heidelberg.
[routekaartje 2]
We passeren 2 sluizen en in anderhalf uur zijn we op onze bestemming. Daar gaan we eerst langs de bakker voor wat lekkers dat we langs de rivier op een bankje weer opeten waarna we via de sluis bij Dilsberg de Neckar weer oversteken omdat daar de fietsroute verder gaat. We rijden dan vrijwel óp de oever van de rivier naar Hirschhorn waarbij we onderweg vanwege een regenbuitje de regenjasjes aantrekken maar die kunnen uit als we in dat plaatsje, met een prachtig zicht op het dorpje dat hoog tegen de rivieroever ligt, een mooie lunchplek hebben gevonden. Als we daar vertrekken schijnt de zon volop en blijft dat de hele verdere dag doen. Het wordt 20º-26º. We rijden steeds op een prachtig pad vlak langs de oever, soms asfalt, soms onverhard en af en toe wat klimmen. Om 16.45 zijn we bij het Bildingshaus, een oud kloostercomplex dat nu als hotel is ingericht. Een mooie plek op een rustige plaats met een grote tuin eromheen. Fietsen staan in de hal omdat de fietsenstalling momenteel in onderhoud is.
We eten in het dorp uitstekend bij (alweer) een italiaans restaurant!
Bij het passeren van Neckargemünd begint het behoorlijk op te klaren!
Vanaf onze lunchplek hebben we spectaculair zicht op Hirschhorn, dat hoog tegen de hellingen is gebouwd.
Neckarelz - Freiberg am Neckar
Bij het oversteken van de sluizencomplexen moet er soms een trappetje worden beklommen. Gelukkig zijn er wel altijd goede fietsgootjes.
[routekaartje]
Na eigen ontbijt op de kamer rijden we om 9.50u weg en rijden via de rechteroever naar Neckarzimmern waar we weer oversteken naar de linkerzijde om bij een bakker in Hassmersheim een koffie met gebak te nemen. We rijden daarna verder langs erg mooie stukken dicht langs de oever over vrijliggende fietspaden en soms over een goed afgeschermde fietsstrook langs de autoweg.
Na Neckarsulm en tot even voorbij Heilbron is het een drukke route langs veel verkeer en minder mooi met meer industrie. Vanuit Nordheim moet je een flinke klim maken langs de hoofdweg (maar over een vrijliggend fietspad) en dan weer dalen naar Lauffen Am Neckar waar we in het mooie stadspark een flinke rustpauze nemen.
Het volgende deel is een groot feest van overvloedig druiventrossen dragende wijnranken tegen de kleurrijke oevers. Met de warme zon erbij een belevenis. Alles wordt in gereedheid gebracht voor de komende - zeer goede - oogst! Een indrukwekkend gezicht.
Na Mundelsheim verdwijnen de wijngaarden en komen we terecht op de uiterwaarden (Auen) en in Freiberg kiezen we de steilste route naar ons hotel dat helemaal boven in het dorp ligt, vlakbij het station. We halen eten - bij een eetzaakje tegenover het station - dat we op de kamer gebruiken.
Fietsen staan in de grote garage onder het hotel.
Wijnhellingen langs de Neckar met op springen staande druiventrossen
En de appeltjes liggen hier overal voor het oprapen!
Freiberg am Neckar - Wendlingen - Rottenburg
Tübingen aan de Neckar.
[routekaartje]
Na Freiberg gaat de Neckar langs Ludwigsburg en door Stuttgart en is het vooral een grootstedelijk gebied met veel verkeer, industrie, drukte, winkels, bedrijven en weinig echt mooi fietsgebied. Bovendien is door bouwwerkzaamheden langs de spoorbaan de route een stuk omgeleid. Daarom besluiten we om een deel per trein te doen zodat we het mooiste stuk optimaal kunnen beleven.
We nemen eerst de S-bahn naar Stuttgart en stappen daar over op de regionalbahn. Het kost €8,60 pp en de fiets is weer gratis.
Overstappen op Stuttgart Hbf is een belevenis. Het station heeft 102 sporen en er zijn 3 lagen met spoorverkeer: S-Bahn, U-Bahn en het reguliere treinverkeer. Voor wie ooit hetzelfde wil doen, de overstap gaat zo: je komt aan op Stuttgart Hbf (tief). Daar neem je de lift naar het hoogste niveau en als je uitstapt zie je bij die lift op de grond een markering (rood en groen) met de tekst dat je door die markering te volgen, zonder trappen, liften, stoepen of andere fiets- cq rolstoelonvriendelijke objecten bij het hoofdstation uit komt. En dat werkt perfect. We hebben ruim de tijd voor die overstap, kunnen ook nog koffie halen en hebben voldoende plaats voor de fietsen en voor ons in de trein.
Om 10u stappen we in Wendlingen uit de trein en op de fiets voor een fantastische tocht naar Rottenburg in warm en zonnig weer met een temperatuur van 28º-30º!
Het fietspad ligt vrijwel overal dicht langs de Neckar en we passeren veel mooie plekken. De rivier wordt hier ook smaller (we rijden stroomopwaarts) en de beroepsscheepvaart is na Stuttgart onmogelijk. We zoeken een supermarkt die open is, maar dat is in Duitsland op zondag een onmogelijke opgave dus moeten we het doen met het eten dat we bij ons hebben of wat we vlak voor Tübbingen bij een tankstation kopen. Na die plaats gaat de route wat verder van de rivier af en in Hirschau proberen we een kamer te zoeken maar dat lukt niet. We gaan door naar Rottenburg en op de markt nemen we een ijsje en zoeken naar een hotel en dat wordt Würtemberger Hof, vlakbij de rivier. De fietsen kunnen in een apart fietsenhok. We kunnen ‘s-avonds in het dorp heel gezellig buiten eten (wat? Pizza natuurlijk). Opvallend is trouwens het enorme aantal Kebabrestaurants in Duitsland!
In veel plaatsen die langs een rivier liggen, zie je dat er vaak ook speciale vaartuigen zijn waarmee (alleen in dié plaats) wordt gevaren.
Zo ook in Tübingen waar de toeristen rondvaarten maken in deze speciale bootjes.
Rottenburg - Rottweil
Zonnebloemen en fietsers langs de Neckar
[routekaartje]
We staan om 6.30u op, pakken de boel in, ontbijten, doen boodschappen en rijden om 9.30u weg voor wat opnieuw een topdag gaat worden! Het is prachtig weer, de rivier wordt nog smaller, het wordt feitelijk een beek en het fietspad er langs is fantastisch. Het hele Neckardal is erg vriendelijk, groen, licht heuvelig en plezierig om te fietsen. Zelfs de stukken die je deelt met auto’s zijn niet erg druk.
In Horb Am Neckar houden we een ruime “koffie-met-gebak-pauze” bij de REWE supermarkt op de hoek bij de brug. Er zit daar ook een fantastische bakkerij bij.
De rest van de route verloopt met veel plezier en gemak en er zijn veel rustplekken waar we gebruik van maken. Rond 13u zijn we in Fischingen en zoeken in de schaduw van een grote boom (het is weer 30º) een hotel uit in Rottweil en houden even verderop een lunchpauze op de tribune van de voetbalclub met uitzicht op het lege speelveld. Daar gaat veel rust van uit!
Dan gaan we weer door langs prachtige weiden, grote zonnebloemvelden, we passeren mooie, houten bruggen en zien al van ver de bijzondere testtoren van liftfabrikant Thyssenkrupp - die het hoogstliggende uitkijkplatform (232m) van Duitsland heeft - boven de bossen uitsteken. De klim naar Rottweil gaat langs een prachtig dal en is heel gelijkmatig. We hebben een prachtige plek in de jeugdherberg. Fietsen in apart hok.
We eten later in het centrum een heerlijke Flammkuche.
Op de foto hierboven zien we een van de vele houten bruggetjes die over de Neckar (voor fietsers/wandelaars) zijn gemaakt. Het zijn mooi gemaakte houten constructies.
foto links: op het wegdek zelf wordt ook goed aangegeven hoe de route loopt. Dit is in Horb, vóór onze koffiepauze. Daarvoor moesten we even links naar boven, van de route af.
Rottweil - Donaueschingen
Schaffhausen - Lottstetten
De bron van de Neckar.
Op weg naar Donaueschingen ligt er een prachtig dal op ons te wachten!
[routekaartje 1]
Vandaag wordt het een waanzinnige dag! We staan om 6.30 op en staan om 17.45 voor de deur van ons hotel in Lottstetten langs de Rijn, even voorbij Schaffhausen! En dat kwam zo:
De bron van de Neckar ligt nog maar 18km van onze huidige plaats vandaan, maar wat gaan we daarna doen? Hemelsbreed is Schaffhausen hier niet zover vandaan en toen we in 2008 (de Rijn stroomafwaarts volgend) met onze tandem en een kapot freewheel, letterlijk bij de waterval strandden en vervolgens met de trein tot aan Weil am Rhein moesten gaan, misten we een stuk van de route langs de Rijn. Misschien kunnen we dat nu inhalen? Helemaal daar naartoe fietsen is niet ons plan, maar wat is er mogelijk? ↓
Je kunt hier alle kanten op!
Na de bron is er nog een mooie fietsroute naar Donaueschingen (waar we in 2007 aan onze tocht langs de Donau begonnen) en vandaar is er een mooie treinverbinding naar Schaffhausen! Een strak plan dat we gaan uitvoeren!
Het laatste stuk naar de bron van de Neckar is niet heel erg interessant omdat je óf door dorpjes rijdt, óf door industriegebied en ver bij de rivier vandaan. Pas vlak voor het vliegveld kom je weer langs de oever te rijden en dan is het echt nog maar een sloot van krap 1 of 2 meter breed. Die slingert nog langs het hele dorp voordat hij uiteindelijk bij de bron aankomt. →↑
[routekaartje 2]
Daar hebben ze een mooie plek van gemaakt. Het water wat daar uit die “bron” stroomt, komt waarschijnlijk gewoon uit de kraan, want jaren geleden zijn er al problemen geweest door het aanleggen van spoortunnels waardoor de rivier in feite werd afgesloten van zijn bron. Bovendien is het moerasgebied bij Schwenningen (de Schwenninger Moos) beter aan te merken als bron.
Hoe dan ook, we brengen er een tijdje door, drinken ijskoffie, maken uiteraard foto’s en stappen dan op de fiets voor een erg mooie route (met veel daalwerk) naar Donaueschingen waar we op het station nog net op tijd zijn voor onze trein.
Alleen het kaartje kopen geeft problemen want voor de kassa staat een mevrouw die nog voor 3 jaar vragen heeft en de kaart-automaat begrijpt niet wat wij willen, dus besluiten we het kaartje online te kopen. Dat heeft door falende internetverbinding in de trein geen resultaat maar de conducteur laat zich ook niet zien, dus het traject tot Singen (ons overstapstation) rijden we op kosten van de belastingbetaler…
Daarna kopen we wel een kaartje uit de automaat en zijn 15 minuten later in Schaffhausen! We gaan naar de VVV voor een adres en dat wordt Lottstetten, een plaatsje vlak voor de Zwitsere grens. We stappen weer op de fiets en rijden langs de Rijn op weg naar de Rheinfall en staan vrij onverwacht (er is een omleiding) na een steile afdaling voor die waterval! We maken foto’s, zien de jeugdherberg aan de overkant waar we destijds 2 dagen hebben zitten wachten en genieten van de omgeving en het prachtige weer!
Het stukje naar Lottstetten daarna heeft een paar gemeen steile stukken…
In het restaurant van het hotel kunnen we heerlijk eten. Onze fietsen staan in de hal van het gebouw waar ook de (nieuwbouw) kamers zijn.
Hier is de Neckar ongeveer 300 meter oud...
De Rheinfall bij Schaffhausen. In 2008 stonden we hier stil met een kapot freewheel!
Lottstetten - Schwörstadt
[routekaartje]
Langs de Rijn zijn prachtige stukjes direct langs de oever.
Om 9u rijden we weg, klimmen het dorp uit en Zwitserland in, daarna weer uit en komen aan bij de Rijn, tegenover Kaiserstuhl. Het is zonovergoten weer, vrijwel geen wind en de rivier ligt er prachtig bij met een vrijwel rimpelloos oppervlak. Het pad direct langs de rivier is natuurlijk het mooist, maar ook de stukken door de dorpjes zijn prachtig om te fietsen.
In Rheinheim is het tijd voor een ijskoffie en daarna weer verder. De route loopt over het bedrijventerrein bij Homburg en daarna kom je weer mooi bij de rivier uit. Tussen Dogern en Albbrück loopt de route over een indrukwekkend pad dwars door het midden van de Rijn langs de spaarbekkens die daar zijn aangelegd bij de stuwen. Een heel mooi gedeelte en ook lekker warm: 30º-32º.
Soms moet je een stukje duwen...
In Laufenburg is het weer tijd voor een ijsje en we spreken daar op het terras een Zwitsers echtpaar op de fiets dat ook langs de Rijn aan het fietsen is. Omdat wij nog geen hotel hebben gevonden vragen we hen waar zij hun onderkomen hebben, en ze blijken vanavond in Schwörstadt te zitten. Wij reserveren daar later ook een kamer.
Dan naderen we Bad Säckingen en rijden daar een klein stukje door de binnenstad en op het stuk daarna komen we het Zwitsers paar weer tegen en we arriveren gelijktijdig bij het hotel. Daar kunnen we ‘s-avonds uitstekend in de tuin eten!
Schwörstadt - Neuenburg am Rhein
Donderdag 13 september, 63km.
[routekaartje]
,Na Weil Am Rhein loopt de route door stukken natuur langs de Rijn waar de afgelopen jaren veel is aangepast.
Vooral in het kader van "ruimte voor de rivier" is er behoorlijk in het landschap ingegrepen en zijn erg mooie stukken ontstaan.
Om 8.50u rijden we weg in warm en zonnig weer en dat blijft het de hele dag waar we ook de 32º weer halen!
De route van vandaag verloopt grotendeels door industrieel gebied, veel autowegen met veel verkeer en veel drukte. In Rheinfelden doen we boodschappen en rijden vanaf Wyhlen langs de chemische industrie van Bayern en DSM.
Rondom Weil Am Rhein is het een gekkenhuis en we nemen een ijskoffie om af te koelen voor we over een rampzalig slecht fietspad - dat voornamelijk bestaat uit asfaltplakken die door wortelopdruk omhoog steken - langs nog meer fabrieken, bedrijven en opslagplaatsen naar de rustige oever rijden ter hoogte van Märkt.
Het fietspad langs de oever ligt mooi, maar helaas ligt er een 6-baans autoweg naast en daarop is het overduidelijk niet rustig. De aarden afscheidingswal die ertussen ligt houdt helaas weinig geluid tegen en dat maakt het fietsen erg onrustig. In Bad Bellingen houden we daarom een uitgebreide pauze in het mooie stadspark, bespreken een hotel in Neuenburg Am Rhein en rijden daar dan op ons gemak naartoe. Na het boodschappen doen en eten op onze kamer barst buiten een flink noodweer los. We maken plannen voor het vervolg.
Neuenburg am Rhein - Orschwiller
We hebben deze tocht ontzettend veel door maisvelden gereden!
[routekaartje]
In Neuf Brisach staat in de slotgracht een prachtige olifant!
Inmiddels maken we ook plannen voor de terugtocht naar huis. We zitten nu tegenover de Elzas en hebben daar al een paar keer plezierig gefietst maar we spelen ook met de gedachte om weer via de Eifel terug te keren.
Voor vandaag is grijs weer voorspeld en we zien - voor het eerst deze vakantie - geen zon als we opstaan. We ontbijten op de kamer, pakken in en als we naar buiten gaan om te vertrekken blijkt het te miezeren! Daar hadden we niet op gerekend. Regenpakken aan en eerst naar het dorp om koffie en gebak te nemen en broodjes voor onderweg te kopen. Als we weer vertrekken klaart het al wat op. Op de brug over de Rijn hebben we die pakken nog nodig maar als we in Bantzenheim aankomen trekken we alles weer uit en fietsen de rest van de dag weer in zomerkleren terwijl de zon steeds meer gaat schijnen en de temperatuur stijgt. We rijden de EV15 die stukken van een voormalige spoorlijn volgt en passeren allemaal plaatsjes met wonderlijke namen die allemaal op -heim eindigen. Behalve na, 28 kilometer, het erg mooie vestingstadje Neuf Brisach (met net zo’n stratenplan als Mannheim) waar we even een vierkantje fietsen!
Dan komen we langs het Canal de Colmar waar we een lunchpauze inlassen en vervolgens rijden we langs het Rhône-Rijn kanaal dat werkelijk een fantastisch stuk is om te fietsen. De hele route van vandaag wordt trouwens gekenmerkt door rust en stilte in een prachtige omgeving.
Bij Marckolsheim slaan we tenslotte af naar de wijnheuvels van de Elzas. Tijd voor een ander landschap, want we hebben vandaag wel HEEL VEEL mais gezien!
Langs het Canal de Colmar vinden we een uitstekende plek om te lunchen!
Tussen Illhaeusern en Guémar nog een prachtig natuurgebied en een lastig fietstunneltje onder het station door. Lastig, want het is een betonhelling naast de trap met een stijgingspercentage van meer dan 100%! Met zijn tweeën krijgen we steeds één fiets naar boven.
Dan belanden we tussen de wijnranken, en ook hier staan de druiven op barsten en wordt er al geoogst. We komen nu langs de plekken waar we in 2015 ook passeerden, o.a. de grote ooievaarskolonie.
Ons hotel ligt tegenover een wijngoed en de druiven worden al in grote bakken binnengebracht. Fiets gaat in de garage en we eten uitstekend in het restaurant van ons hotel.
Vandaag was het een prachtige fietsdag.
Onder het station van Guémar treffen we dit zeer steile stukje aan...
De druiven staan op springen in de Elzas!
Orschwiller - Saarbrücken
In de TER-treinen zijn 2 manieren beschikbaar om je fietsen mee te nemen:
1. hangend in een haak, de bagage moet van de fiets af
2. zoals bij de NS gebruikelijk is in het nieuwere materieel, staand tegen de zijkant, waarbij de fietsen dus tegen elkaar aanstaan.
Beide methodes nemen ongeveer evenveel plaats in, zij het dat veel reizigers bij methode 2 hun bagage op de fiets laten zitten waardoor ze méér ruimte innemen. Nog een nadeel van deze stapelmethode is de kans op beschadigingen en het gedoe om de fiets die achteraan staat eruit te krijgen als hij eerder uit moet stappen dan de voorste twee.
Nadeel van de haakmethode is dat de sturen soms hinderlijk in het gangpad steken, waardoor passerende reizigers (met rugzakken bv) blijven haken.
[routekaartje 1]
Vandaag wordt een verplaatsingsdag omdat we de route naar huis inderdaad via de Eifel willen laten gaan maar geen zin hebben om dezelfde route te gaan fietsen die we in 2015 ook al deden. We gaan dus naar Sarreguemines met de trein en dat gaat via Sélestat en Strassbourg.
Het kaartje bij het loket kost €25, bij de automaat €18,90 en als je het in de SNCF-app op je smartphone koopt maar €7,60! Die keuze is dus snel gemaakt. Wat opvalt bij het station is de weinig behulpzame houding van het loketpersoneel. Als het prijsverschil tussen die kaartjes vooral zit in loonkosten, dan zou ik de spoorwegen adviseren het personeel te ontslaan. We doen nog wat boodschappen in Sélestat, drinken koffie (en eten smerig gebak waarin schoenzolen zijn gebruikt) en gaan dan naar het station waar de trein al klaarstaat en we ons rustig kunnen installeren.
[routekaartje 2]
De treinreis verloopt soepel en ook de overstap in Strassbourg geeft niet veel problemen en om 14u staan we in Sarreguemines waar we op de fiets stappen en naar Saarbrücken fietsen langs de Saar. Dat is een eenvoudig stuk, er zijn veel fietsers op de pedalen en veel mensen in bootjes op het water en we zoeken in het mooie stadspark van Saarbrücken (aan de noordkant van de Saar) een hotel op. Dat wordt het BW hotel vlakbij het station. Er loopt een prachtige tunnel onder het station naar deze wijk en die tunnel komt ergens bij een parkeergarage uit. Als we ervoor staan is die hele tunnel niet te zien en het ziet er nogal sinister uit zonder verlichting en allemaal donkere ruimten. We fietsen er dus omheen.
Van Sarreguemines op weg naar Saarbrücken langs de Saar
Saarbrücken - Konz - Holsthum
Wasserbillig aan de Moesel in spetterend zomerweer!
[routekaartje]
Na een uitgebreid ontbijt rijden we dit keer via de juiste route wél door de tunnel die vanaf deze zijde inderdaad goed staat aangegeven en zien dus ook hoe we gisteren eigenlijk hadden moeten rijden!.
We nemen de trein naar Konz en stappen daar om 11.30 op de fiets, steken de Moesel over en rijden in de richting van Wasserbillig langs de oever van de Sauer een erg mooie route.
In Metzdorf lunchen we op het dorpsplein en rijden dan verder naar Minden over steeds weer een prachtig pad met veel natuur en weinig fietsers.
We stappen dan over op de Prümdal fietsroute en in Irrel gaan we eens kijken of we een hotel op de route die we rijden tegenkomen, want dat is nogal lastig. We vinden uiteindelijk nog iets vrij in Holsthum en reserveren daar. We rijden langs de Irreler waterval (maar gaan niet meer naar beneden, we waren er al eerder) en dan langs de heel karakteristieke hopvelden bij Prümzurlay. Er is een stevige klim vóór Holsthum en dan een mooie afdaling naar ons hotel. We weten ook dat we morgen naar Sankt Vith zullen fietsen en we reserveren daar ook al ons hotel. Onze fietsen staan in de werkplaats/opslag.
De karakteristieke hopplanten langs de route
Holsthum - Sankt Vith
In prachtig ochtendlicht (en nog een beetje fris) vertrekken we stevig klimmend vanuit Holsthum.
Onderweg prachtige stukken natuur, zoals hier waar de Lisdodde de bermen siert.
[routekaartje]
Vandaag wordt het opnieuw een topdag, vrijwel geheel over vrijliggende paden en ideaal fietsweer: zon en weinig wind en de temperatuur tot 26º! We hebben een goed ontbijt en rijden om 8.45u weg. We moeten het dorp uitklimmen naar 225m, dalen een stukje en dan weer naar 300m klimmen.
We doen koffie met gebak in Mettendorf en rijden dan steeds vlak langs de Enz naar Neuerburg en herkennen onderweg veel van wat we in 2009 ook hebben gezien, alleen reden we toen in omgekeerde richting. Er zijn veel erg mooie stukken onderweg en vooral opvallend: rust!
Bij Neuerburg gaan we via de tunnel echt de spoorbaan op en klimmen dan heel geleidelijk naar 515m over een prachtig traject door indrukwekkende natuur waarna een mooie afdaling volgt naar Pronsfeld, het grote kruispunt van wegen, (voormalige) spoorbanen en fietsroutes.
Daar moeten wij overstappen op de Eifel-Ardennenroute die aansluit/overgaat op/in de Vennbahn.
Deze route gaat langs de Alfbach en in het inmiddels lage licht van de zon een wondermooie omgeving waar ook bevers onderweg hun burchten hebben! Bij knooppunt 155 zitten we dan op de Vennbahn, een route die we in 2014 reden (die route was destijds net gerealiseerd), toen vanuit Aken, maar die we moesten afbreken omdat Jonne een Achillespeesontsteking kreeg. We rijden nu de andere kant op en de spieren zijn weer helemaal in orde! In Sankt Vith zitten we in hotel Steineweiher, onze fietsen staan in de garage en er is in het restaurant genoeg plaats.
In Neuerburg begint bij het voormalige station en via de tunnel, de mooie klim naar het hoogste punt van vandaag.
We arriveren bij knooppunt Pronsfeld.
Bij de Heltenbacher Mühle is vanwege een wegverzakking een noodbruggetje voor fietsers en wandelaars gemaakt.
Sankt Vith - Kerkrade
Daar waar de Vennbahn een andere weg kruist, is dat altijd duidelijk gemarkeerd.
[routekaartje]
Ook vandaag is het weer een topdag! De lucht is strakblauw, de wind is stevig in de rug en de temperatuur gaat naar de 30º!
We staan om 6u op, pakken in, ontbijten en rijden om 9u weg. Nog onzeker waar de tocht vandaag zal eindigen. Naar Aken is 90km, maar wat doen we daar? Verder gaan? Hotel? We zien het wel.
We doen boodschappen voor onderweg omdat de ervaring leert dat er weinig direct langs de Vennbahn is te krijgen en gaan op pad. Direct buiten het dorp is een stuk van 2km afgesloten wegens onderhoud en rijden we over de N676, maar daarna rijden we vandaag naar Aken over de prachtige route, vrijwel steeds asfalt. We dalen eerst 6,5 km naar Montenau en klimmen dan (1%) over 12 km naar Weywertz, de plaats waar ook de Vennquerbahn aanhaakt op de Vennbahn. Via die tak kun je ook mooi naar de Kylldalroute en dat was in mijn eerste plannen ook een mogelijke start van onze vakantie geweest.↓
Langs de Vennbahn zijn veel herinneringen aan de voormalige spoorbaan terug te vinden.
Wij blijven de volgende 32km op zo’n hoogte van 530m rijden, licht klimmend en dalend, soms vlak en passeren ook het punt bij Waimes waar we in 2009 op de fietsroute terecht kwamen (naar St. Vith) die toen nog als Rv8 bekend stond. De Vennbahn bestond toen nog niet en slechts delen daarvan waren in het Ravelnetwerk opgenomen. We herkennen ook veel punten uit de tocht van 2014, zoals de slagerij bij Sourbrodt waar we destijds koffie dronken maar waar we nu voorbij rijden.→↑
Rond 13u zijn we bij het kruispunt bij Küchelscheid waar we in de schaduw van het Draisinen-opstapstation onze lunch gebruiken. In 2008 zaten we een kilometer hiervandaan in Kalterherberg toen we terugkwamen uit Zwitserland. Op de Vennbahn is het overigens behoorlijk druk en er zijn vooral veel e-bikes.
Om 14.15 zijn we dan op het punt waar we eindelijk aan de 35km lange 1% afdaling naar Aken kunnen gaan beginnen.
Een rustplaats voor de fietsers.
In Roetgen koelen we weer wat af met een frozen-yoghurt voordat we steeds meer de bewoonde wereld rondom Aken bereiken en we komen om 17.30u aan bij het eindpunt van de Vennbahn.
We overleggen even wat te doen: een hotel zoeken of doorfietsen naar Kerkrade en daar de trein terug? Het wordt het laatste en we rijden dwars door het goed befietsbare centrum van Aken de stad uit, waarbij we wel stevig moeten klimmen, komen in de buitenwijken nóg een klimmetje tegen bij Hasenwald en rijden dan tussen dorpjes door een leuke route naar het station van Kerkrade. We zijn om 21.30 weer thuis in Vught met de trein, terugkijkend op een zeer ontspannende en mooie fietstocht.
Het draisinestation bij Kalterherberg.
Laatste versie: 10 maart 2023
 |
Terug naar de Indexpagina Marc Zoutendijk – © 1993-2093 Hier is een mailformulier |
 |