Alicante – Valencia in het voorjaar
Een zonnige tocht door verlaten dorpen en langs lege stranden
5 mei – 13 mei 2010
Rijstvelden bij Albufera
Een bergkam langs de weg naar Aigües
We willen op deze korte lentevakantie eigenlijk het nieuwe fietspad langs de Maas tussen Givet en Charlesville gaan verkennen, maar de weersomstandigheden zijn zó beroerd – en ook niet hoopvol – dat we op maandag 3 mei van pure ellende een vlucht naar Alicante boeken voor de volgende dag! We vliegen dan weer terug vanaf Valencia.
We fietsen van huis uit naar het vliegveld van Eindhoven in mooi weer en zijn daar om 11u. Fiets vliegklaar maken en om 11:45 is alles ingecheckt! Om 16u zijn we in Alicante waar we om 17:15 wegrijden van het vliegveld. Het vliegveld van Alicante is voor ons vaak uitgangspunt van fietstochten in het zuiden van Spanje, en zeker het feit dat het vanaf Eindhoven per vliegtuig makkelijk is te bereiken, helpt daar aan mee. Bijna altijd gaan onze tochten dan zuidwaarts of westwaarts, en de enige keer dat we overwogen om naar het noorden te gaan, werden we door overvloedige regenval in het gebied rondom Valencia gedwongen om dat plan aan te passen.
Een mooie, luxe fietsenstalling!
Dit jaar zag het er echter gunstig uit en de aanwezigheid van een aantal Vias Verdes (groene wegen; fiets en wandelroutes) in het gebied maakte de keus makkelijk.
We hebben een tocht door het bergland en langs de kust gemaakt. In het mooie natuurgebied Albufera ten zuiden van Valencia hebben we nog een extra fietsdag ingelast. Bij aankomst in Alicante weet ik precies hoe ik moet rijden, want ik had via Google streetview al verkend hoe de wegen en afslagen er uit zouden zien.
Daarbij was me al opgevallen dat een bepaalde afslag voor fietsen niet toegankelijk was (N338 en CV86) en ik had gezien dat op een deel van het traject ook al een fietspad lag! Als je na het kruispunt voorbij de spoorlijn linksaf slaat naar Torrellano en dan rechtsaf de CV86 oprijdt, gaat alles goed. Langs die CV86 ligt een fietspad, maar de weg zelf is ook erg rustig. We zoeken naar hotel Oasis Plantio Golf dat langs deze weg moet liggen, en je ziet op zeker moment ook de ingang van het golfterrein. Daar moet je niet naar binnengaan, maar langs de hoofdweg verder rijden tot aan de volgende afslag rechts.
Die weg brengt je naar de ingang van het hotel. We hebben een prachtig appartement: 2 slaapkamers met een eigen badkamer, keuken met ALLES erop, eraan en erin, een groot balkon en prachtig uitzicht. Als je er ooit komt, probeer dan kamer 704 te krijgen. Wij zaten er voor €60. Het hotel ligt wel in de 'middle of nowhere' en we besluiten naar Alicante te fietsen om daar boodschappen te doen. Het heeft hier vorige week wel veel geregend (hadden we thuis al op TV gezien) en op het fietstraject zijn de tunneltjes die je langs de auto-rotonde moeten leiden, helemaal vol water gelopen. We moeten dus alsnog over de autoweg. Het is gelukkig niet al te druk en bovendien erg lekker weer.
Vlak voor je de stad binnenrijdt zit een groot winkelcentrum met alle grote supermarkten die je nodig hebt en daar kopen we ons voedsel en leeftocht voor de volgende dag.
Gelukkig kon ik alle lekke banden deze tocht repareren op rustige plekjes. Hier had ik zelfs een fonteintje bij de hand.
Op onze Cannondale tandem kregen we in de zomer van 2009 een eerste lekke band en we beschouwden dat als een kwestie van pech. Op deze vakantie echter kregen we maar liefst 3 lekke banden in 7 dagen! Dat is bij een Schwalbe Marathon band echt een onmogelijkheid. De plaats van het lek was ook iedere keer aan de velgzijde, en dat geeft al aan dat er iets met die velg mis moet zijn. Thuisgekomen bleek inderdaad dat de velg (een Mavic XM 719) van het achterwiel rondom helemaal gescheurd was!!! Als we er nog twee dagen op hadden doorgereden in bergachtig en geaccidenteerd terrein, hadden we een gebroken achterwiel gehad met alle gevolgen van dien. Je moet er toch niet aan denken dat tijdens een afdaling je achterwiel het begeeft! Ook de velg van het voorwiel vertoonde al beginnende scheuren.
Onderzoek via internet leerde me dat deze klacht bij Mavic vaker voorkomt, en zeker de belasting bij een tandem is voor deze velgen te groot. Via Wim Kok in Utrecht hebben we toen 2 goede tandemvelgen van Rigida aangeschaft.
Dit noemen ze: "strak blauw"!
De route van dag tot dag
Vrijwel overal waren de stranden verlaten! We reden door stranddorpen waar in de zomermaanden 15.000 mensen verblijven en waar we nu met 15 personen waren!
Kaartmateriaal.
- Michelin Zoom 123 Costa Brava
- Michelin Zoom 149 Valencia
- Michelin 577 - 1:400.000 Murcia – Valencia
Alicante – Aigües
Terugblik op Alicante vanaf de weg naar Aigües
Woensdag 5 mei, 47 km.
We worden vroeg wakker van een straaltje gouden zon dat door een raam naar binnen schijnt en precies op een streep glas in de badkamer valt. We weten eerst niet wat het is, want het lijkt het meest op een of andere bijzonde lamp die ons wekt!
We rijden om 9:30 weg en zijn snel in Alicante stad waar we iets te snel de kust opzoeken waardoor we allerlei dingen missen, zoals een turismo om hotelgidsen te zoeken en een kaartenwinkel. En ook een 'Valor' voor churros! Als je vanuit Alicante de CV820 naar Agost neemt, kom je uit bij het Via Verde 'El Maigmó', een ontmantelde spoorbaan door de Serra del Maigmó. Met Googlemaps had ik dat terrein verkend en gezien dat niet op alle plaatsen de route ongehinderd kan worden gereden omdat de A7 in de weg ligt. Onduidelijk is nl. of op die plaatsen onderdoorgangen zijn gemaakt. Zoals het er nu naar uitziet, gaat de route niet verder dan Alcoi. Om niet direct al de eerste dag hopeloos vast te lopen, kozen we voor een andere route die ons langs de kust voerde. We rijden nu langs troosteloze flats, hotels en appartementen die bijna allemaal leeg staan. Dat beeld maken we deze hele vakantie mee: het is overal uitgestorven en op de stranden is vrijwel niemand te bekennen. Dit zijn echt de toeristenoorden voor de 2 zomermaanden juli en augustus, gedurende de rest van het jaar woont er niemand! Spookachtige plekken passeren we nu. In Sant Joan eten we aan het strand onze eigen lunch en in El Campello hebben we toch eindelijk onze 'churros con chocolate'. We gaan ook langs de turismo voor adressen van hotels en in een internetcafe gaan we daar wat van opzoeken en vinden in Aigües hotel La Venteta, een mooie Casa Rural.
Vriendelijk omhoog slingerend naar Aigües
De rode route is de weg die langs de kant staat aangegeven als je naar "La Venteta" wilt. Maar dat is voor auto's bedoeld! Het gele weggetje is een stuk korter, en alleen per auto niet te doen vanwege een smal straatje. (foto: Google Maps)
We gaan op weg via een rustige bergweg en bereiken om 16:15 het dorp. Vlak voor we aankomen merk ik dat de achterband een beetje zacht wordt (een voorbode van nog veel meer platte banden) en ik pomp hem weer op. Hij blijft goed tot we bij het hotel aankomen. De weg naar het hotel toe loopt helemaal om het dorp heen, terwijl je binnendoor rijdend er binnen 2 minuten kunt zijn! Bij het hotel is niemand te vinden en alle poorten zijn dicht! We bellen naar de eigenaar (die ons ook al een smsje had gestuurd). Het blijkt een Nederlander te zijn die zojuist in Madrid is aangekomen en nu op weg is. Hij verwacht er rond 20:00 te zijn! We willen eigenlijk niet zolang wachten en gaan naar het dorp om verder te zoeken maar als we onderweg zijn worden we weer gebeld en het blijkt dat de buurvrouw ons kan binnenlaten. Dat doen we dus. We zetten de bagage binnen, verkennen het terrein en besluiten dan naar het dorp te lopen om maar vast wat te eten en in een bar slagen we daar uitstekend in: Albondigas, Tortilla en rode wijn.
Als we later in het dorp rondlopen worden we gebeld: de kamer is klaar! We krijgen na het douchen nog een fles wijn van de eigenaar waar we nog een glas van drinken.
We hebben een erg leuke kamer met mooi uitzicht.
Aigües – Alcoleja
De nieuwe band zit er weer op. De eerste deze vakantie!
De Port de Tudons is het hoogste punt deze vakantie!
Donderdag 6 mei, 38 km.
Veel zon en stralend blauwe lucht. Ik leg een nieuwe binnenband om het achterwiel, want die was toch weer helemaal leeggelopen en op dat moment ontdek ik ook dat de beschadiging van de velg moet komen. We denken eerst nog dat het komt van het rijden met de lege band op het vliegveld, maar inmiddels weten we dat het de velg was die rondom gescheurd is en die de komende week voor nog 2 lekke banden gaat zorgen.
We hebben een karig ontbijt en rijden om 9.45 weg over de CV775 die met tientallen bochten door een aangenaam landschap voert met vrijwel geen verkeer. We klimmen geleidelijk en komen in Relleu waar we eerst boodschappen doen en dan naar een bar voor de koffie. Even buiten het dorp lunchen we op een heuveltje met mooi uitzicht op de zee en de kust. De weg is prachtig en gedurende anderhalf uur komen we 2 auto's tegen! De omgeving verandert van droog en kaal naar groen en vruchtbaar met veel amandelen, olijven en nispero's. Ook deze weg klimt vriendelijk omhoog met af en toe een stukje dalen.
Bij de aansluiting op de CV770 komen we op een wat drukkere en bredere weg terecht waar ook steiler moet worden geklommen naar de Port de Tudons van 1024m hoog. De laatste 6 kilometer zijn stevig klimwerk en we gaan dan via een mooie afdaling naar Alcoleja waar we al snel de 2 adressen vinden van de Casas Rurales die we gisteren bij de turismo hebben gekregen. Op het eerste adres lijkt niemand aanwezig en bij het volgende huis, Casa Llebeig worden we door een heel hartelijk vrouwtje ontvangen dat er ook geen enkele moeite mee heeft dat we maar één nacht blijven. Standaard is nl. twee nachten. We kunnen ook bij haar eten, in het dorp is niet zoveel, en ze maakt 's-avonds een heerlijke tortilla voor ons klaar. We hebben zelf in de supermarkt nog een fles wijn gekocht.
Als we later vanuit onze hoog gelegen kamer van het mooie uitzicht over het rivierdal zitten te genieten, zien we hoe twee honden een geit – die daar buiten rondloopt – aanvallen en verscheuren!
Alcoleja – Callosa d'En Sarrià
Op weg naar de naamloze col.
Vrijdag 7 mei, 36 km.
Om 7u worden we wakker en zien de zon bezig het wolkendek op te lossen. Goed ontbijt en dan op pad om 10u. We dalen naar de CV70 en klimmen dan naar de naamloze col van 966m hoog vóór Confrides. Goed te doen maar nog wel wat fris, de zon heeft nog niet veel kracht en de wind is koel.
Na de col is er een mooie afdaling door een gorge naar Confrides waar we koffie drinken. Als we weer wegrijden is de zon flink aan het schijnen. Tot aan de brug over de Riu Guadelest is het nu 15 km dalen. In Benimantell gebruiken we onze eigen lunch en gaan dan over de CV755 naar Callosa d'En Sarrià. Na de brug over de rivier wat klimwerk. In Callosa (een druk stadje) lopen we naar de Turismo die hoog in het dorp ligt (de fiets slepen we mee), waar we in Hostal Avenida (weer helemaal beneden!) een kamer laten reserveren voor vandaag, en voor morgen laten we een kamer in Pego reserveren. Zaterdag kan soms een lastige dag zijn om er een te vinden en het fietst prettig als je zeker weet dat je een hotel hebt.
Callosa is een beetje een teleurstellend stadje en we besluiten op de kamer te eten met heerlijke warme broodjes van een bakker en wijn van de super.
Callosa – Pego
Zaterdag 8 mei, 50 km.
Het hostal is vandaag gesloten, we moeten dus ons eigen ontbijt verzorgen en we rijden om 8:30 weg over de CV715. Het landschap staat vol fruitbomen en bloemen en alles staat volop in bloei. De zon schijnt alweer uitbundig.
Bij het plaatsje El Algar moet een prachtige waterval liggen en we besluiten die te gaan bekijken. We dalen een zeer steil weggetje af en komen na 2 km bij de waterval. Er is nog niemand, dus kunnen we gratis naar binnen. Dat is maar goed ook, want als we ervoor hadden moeten betalen hadden we er spijt van gehad. Het is een heel kunstmatig opgezet iets met veel trappetjes, bruggetjes en plateaus, maar er is niet veel natuurlijks meer aan. We zijn er in 5 minuten klaar mee! We moeten dan weer wel dat heel steile weggetje teruglopen naar de hoofdweg. →
Die is heel rustig en er zijn vooral veel racefietsers op pad die vanaf de andere kant komen. In Bolulla drinken we in een bar koffie met een heerlijk stuk tortilla erbij. Op de weg is trouwens veel schaduw van de bomen en tussen Bolulla en Tàrbena slingert de weg via tientallen mooie, kleine bochtjes naar boven, met af en toe pittige heuveltjes. Het is een indrukwekkend gedeelte en Tàrbena ligt op een Col van 580m hoogte. We drinken er nog een koffie en gebruike onze lunch op de pashoogte als we het dorp net voorbij zijn. We kunnen vanaf onze positie ook al de volgende col zien liggen: Coll de Rates, en de weg ernaar toe slingert zich mooi vanuit het dal omhoog. Daar staat ook nog een bar/restaurant maar wij hebben al geluncht en beginnen aan een enorme afdaling naar Parcent. 7 kilometer lang met prachtig zicht op het weidse dal en de vele dorpjes.
Terugkijkend naar Tàrbena. Het is een prachtige vallei vol met bloemen en fruit en je hebt vanaf de weg een mooi zicht op het gebied.
In Parcent rusten we wat, doen boodschappen en dalen dan verder tot aan Sagra. Via een kleine gorge klimmen we daar het dal weer uit om tenslotte de laatste 5 km weer naar Pego te dalen. Daar moeten we even zoeken naar het Hostal Elvea. Bij de turismo in Callosa hadden we gezien (Googlemaps) dat het ergens op het industrieterrein moest liggen. Het is een mooi hostal en we kunnen er gelijk aan tafel voor een heerlijk maaltijd. Alles uitstekend verzorgd en ook een prettige kamer. We rusten wat en verkennen het dorp, vooral op zoek naar de aansluitende Michelinkaart (Zoom, Valencia en omgeving) maar kunnen niets vinden.
De vliegvelden in het noorden van Spanje zijn allemaal gesloten door de vulkaanuitbarsting op IJsland!
Pego – Gandia
Dit is nog wel te doen. Hierna wordt het 25%! Zó steil hebben we het nog niet eerder gehad.
Zondag 9 mei, 67 km.
Als we om 9.15 wegrijden is het heerlijk warm weer dat de hele dag zal blijven. Het eerste stuk van de CV700 (tot Pinos) is nogal druk en vrij vervelend fietsen, maar daarna is het opnieuw een fantastische fietsweg langs een mooie rivier door een prachtige kersenvallei, de Vall de Galinera. Maar er groeien ook weer citroenen, nispero's, olijven, sinaasappels en vijgen. Er staan ook nog palmbomen.
De weg is licht klimmend en in Beniali stoppen we voor koffie en een heerlijke kaasommelet. Dat hebben we echt nodig. We klimmen verder naar Alpatro waar we van de hoofdroute afgaan. We willen namelijk via een mooi bergweggetje naar l'Orxa, maar weten niet zeker of dat kan. Gelukkig komen we iemand tegen die we om advies vragen en die ons zelfs weet te vertellen dat de Via Verde el Serpis goed is te fietsen!
De klim die we dan het dal uit moeten is de steilste die we ooit hebben moeten doen: 150m hoogteverschil in minder dan 800 meter! We moeten het hele stuk lopen en staan écht iedere 30 meter stil om uit te rusten. Het is gemiddeld 19% maar op sommige plekken wel 25%. We doen er ruim een half uur over.
Daarna over de heuvelrug naar de splitsing met de CV701 gevolgd door een steile afdaling naar l'Orxa waar we bij het kasteel de weg naar de Via Verde vinden, een onverharde route die goed fietsbaar is. Er zijn veel wandelaars en fietsers. Er komt wel meer bewolking opzetten maar het is nog steeds erg warm: 26°-28°. De rivier de Serpis slingert door een prachtige – El Torcal-achtige – kloof. Veel groen en prachtig, wild water.
Langs de El Serpis met veel wild water!
Er zitten ook tunnels in het traject, maar zonder verlichting. Vooral de laatste is lang en zonder fietslicht niet te doen. Een kilometer of 3 voor Villalonga buigt de route van de rivier af en moet er stevig worden geklommen, terwijl het traject ervoor zelfs grotendeels dalend is geweest (in onze rijrichting). In Villalonga kijken we kort rond maar willen er niet blijven.
Omdat onze Michelin Zoom-kaart (123, Costa Brava) hier eindigt, navigeren we nu weer verder op de 1:400.000 kaart. Via Potries en allerlei servicewegen komen we in la Font d'En Carròs en tenslotte (meer geluk dan wijsheid) op het fietspad van Oliva naar Gandia. We kopen onderweg wat hartige broodjes en haasten ons dan wegens naderend onweer naar Platja i Grau, de kustplaats van Gandia. Bij het binnenrijden hebben we de eerste donderklappen al gehoord en als we bij hotel Albatros komen aanrijden volgt een stevige regenbui met hevige windvlagen.
We installeren ons op de 10e verdieping met mooi uitzicht, douchen, doen de was en gaan dan naar het strand, want het is inmiddels weer helemaal opgeknapt. We lopen een tijd een beetje doelloos rond en gaan uiteindelijk bij de Burgerking eten. In deze plaats zien we trouwens voor het eerst weer veel mensen op de been!
De bergen bij L'Orxa waar de toegang tot de Via Verde is te vinden.
Gandia – Tavernes de la Valldigna
Heel on-Spaans: uitgestorven passeo.
Maandag 10 mei, 44 km.
Vroeg opstaan met een zon die al snel de kamer te heet maakt! Uitgebreid ontbijt, boodschappen doen en dan op weg. Deels over fietspaden en stoppend bij iedere boekhandel, tobacco, sportzaak of andere winkel waar ze mogelijk kaarten verkopen, op zoek naar die missende Michelinkaart 149 – omgeving Valencia. Maar niemand heeft iets. We worden boos en zeurderig en gaan op weg naar Barx, maar lopen toch nog even binnen bij het laatste winkeltje voor we de stad uitrijden. En ja hoor: ZE HEBBEN DE KAART!!!.
Die kaart hadden we dus nodig! Ik was al in Nederland op zoek gegaan naar deze kaart, maar kon hem nergens krijgen!
Ook in Spanje was ik al iedere boekwinkel en benzinestation binnengegaan. Toch maar een GPS dan? (Inderdaad, vanaf 2011 rijden we ook met en GPS!)
Via de CV675 klimmen we nu naar La Drova over een paar steile stukken, dalen dan naar Simat de la Valldigna waar we een prachtig Monasterio bezoeken en gaan dan via de CV600 en CV50 naar Tavernes de la Valldigna. Bij het binnenrijden van het dorp krijgen we weer een lekke band die we op een rustig dorpspleintje kunnen vervangen. We weten dan dus nog niet dat die hele velg al aan gort is! We rijden door naar Platja de Tavernes. Dat is een buitengewoon mistroostig plaatsje met de meest verschrikkelijke – leegstaande – hotels en appartementencomplexen. In de zomer verblijven hier 15.000 mensen, nu hooguit 15! We vinden een klein hotel direct aan het strand waar we een simpele kamer hebben en maken een mooie strandwandeling. We eten in het restaurant naast het hotel. Het zal je niet verbazen dat we daar alle ruimte hebben!
Bij thuiskomst maakte Jonne een schilderij naar een foto van het Monasterio in Simat.
Ik maakte weer een foto van Jonne voor dat schilderij.
Een beetje een 'trompe l'oeil' idee!
Tavernes de la Valldigna – Cullera
Dinsdag 11 mei, 24 km.
We staan op ons gemak op en ik controleer eerst of ik de pedalen nog los kan krijgen, want toen we thuis vertrokken kon ik ze alleen met grote moeite los krijgen en daar moest ook dit aan te pas komen! Nu is het geen probleem. We gaan in heerlijk zonnig weer op weg. Even buiten het dorp, bij de laatste hoge gebouwen eten we op het strand nog wat extra ontbijt uit eigen voorraad en gaan dan verder.
We rijden weer zoveel mogelijk over de weggetjes die direct langs de kust lopen en fietsen daarbij vaak door doodse straten en verlaten wijken. Ook campings staan helemaal leeg. Een enkele keer schiet er een wilde kat weg van een balkon, er scharrelen wat honden rond en soms zien we bewoners, maar we hebben vrijwel de hele kust voor onszelf!
We komen ook door een mooi gebied met veel sinaasappelbomen en veel kleine huisjes van de lokale bevolking. In Estany zien we een hotel aangekondigd (Hostal Robledes) en we gaan eens proberen of dat wat is. Het ligt prachtig aan het water, direct naast de haven, maar is helaas gesloten. We gaan nu verder naar Lilla en tenslotte over de rivier naar Cullera. Daar gaan we eerst langs een fietsenmaker om reservebanden te kopen en we krijgen er een velglint bij cadeau nadat ik de fietsenmaker heb uitgelegd wat het probleem is met de velg.
Het polderlandschap in L'Albufera.
We drinken koffie, rijden zuidwaarts naar de riviermond waar we pauzeren en eten en rijden dan over de boulevard langs de kust, op zoek naar een leuk hotel. Ook hier is op het strand geen kip te bekennen en staan alle appartementen leeg. Bij de turismo informeren we naar hotels en we komen terecht in het helemaal vernieuwde Hotel Chalet dat aan het eind van het dorp langs een kleine baai ligt. We hebben een mooie kamer met balkon op de 4e verdieping met uitzicht op zee en strand. Het is er zó leuk dat we besluiten om er twee dagen te blijven zodat we het Albuferapark vanuit dit hotel kunnen verkennen. Onze fiets mogen we in een lege hotelkamer stallen op de begane grond.
We zijn nog zo vroeg dat we alle tijd hebben om een mooie strandwandeling gaan maken en we lopen weer richting van de stad. Ter hoogte van de turismo slaat het weer om, er is veel bewolking op komen zetten en daarom gaan we maar bij de Burgerking schuilen. We eten er een cheeseburger met frietjes. Als we na een halfuur weer vertrekken, barst er even later een ongelooflijke stortbui los en trekken we onze noodponcho's aan. De straat is spekglad en we gaan op blote voeten lopen om meer grip te hebben! We lopen zoveel mogelijk schuilend langs gebouwen, maar onze noodponcho's houden ook niet echt stand. Gelukkig is het niet koud. Als we na een half uur in het hotel terug zijn gaan we een echte douche nemen en daarna gaat ook de zon weer schijnen! We eten op de kamer.
El Palmar, centrum van mosselkwekerijen en rijstvelden.
Geen kip te bekennen! Het was opvallend hoe leeg de boulevards en stranden waren waar wij langsreden.
Fietsdag 12 mei – L'Albufera, 67 km.
We maken vandaag een prachtige fietstocht door het Albufera Park, het grote zoetwatergebied ten zuiden van Valencia. Het is de hele dag mooi weer met temperaturen tot 30°, maar er staat een stevige W-NW wind. Vooral in het open gebied breekt ons dat wel eens op.
We rijden langs de vuurtoren naar El Mareny de St. Llorenç waar we de boulevards, landweggetjes en dorpsstraten nemen, zoveel mogelijk de kust volgend. In El Mareny de Barraquetes koffie met spinazietortilla! Dan nemen we via de serviceweggetjes (die lang niet allemaal op de kaart staan) een kris-kras route door het gebied, dat er vrij kaal en winderig bijligt. Het is vlak, er zijn veel vervallen boerderijen en gebouwen, en heel merkwaardig zijn de grote schoorstenen die er staan. Waar hebben die ooit voor gediend?
Er zijn ook heel grote percelen ondergelopen land, en dat blijken rijstvelden te zijn! De grootste verrassing is echter El Palmar, want daar zijn tientallen restaurants en het blijkt het centrum van mosselkwekerij te zijn! Overal kleine kanalen vol bootjes waar je ook vaartochten kunt maken.
Wij lunchen in een speeltuintje voor we weer verder trekken over de weg langs het grote zoetwaterbekken en dan terug over de CV500 langs het Parador naar El Perellonet. Daar doen we diverse pogingen om een pad langs/over de boulevard te vinden, maar dat is er dus niet. Hilarisch is wel het fietspad (in de bekende fietspadenkleur) langs de hoofdweg dat op de meest onverwachte momenten doodloopt! Tegen een muur, bij een bushuisje, op een vuilniscontainerplaats of gewoon zomaar weer stopt. (Zie de foto's hieronder)
Pas bij El Perelló vinden we een boulevardroute die we bijna tot El Mareny de Barraquetes kunnen volgen. Op de boulevard eten we ook een ijsje. Het is nog steeds overal erg rustig. We rijden de rest van de terugweg zoals we 's-ochtends al hadden gereden.
Het is onduidelijk wat nu precies de bedoeling is van dit fietspad. Is het af?
Komt er een vervolg? Wie heeft dit zo bedacht?
Cullera – Valencia
De duinen ten zuiden van Valencia.
En dat is de derde lekke band!
Prachtige begroeiing in het duinlandschap.
Donderdag 13 mei, 52 km.
We staan vroeg op en zien een strak blauwe lucht. Er staat een stevige wind uit het westen. We rijden de route die we gisteren ook al reden, daarbij gebruik makend van de boulevards waar dat mogelijk is. We drinken een ijskoffie in El Perelló en de eigenaar van de zaak geeft ons een paar goede tips hoe we het beste kunnen fietsen zonder langs de hoofdweg te hoeven rijden. Dat klopt helemaal, want net voorbij het Parador is er een afslag die toegang geeft tot het prachtige duingebied met een mooi fietspadennetwerk!
Dat zochten we gisteren ook eigenlijk al. We rijden er nu een beetje op goed geluk in rond, in de richting van Pinedo en genieten van de omgeving en de stilte. In de verte doemen de havens van Valencia al op en bij Sidi Saler komt er ook meer bebouwing langs de fietsroute. We krijgen hier ook onze 3e lekke band! We zaten er al op te wachten en ik ben inmiddels zo handig geworden dat ik binnen 15 minuten het vervangen van de band (dit keer inclusief het nieuwe velglint) voor elkaar heb!
Ter hoogte van Pinedo begaan we dan de fout om linksaf te slaan (bordjes geven dat aan) en komen zo op een drukke route uit met veel verkeer. Rechtsafslaan moet ook mogelijk zijn. We komen uiteindelijk wel terecht op een mooi fietspad dat ons keurig in het centrum van Valencia brengt, bij het Museo de les Ciences.
Vanaf daar begint een mooie route door de drooggelegde rivier de Turia. Uitsluitend voor fietsers en wandelaars toegankelijk en met veel verrassende plekjes en groen. Knap gedaan. We kunnen doorrijden tot de straat waar ons appartement ligt. De fiets kan beneden in een van de bergruimtes van de receptie en wij hebben een eenvoudig ingericht appartement waar we de komende dagen onze uitvalsbasis hebben en van waaruit we Valencia verkennen. We nemen daarbij ook alvast een kijkje in de metro die naar het vliegveld gaat om te zien of we eventueel daar gebruik van kunnen maken, maar dat is te ingewikkeld met poortjes en trappen! We weten nu alvast wel hoe de toegang tot het vliegveld is en wat we daar kunnen verwachten.
Op de dag van vertrek fietsen we simpel naar het vliegveld, maar doordat we geen stadskaart hebben sla ik een afslag te vroeg af naar links en kom zodoende uit bij de A3/E901 ipv de CV3661 (misschien toch maar eens een GPS aanschaffen?). Op het vliegveld moet ik zelf de fiets afgeven bij een of andere bagagelift, en een grondstewardess begeleid me daarbij door de spelonken van de luchthaven. Bij aankomst op Schiphol blijkt het achterlicht afgebroken, verder heeft de fiets alles weer doorstaan.
Mooie plekjes om rustig te kunnen eten en te rusten.
En zo gaat de fiets weer mee terug. Tot nu toe gaat dat altijd goed.
Laatste versie: 1 oktober 2022
 |
Terug naar de Indexpagina Marc Zoutendijk – © 1993-2093 Hier is een mailformulier |
 |