Strijd in de Sierra Nevada!
Een tocht door de Alpujarras, Sierra Nevada
en de Serrania de Ronda
22 mei tot en met 7 juni 1995.
27 mei 1995 - De Pico Veleta doemt voor ons op! Sneeuwvrij!
Nadat we de Pyreneeën al meerdere malen hadden doorkruist, besloten we de hoogste pas van Europa, de Collado del Veleta in Andalucia (3199m, soms zie je ook 3250m vermeld) te gaan beklimmen vanaf de zuidzijde. Feitelijk kun je nog hoger, naar de Pico Veleta, maar de beslissing daarover zouden we pas ter plekke nemen.
Vanaf Capileira is dit de moeilijkste kant omdat de weg hier tot aan de Collado niet geasfalteerd is. We reden op ATB's met bagage maar zonder tent. Onze uitrusting staat beschreven in de verslagen over onze andere tochten. We zochten (en vonden) steeds onderdak in hotels, hostals of pensions.
Het weer.
De Sierra Nevada is het grootste deel van het jaar met een sneeuwkap bedekt, en toen wij in april 1994 in Granada waren konden we de Pico Veleta inderdaad in de sneeuw zien liggen. Omdat er in 1994 na de zomer geen enkele neerslag meer is gevallen in de Sierra Nevada (reden waarom de wereld ski-kampioenschappen in februari 1995 werden afgelast!) durfden we het aan om in een periode te gaan die normaal gesproken nog onzekerheden biedt over het al dan niet open zijn van de pas.
Dat bleek geen enkel probleem op te leveren: in de hele Sierra Nevada lag geen vlokje sneeuw meer (op wat resten van 1994 na, die in spleten en gaten in de schaduwzijde waren terug te vinden).
De temperatuur was in deze periode zelfs voor Spaanse begrippen aan de hoge kant - ruim boven de 30 graden, met een maximum van 38 - en er viel geen druppel regen op een klein buitje aan de kust na. Dit was trouwens de eerste regen die daar sinds maanden weer viel! Op vele plaatsen landinwaarts heeft het al ruim drie jaar niet geregend en er zijn in Andalucia grote problemen met het waterbeheer.
De route.
Via de volgende twee links kom je bij de foto's en beschrijvingen terecht:
Deel 1: Málaga - Colmenar - Alhama de Granada - Lanjaron - Capileira - Veleta
Deel 2: Granada - Antequera - Alora - Ardales - Ronda - Tolox - Málaga.
Vanuit Antequera en Ronda hebben we nog twee grote dagtochten gemaakt.
In 1995 was de GPS nog niet in gebruik en ik heb pas veel later (2024)
de in deze tocht gemaakte routes op een digitale kaart gezet, gebaseerd op mijn aantekeningen.
Hier is die RidewithGPS kaart.
Fietstransport naar Málaga.
De meest gebruikte methode is per vliegtuig. Wij hadden onze fietsen op Schiphol goed ingepakt met schuimrubber en noppenfolie op alle kwetsbare delen, te weten: staande achterbuis, liggende bovenbuis, voorvork en stuur. Pedalen van de trappers halen en stuur dwarszetten en daar overheen een plastic fietshoes. Zorg dat de fiets kan blijven rijden. Banden leeg laten lopen is volkomen overbodig (het vrachtruim is ook een drukcabine en als dat niet zo zou zijn kan een band makkelijk het verschil van maximaal één atmosfeer opvangen) maar het luchthavenpersoneel is soms erg bezorgd en doet het dan toch voor je!
Als je je fiets in een doos inpakt heb je daar geen last van maar dan zit je weer met andere problemen. Bij aankomst in Málaga komt de fiets op de transportband aan tussen alle overige bagage! Ook als hij in een doos zit komt hij daarop terecht.
Het is zaak om je zo dicht mogelijk bij het punt op te stellen waar de band de hal in draait zodat je de fiets direct kunt pakken en hij niet in de volgende bocht op de grond dondert. Onze fietsen kwamen er gelukkig probleemloos doorheen. Als je een doos hebt dan is er altijd het probleem waar je die moet laten. Twee andere fietsers die in hetzelfde vliegtuig als wij zaten en wel een doos gebruikten, hebben deze in de parkeergararge onder het vliegveld achtergelaten. De kans is groot dat je hem daar later weer terugvindt.
Als je ook weer vanaf Málaga vertrekt, dan moet je je fiets na te hebben ingecheckt en van labels te hebben voorzien, afgeven bij de laatste transportband in de hal. Daar staat iemand je op te wachten die de fiets vervolgens op die band neerlegt waarna hij uit het zicht verdwijnt.
De kaarten.
Firestone R-5 van Andalucia op schaal 1:300.000 en T-29 op schaal 1:200.000. Daarnaast Michelin 446 op schaal 1:400.000 en voor de Sierra Nevada de 1:25.000 kaarten van het IGN. Van de Sierra Nevada is ook een recente 1:100.000 kaart uit.
De Firestone kaarten zijn onduidelijk als het gaat om te zien of een weg verhard of onverhard is, dat is op de Michelinkaart weer wel goed te zien. Michelin is ook het nauwkeurigst voor wat betreft het bijhouden van welke wegen er nu weer zijn bijgekomen!
De 1:25.000 kaarten zijn van uitstekende kwaliteit.
Er is een boekje waar we bijzonder veel aan gehad hebben: The Rough Guide - Andalucía, een werkelijk fantastische gids met zeer nuttige informatie over verblijfplaatsen, restaurants, bijzonderheden, landschap, bezienswaardigheden enz. enz. Hij geeft over de kleinste plaatsjes nog informatie betreffende hotels, en zelfs waar de Spaanse VVV verstek laat gaan, is deze gids nog betrouwbaar. Een dikke aanrader.
Let op: Al deze kaarten gebruikte ik in 1995 en die zijn in 2024 al lang en breed achterhaald!
Laatste versie: 20 november 2024
 |
Terug naar de Indexpagina Marc Zoutendijk - © 1993-2093 Hier is een mailformulier |
 |