Het alternatief voert ten noorden van de autoweg N-342 (Granada - Sevilla), maar dat is een erg saai stuk met weinig leuke fietswegen. We nemen dus de bus naar Antequera. Busmaatschappij Alsina Graels heeft haar busstation langs de Camina Ronda en daar stappen we op. Je moet een kaartje van tevoren kopen en hebt een vaste plaats. De fietsen gaan onderin het bagageruim (samen met alle andere bagage, je mag 30kg per persoon vrij mee nemen) en we zijn binnen twee uur in Antequera. Een zeer goed alternatief voor saaie fietsroutes. Aanbevolen!

opm. 2012: of het ook nu nog zo eenvoudig is om je fiets mee te nemen in de bus, weten we niet. Zeker met de tandem is dat lastig. We hebben er nog wel eens naar geïnformeerd bij diverse chauffeurs en ze reageerden wisselend

Hier bereiken we het hoogste punt van de dag (Las Atalayas, 390m), en hier verandert het landschap ook weer in een verdorde en uitgedroogde woestijn. Het water in het stuwmeer staat een tiental meters onder het gebruikelijke niveau en in de talloze rivierbeddingen groeien inmiddels cactussen (en andere goed tegen de droogte bestand zijnde planten). De weg naar Ardales is afwisselend dalen en klimmen. Vlak voor Ardales zien we het mooiste (zuid-Amerikaans aandoende) tafereel uit deze vakantie: twee mannen op een ezel waarvan de tweede man achterstevoren zit!
In Ardales is direct buiten het dorp een goede verblijfplaats waar ook kan worden gegeten. De temperatuur is hier nog steeds hoog. Na de lunch en de siësta wandelen we naar het dorp, krijgen spontaan een rondleiding door de kerk van een kosteres wier zoon in Nederland blijkt te wonen en klimmen naar de kapel die buiten het dorp op een hoge heuvel ligt. Hier waait het flink en is het aangenaam. We nemen 's-avonds alleen wat tapas (het middageten was uitgebreid).

We komen hier twee auto's tegen (waarvan de een zijn complete uitlaat verliest die vervolgens op de achterbank wordt meegenomen) en een tractor. In de dalen zie je af en toe een huisje liggen. Het is maar een jaar of twintig geleden dat in deze streek nog roversbenden opereerden die het onveilig maakten om er doorheen te trekken! In El Burgo drinken we koffie en als je van de hoofdweg afslaat (ergens in het dorp linksaf) kom je in een winkelstraat terecht waar veel winkels zijn en ook nog een hostal is te vinden.
Over de C344 klimmen we eerst naar het Mirador del Guarda Forestal, een forse klim van 7 km naar een prachtig uitzichtpunt. Je kunt er verder niets krijgen behalve een mooi uitzicht. Verder klimmen naar een hoogvlakte gevolgd door een afdaling naar een mooie smalle doorgang in de rotsen waarachter het landschap weer eens een keer geheel van aanzien verandert in een zeer woest rotsgebied. Dan volgt de laatste klim van 4km naar de Puerto del Viento. Met de wind valt het daar wel mee. Na de Puerto verschiet het landschap maar weer eens van kleur: rood, droog en verlaten. De afdaling naar Ronda verloopt probleemloos. Er zijn tientallen hotels inclusief een Parador.
Houdt er rekening mee dat vanaf El Burgo tot aan Ronda geen onderkomens en cafe's of bars zijn te vinden. Ook drinkwater heb ik onderweg niet gezien. Goed voorbereid op pad gaan dus!

In Benaojan is wel van alles te krijgen. De Cueva is open tot 14:00 uur; we rijden er voorbij omdat we te weinig tijd hebben voor een bezichtiging. Er volgt dan een behoorlijke afdaling naar een volgend station en daarna een klim (via Jimera, op sommige kaarten staat daar geen weg naar toe) naar Atajate (745m). Dit is een zeer vruchtbaar en groen gedeelte waar je verder geen mens tegenkomt. Er staan hier zelfs orchideeën en verder veel citroenbomen. Daarna wordt het weer dor en droog en vooral rotsachtig. Een klim van 9km brengt ons naar het hoogste punt van deze dag, de Puerto de Encinas Borrachas op precies 1000m hoogte! De afdaling naar Ronda gaat over een bijzonder slecht stuk asfalt gedurende zo'n 6km, we rammelen uit elkaar en op dit soort wegen is het prettig om een verende stuurophanging te hebben (géén verende voorvork, alleen het stuur is geveerd met een zgn. Flexstem). 3 km voor Ronda heb je een prachtig gezicht op de ligging van de stad op de rotsen en via de oude stad en de brug over de kloof rijden we weer naar het centrum. De hele tocht is een prachtige route geweest door een zeer afwisselend gebied. Na Atajate is er geen bar of cafe meer te vinden, eventueel daar bijtanken! De stijgingspercentages zijn nergens overdreven hoog.

Op de Puerto staat nog steeds een forse storm maar tijdens de 17km lange afdaling naar Tolox wordt het heter en heter en gaat de wind liggen. De route tot aan Alozaina voert door weer een heel ander landschap: groen, bloemen, terrassen met fruitbomen enz. Verderop is het nogal een kaalslag. Tolox ligt in een dal aan een doodlopende weg. Er moet eerst een klein stukje worden geklommen (2.5 km) en daarna over vals plat naar het dorp toe dalen. Er zijn meerdere hostals. Het dorp is mooi aangelegd en heeft tientallen nauwe, zeer steile straatjes. We eten in een restaurant de meest fantastische tortilla's die er zijn. Ik vraag een glaasje sherry vooraf maar krijg gelijk de hele fles op tafel met het verzoek om mezelf maar te bedienen!

Maar niet alleen het grote vuil. Ook al het huisvuil wordt hier klaarblijkelijk achtergelaten waar het maar kan. Het zal moeilijk zijn om de Spanjaarden ervan te overtuigen dat -ook al heb je per bewoner 10 keer zoveel ruimte tot je beschikking als een ander- je toch zorgvuldig met de aarde om moet gaan. Dat kost nog wel 15-20 jaar denk ik, en veel gezeur in de Europese Unie.
Mijas ligt op een hoogte van ruim 400m en er is een prachtig uitzicht op de zee. Vanaf hier is het ook één groot vakantiecomplex (met nog steeds overal rotzooi; als je met een auto rondrijdt zie je dat niet, maar op de fiets des te beter!). We dalen af naar Torremolinos en kijken daar even rond in een verbijsterend lelijk en wanstaltig, druk, vervallen, stinkend en benauwd oord. Als je naar de kust rijdt, kun je langs een weg vlak langs het strand doorrijden naar het Parador Málaga del Golf; wij wisten dat echter nog niet dus reden we over de drukke N340 (tussen Marbella en Torremolinos 30 doden per jaar per kilometer!!) naar onze eindbestemming. Dankzij de wisselende bewolking die de hele dag aanwezig is, is het redelijk uit te houden. We gebruiken de volgende dag om in Málaga wat te winkelen en rond te kijken.