Inleiding.
De Eifel leerden we kennen aan het eind van de zomervakantie van 2008 en toen al ontstonden de plannen voor een nieuw bezoek waarbij ook in de zuidelijker gelegen Hunsrück zouden gaan fietsen.
In het voorjaar 2009 waren we al kort op vakantie geweest in de Eifel en langs de Lahn, maar aan het eind van de zomer van 2009 (van 20/8 – 20/9) hebben we een heel mooie vakantie gehad die ons zowel bij de grens van het voormalige oost-Duitsland bracht als in de Eifel, Hunsrück en Saarland. ↓
Wat deze vakantie duidelijk maakte is dat in Duitsland het ontwikkelen van goede fietsvoorzieningen een hoge prioriteit heeft en dat wordt gezocht naar manieren om het fietsen zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Dat blijkt bv. uit de talloze fietsroutes die zijn aangelegd op voormalige spoortrajecten waarbij in de bergachtige streken óók de tunnels behouden zijn gebleven – of weer opengesteld – waardoor zeer mooie, autovrije routes ontstaan. →
Daarbij is het onvermijdelijk dat je wel af en toe wat langere, bochtenloze stukken hebt, maar die leiden je dan weer wel vaak door prachtige bossen. Ook de fietspaden langs de rivieren – en daar zijn er zeer veel van – worden steeds verder uitgebreid en verbeterd. We hebben deze vakantie ruim 90% van de 2000 gereden kilometers op bovengenoemde paden gereden.
Deze vakantie viel uiteen in 2 delen: we hadden het plan om vanuit huis fietsend richting Weimar en Thüringen te rijden, waarbij de beroemde 'Rennsteig' door het Thüringer Wald op het verlanglijstje stond. Toen we na 14 dagen op de grens met het oude oost-Duitsland stonden (langs de rivier de Fulda), werd er zeer slecht weer verwacht met veel regen en wind. We zijn toen met de trein terug naar huis gegaan, hebben daar het slechte weer voorbij laten gaan en zijn toen na een paar dagen aan een tweede vakantie begonnen! We hebben overwogen om terug te gaan naar waar we gestopt waren (Hannoversch-Münden) maar zagen op tegen het in de trein zitten gedurende de hele dag. We hebben toen vanuit Maastricht fietsend, via de Ardennen weer de Eifel en Hunsrück bezocht en zijn nu veel zuidelijker doorgegaan tot aan Saarbrücken om van daaruit helemaal naar huis terug te fietsen via andere fietspaden dan we in de eerste 14 dagen hadden gereden.
Onze Cannondale tandem geeft ons al sinds de aanschaf technische zorgen en ik had besloten om de Magura hydraulische schijfrem te vervangen door een mechanische van Avid. De Magura heeft altijd al problemen gegeven, en ik denk dat deze rem in combinatie met het Cannondale frame en de hogere torsie op de achtervork niet goed werkt. De rem bleef altijd piepen, schuren en aanlopen, wat de fietsenmakers ook probeerden. Cannondale zelf is daar klaarblijkelijk ook achter gekomen, want we zien dat op de nieuwe modellen van de tandem standaard de Avid zit gemonteerd!!
In combinatie met onze bagagedrager waren er wat montageproblemen en ik heb wat moeten zoeken om de juiste oplossing te vinden. Die oplossing werkte wel, maar het kostte nog een dag extra tijdens de eerste 2 dagen van onze tocht om de oplossing probleemloos te laten werken. Details staan in het verhaal beschreven.
En dit zijn de rivieren waar we langs hebben gefietst:
Roer, Erft, Dhron, Lieser, Ahr, Aar, Lahn, Weil, Fulda, Lauter, Nidder, Schlitz, Sauer, Saar, Glan, Blies, Prüm, Enz, Alfbach, Ihrenbach, Nahe, Kyll, Prether, Olef!
Kaartmateriaal.
Via internet zijn veel kaarten in PDF beschikbaar van allerlei lokale en regionale fietsroutes.
De in dit verslag opgenomen routekaartjes zijn gemaakt in 2022 en gebaseerd op aantekeningen en de in de linkerkolom genoemde kaarten.
Maar in Duitsland zijn er veel fietspaden bijgekomen op plaatsen waar je vroeger de weg deelde met de auto of er zijn compleet nieuwe routes voor de fietser bijgekomen, en ik heb dan ook op al die plaatsen waar een fietsveiliger route aanwezig was, die nieuwere route gebruikt in mijn routekaartjes.
We vertrekken om 7u naar Den Bosch om daar de trein naar Roermond te nemen. We willen het fietspad langs de Roeroever volgen en omdat het vandaag een warme dag belooft te worden, willen we zo vroeg mogelijk fietsen.
We zijn nog geen 200 meter de deur uit, of het spatbord en bagagedrager beginnen enorm te rammelen en lopen aan! Zouden we op deze tandem ooit normaal op vakantie kunnen? Het blijkt dat de bagagedrager die ik – ivm met de nieuwe schijfrem – wat hoger had moeten monteren, niet goed recht blijft zitten op de verhoogde nokjes. Daardoor loopt de drager aan een zijde steeds tegen de band aan! →
We kunnen wel naar het station fietsen, maar pas in de trein weet ik een tijdelijk oplossing te bedenken. Dat het tijdelijk is zal pas later op de dag blijken!
In Roermond drinken we nog even koffie voor we op zoek gaan naar het begin van de fietsroute uit het Bikeline boekje. We moeten kort schuilen voor een dreigende bui, het heeft hier zwaar geonweerd, maar het blijft daarna droog.
In de richting van Lerop komt de werkelijkheid niet meer overeen met de beschrijving in het boekje en komen we via een afslag verderop pas bij de spoorwegovergang uit en daarna via de Berkenallee toch mooi naar St. Odiliënberg. Via Vlodrop komen we dan in Duitsland en hebben we echt het 'gevoel' dat we op vakantie zijn!
Het Roerfietspad staat goed aangegeven, maar loopt lang niet altijd langs de oever. Op veel plekken ga je over boerenlandweggetjes een eind ervandaan. Bij Garsbeck wijst de route zelfs naar Oberbruch terwijl wij eigenlijk de route op de oever willen volgen die in het boekje staat genoemd. Een wandelaarster brengt uitkomst en wijst ons de juiste weg: doorrijden langs de weg tot aan een glasbak en dan daar weer de route volgen.
De wind is vrij stevig en de temperatuur stijgt snel tot zo'n 35°! Het zal vandaag zelfs de heetste dag van onze vakantie worden en vooral ter hoogte van Brachelen breekt ons dat op, want het is in het open landschap vrij saai. Pas na Linnich is het bosrijker en fietsen we met meer plezier. We gaan naar Julich waar we besluiten om maar door te gaan nadat we een flink ijsje hebben genomen om af te koelen.
Op het technische vlak is er nu weer een nieuw probleem bijgekomen: doordat de bagagedrager steeds scheef wegzakt drukt hij tegen de klauw van de schijfrem aan waardoor deze steeds ongewild aanloopt en piept en schuurt! Al fietsend kan Jonne de bagagedrager steeds weer rechttrekken, maar het is uiteindelijk geen doen en in Düren sloop ik die hele klauw eraf. We kunnen hier nog zonder die rem en ik zoek morgen wel verder naar een oplossing.
De route is hier weer wat minder fraai, maar we willen eigenlijk vandaag nog in de Eifel aankomen dus spreken we de moraal maar eens aan en bereiken zodoende toch nog Obermaubach waar we in Haus Simoneit een goede kamer hebben. Fiets kan in de garage. We eten weer in hetzelfde restaurant als vorige keer, maar er is nu een lekkere barbecue in de tuin.
Het heeft 's-nacht flink geregend en het is 17° als we opstaan. Na het ontbijt ga ik eerst de rem en bagagedrager te lijf. Ik heb reservebusjes bij me om de drager wat verder van het frame af te krijgen en zodoende is de remklauw weer vrij. We rijden opgewekt weg, maar al in de eerste 3 kilometer moeten we zo vaak afstappen om de steeds maar weer scheefzakkende bagagedrager recht te zetten, dat we er moedeloos van worden!
Dan kunnen we dus pas echt op weg en rijden via Berg, Wollersheim, Schwerfen naar Satzvey waar we bij een mooi kasteel in de tuin onze lunch gebruiken. Dan via Lessenich en Wachendorf naar Iversheim waar we op de Erftroute uitkomen die ons naar Bad Münstereifel voert. Het is licht heuvelachtig landschap dat ook naar Schönau nog doorgaat en door mooie bossen voert. Vooral het stuk vanaf Schönau is erg mooi, maar ook een nogal 'kleverige' klim. De 8 kilometer lange afdaling naar Schuld is eveneens erg mooi, maar we moeten wel een vestje aan tegen de avondkou! In Schuld hebben we in de Ahrstrasse (tegenover het bruggetje waar we in het voorjaar een foto maakten) een erg leuke kamer in een vakantiewoning.
We eten in hotel Zur Linde een uitstekende forel met een Riesling erbij. Dit hotel zou trouwens ook een goede verblijfplaats zijn geweest.
In juli 2021 wordt het dorp Schuld zwaar getroffen door een enorme overstroming van de Ahr ten gevolge van dagenlang aanhoudende regen.
Wegen, huizen en bruggen worden volledig verwoest en veel mensen raken huis en haard kwijt en er zijn veel doden te betreuren!
Zaterdag 22 augustus, 65 km.
[routekaartje]
We krijgen een heerlijk ontbijt en stappen om 9u op de fiets. Tot aan Fuchshoven loopt de fietsroute nog over de autoweg die op dit tijdstip erg rustig is, maar de fietsroute op de andere oever is al in de maak en de borden langs de kant van de weg verwijzen er al naar. We fietsten hier al in het voorjaar en toen reden we in omgekeerde richting. We gaan nu langs Müsch en Dorsel en nemen dan de Kalkeifel route langs Üxheim en Ahütte waar we bij de mooie waterval een korte pauze houden.
Dan stappen we over op de Mineralquellen route naar Kelberg waarbij we in Nohn even moeten zoeken naar de juiste weg die langs het Nohner beekdal voert. Een prachtig stuk tot aan Borler en dan over de hoofdweg – een beetje saai en taai – naar Kelberg. Op het dorpsplein weer even rusten en eten en dan via een pittige klim het dorp uit en daarna volgt een fantastische tocht over een onverhard, goed berijdbaar pad. Zeer stil en bovendien heerlijk weer. Bij de afslag naar Boverath nemen we de weg rechtdoor (de fietsroute geeft rechtsaf aan) en zijn zodoende 3 kilometer eerder in Daun waar we naar het station rijden omdat daar de Maare – Mosel route (MMR) begint over een oud spoortraject.
Het is prachtig weer als we vroeg opstaan en gaan ontbijten en het blijft een mooie, zomerse dag vandaag. Om 10:15 stappen we op en volgen de MMR tot aan Piesport. Het is een heel mooi aangelegde en onderhouden fietsroute die vrijwel het gehele traject autovrij is en goed gemarkeerd. Zelfs in Wiltich, dwars door het centrum, kun je blindelings op de bordjes vertrouwen. In Plein, vlak vóór de tunnel, zit een fantastisch hotel-restaurant waar we ijskoffie met pannekoeken nemen, een uitstekende plek om eventueel ook langer te verblijven om van daaruit de omgeving – fietsend of wandelend – te verkennen.
Vandaag wordt het een zonovergoten dag met temperaturen van 30° en hoger! Er is geen wolk te zien. Een heerlijk ontbijt met druivensap uit dezelfde wijngaard als de wijnen van deze boer. Er zit nog een ander fietsechtpaar in de ontbijtzaal waar we mee in gesprek raken. Om 10:15 rijden we – na bezoek aan de supermarkt – Piesport uit.
We verlaten vandaag de Eifel en rijden nu de Hunsrück op! Eerst op weg naar Dhron waarvandaan we over een prachtig stuk langs het gelijknamige riviertje fietsen. Onverhard en heerlijk in de schaduw tot aan Papiermühle waar we weer op het asfalt uitkomen en licht klimmend naar de Bienenkopf rijden waar we de afslag naar Gräfendhron nemen. Het is stil, er is veel schaduw, maar als we in de zon fietsen is het al flink heet. We houden een korte rustpauze en gaan verder naar Merschbach waar ons een stevige klim wacht: 200 meter hoogteverschil in 1,5 kilometer! We kunnen hem bijna helemaal op fietsen en lopen slechts een klein stukje. Het uitzicht over de lage bergen van de Hunsrück is indrukwekkend! In Haag houden we een flinke lunchpauze bij de dorpsbakkersoven en komen daarna terecht in een zó steile – onverharde – afdaling, dat we die moeten lopen.
De remmen houden het niet en het is lastig sturen met zo'n lage snelheid. Het is een behoorlijk lange afdaling en op het diepste punt loopt de Dhron. Gelijk daarna gaat het zo mogelijk nog steiler weer omhoog, dit keer over een ruw betonnen wegdek en we moeten alle zeilen bijzetten om onze pakezel naar boven te duwen. Op de top – in Hunolstein – is een mooie burcht waar we uitrusten en een prachtig overzicht hebben over het diepe dal waar we zojuist in en uitkwamen!
We dalen dan over een mooie asfaltweg weer steil en snel naar beneden en missen daardoor bijna de afslag naar links die we moeten hebben: een fraai en onverhard pad langs de Dhron dat uitkomt op de hoofdweg waarna we even voorbij Rapperath het Nordic-Walking pad volgen dat ons bij de VVV en hotel Hochwald Cafe brengt. Dat blijkt ook een ijssalon te zijn en het eerste wat we doen als we de bagage op de kamer hebben gezet is onmiddellijk een grote bak ijs eten en daarna pas douchen! We eten in het restaurant tegenover het hotel.
In 2022 komen we weer in dit gebied, maar rijden dan van Morbach naar de Moezel.
Klaarblijkelijk was de route langs de Dhron (van Hunolstein naar Gräfendhron) die we in 2022 reden, nog niet beschikbaar of niet voor fietsen geschikt, want de klim via Haag is in 2022 niet meer nodig.
Wat het in 2022 ook makkelijker maakt is de beschikbaarheid van een GPS en goede digitale kaarten, waardoor ik perfect de routes kan plannen.
Het is vandaag overwegend bewolkt maar niet koud. Na een uitgebreid ontbijt stappen we om 9:30 op de fiets en nadat we de Lidl hebben bezocht gaan we op weg naar Bischofsdhron en vervolgens via een mooi pad – opnieuw langs de Dhron – naar de ruïne Baldenau en verder naar Hinzerath. We rijden de Nahe-Hunsrück-Mosel fietsroute (NHM), maar de bordjes ontbreken soms of zijn vervangen door bordjes die een of andere lokale route aangeven.
We hebben wel de gids van de route dus we kunnen snel zien dat we bij Hinzerath een afslag missen naar de Stumpfer Turm. Naar Hochscheid een mooie route door een zeer stil bos en dan flink dalend langs Horbruch naar Krummenau. Een stevige, korte klim dat dorpje weer uit en door het bos richting Weitersbach. Flink dalend dan weer naar het wat drukkere Rhaunen en langs de Hahnen beek naar Woppenroth om dan weer te gaan klimmen. Op de top van die klim uitzoeken hoe we in Gemünden kunnen komen, en dat is simpel: Hauptstrasse volgen en dan een reusachtige afdaling naar Gemünden. We zoeken daar naar de Schinderhannes-Soonwald fietsroute, maar de hoofdstraat is opgebroken waardoor we wat verdwalen. We rijden wat rond en op een kruispunt stopt een automobiliste die ons maar al te graag haar vakantiewoning wil verhuren, en dat willen wij ook wel!
En zo zitten we om 15u al in een groot appartement met woonkamer, keuken en slaapkamer én balkon. We krijgen ook nog een heerlijke cake met slagroom die we – na douchen en de was doen – wegwerken. Als we naar dorp willen barst een enorme plensbui los die we voorbij laten trekken en daarna doen we boodschappen zodat we op de kamer kunnen eten.
Jonne heeft al een paar dagen last van keel, borst en bijholtes waardoor inspanning met fietsen lastig is. We rijden daarom kortere trajecten dan gebruikelijk.
Tengevolge van een slecht bed in het appartement rij ik de hele dag met rugpijn! We ontbijten alléén, want de eigenares moet al vroeg weg en laat ons verder alles afhandelen. Er blijken nog 2 andere fietsers te zijn, maar die rijden net weg als wij om 8:30 de tandem klaarmaken voor vertrek.
Het dal staat nog vol nevel, het is 16°, maar als we 3 kilometer na vertrek stilstaan bij het infobord van de Schinderhannes-Soonwald fietsroute is de zon al flink aan het schijnen en moeten de windjacks al weer uit. Het blijft verder stralend weer.
De route gaat vlak langs een beek langs rustige dorpjes en vrijwel steeds over een vrijliggend fietspad. Er schijnt een prachtig zonlicht in de nog nevelige bossen. Sprookjesachtig!
Na Tiefenbach is er een kleine blokkade door bouwwerkzaamheden en we moeten een stukje omrijden over een groot weiland. Ook dat blijkt goed te gaan met deze fiets! We ontmoeten hier ook een 83-jarige fietser die trots zijn lidtekens van 4 bypass operaties laat zien; hij moet verplicht iedere dag een halfuur fietsen! Bij het inrijden van Riesweiler zit de stevigste klim van vandaag: 800 meter á 10-12% gevolgd door een mooie afdaling naar Simmern waar we op de Schinderhannes route uit moeten komen (een vervolg op de Schinderhannes-Soonwald).
De route waarover we Simmern binnenrijden (langs de rand van de stad) is wel aangegeven, maar de bordjes staan onlogisch: je ziet pas wat de bedoeling is als je er voorbij bent. Op een zeker moment kom je langs een aantal sportvelden bij een onduidelijk T-splitsing. Daar moet je linksaf steil naar beneden en direct daarna rechtsaf onder het spoorviaduct door. Even daarna is aan de linkerzijde de start van de route. Deze is ook weer aangelegd over een oud spoortraject waardoor er geen sterke stijgingen zijn, maar we wel de hele dag een 'vals plat' ervaring hebben. Dat fietst minder prettig over zulke afstanden en we hebben moeite de juiste balans en trapritme te vinden.
Bij Külz passeren we de 50e breedtegraad en die is op het fietspad met een witte lijn gemarkeerd. Er staan ook wat infoborden. Er zijn weinig andere fietsers op de been en wij rijden door naar Kastellaun waar we een ijskoffie nemen en doen dan het laatste stuk naar Emmelshausen vrij vlot omdat vanaf Ebschied voornamelijk wordt gedaald.
We vinden (via VVV) in hotel Tannenhof een kamer met eetkeuken en we gaan eerst boodschappen doen zodat we op de kamer kunnen eten en de plannen voor morgen kunnen bespreken, want Jonne blijft hoesten en proesten. Doorgaan of naar huis?
We staan vroeg op om in verband met het weer ook vroeg te kunnen rijden; bij het (goede) ontbijt krijgen we al een glas Sekt!
Om 8:45u op pad – terug naar het Schinderhannes pad – om via de afslag naar Dörth ook snel bij de E3 fietsroute te komen, maar dat lukt niet omdat we in Lamscheid belanden. De afslag die we zoeken bestaat niet of is een onbegaanbaar bospad geworden. We vragen passerende fietsers om advies, en zo weten we toch nog via een ander fraai bospad de afdaling naar St. Goar te bereiken. Daar willen we naar de ijssalon voor ijskoffie (we waren hier al eens eerder) maar die is gesloten! We nemen de pont naar St. Goarshausen en daar is nog minder te beleven zodat we zonder die ijskoffie aan de Loreley-Aar fietsroute moeten beginnen. Gelukkig is even buiten het dorp wél een café waar we die ijskoffie alsnog kunnen drinken. Daarna rijden we een prachtig, vrijliggend fietspad naar Bogel, de Lorely-Aar fietsroute. We beginnen met een gestage klim van zo'n 9 kilometer die goed is te fietsen.
We zijn nog zo vroeg dat we na die klim – maar nu dalend – doorgaan naar Miehlen en dan een stuk langs de autoweg naar Bettendorf rijden. Van Obertiefenbach naar Rettert is een mooi stuk langs een beek en door bossen. Vlak voor Rettert wel heel steil, maar dan weer dalen naar Katzenelnbogen waar we op zoek gaan naar een kamer. Dat kost een hoop gezoek, gevraag en geklim door het hele dorp, maar uiteindelijk kunnen we via het 'Verbandsgemeinde' een mooie vakantiewoning voor €40 krijgen in Zollhaus, een kilometer of 10 verder. De afdaling naar Zollhaus voert ons weer door een prachtig bos dat ons in Hahnstätten doet uitkomen, eigenlijk iets te ver want we moeten weer een stukje terugfietsen en de fiets over een spoorbaan heen tillen. Onze vakantiewoning is een enorm appartement met alles erop en eraan (keuken, badkamer, wasruimte, 2 grote slaapkamers en een enorme woonkamer met groot terras) waar we na het boodschappen doen zelf eten klaarmaken en heerlijk buiten zitten.
We staan om 7u op maar Jonne voelt zich niet zo best met haar keel en we willen eigenlijk een dag langer blijven, want het is hier een uitstekende plek.
De eigenaresse is echter al weg dus doen we het heel rustig aan en besluiten vandaag maar een kort stukje te rijden en indien nodig de trein terug te nemen. Om 12u rijden we weg, het weer is goed met af en toe dreigende bewolking maar ook felle opklaringen. Krachtige wind uit ZW.
We gaan eerst naar Diez, scharrelen daar wat rond, kopen een nieuwe fietskaart, drinken een ijschocolade en gaan door naar Limburg a.d. Lahn waar we in het centrum een kleine kamer vinden vlak bij de grote Dom.
Het is eigenlijk een rustdag vandaag. En dat doen we dan ook. Om 19u gaan we de stad verkennen en zien een prachtige kathedraal, mooie vakwerkhuizen en veel smalle straatjes in de 'Altstat'. Ook veel ijssalons en een prachtige konditorei met enorme chocolade truffels van 15 cm doorsnede!
Jonne blijft last van haar keel houden en we twijfelen enorm of we niet terug zullen gaan. We zullen dat morgenochtend besluiten.
We gaan het tóch proberen, nu stoppen zou wel heel sneu zijn en voelt als een nederlaag. Dan zouden we ook nog de vakantie missen waar we zo naar hebben uitgekeken.
Om 9.30 rijden we weg en om 10:15 zitten we aan de koffie bij de Lidl in Dehren! De route die ik thuis had uitgezet (via de routeplanner van de ADFC/NAW) tussen Hahnstätten en Altenstadt doen we niet want er staan betere alternatieven op de kaart, zoals de Weil fietsroute door het dal van de Weil, dan hoeven we ook niet zoveel te klimmen. We rijden de Lahnroute tot vlak voor Weilburg en dat is een prachtig stuk. Vorige keer hadden we hier nog regen, nu staat alles in de volle zon en er staan miljoenen springbalsemienen. Ook varen er tientallen kano's op de Lahn! Van tweepersoons modellen tot grote vlotten en rubberboten voor 10 personen; een leuk gezicht.
In Fürfurt zitten we in hetzelfde rusthuisje als in het voorjaar voor onze lunch. Nu is het droog en we zitten er met 3 Duitse jongens die een dagje fietsen van Weilburg naar Limburg en terug. We wisselen ervaringen en plannen uit en we krijgen wat tips voor verblijfplaatsen. Dan verlaten wij even voorbij Kirschhofen het Lahndal om door het Weil-dal de fietsroute te nemen. Dat blijkt een prachtig pad te zijn waarop bijna geen autoverkeer is, en dat ons door prachtige bossen voert en langs oevers vol spring-balsemienen. De route klimt licht en we schieten goed op. In Weilmünster zoeken we naar een kamer, maar ondanks navraag en verwijzingen naar diverse mogelijkheden weten we niets te vinden. We zien echter een brandweermaan en die weet ons te vertellen dat er in Rod a.d. Weil diverse hotels zijn te vinden. Dat is nog een kilometer of 10 verder; wij op weg!!
Bij Audenschmiede zit een stevig stuk klimmen, maar steeds goed vol te houden in de temperatuur vandaag: 18°-21°.
Bij Emmershausen komen we de eerste verwijzingen van hotels tegen en we krijgen nog wat steile bospaden te verwerken voor we in Rod aankomen. Daar moeten we nog wel wat zoeken, navragen en rondrijden voor we uiteindelijk Pension Ziegelhütte vinden met bouwjaar 1648! Het ligt even buiten het dorp op een prachtplek en het eten is er fenomenaal! En de heel erg aardige kok – die alles in zijn eentje lijkt te runnen – kookt alleen voor ons twee! Het hotelbed moeten we met wat kastplanken 'verbeteren'. Jonne heeft vandaag goed kunnen fietsen.
Na een lekker ontbijt vertrekken we om 9:20u. Het is 10° en vesten zijn nog nodig. We volgen de Weildal-route nog tot Hunoldstal en dat is opnieuw een prachtig stuk. Leuk is ook het vele gebeier van de kerkklokken in alle dorpjes waar we langskomen. De zon doet echter ook zijn werk en bij Neuweilen gaan de vesten uit. Er moet soms weer flink worden geklommen en bij Altweilnau zit een stuk 22%! Daar duwen we de fiets tegenop. Overigens is veel van de route over onverharde paden waarvan sommige stukken heel erg keiig en dat fietst bergop nogal wiebelachtig. Dat is vooral voor de stoker op een tandem vervelend omdat die niet kan anticiperen vanaf die achterpositie.
Na Hunoldstal volgt een stuk tot aan Wehrheim over de normale weg met wat autoverkeer. Er volgt een korte klim en een lange afdaling naar Anspach waar we moeten zoeken, maar via een buurtbewoonster komen we weer op de mooie fietsroute naar de romeinse kasteelresten op de Kapersberg uit.
We rijden hier ook een kort stuk van de Limes-route. Via een heel lange afdaling rijden we nu het Taunusgebergte uit en langs Ober- en Nieder Rosbach, Wöllstadt, Ilbenstadt komen we bij Assenheim. Daar maken we een doorsteek langs Bonstadt en Berghof. Dat is een gok omdat ik niet weet of er een bruggetje over de beek is in het dal is waar we doorheen moeten, maar dat blijkt gelukkig zo te zijn! We komen dan op een mooie, stille bosroute die naar Kloster Engelthal gaat.
Daar ontmoeten we een stel Engelsen en een Canadees die een adres hebben van iemand die kamers verhuurd in Altenstad.
Via het eerste deel van de Vulkan fietsroute gaan we erheen. Als we daar aankomen en weer weg willen gaan omdat er niemand is, komt de verhuurster gelukkig net aanrijden!
In het tot restaurant verbouwde station eten we later heel erg lekker.
We staan om 7u op met een strak blauwe lucht. Ontbijt, supermarkt en op weg over de Vulkan fietsroute. Een omgebouwde spoorbaan met een prachtig geasfalteerd fietspad en goed gemarkeerd. De eerste 45 km licht klimmend (130m -> 570m), maar het echte klimwerk begint pas bij Lisberg. We rijden door een mooi landschap, het is prachtig weer en erg rustig. In Hirzenheim gaan we even langs de VVV voor wat extra informatie en klimmen dan verder naar Gedern waar wat steilere stukken liggen tot aan Ober-Seemen. In Gedern kun je trouwens ook een schloss-route volgen, maar wij nemen de hoofdroute. Als die op een splitsing uitkomt zien we geen borden, maar je moet linksaf naar beneden! We blijven doorklimmen en zijn rond 14:30 in Hartmannsheim, het hoogste punt van de Vulkan fietsroute.
Volgens de informatie van de VVV staat er een leuk hotel in Herchenhein op de Herchenhainer Höhe, en dat is vanaf dit punt nog 3 kilometer verder, maar wel 150 meter hoger. Maar we doen het toch maar wel en klimmen in 20 minuten naar boven. Het hotel ligt echt op het hoogste punt, heeft een prachtig uitzicht maar is vandaag wegens 'ruhetag' gesloten! '%$#&^%***#@!))!!!' Volgens het VVV boekje is eigenlijk dinsdag daarvoor bedoeld.
We weten in ieder geval dat we nu weer heel snel op de hoofdroute kunnen komen zonder inspanning en in 4 minuten zijn we daar ook weer! Dan over de fietsroute rustig dalen naar Lauterbach, onderweg soms stoppend voor een hotelkeuze. Tussen Grebenheim en Herbstein ligt wat vals plat. In Lauterbach vinden we in 'Gasthof zur Burg' een erg leuke en rustige kamer en we kunnen buiten heerlijk eten. Er is ook een mooie 'Altstat'.
We kijken na het ontbijt nog wat rond in de oude stad en gaan dan op pad. We fietsen nu de R2/R7 richting van de Fulda en langs die rivier rijden we de R1, de Fulda fietsroute die goeddeels over rustige landwegen voert, veel over fietspaden en overal goed wordt aangegeven. Ook de kruisingen met de hoofdwegen verlopen allemaal soepel. We hebben bovendien de wind mee en onze snelheid ligt vaker bij de 30 dan de 20! Op sommige plaatsen is de route (ten opzichte van het Bikeline boekje) wat omgelegd om je meer van het autoverkeer vandaan te houden. Vooral ter hoogte van Solms is dat het geval en blijf je langer langs de spoorlijn rijden en wordt je via het industrieterrein naar Mengshausen geleid. Vanaf daar tot aan Kohlhausen moet je over de autoweg rijden. We rijden om Bad Hersfeld heen want het is inmiddels 30° en we hebben geen zin in de drukte van de stad. Bij het 'Boothaus' nemen we nog wel een ijskoffie. Ter hoogte van Giegenberg is de route verlegd naar de andere oever en we rijden door een mooi bos! Bij Mecklar wordt de route over de spoorbaan en de autoweg teruggeleid naar de andere zijde en kom je met een grote lus weer terecht op het fietspad aan de linkerzijde. Er ontstaat echter een levensgevaarlijke situatie als je uit die lus komend plotseling het verkeer tegenkomt dat diezelfde lus gebruikt als afslag om het dorp in te komen. (2024: is niet meer nodig)
Na Breitenbach een heel mooi stuk langs de rivier op weg naar Rotenburg waar we een hotel in het centrum willen, maar dat is al vol. Ze hebben echter wel een adres voor ons even buiten het centrum. Wat ze er niet bij vertellen dat dit huis weer op het hoogste punt van het dorp staat!
Dat wordt dus weer klimmen! En niet zo'n beetje ook, de straat ernaar toe is 20% en als we later naar een restaurant toelopen is het zelfs lastig om lopend naar beneden of boven te gaan, want dat is echt 30%!
Het landschap rond de Fulda is vooral boerenlandschap met veel verschillende gewassen en prettig om doorheen te fietsen.
Bij het opstaan staat de zon fel te schijnen maar ook een wolkendek is zichtbaar en als we om 9u wegrijden is het aangenaam weer. De wind staat opnieuw gunstig in de rug en de temperatuur loopt van 19°-22°.
Vrijwel steeds rijden we op fietspaden, af en toe een rustig stuk 'normale weg' – vaak door dorpjes – met weinig autoverkeer. Het is een feest om te fietsen.
De bewolking is zeer wisselend, in de ochtend nog veel zon, later meer bewolking. Bij Binsförth is een nieuw traject gemaakt door de uiterwaarden om een druk stuk weg met veel verkeer en steile klimmen naar Belseförth te omzeilen. Omdat je daarvoor weer naar de andere oever moet en een brug hier te duur was, is gekozen voor een zelfbedienings–kabellift. Een grote bak aan een kabel met plaats voor 4 fietsers. Het werkt uitstekend en er wordt druk gebruik van gemaakt! In Melsungen drinken we een (heel goede) ijskoffie, kijken wat rond in het centrum met mooie vakwerkhuizen en vervolgen de reis. De 2 grote haarspeldbochten rond Grebenau voeren ons door een prachtig gebied met veel kleine huisjes verwant aan het landschap rond de Linge of de Russian River! Van Guxhagen tot Bergshausen is het een heel mooie route met uitsluitend fietsers. Bij het binnenrijden van Kassel slaat de drukte toe.
De waarschuwing in het Bikelineboekje over een slecht aangegeven route geldt niet meer, alles klopt perfect en je hoeft ook geen trapjes meer op/af.
Op de eerste de beste brug die we in het centrum tegenkomen (richting Willi Seidl Haus) ontmoeten we iemand die ons helpt met het besluit om door te rijden naar Hannoversch-Münden!
Dat doen we dan ook over een prachtig pad vlak langs de Fulda waarop we met 25 km/u naar onze eindbestemming racen. In Hannoversch-Münden vinden we binnen 3 minuten een grote kamer in hotel Zur Fulda waar fietsers van harte welkom zijn. We gaan snel de stad in voor boodschappen, kaarten en het station voor informatie. Het is nog steeds heerlijk weer en het is een gezellige stad.
We hebben 14 dagen zon gehad en de vooruitzichten in heel Europa zijn voor de komende dagen stormachtig en slecht. We gaan dus morgen terug naar huis om daar te wachten op beter weer en daarna gewoon weer opnieuw op vakantie te gaan. Ook de keel van Jonne is nog steeds niet helemaal in orde en dat kunnen we beter thuis laten herstellen.
De reis terug verloopt voorspoedig. We moeten overstappen in Kassel, Giessen en Aken en alle overstappen verlopen soepel. We vertrekken in de regen en wind, maar onderweg wordt het wel steeds beter. We zijn om 19:00 weer thuis en wachten de komende dagen op mooi weer. En dat komt na een paar dagen inderdaad weer gewoon terug. Het 2e deel van de vakantie kan beginnen!
In de zomer van 2010 keerden we weer terug naar dit punt om de eerder geplande tocht naar de Rennsteig toch te gaan maken!
Toen we vanuit Hannoversch-Münden de trein terug namen hadden we nog het plan om ook daar weer naar terug te gaan en dan het plan af te maken dat we oorspronkelijk uit wilden voeren (o.a. de Rennsteig). Maar na een paar dagen thuis te zijn geweest (met inderdaad heel slecht weer) willen we eigenlijk het liefst weer direct op de fiets stappen en een hele dag treinreizen zien we niet zitten. We nemen dus nu de trein naar Maastricht en trekken dan weer de Eifel en de Hunsrück in. Er liggen nog genoeg paden die we niet kennen! We rijden langs de Maas naar Eysden en Mesch en trekken België in langs 's-Gravenvoeren, St. Martensvoeren en St. Pietersvoeren. Allemaal mooie holle weggetjes en heerlijk warm weer! We volgen het knooppuntennetwerk tot nu toe, maar moeten na St. Pietersvoeren over de gewone wegen rijden en via een stevige klim komen we bij de weg die naar Aubel voert. Bij het uitrijden van Aubel wacht ons een leuke verrassing: een oude spoorbaan tot fietspad verbouwd! Helaas kunnen we dat maar een kort stukje volgen want bij Clermont moeten we er al weer vanaf. Door het ontbreken van wegwijzers dolen we dan een tijdje rond, op zoek naar de route die over de A3 heenvoert.
We zitten een paar kilometer te ver en moeten dan over de drukke N3 een stuk terugrijden tot aan de afslag naar Limbourg. In Limbourg willen we niet blijven dus rijden we door naar de Barrage de la Gileppe waar in Hotel du Lion een kamer voor ons vrij is. We kunnen er in de tuin eten en maken daarna nog een prachtige wandeling naar het stuwmeer. Heel indrukwekkend in de avondschemering.
Na een bescheiden ontbijtje rijden we om 9.15 weg en via de brede vluchtstrook langs de weg is de klim naar de barrage goed te doen. We vervolgen de weg tot even voor de camping waar we het Velotour knooppuntennetwerk weer oppakken. Wij zoeken op de borden een traject uit dat langs Herbistier naar Ovifat gaat. In Hockay houden we koffiepauze en kruisen daar Ravel 8 die naar Stavelot voert, maar daar hebben we nu niets aan. Die ravel ligt hier trouwens wel mooi verzonken in een "spoorgoot". Wij rijden via de goed aangegeven knooppunten door een mooi bosgebied naar het hoogste punt (614m) van vandaag en gaan dan afwisselend dalend en klimmend naar Ovifat waar we stoppen voor een lunchpauze op een muurtje naast de kerk. Er zijn weinig gelegenheden onderweg om iets te eten of te drinken!
Opvallend is dat er onderweg niet wordt gegroet, er zijn nergens winkels en er zijn ook geen bankjes waar je lekker kunt zitten! We hebben wel de wind steeds gunstig in de rug tijdens het fietsen.
We vervolgen langs het Lac de Robertville en na Walk is het een prachtig stuk waarna we in Waimes boodschappen kunnen doen omdat dit de eerste, echte 'stad' is die we vandaag tegenkomen. Daarna gaan we op weg naar Ravel Rv8 (het fietspadennetwerk over oude spoortrajecten. Dit traject is nu onderdeel van de Vennbahn, maar in 2009 bestond die nog niet!) en hierover rijden we door een zeer mooi natuurgebied in alle rust en zeer eenvoudig naar Sankt Vith waar we na wat zoeken in de jeugdherberg een goed bed vinden. We eten in het centrum op een buitenterras, want het is nog steeds heerlijk weer.
Vandaag is het een grijze dag en we volgen de Eifel-Ardennen fietsroute en de Enztal-fietsroute. Een prachtig route over vrijliggende fietspaden die het oude spoortraject volgen. We rijden vandaag hooguit 100 meter over de autoweg! Het begin van de route is in Sankt Vith goed aangegeven en ook onderweg is misverstand uitgesloten. Het pad volgt nu helemaal het oude spoortraject naar Lommersweiler waardoor de sterke stijgingen – die in het bikeline boekje nog staan aangegeven – niet meer nodig zijn omdat de bestaande spoortunnels nu ook voor fietsers toegankelijk zijn gemaakt. Bij het binnenrijden van Duitsland moeten we in verband met onderhoud een heel klein stukje over de autoweg tot aan Ihren. Er rijdt geen kip! Even voorbij Ihren moeten we voor wat regendruppels schuilen in een langs de route staande schuilhut. We trekken onze regenjacks maar aan, maar echt nodig is het niet. Er passeert ons een groep fietsers en dat zijn de enigen die we vandaag op dit pad tegenkomen!
Wat een rust! Bij Bleialf is ook weer een oude spoortunnel in gebruik en als we daar doorheen zijn is het ineens een stuk warmer en is het weer droog! Langs de Alfbach gaat het volgende stuk door een indrukwekkend landschap en bij Pronsfeld stappen we over op de Enztal-fietsroute. Even buiten het dorp is een zeer sterk stijgend stuk dat we lopen en daarna heel mooi en geleidelijk klimmen naar Arzfeld en van daaruit heel mooi dalend door een superomgeving naar Neuerburg. Het is vandaag echt een prachtig fietstraject. De tunnels zijn ook allemaal verlicht en wat ook opvalt is dat je overal weer vriendelijk wordt gegroet.
In Neuerburg moeten we wat langer zoeken naar een goed adres. De VVV zit in het postkantoor maar kan niet echt helpen, bij het grote spa-hotel gaan we even kijken maar dat lijkt ons niks. Dan maar naar het kasteel helemaal boven het dorp waarin een soort jeugdherberg zit. De weg erheen is weer zeer steil en moet worden gelopen. We kunnen een mooi kamertje krijgen met keukentje en badkamer. Er zit ook een groep van 60 kinderen die 's-avonds een groot feest hebben met allerlei karaoke-achtige optredens, maar we hebben er geen last van.
We gaan het dorp in op zoek naar een restaurant maar er is niet veel dat ons aanspreekt, behalve Alt Neuerburg waarin een topkok ons een topdiner bereidt, een 10!
We eten een smakelijk ontbijt terwijl de 60 kinderen in een naastgelegen ruimte dat ook doen, maar ze zijn zeer rustig en gedisciplineerd! Om 9:30u rijden we weg en het traject tot aan Sinspelt gaat over de normale weg. Er is weinig verkeer, het is een beetje grijzig/zonnig maar toch lekker fietsweer. Het is nog wel 13°. Vanaf Sinspelt rijden we weer over een 'eigen' weg waarop soms wat landbouwverkeer. We dalen hoofdzakelijk, maar alleen bij Enzen en later bij Holsthum moet wat worden geklommen. Het meest verrassende stuk zit tussen Holsthum en Irrel waar de spectaculaire Hop-aanplant heel bijzonder is en waar nu veel wordt geoogst. De planten staan tot een meter of 4 hoog in speciale plantages. Ook de Irreler waterval is een bijzonder punt waar bovendien de zon wat uitbundiger gaat schijnen en dat blijft hij de rest van de dag ook doen!
Bij Minden komen we nu terecht op de Sauertal fietsroute en die gaat bijna helemaal over een prachtig fietspad langs de rivier. We rijden ook vandaag weer vrijwel alleen over al die mooie paden! Vooral het stuk na de grote lus bij Wintersdorf is een bijzonder gedeelte. Uiteindelijk komen we bij Wasserbillig weer op de Moezel uit en na wat informatie bij de VVV besluiten we om door te gaan tot Konz. De camping daar heeft ook kamers, maar die zijn 'bezet' als wij komen informeren! Zodoende gaan we naar de VVV in het dorp, horen daar dat in Schoden een mooi hotel is dat kamers vrij heeft en laten er gelijk ook een reserveren. Het laatste stukje fietsen langs de Saar is vlot gedaan. In ons hotel (van een wijnboer) kunnen we ook uitstekend eten.
Om 9:15 rijden we weg in prachtig, zonnig weer met wind in de rug voor een tocht die vandaag uiteenvalt in twee delen:
Als we Schoden uitrijden via de brug naar de overkant v.d. Saar komen we terecht op een mooi fietspad direct langs de rivier. Bij Saarburg kun je kiezen voor de linker- of rechteroever (de kant langs Serrig) en wij kiezen deze laatste, maar de andere oever is 's-ochtends vroeg in de zon liggend wel beter! Beide varianten komen samen bij de sluis na Serrig. In de kleine Saarslinger rond Hamm ligt het fietspad direct langs de rustige autoweg.
Bij Taben-Rodt gaan we weer naar de andere oever en blijven daar het zeer fraaie stuk door de Saarsteilhänge volgen dat (klimmend) naar de Lutwinuskapel gaat. We dalen daarna af naar Mettlach, de stad van Villeroy en Boch maar hebben geen zin in musea of winkels en gaan direct verder over het onverharde pad langs de binnenbocht van de Saarslinger. Heel erg mooi, maar ook nog wel wat fris in de dichte schaduw.
Bij Besseringen gaan we weer naar de andere oever en komen daar ook terecht in een totaal ander landschap: vlakker en opener. Bovendien staat er nu meer wind uit verschillende richtingen. Maar het meest storende is hier die autoweg die in het nauwe Saardal vlak langs de fietsroute loopt. Wij rijden feitelijk op wat vroeger de route voor het autoverkeer was! Wel hebben ze na het aanleggen van de autoroute deze oude weg voor fietsers geschikt gemaakt. Dat is gelukkig een ander beeld dan in Spanje waar de aanleg van iedere autoweg leidt tot de totale verwoesting van alle andere wegen in de buurt. We karren stug door, pauzerend, koffie drinkend of etend waar nodig en passeren Saarlouis waar opvallend veel sla wordt geteeld en ter hoogte van Bous komen we in een druk en lawaaiig deel terecht dat toch ook wel heel speciaal is met alle enorme staalfabrieken. Een groot contrast met de ontmantelde chemische industrie bij Völklingen.
In het drukke Saarbrücken vinden we via de VVV het aangename en fietservriendelijk hotel Madeleine waar we ook een welkomstdrankje krijgen (alleen voor fietsers!). Saarbrücken is een levendige stad en we doen er boodschappen en eten dan in La Bastille het speciale gerecht uit Saarland: Dibbelabbes! Heerlijk en machtig. Er is 's-nacht wel vrij veel lawaai van de straat te horen en pas tegen de ochtend is het even stil voordat de ochtendploegen weer aanvallen.
We hebben een zeer uitgebreid ontbijt met een rijke keuze uit een groot buffet waaronder heerlijk biologisch-dynamisch brood. Bij het wegrijden krijgen we ook nog 2 flesjes water en 2 mueslirepen mee! Om 9:15 vertrekken we in de richting van Sarreguemines en de route is hier een stuk vriendelijker zonder autoverkeer in de buurt. Bovendien is het prachtig, zonnig weer. We hebben besloten de Glan-Blies fietsroute te gaan volgen en die begint in Sarreguemines waar we langs de Saar snel naartoe rijden.
De Glan-Blies route is goed gemarkeerd en voert ons steeds dicht langs de rivier. Daarbij ook een flink stuk over rustige wegen met weinig autoverkeer. Er zijn veel fietsers op pad vandaag. Bij Bliesbruck staat de route niet helemaal duidelijk aangegeven, maar je moet bij binnenrijden van het dorp een afslag rechts nemen. In Gersheim tijd voor koffie met wafels en kersen! Langs dit traject zijn weer veel oude stations verbouwd tot café! Tot aan Blieskastel loopt de route over een oud spoortraject en we bereiken bij het binnenrijden van dat stadje de 40.000 kilometer stand op onze fietscomputer!
Inmiddels is de lucht wat gaan betrekken en is de wind vrij koel en stevig. Na Bierbach is de routeverwijzing veranderd in Saarland-fietsroute en we volgen nu die aanwijzingen. We slingeren over en door oude stadswijken, industriegebied en onbekende stukken maar weten Jagersburg wel te bereiken, maar ik weet niet of we dat via de gemarkeerde route hebben gedaan. We denken nl. dat we in Waldmohr zijn, maar dat is dus nog 2 kilometer verder! Daar staan we op een kruispunt wat te zoeken als een passerend fietserspaar ons weer op het Glan-Blies pad weet te dirigeren dat vanaf hier weer goed staat aangegeven. Ze weten ook een leuk hotel in Schönenberg-Kübelberg (Ortsteil Sand) bij de camping Ohmbachsee. Ze hebben eerst wél plaats, maar na 10 minuten toch weer niet, want ze hebben niemand om de kamers schoon te maken!!? Ze geven ons wel een ander adres in het dorp: café Ohmbachsee, en die hebben een leuke kamer voor ons en we kunnen er ook goed eten.
We maken later een schemerwandeling naar de Ohmbachsee.
We staan op met een grijze lucht en ook nog flink wat blauw, maar gaandeweg de dag trekt het dicht en vanaf de middag hebben we veel regen, soms een korte opklaring en gelukkig ook veel plekken om te schuilen. We rijden na een goed ontbijt weg om 9:10. We krijgen ook nog wat broodjes mee.
Het fietspad volgt steeds het voormalig spoortraject en in de bossen is het nog zo fris dat ik een lange broek aantrek! De natuur is hier prachtig en zeer gevarieerd. In Altenglan drinken we koffie en bekijken we ook de startplaats van de 'Draisinentour', een oud station waarvandaan je met een spoorkarretje, aangedreven met pedalen, over de nog liggende rails tot aan Meisenheim kunt rijden. We komen onderweg diverse groepen tegen die dat doen. Je hebt ze voor 2 – 8 personen. Na Ulmet trekken we de regenkleding aan en fietsen vanaf daar steeds in regenachtig weer. In Meisenheim schuilen we eerst in een spoortunnel en later opnieuw bij het Draisinen eindstation.
In de stromende regen gaan we tenslotte op weg naar Bad Sobernheim en als we daar bij de VVV stoppen houdt de regen op en gaat de zon schijnen!
We reserveren een kamer in Meddersheim en gelukkig gaat het weer regenen als we bij de VVV wegrijden! Onze kamer is een prima kamer bij Gästezimmer Renate Brodam en we eten op de kamer met een fles heerlijke wijn uit de ijskast voor de gasten.
De Glan-Blies route is een mooie, goed beschermde en weinig inspannende route waarop het zelfs bij het slechte weer van vandaag plezierig fietsen is.
Na een bescheiden ontbijt rijden we om 9:10u weg. Vrij veel grijs, maar ook al blauw zichtbaar. De verwachting is meer zon, maar dat komt toch niet uit en we blijven de hele dag in grijze, dreigende regenluchten fietsen. Het blijft echter wel droog.
Via het Nahe-fietspad rijden we naar Kirn waar we boodschappen doen en bij de VVV langs gaan waar we in Hermeskeil een kamer laten reserveren. We willen daar naartoe via de route over de Hunsrück: de 'Naturpark Saar-Hunsrück route' en die begint in Fischbach en klimt licht. Bij de afslag naar Berschweiler begint het onverharde pad dat ons door een prachtig bos tot vlak voor Niederhosenbach brengt.
We houden daar een lunchpauze in het bos. De afslag naar Herrstein leidt ons over een onfietsbaar pad waar we de fiets op voortduwen, dan komen we weer op de verharde weg uit en in Herrstein gaan we langs de VVV om te zien hoe de route nu verder gaat, want dat is op mijn kaarten niet goed te zien. Ook is de route slecht aangegeven. De VVV heeft een kaart waar we mee verder kunnen, maar de markering langs de weg is onduidelijk en we rijden niet helemaal de route die we eigenlijk wilden nemen. Dat kan ik ook pas later zien als we een echt goede, topografische kaart van het gebied hebben. Via Oberwörresbach komen we uit op een lange, steile en taaie klim naar Herborn en gaan dan via Tiefenstein naar Hettenrodt waar een bewoner ons op weg helpt naar Kirschweiler. We bellen ook het hotel in Hermeskeil af, want dat kunnen we vandaag in ieder geval niet meer bereiken.
Waar we dan wel terecht kunnen, begint nu een nijpende vraag te worden!
We gaan door naar Katzenloch en passeren 2 campings, maar die hebben geen plaats of zijn gesloten. Door een ongelukkige stuurfout vallen we ook nog eens om met de fiets, maar op de weg is het gelukkig rustig en we hebben verder niks! Het voordeel van onze bepakking is dat in dergelijke gevallen ook de val wordt gebroken en we nooit met onze benen klem komen te zitten.
Dan door naar Allenbach waar we een flinke klim maken naar het hotel in het begin van het dorp, maar dat is weer eens dicht! Dan vinden we ineens hotel Steur in het centrum en dat heeft zomaar plaats in een leuke kamer waar we nog nooit zo blij mee waren als vandaag! We eten later forel in het restaurant. Bij het hotel hoort ook nog een stenen/juwelen werkplaats!
Vandaag moeten we het fietspad weer terug zien te vinden dat we gisteren zijn kwijtgeraakt en na een goed ontbijt gaan we om 9u op weg naar de Erbeskopf, want daar loopt dat fietspad langs. Even voorbij het hotel ligt gelukkig ook weer een fietspad langs de weg zodat we ontspannen kunnen fietsen. Het is 10°, grijs en mistig en de klim naar boven (het hoogste punt op de Hunsrück, 816m) is een stevige klim waardoor we het al snel flink heet hebben in onze kleren.
De weg is vrij breed waardoor we nog wel zicht hebben, maar bij de afslag naar de Erbeskopf duiken we – nog steeds klimmend – een mistige, natte, nevelachtige, dichte en koude boswereld binnen. Het is wel betoverend, want we zien slechts 10 meter om ons heen en we hebben geen idee waar we naar op weg zijn.
Op de plek waar ik een afslag verwacht (naar het fietspad dat we dus nog steeds zoeken), is inderdáád een fietspad. Hoopgevender is de fietser die ons achterop komt die over dat pad aan een afdaling begint! Wij klimmen eerst nog door naar de Erbeskopf en daar staat inderdaad een grote, houten uitkijktoren met drie verdiepingen die we opklimmen. Vanuit die toren moet bij helder weer de gehele Hunsrück te zien zijn, wij zien niet eens het museum dat 100 meter verder ligt en waarvan we pas als we thuis zijn kunnen opzoeken dat het er was!! We blijven een halfuurtje boven op de 'top' rondkijken. We keren om en beginnen aan de afdaling over een prachtig, smal asfaltweggetje dat ons lager en lager brengt en uiteindelijk op een 7-sprong uitkomt. We weten niet welke afslag we moeten nemen (ik heb nog steeds geen gedetailleerde kaart) en de kaart die 2 passerende wandelaars bij zich hebben is vooral voor wandelaars, zoals ook alle routeborden die hier staan. De doorslag wordt gegeven door de boswachter die aan komt rijden en die ons precies vertelt welk afslag de juiste is.
Er volgt nu een 10-12 kilometer lange afdaling naar Thiergarten. Eerst over asfalt, later over onverharde maar goed berijdbare bospaden. Bij Thiergarten komen we weer op asfalt en via een simpele, goed aangegeven route komen we dan in Hermeskeil.
Je moet het dorp weer wel flink inklimmen!
Na de koffie gaan we naar de Ruwer-Hochwald fietsroute die ons naar Trier moet brengen. Het eerste deel nog een klein beetje klimmen, daarna vrijwel doorlopend licht dalend waar wij steeds de 30 km/u halen zonder inspanning. We rijden weer over een oud spoortraject. Vanaf Kell am See loopt de Ruwer langs het pad en rijden we veel door bos.
We pauzeren niet veel, alleen bij Sommerau houden we halt voor een kop thee. Een kilometer of 9 vóór we bij de Moesel aankomen krijgen we een lekke band! De eerste op deze fiets. Ik vervang snel de binnenband en we kunnen weer verder, maar naar later zal blijken is dit de voorbode van nog veel meer bandenpech volgend jaar, want dan zal blijken dat de velg bezig is te scheuren! We houden het nu nog op een doorntje o.i.d.
In het plaatsje Ruwer houdt het fietspad abrupt op en rijden we over de gewone, vrij drukke weg naar Trier. Wel zoeken we zo snel mogelijk het pad langs de Moezel-oever op. De jeugdherberg is vol, maar via de VVV hebben we snel een kamer. Trier is een mooie stad met een autovrij centrum.
Na ontbijt de stad in voor boodschappen en dan naar Ehrang voor het startpunt van het Kylltal fietspad dat we al goed kennen van onze tocht in 2008. Er staat vrij veel wind, maar op het beschutte fietspad hebben we er vrij weinig last van, alleen het laatste stuk vanaf Densborn rijden we in open land met veel wind tegen. Vanaf Ehrang is het nog steeds een prachtig pad en vrijwel geheel geasfalteerd. Opvallend dat als je zo'n route voor de tweede keer rijdt, heel andere dingen opvallen dan de eerste keer. En er zijn natuurlijk ook punten van herkenning. In Kordel een koffie met Käsekuche. In Philippsheim staat het stationsgebouw te koop! Na Hüttingen begint het extra klimwerk, (extra, omdat je bij Kyllburg alles weer kwijtraakt wat je aan hoogte had gewonnen), maar een andere weg is er niet! Tot Erdorf is het nog een mooie bosomgeving, dan via de weg flink duwen en fietsen tot aan Wilsecker bij de grote boom waar we een eetpauze inlassen. Dan storten we Kyllburg binnen en gaan direct verder. Bij Sankt Thomas stuiten we op borden die aangeven dat de weg naar Gerolstein is afgesloten wegens werkzaamheden, maar voor fietsers is het fietspad nu verlegd naar de andere oever en daar kun je nu prachtig langs de bosrand op de oever fietsen tussen Zendscheid en Densborn.
Dit stuk van de route staat in de Bikeline gids nog over de hoofdweg aangegeven tussen druk verkeer. Bij het binnenrijden van Birresborn zien we een B&B maar gaan eerst naar het ons bekende en goed bevallen hotel, maar dat is vol. Dan naar het B&B dat sinds een jaar wordt beheerd door een Nederlands echtpaar. We krijgen een leuke ontvangst en eten later wel in het hotel een mooie forel – die hier dus ook zeer veel wordt gevangen. Er komen hier vooral vissers, en in ons B&B ontmoeten we later 3 vissers uit Nederland die hier dit weekend komen vissen.
In het najaar van 2018 zullen we het Kylldal weer bezoeken!
Blauwe lucht als we opstaan, grijs als we om 9:10 wegrijden. We kopen eerst een reserveband en zijn daarna snel in Gerolstein voor de overige boodschappen. Als we Bewingen zijn gepasseerd gaat de zon volop schijnen en kunnen alle vesten, handschoenen en haarbanden weer worden opgeborgen. In Birgel zijn we snel en we kopen er mosterd maar drinken geen koffie wegens onaardig personeel. In Jünkerath is het helemaal een trieste, saaie zooi. Pas als we daar voorbij zijn drinken we koffie waar we hem een jaar geleden ook dronken, bij de bakkerij tegenover de supermarkt. Stadtkyll hebben we daarna ook snel bereikt en aan de Kronenburger See gebruiken onze lunch. We vervolgen naar Frauenkron waar we de 3LR (Drielandenroute) gaan volgen. De klim naar Neuhof gaat prachtig en in de bossen zien we diverse herten en reeën rondspringen. Op het mooie pleintje voor de kerk in Udenbreth pauzeren we voor we aan de reusachtige afdaling beginnen. Bij de Udenbrether Mühle passeren we weer de Westwal en volgen dan de rest van de route over een prachtig, rustig pad door de diepe bossen.
Bij de splitsing waar we in 2008 naar Hollerath moesten klimmen, gaan we nu, nog steeds dalend over een mooie route verder naar Hellenthal. Het is een geweldig stuk en we gaan daarna nog steeds dalend over de Olef fietsroute naar Gemünd. Je moet in Schleiden even opletten want de route is daar niet duidelijk aangegeven. Je moet de grote brug over de Olef – aan het eind van het dorp – oversteken.
In Gemünd zitten we in hotel Kurpark in een mooie kamer met balkon. We kopen eten voor op de kamer en zitten daarmee heerlijk op ons balkon als afsluiting van een fantastische fietsdag.
We eten een lekker ontbijt en na bezoek aan de supermarkt voor het benodigde eten voor onderweg rijden we om 9:35 weg uit het dorp in de richting van de Urftsee. Het pad langs het stuwmeer ligt er fantastisch bij en het is heerlijk rustig. Er hangt nog wel een stevig wolkendek, het is een graad of 14° maar er is vrijwel geen wind. Vorig jaar zagen we al dat er een nieuwe fietsbrug werd gebouwd tegenover Vogelsang, en die is nu klaar. Hij wordt morgen feestelijk geopend met een heleboel activiteiten. We zagen er al folders van liggen in Gemünd.
In Rurberg nemen we koffie met een heerlijk kwarktaart en zetten ons dan aan de klim van de 6 grote haarspeldbochten naar Simmerath. Het is een pittige klim en we lopen een paar bochten. De zon komt wat vaker door en het is tamelijk klam weer. In Simmerath willen we eten, maar iedere bakker is dicht en de overige gelegenheden bevallen ons niet. We gaan dan maar door naar Paustenbach en eten daar op een splitsing met de K20 naar Konz onze eigen lunch. Ook hier in de buurt veel restanten van de Siegfiedlinie (Westwal).
Bij het uitrijden van Paustenbach komen we terecht op het terrein van de Hoge Venen, en de volgende 30 kilometers zijn de mooiste van deze dag! Bij Entenpfuhl rijden we België binnen en volgen dan de knooppuntenroutes tot aan Raeren. Dit deel van de tocht is echt fantastisch. Tijdens een pauze wordt ik gestoken door een wesp die mijn mouw was binnengevlogen! Jonne haalt de angel er weer uit.
We zoeken de R9 maar die is te onduidelijk aangegeven en we blijven knooppunten rijden door het Preuswald naar Hasselholz en Vaals. Daar willen we niet blijven en we zetten aan voor een snelle, lange afdaling langs de provinciale weg naar Gulpen. We proberen een paar hotels onderweg maar die zijn vol. We slaan af naar Wittem, Schin op Geul en tenslotte Valkenburg waar hotel Anker een kamer voor ons heeft. De eigenares heeft met haar (ex) man nog tandem gereden. Wij gaan in het overvolle stadje eten. Er is hier een tweedaags evenement aan de gang ("Limburgs Mooiste") waar 15.000 fietsers aan mee doen!!
Om 6.30 worden we wakker met prachtig, helder weer en het blijft de hele dag mooi fietsweer. We hebben een echt Nederlands ontbijt met beschuit, ontbijtkoek en krentenbrood. Maar ook de gewone bruine boterham staat op het menu. Om 8:30 rijden we Valkenburg uit en gaan via Houthem en Meerssen naar Bunde waar we het Julianakanaal oversteken om bij Uikhoven het voetveer over de Maas te nemen. We zijn wat vroeg en zien de veerman al voorbereidingen treffen en om 10u zijn we de eerste passagiers vandaag.
Als we aan de Belgische zijde aankomen, nemen we daar koffie. Daarna langs Kotem naar de zuid-Willemsvaart. Het is langs het kanaal nog vrij fris en we fietsen in de schaduwzijde. Er zijn veel fietsers in racepakken op weg vandaag! Ook wij schieten lekker op, maar de lange, rechte stukken langs het kanaal zijn wel wat saai. Bij Tongerloo eten we heerlijke kaaskroketjes als lunch (waarom hebben ze die toch alleen maar in België?) Het kanaal krijgt na Bree wat meer variatie en vooral de begroeiing is mooier. Bij de aftakking van de zuid-Willemsvaart en het kanaal van Herentals-Bocholt volgen we dat laatste. We hebben geen kaart van dit gebied en moeten ons oriënteren op de knooppuntenborden.
Bij Neerpelt verlaten we het kanaal en rijden via een prachtig fietspad over een oud spoortraject naar de Nederlandse grens. De bewolking is nu zeer wisselend: soms felle zon, dan weer lage wolken en nevel, maar in het Malpieven geeft dat wel een heel bijzondere sfeer. We rijden langs Riethoven en daarna komen we in Zandoerle met een prachtig, historisch plein en oude grafheuvels in de buurt. Een onverwachte ontdekking zo vlak bij huis.
We gaan dan naar Wintelre en langs het vliegveld van Eindhoven naar Best en dan zoveel mogelijk langs de spoorbaan rijdend richting Boxtel. We gaan via het Paljaards tunneltje onder het spoor door en volgen dan maar de route langs de A2 naar huis.
Dit is de eerste keer waarin we echt een keer helemaal op de fiets naar huis rijden. Vaak kwamen we op zo'n laatste dag met de trein ergens vandaan. We hebben bijzonder goede herinneringen aan deze vakantie.
Laatste versie: 25 november 2024
Terug naar de Indexpagina Marc Zoutendijk – © 1993-2093 Hier is een mailformulier |