Zaterdag 22 augustus, 65 km.
[routekaartje]

We krijgen een heerlijk ontbijt en stappen om 9u op de fiets. Tot aan Fuchshoven loopt de fietsroute nog over de autoweg die op dit tijdstip erg rustig is, maar de fietsroute op de andere oever is al in de maak en de borden langs de kant van de weg verwijzen er al naar. We fietsten hier al in het voorjaar en toen reden we in omgekeerde richting. We gaan nu langs Müsch en Dorsel en nemen dan de Kalkeifel route langs Üxheim en Ahütte waar we bij de mooie waterval een korte pauze houden.
Dan stappen we over op de Mineralquellen route naar Kelberg waarbij we in Nohn even moeten zoeken naar de juiste weg die langs het Nohner beekdal voert. Een prachtig stuk tot aan Borler en dan over de hoofdweg – een beetje saai en taai – naar Kelberg. Op het dorpsplein weer even rusten en eten en dan via een pittige klim het dorp uit en daarna volgt een fantastische tocht over een onverhard, goed berijdbaar pad. Zeer stil en bovendien heerlijk weer. Bij de afslag naar Boverath nemen we de weg rechtdoor (de fietsroute geeft rechtsaf aan) en zijn zodoende 3 kilometer eerder in Daun waar we naar het station rijden omdat daar de Maare – Mosel route (MMR) begint over een oud spoortraject.

Het is prachtig weer als we vroeg opstaan en gaan ontbijten en het blijft een mooie, zomerse dag vandaag. Om 10:15 stappen we op en volgen de MMR tot aan Piesport. Het is een heel mooi aangelegde en onderhouden fietsroute die vrijwel het gehele traject autovrij is en goed gemarkeerd. Zelfs in Wiltich, dwars door het centrum, kun je blindelings op de bordjes vertrouwen. In Plein, vlak vóór de tunnel, zit een fantastisch hotel-restaurant waar we ijskoffie met pannekoeken nemen, een uitstekende plek om eventueel ook langer te verblijven om van daaruit de omgeving – fietsend of wandelend – te verkennen.

Op weg naar Papiermühle

Vandaag wordt het een zonovergoten dag met temperaturen van 30° en hoger! Er is geen wolk te zien. Een heerlijk ontbijt met druivensap uit dezelfde wijngaard als de wijnen van deze boer. Er zit nog een ander fietsechtpaar in de ontbijtzaal waar we mee in gesprek raken. Om 10:15 rijden we – na bezoek aan de supermarkt – Piesport uit.
We verlaten vandaag de Eifel en rijden nu de Hunsrück op! Eerst op weg naar Dhron waarvandaan we over een prachtig stuk langs het gelijknamige riviertje fietsen. Onverhard en heerlijk in de schaduw tot aan Papiermühle waar we weer op het asfalt uitkomen en licht klimmend naar de Bienenkopf rijden waar we de afslag naar Gräfendhron nemen. Het is stil, er is veel schaduw, maar als we in de zon fietsen is het al flink heet. We houden een korte rustpauze en gaan verder naar Merschbach waar ons een stevige klim wacht: 200 meter hoogteverschil in 1,5 kilometer! We kunnen hem bijna helemaal op fietsen en lopen slechts een klein stukje. Het uitzicht over de lage bergen van de Hunsrück is indrukwekkend! In Haag houden we een flinke lunchpauze bij de dorpsbakkersoven en komen daarna terecht in een zó steile – onverharde – afdaling, dat we die moeten lopen.

De pont naar St. Goarshausen.

We staan vroeg op om in verband met het weer ook vroeg te kunnen rijden; bij het (goede) ontbijt krijgen we al een glas Sekt!
Om 8:45u op pad – terug naar het Schinderhannes pad – om via de afslag naar Dörth ook snel bij de E3 fietsroute te komen, maar dat lukt niet omdat we in Lamscheid belanden. De afslag die we zoeken bestaat niet of is een onbegaanbaar bospad geworden. We vragen passerende fietsers om advies, en zo weten we toch nog via een ander fraai bospad de afdaling naar St. Goar te bereiken. Daar willen we naar de ijssalon voor ijskoffie (we waren hier al eens eerder) maar die is gesloten! We nemen de pont naar St. Goarshausen en daar is nog minder te beleven zodat we zonder die ijskoffie aan de Loreley-Aar fietsroute moeten beginnen. Gelukkig is even buiten het dorp wél een café waar we die ijskoffie alsnog kunnen drinken. Daarna rijden we een prachtig, vrijliggend fietspad naar Bogel, de Lorely-Aar fietsroute. We beginnen met een gestage klim van zo'n 9 kilometer die goed is te fietsen.

Langs het Weildal zitten vandaag ook wat stevige stukken klimmen. Het lijkt niks, maar ik sta hier wel op een stukje 22%!

Na een lekker ontbijt vertrekken we om 9:20u. Het is 10° en vesten zijn nog nodig. We volgen de Weildal-route nog tot Hünoldstal en dat is opnieuw een prachtig stuk. Leuk is ook het vele gebeier van de kerkklokken in alle dorpjes waar we langskomen. De zon doet echter ook zijn werk en bij Neuweilen gaan de vesten uit. Er moet soms weer flink worden geklommen en bij Altweilnau zit een stuk 22%! Daar duwen we de fiets tegenop. Overigens is veel van de route over onverharde paden waarvan sommige stukken heel erg keiig en dat fietst bergop nogal wiebelachtig. Dat is vooral voor de stoker op een tandem vervelend omdat die niet kan anticiperen vanaf die achterpositie.
Na Hünoldstal volgt een stuk tot aan Wehren over de normale weg met wat autoverkeer. Er volgt een korte klim en een lange afdaling naar Anspach waar we moeten zoeken, maar via een buurtbewoonster komen we weer op de mooie fietsroute naar de romeinse kasteelresten op de Kapersberg uit.

We staan om 7u op met een strak blauwe lucht. Ontbijt, supermarkt en op weg over de Vulkan fietsroute. Een omgebouwde spoorbaan met een prachtig geasfalteerd fietspad en goed gemarkeerd. De eerste 45 km licht klimmend (130m -> 570m), maar het echte klimwerk begint pas bij Lisberg. We rijden door een mooi landschap, het is prachtig weer en erg rustig. In Hirzenheim gaan we even langs de VVV voor wat extra informatie en klimmen dan verder naar Gedern waar wat steilere stukken liggen tot aan Ober-Seemen. In Gedern kun je trouwens ook een schloss-route volgen, maar wij nemen de hoofdroute. Als die op een splitsing uitkomt zien we geen borden, maar je moet linksaf naar beneden! We blijven doorklimmen en zijn rond 14:30 in Hartmannsheim, het hoogste punt van de Vulkan fietsroute.

Volgens de informatie van de VVV staat er een leuk hotel in Herchenhein op de Herchenhainer Höhe, en dat is vanaf dit punt nog 3 kilometer verder, maar wel 150 meter hoger. Maar we doen het toch maar wel en klimmen in 20 minuten naar boven. Het hotel ligt echt op het hoogste punt, heeft een prachtig uitzicht maar is vandaag wegens 'ruhetag' gesloten! '%$#&^%***#@!))!!!' Volgens het VVV boekje is eigenlijk dinsdag daarvoor bedoeld.

We kijken na het ontbijt nog wat rond in de oude stad en gaan dan op pad. We fietsen nu de R2/R7 richting van de Fulda en langs die rivier rijden we de R1, de Fulda fietsroute die goeddeels over rustige landwegen voert, veel over fietspaden en overal goed wordt aangegeven. Ook de kruisingen met de hoofdwegen verlopen allemaal soepel. We hebben bovendien de wind mee en onze snelheid ligt vaker bij de 30 dan de 20! Op sommige plaatsen is de route (ten opzichte van het Bikeline boekje) wat omgelegd om je meer van het autoverkeer vandaan te houden. Vooral ter hoogte van Solms is dat het geval en blijf je langer langs de spoorlijn rijden en wordt je via het industrieterrein naar Mengshausen geleid. Vanaf daar tot aan Kohlhausen moet je over de autoweg rijden. We rijden om Bad Hersfeld heen want het is inmiddels 30° en we hebben geen zin in de drukte van de stad. Bij het 'Boothaus' nemen we nog wel een ijskoffie. Ter hoogte van Giegenberg is de route verlegd naar de andere oever en we rijden door een mooi bos! Bij Mecklar wordt de route over de spoorbaan en de autoweg teruggeleid naar de andere zijde en kom je met een grote lus weer terecht op het fietspad aan de linkerzijde. Er ontstaat echter een levensgevaarlijke situatie als je uit die lus komend plotseling het verkeer tegenkomt dat diezelfde lus gebruikt als afslag om het dorp in te komen. Goed uitkijken!

In Hannoversch-Münden komen de Fulda en de Werra bij elkaar en zijn er ook veel fietsroutes.

Bij het opstaan staat de zon fel te schijnen maar ook een wolkendek is zichtbaar en als we om 9u wegrijden is het aangenaam weer. De wind staat opnieuw gunstig in de rug en de temperatuur loopt van 19°-22°.

Vrijwel steeds rijden we op fietspaden, af en toe een rustig stuk 'normale weg' – vaak door dorpjes – met weinig autoverkeer. Het is een feest om te fietsen.
De bewolking is zeer wisselend, in de ochtend nog veel zon, later meer bewolking. Bij Binsförth is een nieuw traject gemaakt door de uiterwaarden om een druk stuk weg met veel verkeer en steile klimmen naar Belseförth te omzeilen. Omdat je daarvoor weer naar de andere oever moet en een brug hier te duur was, is gekozen voor een zelfbedienings–kabellift. Een grote bak aan een kabel met plaats voor 4 fietsers. Het werkt uitstekend en er wordt druk gebruik van gemaakt! In Melsungen drinken we een (heel goede) ijskoffie, kijken wat rond in het centrum met mooie vakwerkhuizen en vervolgen de reis. De 2 grote haarspeldbochten rond Grebenau voeren ons door een prachtig gebied met veel kleine huisjes verwant aan het landschap rond de Linge of de Russian River! Van Guxhagen tot Bergshausen is het een heel mooie route met uitsluitend fietsers. Bij het binnenrijden van Kassel slaat de drukte toe.

De waarschuwing in het Bikelineboekje over een slecht aangegeven route geldt niet meer, alles klopt perfect en je hoeft ook geen trapjes meer op/af.

Op de eerste de beste brug die we in het centrum tegenkomen (richting Willi Seidl Haus) ontmoeten we iemand die ons helpt met het besluit om door te rijden naar Hannoversch-Münden!
Dat doen we dan ook over een prachtig pad vlak langs de Fulda waarop we met 25 km/u naar onze eindbestemming racen. In Hannoversch-Münden vinden we binnen 3 minuten een grote kamer in hotel Zur Fulda waar fietsers van harte welkom zijn. We gaan snel de stad in voor boodschappen, kaarten en het station voor informatie. Het is nog steeds heerlijk weer en het is een gezellige stad.

Toen we vanuit Hannoversch-Münden de trein terug namen hadden we nog het plan om ook daar weer naar terug te gaan en dan het plan af te maken dat we oorspronkelijk uit wilden voeren (o.a. de Rennsteig). Maar na een paar dagen thuis te zijn geweest (met inderdaad heel slecht weer) willen we eigenlijk het liefst weer direct op de fiets stappen en een hele dag treinreizen zien we niet zitten. We nemen dus nu de trein naar Maastricht en trekken dan weer de Eifel en de Hunsrück in. Er liggen nog genoeg paden die we niet kennen! We rijden langs de Maas naar Eysden en Mesch en trekken België in langs 's-Gravenvoeren, St. Martensvoeren en St. Pietersvoeren. Allemaal mooie holle weggetjes en heerlijk warm weer! We volgen het knooppuntennetwerk tot nu toe, maar moeten na St. Pietersvoeren over de gewone wegen rijden en via een stevige klim komen we bij de weg die naar Aubel voert. Bij het uitrijden van Aubel wacht ons een leuke verrassing: een oude spoorbaan tot fietspad verbouwd! Helaas kunnen we dat maar een kort stukje volgen want bij Clermont moeten we er al weer vanaf. Door het ontbreken van wegwijzers dolen we dan een tijdje rond, op zoek naar route [10] die over de A3 heenvoert.

Na een bescheiden ontbijtje rijden we om 9.15 weg en via de brede vluchtstrook langs de weg is de klim naar de barrage goed te doen. We vervolgen de weg tot even voor de camping waar we het Velotour knooppuntennetwerk weer oppakken. Wij zoeken op de borden een traject uit dat langs Herbistier naar Ovifat gaat. In Hockay houden we koffiepauze en kruisen daar Ravel 8 die naar Stavelot voert, maar daar hebben we nu niets aan. Die ravel ligt hier trouwens wel mooi verzonken in een "spoorgoot". Wij rijden via de goed aangegeven knooppunten door een mooi bosgebied naar het hoogste punt (614m) van vandaag en gaan dan afwisselend dalend en klimmend naar Ovifat waar we stoppen voor een lunchpauze op een muurtje naast de kerk. Er zijn weinig gelegenheden onderweg om iets te eten of te drinken!

Het begin van de Eifel-Ardennen fietsroute in Sankt Vith. Ook deze route verloopt vrijwel zonder stijgingen over een oud spoortraject.

Het voormalige station van Lommersweiler is nu een mooie rustplaats geworden.

Vandaag is het een grijze dag en we volgen de Eifel-Ardennen fietsroute en de Enztal-fietsroute. Een prachtig route over vrijliggende fietspaden die het oude spoortraject volgen. We rijden vandaag hooguit 100 meter over de autoweg! Het begin van de route is in Sankt Vith goed aangegeven en ook onderweg is misverstand uitgesloten. Het pad volgt nu helemaal het oude spoortraject naar Lommersweiler waardoor de sterke stijgingen – die in het bikeline boekje nog staan aangegeven – niet meer nodig zijn omdat de bestaande spoortunnels nu ook voor fietsers toegankelijk zijn gemaakt. Bij het binnenrijden van Duitsland moeten we in verband met onderhoud een heel klein stukje over de autoweg tot aan Ihren. Er rijdt geen kip! Even voorbij Ihren moeten we voor wat regendruppels schuilen in een langs de route staande schuilhut. We trekken onze regenjacks maar aan, maar echt nodig is het niet. Er passeert ons een groep fietsers en dat zijn de enigen die we vandaag op dit pad tegenkomen!

We eten een smakelijk ontbijt terwijl de 60 kinderen in een naastgelegen ruimte dat ook doen, maar ze zijn zeer rustig en gedisciplineerd! Om 9:30u rijden we weg en het traject tot aan Sinspelt gaat over de normale weg. Er is weinig verkeer, het is een beetje grijzig/zonnig maar toch lekker fietsweer. Het is nog wel 13°. Vanaf Sinspelt rijden we weer over een 'eigen' weg waarop soms wat landbouwverkeer. We dalen hoofdzakelijk, maar alleen bij Enzen en later bij Holsthum moet wat worden geklommen. Het meest verrassende stuk zit tussen Holsthum en Irrel waar de spectaculaire Hop-aanplant heel bijzonder is en waar nu veel wordt geoogst. De planten staan tot een meter of 4 hoog in speciale plantages. Ook de Irreler waterval is een bijzonder punt waar bovendien de zon wat uitbundiger gaat schijnen en dat blijft hij de rest van de dag ook doen!

Om 9:15 rijden we weg in prachtig, zonnig weer met wind in de rug voor een tocht die vandaag uiteenvalt in twee delen:

1. een natuurtocht die duurt totdat we de Saarslinger bij Mettlach gepasseerd zijn;
2. een industriële tocht die begint als we bij Hilbringen naast de autoweg komen te rijden (wel op een eigen weg met alleen fietsers) en steeds meer door industriegebied komen. Een industrie die ook weer deels is ontmanteld en stilgelegd;

Als we Schoden uitrijden via de brug naar de overkant v.d. Saar komen we terecht op een mooi fietspad direct langs de rivier. Bij Saarburg kun je kiezen voor de linker- of rechteroever (de kant langs Serrig) en wij kiezen deze laatste, maar de andere oever is 's-ochtends vroeg in de zon liggend wel beter! Beide varianten komen samen bij de sluis na Serrig. In de kleine Saarslinger rond Hamm ligt het fietspad direct langs de rustige autoweg.
Bij Taben-Rodt gaan we weer naar de andere oever en blijven daar het zeer fraaie stuk door de Saarsteilhänge volgen dat (klimmend) naar de Lutwinuskapel gaat. We dalen daarna af naar Mettlach, de stad van Villeroy en Boch maar hebben geen zin in musea of winkels en gaan direct verder over het onverharde pad langs de binnenbocht van de Saarslinger. Heel erg mooi, maar ook nog wel wat fris in de dichte schaduw.

We hebben een zeer uitgebreid ontbijt met een rijke keuze uit een groot buffet waaronder heerlijk biologisch-dynamisch brood. Bij het wegrijden krijgen we ook nog 2 flesjes water en 2 mueslirepen mee! Om 9:15 vertrekken we in de richting van Sarreguemines en de route is hier een stuk vriendelijker zonder autoverkeer in de buurt. Bovendien is het prachtig, zonnig weer. We hebben besloten de Glan-Blies fietsroute te gaan volgen en die begint in Sarreguemines waar we langs de Saar snel naartoe rijden.
De Glan-Blies route is goed gemarkeerd en voert ons steeds dicht langs de rivier. Daarbij ook een flink stuk over rustige wegen met weinig autoverkeer. Er zijn veel fietsers op pad vandaag. Bij Bliesbruck staat de route niet helemaal duidelijk aangegeven, maar je moet bij binnenrijden van het dorp een afslag rechts nemen. In Gersheim tijd voor koffie met wafels en kersen! Langs dit traject zijn weer veel oude stations verbouwd tot café! Tot aan Blieskastel loopt de route over een oud spoortraject en we bereiken bij het binnenrijden van dat stadje de 40.000 kilometer stand op onze fietscomputer!

Een hele reeks treinkarretjes wordt teruggereden naar Altenglan. Het startstation voor de Draisinentour.

We staan op met een grijze lucht en ook nog flink wat blauw, maar gaandeweg de dag trekt het dicht en vanaf de middag hebben we veel regen, soms een korte opklaring en gelukkig ook veel plekken om te schuilen. We rijden na een goed ontbijt weg om 9:10. We krijgen ook nog wat broodjes mee.

Het fietspad volgt steeds het voormalig spoortraject en in de bossen is het nog zo fris dat ik een lange broek aantrek! De natuur is hier prachtig en zeer gevarieerd. In Altenglan drinken we koffie en bekijken we ook de startplaats van de 'Draisinentour', een oud station waarvandaan je met een spoorkarretje, aangedreven met pedalen, over de nog liggende rails tot aan Meisenheim kunt rijden. We komen onderweg diverse groepen tegen die dat doen. Je hebt ze voor 2 – 8 personen. Na Ulmet trekken we de regenkleding aan en fietsen vanaf daar steeds in regenachtig weer. In Meisenheim schuilen we eerst in een spoortunnel en later opnieuw bij het Draisinen eindstation.

Na een bescheiden ontbijt rijden we om 9:10u weg. Vrij veel grijs, maar ook al blauw zichtbaar. De verwachting is meer zon, maar dat komt toch niet uit en we blijven de hele dag in grijze, dreigende regenluchten fietsen. Het blijft echter wel droog.
Via het Nahe-fietspad rijden we naar Kirn waar we boodschappen doen en bij de VVV langs gaan waar we in Hermeskeil een kamer laten reserveren. We willen daar naartoe via de route over de Hunsrück: de 'Naturpark Saar-Hunsrück route' en die begint in Fischbach en klimt licht. Bij de afslag naar Berschweiler begint het onverharde pad dat ons door een prachtig bos tot vlak voor Niederhosenbach brengt.

De bordjes op de hoofdweg leiden echt naar dit pad toe. Hier ziet het er nog redelijk uit, maar het is onbegaanbaar (fietsend) door de vele keien en slecht wegdek. Onduidelijk is of je via de hoofdweg ook nog in Herrstein kunt komen. Dat gaan we vast nog wel eens een keer uitzoeken, want het is hier een prachtig fietsgebied.

Vandaag moeten we het fietspad weer terug zien te vinden dat we gisteren zijn kwijtgeraakt en na een goed ontbijt gaan we om 9u op weg naar de Erbeskopf, want daar loopt dat fietspad langs. Even voorbij het hotel ligt gelukkig ook weer een fietspad langs de weg zodat we ontspannen kunnen fietsen. Het is 10°, grijs en mistig en de klim naar boven (het hoogste punt op de Hunsrück, 816m) is een stevige klim waardoor we het al snel flink heet hebben in onze kleren.
De weg is vrij breed waardoor we nog wel zicht hebben, maar bij de afslag naar de Erbeskopf duiken we – nog steeds klimmend – een mistige, natte, nevelachtige, dichte en koude boswereld binnen. Het is wel betoverend, want we zien slechts 10 meter om ons heen en we hebben geen idee waar we naar op weg zijn.
Op de plek waar ik een afslag verwacht (naar het fietspad dat we dus nog steeds zoeken), is inderdáád een fietspad. Hoopgevender is de fietser die ons achterop komt die over dat pad aan een afdaling begint! Wij klimmen eerst nog door naar de Erbeskopf en daar staat inderdaad een grote, houten uitkijktoren met drie verdiepingen die we opklimmen. Vanuit die toren moet bij helder weer de gehele Hunsrück te zien zijn, wij zien niet eens het museum dat 100 meter verder ligt en waarvan we pas als we thuis zijn kunnen opzoeken dat het er was!! We blijven een halfuurtje boven op de 'top' rondkijken. We keren om en beginnen aan de afdaling over een prachtig, smal asfaltweggetje dat ons lager en lager brengt en uiteindelijk op een 7-sprong uitkomt. We weten niet welke afslag we moeten nemen (ik heb nog steeds geen gedetailleerde kaart) en de kaart die 2 passerende wandelaars bij zich hebben is vooral voor wandelaars, zoals ook alle routeborden die hier staan. De doorslag wordt gegeven door de boswachter die aan komt rijden en die ons precies vertelt welk afslag de juiste is.
Er volgt nu een 10-12 kilometer lange afdaling naar Thiergarten. Eerst over asfalt, later over onverharde maar goed berijdbare bospaden. Bij Thiergarten komen we weer op asfalt en via een simpele, goed aangegeven route komen we dan in Hermeskeil.
Je moet het dorp weer wel flink inklimmen!

Langs de Kyll in een groene wereld…

Na ontbijt de stad in voor boodschappen en dan naar Ehrang voor het startpunt van het Kylltal fietspad dat we al goed kennen van onze tocht in 2008. Er staat vrij veel wind, maar op het beschutte fietspad hebben we er vrij weinig last van, alleen het laatste stuk vanaf Densborn rijden we in open land met veel wind tegen. Vanaf Ehrang is het nog steeds een prachtig pad en vrijwel geheel geasfalteerd. Opvallend dat als je zo'n route voor de tweede keer rijdt, heel andere dingen opvallen dan de eerste keer. En er zijn natuurlijk ook punten van herkenning. In Kordel een koffie met Käsekuche. In Philippsheim staat het stationsgebouw te koop! Na Hüttingen begint het extra klimwerk, (extra, omdat je bij Kyllburg alles weer kwijtraakt wat je aan hoogte had gewonnen), maar een andere weg is er niet! Tot Erdorf is het nog een mooie bosomgeving, dan via de weg flink duwen en fietsen tot aan Wilsecker bij de grote boom waar we een eetpauze inlassen. Dan storten we Kyllburg binnen en gaan direct verder. Bij Sankt Thomas stuiten we op borden die aangeven dat de weg naar Gerolstein is afgesloten wegens werkzaamheden, maar voor fietsers is het fietspad nu verlegd naar de andere oever en daar kun je nu prachtig langs de bosrand op de oever fietsen tussen Zendscheid en Densborn.

Fietsbrug op het nieuwe traject.

Een effectief gebruik van de ruimte...

We eten een lekker ontbijt en na bezoek aan de supermarkt voor het benodigde eten voor onderweg rijden we om 9:35 weg uit het dorp in de richting van de Urftsee. Het pad langs het stuwmeer ligt er fantastisch bij en het is heerlijk rustig. Er hangt nog wel een stevig wolkendek, het is een graad of 14° maar er is vrijwel geen wind. Vorig jaar zagen we al dat er een nieuwe fietsbrug werd gebouwd tegenover Vogelsang, en die is nu klaar. Hij wordt morgen feestelijk geopend met een heleboel activiteiten. We zagen er al folders van liggen in Gemünd.

Kanaal van Herentals naar Bocholt

Om 6.30 worden we wakker met prachtig, helder weer en het blijft de hele dag mooi fietsweer. We hebben een echt Nederlands ontbijt met beschuit, ontbijtkoek en krentenbrood. Maar ook de gewone bruine boterham staat op het menu. Om 8:30 rijden we Valkenburg uit en gaan via Houthem en Meerssen naar Bunde waar we het Julianakanaal oversteken om bij Uikhoven het voetveer over de Maas te nemen. We zijn wat vroeg en zien de veerman al voorbereidingen treffen en om 10u zijn we de eerste passagiers vandaag.

Als we aan de Belgische zijde aankomen, nemen we daar koffie. Daarna langs Koten naar de zuid-Willemsvaart. Het is langs het kanaal nog vrij fris en we fietsen in de schaduwzijde. Er zijn veel fietsers in racepakken op weg vandaag! Ook wij schieten lekker op, maar de lange, rechte stukken langs het kanaal zijn wel wat saai. Bij Tongerloo eten we heerlijke kaaskroketjes als lunch (waarom hebben ze die toch alleen maar in België?) Het kanaal krijgt na Bree wat meer variatie en vooral de begroeiing is mooier. Bij de aftakking van de zuid-Willemsvaart en het kanaal van Herentals-Bocholt volgen we dat laatste. We hebben geen kaart van dit gebied en moeten ons oriënteren op de knooppuntenborden.