Al heel lang staan de Vogezen en de Elzas op ons lijstje 'Nog te bezoeken' en in het najaar van 2005 was er een mooie gelegenheid om daar heen te gaan. Het was al de hele nazomer prachtig weer geweest, de temperaturen bleven hoog en de bomen stonden nog volop in het groen, alhoewel de herfstkleuren al wel overal uitbundig explodeerden!
Het bleek mogelijk om de tandem mee te nemen in de nachttrein naar Basel en ook voor onszelf was er nog plaats: op de heenweg een 4 persoonscoupé, die we vanaf Keulen met een ander echtpaar moesten delen, op de terugweg een kleine coupé voor onszelf.

15 oktober.
De trein naar Basel vertrekt vanuit Amsterdam en je kunt ook nog opstappen in Utrecht en Arnhem. Oorspronkelijk wilden wij in Arnhem opstappen, maar doordat er dit weekend geen treinverkeer mogelijk is tussen Den Bosch en Arnhem kiezen we voor Utrecht. Merkwaardig is dat bij het reserveren (van de fietsplaats) de computer van NS niet aangeeft dat er dus geen fietsvervoer mogelijk is op de door ons bestelde route. Zelf in de gaten houden dus.
We besluiten trouwens om naar Utrecht te fietsen, het is vandaag zulk prachtig weer en we hebben de fiets al vroeg klaar staan met alle bagage erop. Zodoende rijden we om 15.15u weg en zijn om 19.00u in Utrecht. Het is dan nog steeds 20° en we eten nog buiten (bij Graaf Floris)!
Op het station staat ook duidelijk aangegeven waar de fietswagon is en we stellen ons daar op. De trein komt ruim op tijd, en we kunnen de fiets makkelijk naar binnen krijgen.

16 oktober, 73 km.
Om 7u komen we aan in Basel, we werden wat laat gewekt en daardoor is het wat gedoe om alles op tijd bij de deuren te krijgen, maar dat blijkt later niet erg te zijn, de trein blijft zeker 20 minuten in Basel staan. Zodoende kan ik ook de fiets op mijn gemak uit de wagon halen en maken we ons klaar voor vertrek. Het is alleen nog hartstikke donker en ook nog vrij fris (5°), dus we gaan eerst maar even koffie drinken in een van de koffieshops in de hal, gaan langs de mooie toiletten en doucheruimtes in de kelder en kijken nog wat rond. Onder het station van Basel bevindt zich een fietsenkelder ter grootte van het Museumplein! Onvoorstelbaar! Duizenden fietsen staan erin. Er is ook een café in die fietsenkelder dat open is tot 23.30u en het ziet er allemaal piekfijn uit. Een handig systeem met automatische poortjes geeft toegang tot de geparkeerde fietsen en vanuit de kelder kun je via een aantal wegen makkelijk aan alle kanten onder het station uitkomen. Ook Basel zelf heeft veel fietspaden en –stroken en aan alle kanten is er aan de fietser gedacht. Dat hadden we totaal niet verwacht. →

Inmiddels is de temperatuur flink opgelopen en kunnen de beentjes bloot en de handschoenen uit. Als we bij Malvau op een hoogte van 530m aankomen begint de echte klim naar de Ballon d'Alscace. Het is echter nergens zwaar: 7%–8%, soms een stukje 10%. De zon schijnt nu krachtig op de mooie herfstkleuren van de bomen. Daar waar de haarspeldbochten beginnen, bij de mooie waterval en het hotel/restaurant 'Sauf de la Truite' willen we eindelijk wel eens dat kopje koffie hebben, maar op maandag is het hier dicht!! Dan maar heerlijk in de zon ons eigen groentesap en toast met kaas genuttigd. De omgeving is schitterend met prachtige lichtval, enorme herfstpaletten en heel veel rust. We rijden vrijwel alleen naar boven. Via de bochtenserie klimmen we nu mooi, probleemloos naar de Col. We komen nog een Nederlands echtpaar tegen dat hier aan het wandelen is. Bij het naderen van de Col hebben we wijdse uitzichten onder een strak blauwe lucht. Indrukwekkend.

18 oktober, 52 km.
Een mooie blauwe lucht bij het opstaan, maar nog wel 5°. De stralingswarmte is echter al heel behoorlijk. We volgen de D486 en klimmen naar de Col du Menil (621m, Col des Fenesses op de kaart), dalen snel af naar Cornimont en racen meteen door naar La Bresse over een licht klimmende weg.
Daar is het tijd voor koffie en we vervolgen over de rustige D34c die langs het riviertje Coline de Chajoux loopt. We klimmen naar de Col de Faignes en het mooie Lac de Lispach waar we ook lunchen. Er is vrijwel niemand onderweg. Na het Lac de Lispach volgt nog een kort en stevig klimstuk naar een hoogte boven de Col de Faignes, waar we dus uiteindelijk naartoe dalen!

We warmen ons op met koffie en er zitten een paar mensen te eten, waaronder de kok zelf. Dat doet ons besluiten om ook maar een flinke lunch te gaan gebruiken. Ik trek droge kleren aan en we eten een heerlijke lunch. Tijdens de lunch klaart het op, komt er zon en vormt zich in de dalen een prachtige witte wolkenpartij. Als we om 13.45 weer wegrijden is het warm! We rijden nu over de Route des Crêtes naar het mooie Lac Blanc, eerst nog een beetje klimmen naar het 'Gazon de Faing', dan de heuvelrug volgend en tenslotte heel mooi dalen naar Orbey.

20 oktober, 54 km.
Als we om 7.45u opstaan, staat de zon al flink te schijnen en het ziet er veelbelovend uit. Vandaag zullen we de 22° halen en we lopen 's-avonds in Colmar nog met korte mouwen rond.
Colmar, dat hier hemelsbreed zo'n 15 kilometer vandaan ligt, willen we met een omweg bereiken door via de Col de Wettstein en Munster te rijden.
Als we om 9.35u wegrijden is het nog maar 8° en hebben we de haarbanden en broekspijpen nog aan, maar we klimmen al snel met 8%, de temperatuur stijgt ieder kwartier één graad en we klimmen al snel in zomerkleren! Een prachtige dag en een mooie weg, de D11, met veel bochtjes en mooie uitzichten. Op een hoogte van bijna 800 meter, bij de afslag naar Labaroche, blijft de weg geruime tijd op die hoogte om bij de afslag naar de D11(iv) (Le Grand Honnack) weer te gaan stijgen naar boven de 1000 meter bij het oorlogsmonument Schratzmannele.

21 oktober, 60 km.
Wolken en veel blauw als we om 9.35u via de Avenue Ch. de Gaulle Colmar uitrijden in de richting van Wettolsheim. Als we daar aankomen gaat het een beetje regenen, maar als we 1,5 km verder zijn, in Equisheim gaat de zon alweer schijnen en doet dat de rest van de dag uitbundig. Het zal zelfs 23° worden! In Equisheim drinken we koffie met droge cake (een lokale specialiteit hier in de Elzas) en rijden dan naar Husseren-les Chateaux, met 391m het hoogste punt op de wijnroute van de Elzas. Het weggetje er naartoe ligt zo tegen de berg op, 12% – 15%, we halen het net, met een pauze om wat krachten op te doen. Het is een gemeen stukje. We volgen daarna de wijnroute zoals die is uitgezet, waarbij we soms mooie stukken fietspad of fietsroute volgen.
We rijden langs Voeglingshofen, Gueberswihr, Pfaffenheim en Rouffach. Overal door de mooie wijngaarden in heerlijk zonnig weer. Vanuit de heuveltjes vlak voor Pfaffenheim hebben we een mooi uitzicht op het stroomdal van de Rijn.

23 oktober, 40 km.
Het heeft vannacht flink geregend, maar bij het opstaan ziet het er redelijk uit met zelfs hier en daar wat blauw. In het hotel hebben we een uitstekend ontbijt en rijden dan om 10.30u weg. We gaan via de D108 naar Mulhouse, maar slaan dan af op het fietspad dat parallel aan het Rhône-Rijn kanaal loopt – gedeeltelijk onverhard. Eigenlijk wil ik dat volgen tot aan Kembs, maar de afslag is niet goed aangegeven zodat we in Hombourg terechtkomen, na 10 kilometer fietsen zijn we 3 kilometer verder!→

In Basel zelf rijden we eerst naar de noordoever van de Rijn die heel erg doet denken aan de kade in Nijmegen maar met de grachtenhuizen uit Amsterdam! Het is er vol met flanerende mensen en in de zon is het heerlijk. Nieuw voor ons zijn de kabelpontjes: Over de rivier is een kabel gespannen en het pontje dat daaronder heen en weer vaart, zit weer met een andere kabel – die mee kan rollen – aan die overspanning vast.
Dan brengen we onze fiets naar het station en parkeren hem in die enorme fietsenkelder (voor 1€), stoppen onze bagage in een kluis en trekken dan Basel in. Een mooie stad met indrukwekkende gebouwen. Ook de mooie fontein met de bizarre objecten van Tinguely is een leuk punt. Vanaf de grote kathedraal – hoog langs de oever – hebben we een mooi gezicht over de stad in de schemering waar overal de lichtjes aangaan.