Het vliegtuig was daarmee al uitgesloten van de mogelijkheden, zodat we in de omringende landen, per fiets makkelijk bereikbaar, onze fietsroutes zouden gaan zoeken.
Vanaf januari 2021 hebben we op deze fietsen (een Cannondale Tesoro Neo X en een Koga e-Worldtraveller) heel veel gefietst, inclusief een aantal langere tochten in Nederland, maar tochten in het buitenland - en vooral met veel klimwerk - hadden we nog niet gedaan, vooral ook omdat de testen op corona nog veel onzeker maakte. Pas in het voorjaar van 2022 konden we onze plannen gaan uitvoeren, en we besloten om dicht bij huis te beginnen: station Heerlen!
We hadden het plan om in de Pfalz te gaan fietsen, maar wilden ook eerst de Eifel nog een stuk doen. Uiteindelijk reden we door de Eifel naar de Moezel, dan naar de monding van de Saar om tot aan Merzig langs die rivier rijden. Dan de trein naar Pirmasens en vervolgens ruim een week heel mooi fietsen in de Pfalz, een fantastisch gebied!
We besloten om daarna naar de Hunsrück te fietsen en kwamen terecht in het gebied (rondom de Erbeskopf) waar we in 2009 een beetje verdwaald waren geraakt! Een bijzondere en hernieuwde kennismaking dit keer! Tenslotte weer langs de Moezel en via de Eifel terug naar Heerlen. We hebben ruim 3 weken gefietst, 1200km gereden en 10.000 hoogtemeters verwerkt, en dat is met onze e-bikes uiteindelijk heel goed gelukt.

De pijltjes ↓ ↑ ← → aan het eind van sommige tekstkolommen geven aan of je voor het vervolg naar beneden/boven of naar links/rechts moet lezen. Een foto over de gehele breedte is altijd een scheiding (einde van hoofdstuk). Combinaties zijn ook mogelijk: →↑ betekent dat je in de rechterkolom weer helemaal bovenaan verder moet lezen.

Ze blijken de route te hebben gekozen (de Raeren Rad Rundweg) die een stuk korter is dan het traject dat ik had gekozen. We hebben een leuk gesprek met hen.

De Vennnbahn is mooi groen en het gehele traject is nu geasfalteerd. We houden diverse stops onderweg voor eten en drinken en zijn om 17.30 bij de afslag naar Monschau.

De route die ik wil nemen (door het Kleines Laufenbachtal) is voor fietsers verboden! Waarom is mij onduidelijk. Te steil? Daar wordt namelijk voor gewaarschuwd op een ander bord.

De Vennbahn ligt ruim 135 meter hoger dan ons hotel, even buiten het centrum van Monschau. Omdat het pad door het Kleines Laufenbachtal dat ik wil nemen, voor fietsers gesloten is, moeten we nu door de smalle, steile keienstraatjes van de altstadt naar ons hotel. Daarbij moeten we stukken lopen.
Bij ons hotel Burgau bellen we de eigenaar die ons laat weten hoe we binnen kunnen komen. Fetsen kunnen in de garage. Veel restaurants zijn gesloten en daarom eten we ons eigen diner: soep, brood en kaas.

Na 8 kilometer sluiten we bij Küchelscheid weer aan op de Vennbahn. Helaas is er geen koffie te krijgen en het Draisinenstation is ook nog potdicht. De route is inmiddels een oude bekende van ons en helaas is bij de slagerij in Sourbrodt ook geen koffie meer te krijgen! Wel ontmoeten we hier ook weer Christian en Rudy!
Onze volgende halte is dan Weywertz, waar we het dorpje ingaan, zoeken naar koffie en die niet vinden, maar wel een kruideniertje waar we nog wat inslaan voor onderweg. We zijn daarna al snel bij de Vennquerbahn (Ravel L45A), die de verbinding vormt tussen de Vennbahn en de Kylldal route. We pauzeren daar nog wat om te eten en te drinken en rijden dan tot aan Stadtkyll een erg mooi traject over een oud spoortrace. Het is mooi aangelegd , maar er zijn wel wat langere, rechte stukken waar het nogal saai is. Bovendien is het ruim 30º. Ook bij Bütgenbach zien we geen plek waar we koffie kunnen drinken (zonder onze fietsen uit het oog te verliezen), dus gaan we verder, grote stukken dalend zonder de motor te hoeven gebruiken. Ook passeren we het gedeelte met de waterbuffels die in het riviertje de Warche hun verkoeling zoeken. We passeren de Kronenburger See en zijn om 14u in ons Hotel am Park. We doen boodschappen op de fiets bij de REWE op het industrieterrein buiten het dorp en eten later bij de pizzeria om de hoek bij het hotel.

Het is een mooie route met zeer veel afwisseling en daardoor minder vermoeiend dan de route die we gisteren reden.
Vóórdat we overstappen op een andere route, houden we bij Pelm een flinke lunchpauze, het is 25º-28º.
Dan nemen we de route die ons bij Daun op de Mare-Mosel-Radweg moet brengen. We rijden langs de Berlinger Bach en bij Hinterweiler fietsen we een prachtige bosroute waar we, bij een schuilhut met zicht op het Gipfelkreuz en windmolens, een lange lunchpauze houden. We zitten hier ook op het hoogste punt van vandaag: 622m.
Na de lunch dalen we naar Waldkönigen en rijden vanaf daar een stuk over de provinciale weg, niet druk en steeds dalend. We vervolgen dan weer rustig landelijk over mooie boerenweggetjes tot aan Pützborn. Daarna komen we in de stedelijke drukte van Daun terecht waarna we, als we daar doorheen zijn, op de Mare-Mosel-Radweg uitkomen. Een voormalige spoorbaan waarbij opvalt dat het in de tunnels maar een graad of 8º is!
We zijn snel in Schalkenmehren. De hotelbaas is een Limburger en we kunnen onze fietsen bij zijn schoonouders in de tuin stallen. Die helpen ons later om een afdekzeil over de fietsen te leggen als een flinke regenbui passeert. In het restaurant van het hotel kunnen we later zeer lekker eten!

Ook beginnen nu de eerste druivenhellingen van de Moezelwijnen in zicht te komen. Nog heel kleine druifjes zitten er nu aan de struiken. Wittlich herkennen we goed, zeker het deel waar de route dwars door de stad wordt geleid. Er zijn op dit tijdstip veel scholieren aan de wandel op de fietspaden, soms lastig! Op het industrieterrein doen we boodschappen bij de Aldi, maken een sanitaire stop bij McDonalds maar krijgen de milkshake automaat niet aan de praat.
Wegens wegwerkzaamheden moeten we een stukje over opgebroken wegen lopen, maar kunnen weer snel verder, terwijl er nu ook wat regen dreigt. Om 14.15 schuilen we onder de bomen en doen onze regenjasjes aan. Bij het verwisselen van die jasjes uit onze tassen verlies ik een van de batterijtjes van mijn Garmin stuurcamera (en als we later teruggaan om dat te zoeken, kunnen we het niet vinden! Dat was vrij logisch want dat batterijtje bleek gewoon in mijn stuurtasje te zitten!!).
We zijn om 14.23 bij het hotel en in stromende regen moeten we de fietsen van bagage ontdoen, later kunnen ze in de garage. We eten buiten bij Klostermühle Siebenborn waar we op de fiets heengaan. Het is intussen weer mooi weer geworden.

Omdat via Booking.com een reservering voor één persoon in een tweepersoonskamer was binnengekomen, heeft de eigenaar ons nu verplaatst naar een andere kamer aan de voorzijde langs de drukke straat. Daar hebben we geen zin in en de eigenaar weet voor ons in een nabij gelegen hotel (4km verder) een mooie kamer te reserveren. We gaan naar Waldhotel Albachmühle in Wasserliesch en zitten daar midden in een bos in een prachtig hotel in alle rust! Bovendien kunnen we er 's-avonds uitstekend eten en is er 's-ochtends een uitgebreid ontbijtbuffet. Kortom: een prima plaats in plaats van het hotel in Konz dat in het drukke centrum ligt!
De route naar dat andere hotel kiezen we een beetje onhandig over de drukke brug, en dan het dorp in, terwijl het fietspad (dat we de volgende ochtend wél nemen) handiger was geweest.

Daar waar de rivier om het plaatsje Hamm heenslingert, rijden wij de buitenbocht op het fietspad langs de autoweg, het enige, wat saaie stuk langs de route. Bij Lohmühle gaan we weer naar de andere oever en komen dan op het onverharde pad uit dat heerlijk beschut onder de bomen ligt en een feest is om te fietsen! Tegenover Saarhausen vinden we een bankje waar we de lunch kunnen houden. Daarna nog een klein klimmetje naar het uitzichtpunt bij de kapel. Daar waren we ook in 2009 en toen was het erg rustig, nu is het een drukte van belang! Dat is op de foto niet te zien, want iedereen staat achter die kapel!

We rijden de Grote Saarslinger dit keer over de buitenbocht en verlaten het bijzondere landschap als we bij Besseringen het industriële landschap binnenrijden. We naderen de (voormalige) staalindustrie rondom Saarbrücken! Maar tot dat punt rijden we niet door, we slaan al eerder af naar Merzig waar we om 15u in ons plezierige hotel aankomen.
Het restaurant van het hotel in de tuin is een plek waar we 's-avonds goed kunnen eten.

Opvallend is de ruimte die de fietser hier in de treinen krijgt: De trein van Saarbrücken naar Pirmasens heeft plaats voor 16 fietsen in 2 compartimenten!
In Pirmasens zijn we snel bij het hotel, we doen boodschappen, wandelen wat rond en eten later bij de bakker aan de overkant een heerlijk stuk pizza en nemen gebak mee naar de kamer!
We bekijken de routemogelijkheden voor de komende dagen, en daar kunnen we wel een week mee vooruit!

in die Duitse treinen!

Maar na het bruggetje moet je een helling van 45º op om weer op het mooie fietspad uit te komen. Dan moet je dus echt met 2 personen die fiets naar boven duwen en de loopondersteuning van de fiets ook nog aanzetten!

Het is een mooi gebied, we hebben een ruime kamer met balkon en we vragen of we hier 2 dagen kunnen blijven, want er zijn fiets- en wandelmogelijkheden genoeg. Dat blijkt geen probleem.
Vanuit onze kamer hebben we zicht op de Lindelskopf en het gebied daar omheen is zeer waterrijk en er zijn veel wandelingen uitgezet. We maken daar later op de middag een 2 uur durende klimwandeling naartoe. Een prachtig bos met een heleboel houtsnijkunstwerken van sprookjesfiguren voordat we een zeer sterke klim naar het hoogste punt moeten maken, daar zitten stukken tot 25% bij!

Woensdag 25 mei, Biosphärentour, 46km.
[routekaartje]
Vandaag rijden we een rondroute die hier is uitgezet: De Biosphärentour. We rijden hem met de klok mee en het deel van Fischbach tot Dahn is een onvoorstelbaar mooie woudroute! Enorme bossen, beekjes, meertjes, weiden, af en toe een ree en een enorme rust, want we rijden vrijwel alleen en worden slechts ingehaald door één fietser. De route is deels onverhard, maar heel goed te doen en we rijden hem ook morgen weer, maar dan met bepakking. Na Dahn rijden we meer van dorp naar dorp, maar ook hier zijn de tussenliggende bossen en weiden waar we door rijden weer erg mooi. Een heel verrassende tocht.

In Queidersbach kijken we even bij een nieuw hotel, maar dat gaat pas in juni open. Ook bij Gelterswoog zien we geen geschikte plek.
500 meter voor we bij hotel Ari aan zullen komen, worden we door dat hotel gebeld en ze leggen uit wat er aan de hand is. Als we bij ze langs komen kunnen we een oplossing zoeken. Dat doen we en ze vinden voor ons een uitstekend hotel in Morlautern, 10 kilometer verder. Heel rustig gelegen en we kunnen er ook eten!
We rijden dan een druk stuk langs Kaiserslautern en dan verder door een prachtig rustig bos tussen de A6 en het Gewerbegebiet West met tot slot een stevige klim naar ons hotel Hasselberg waar we een vriendelijke ontvangst krijgen. We eten er gegrilde forel!

Het is een mooie route waar veel wordt gefietst, en ook de ernaast gelegen Draisinenbahn is zeer druk in gebruik vandaag. Soms rijden hele groepen met elkaar in feestelijke stemming!
Bij het binnenrijden van Ulmet gaat de route rechtsaf om het dorp heen, maar door onoplettendheid rijden we het dorp in en komen pas later weer op de route uit. We arriveren om 14.12u bij het station van Lauterecken waar in het stationsgebouw een aantal vakantiewoningen zijn gemaakt. Als we arriveren barst net een korte regenbui los en moeten we in die bui onze spullen binnenhalen en de fietsen opbergen. De bui duurt hooguit 15 minuten! Onze vakantiewoning heeft alle ruimte en ligt direct aan het station, waar nog treinen komen en gaan. Maar last heb je er niet van.
We doen boodschappen bij de LIDL aan de overkant en bereiden ons eigen diner.

Tegenover Oberhausen An Der Nahe moeten we een paar steile wijnhellingen beklimmen (9%-11%). Een mooi gedeelte en ook de afdaling is weer spectaculair. Bij Niederhausen steken we de Nahe over en rijden dan op de andere oever een erg mooi - onverhard - pad met een fantastisch zicht op de Rotenfels bergwanden. We pauzeren hier ergens op een bankje onder schaduwrijke bomen.
Bij Bad Münster am Stein Ebernburg gaan we eindelijk in zuidwaartse richting rijden en hebben de wind mee. De route loopt vanaf hier steeds in de buurt van de hoofdweg, maar ook heel erg mooie gedeelten in het dal van de Alsenz. Bij Steckweiler stuiten we weer op de situatie waarbij de spoorbomen permanent gesloten zijn, en ze pas opengaan als je je via een knop meldt bij de centrale bediening.
Bij Dielkirchen kies ik een route parallel aan de spoorbaan maar die loopt vast op een bruggetje dat via 3 treden moet worden beklommen. Met een gewone fiets geen probleem, maar met onze zware fietsen met bagage niet te doen. Als het niet anders kan (zoals een paar dagen later langs de Dhron), dan doe je het, maar nu is het een kwestie van 300 meter terugfietsen! We zijn om 15.30u bij ons hotel.

Het trapje bij Dielkirchen dat we niet wilden nemen!

We rijden verder over een mooie route, goede paden en ook soms weer stukken langs de snelweg (op vrijliggend fietspad). We komen uiteindelijk in het bos terecht - bij Alsenborn - ten noorden van Kaiserslautern waar we een paar dagen geleden ook reden op weg naar Morlautern, en bij het Waldgemark Schallbrunner Tal vinden we een prachtplek voor een uitgebreide lunchpauze.

Dan rijden we - steeds over mooie bosroutes die de nabijgelegen snelwegen goed verhullen - langs Siegelbach en Rodenbach naar Weilerbach waar we om 14.45 aankomen bij het typische "motorrijders" hotel. We kunnen er echter pas om 16.00u in en geen minuut eerder! We vullen de tijd met een bezoek aan de VVV de ons veel informatie kan geven om onze route voor de komende dagen vorm te geven.

Bij Kindsbach verandert de route van richting en bij de Silbersee is de koffiezaak dicht! Dan maar door naar Landstuhl waar we bij een misroostige Edeka koffie en gebak nemen. Het is rondom het station een treurig geheel!
Dan rijden we het mooie vervolg. De meren waar deze route langsloopt en die hem zijn naam geeft, zijn niet altijd zichtbaar of zelfs maar te bekijken, omdat ze in afgesloten natuurgebieden liggen. Wat vervelend blijft is de herrie van de A6, en daarom nemen we bij Miesau de routeverkorting naar de Ohmbachsee die ik zelf al had voorzien. Dat is een hele verbetering en in Elsbach houden we op het dorpsplein een korte lunch. Daar sluiten we ook weer aan op de Glan-Blies route en zijn via een steil bospad snel bij ons hotel. We hebben een prachtige kamer met groot balkon, het is er zeer rustig, op de camping zit vrijwel niemand en wij eten op onze kamer.
We maken in de avond een fantastische wandeling rond de hele Ohmbachsee in stralende zon!

Daarna de stad weer uit en dan komen we op de Wendelines Radweg, een voormalig spoortraject waarop we uitstekend kunnen rijden.
Bij Oberthal gaan we weer in de klimhouding om bij de Bostalsee uit te komen om dan echt door te pakken om 176 meter in 5km te doen. Dan volgt de fraaie afdaling naar Otzenhausen waar we om 15.21u aankomen. We doen boodschappen bij de REWE en koken later ons eigen potje in het appartement.
Sommige fietspaden waren vandaag erg ruw met veel steenslag en soms ook erg steil in de afdaling. Jonne's fiets is niet helemaal prettig hiervoor en we stellen het stuur wat anders af.

Eigenlijk hebben we een klim van 400 meter in zo'n 30km te doen en de eerste stop is Hermeskeil waar koffie en gebak ons leven veraangenamen. Dan door naar Thiergarten waarbij we het laatste stuk via de aangegeven bosroute doen. En dan waar we voor gekomen zijn: de klim naar de Erbeskopf, 240m in 11km. We beginnen om 11.38 aan het prachige, stille, geasfalteerde weggetje naar de top. In 2009 kwamen we hier dalend langs en zagen toen vooral veel mist, nu is het zonnig, blauw en zien we alles! Wat een wonderbaarlijke wereld. Er is hier vrijwel niemand! Ter hoogte van de Siegfried Quelle houden we een lange lunchpauze op een mooie picknic tafel in het bos en komen wat bij in de zon, want het is wel fris.
Om 13.30 zijn we boven en zien dan wat we in 2009 allemaal niet zagen! Wat een verschil. We lopen rond, ik beklim de toren (die eigenlijk gesloten is wegens gevaar voor instorten bij storm), we verkennen alle overige uitzichten en hebben het naar ons zin.

Uitkijkpunt op de Erbeskopf.

Na 25 minuten stappen we op de fiets en beginnen aan een afdaling die tot aan Morbach duurt. Eerst nog mooi asfalt, daarna onverhard. Meestal goed te berijden maar ook steile stukken van erg slechte kwaliteit met veel losse steenslag waar we maar gaan lopen. Om 15.10u zijn we bij ons hotel dat heel erg mooi is opgeknapt en waar nog een tweede gebouw tegenaan wordt gezet. We kunnen er heel goed eten en ook heel goed ontbijten.
In Morbach zijn de grootste papierfabrieken van Europa gevestigd: Papier Mettler.

De Schalesbach is een beek die in de Dhron uitmondt en het pad dat wij rijden gaat er overheen met een bruggetje, maar…, er zit een trap om op dat bruggetje te komen!

Omkeren dan maar?

Het zijn maar 3 treden, maar nu kunnen we niet omkeren om via de andere oever te rijden en dus moet alle bagage eraf en met de hand over de brug worden verplaatst. Ook de fietsen natuurlijk en dan kunnen we aan de andere zijde weer verder. Een mooi moment!
Bij Gräfendhron wordt het een asfaltweg en kunnen we flink opschieten en er volgt tot aan Papiermühle een strakke afdaling over een rustige weg met een korte lunchpauze op het dorpspleintje en dan gaan we over de onverharde weg weer op pad naar Neumagen-Dhron waar we opnieuw rusten en boodschappen doen. Dan gaan we via een paar Moezelslingers naar Mehring waar we in ons pension een kamer hebben die uitzicht heeft op een wijngaard en waar we onze eigen soep/brood maaltijd bereiden.

De regen stopt en wij trekken verder. Soms weer wat regen, meestal droog. We pauzeren bij de Pleintunnel en daarna bij Eckfeld een lunchpauze in een bushuisje. Ook bij Udler pauzeren we weer en als we daar vertrekken gaat het weer regenen! We zijn om 14.10u bij het hotel. Dit keer bij hotel Maarblick. Het kost wat praten om de juiste kamer te krijgen, maar de aanhouder wint…

Dan komen we opnieuw in een sprookjesbos waarbij we nu sterk gaan dalen en daarbij weer het volkomen onverwachte restant van de Westwall passeren. Feitelijk dalen we tot Gemünd! Tot aan Hellenthal een prachtig stuk door de bossen in grote rust. Koffie en gebak aldaar en ook boodschappen.
Wegens waterschade (door overstomingen uit juli 2021, bruggen en spoorlijn zijn weggeslagen door de zware overstromingen) een omleiding bij Oberhausen en dan een snelle tocht door lintdorpjes naar Gemünd. Ook daar veel winkels gesloten en veel schade door de overstromingen. Dat beeld blijft zo, langs de Rur waarlangs we naar de dam bij de Urftsee rijden. Een prachtige tocht onder dreigend weer dat losbarst in een stortbui als we bij die dam in het restaurant gaan zitten eten.
Dan rijden we langs de Rursee, doen boodschappen in Heimbach en trekken daar naar ons pension. Ook daar barst een bui los op het moment dat we er aanbellen!

We stellen dus onze GPS nu in op einddoel Heerlen en stappen weer op de fiets, het is inmiddels 15.30u. We rijden langs de buitenwijken van Laurensberg, komen door Vetschau en staan dan ineens op het kruispunt waar we op onze vertrekdag (17/5) nog een heerlijk broodje ei hebben zitten eten. We fietsen (nóg wel) verder op deze onverharde weg naar Heerlen, het is de Alte Heerler Weg, maar na 500 meter wordt het modder, zand, klei, gruis, water, gras, blubber en meer van dergelijke zaken, in zulke hoeveelheden (het blijft ook gewoon regenen), dat we niet meer kunnen fietsen. Op dit punt hadden we terug moeten gaan naar het kruispunt en dan via Horbach de Horbacher Strasse moeten nemen over mooi asfalt, maar dat deden we dus niet…
We proberen onze fietsen verder te sleuren en ploeteren verder. Bij iedere omwenteling van een wiel komt er een kilo blubber aan je ketting, versnelling en remmen hangen. Tussen spatbord en wiel zit het helemaal vol met klei, en we krijgen de fietsen nauwelijks meer in beweging. Links en rechts van ons draaien de windmolens soepel rond…
We doen 20 minuten over 2 kilometer en staan dan weer op Nederlandse bodem op asfalt. Het regent nog steeds. We proberen nu de ergste blubber van de fietsen te krijgen met stokjes en onze handen en dalend kunnen we nog wel in beweging blijven. Het gepiep en geschuur van de schijfremmen is verschrikkelijk en bij een garage onderweg proberen we wat schoon te spoelen. We zijn om 17u op het station, het regent nog steeds…
Op het station kunnen we nu onze natte kleren vervangen door droge, opwarmen in een snackbar met een cheesburger erbij en weer op adem komen. We nemen de trein van 18.50u en zijn om 20.30u weer thuis. De regen is opgehouden…
Onze fietsen waren al aan groot onderhoud van cassette, ketting, voorblad en remmen toe, maar de klei- en gruisbende van gisteren heeft op mijn fiets de remplaatjes van de schijfremmen volledig verpulverd, er zit niets meer op! De 2 weken na deze vakantie breng ik alles weer terug in perfecte staat.

Dit is de laatste foto die we vandaag hebben gemaakt. Even hierna barst de regen los en het zal blijven regenen totdat we 5 uur later in Heerlen op het station zijn.
Vanwege die regen onderweg heb ik geen enkele foto meer gemaakt.