Oostenrijk, Duitsland, Slovenië en Tsjechië – zomer 2007

schaidasattel-2.jpg
Uitzicht vanaf de Schaidapas in de Karawanken

De prettige fietservaringen in Oostenrijk en Duitsland in 2004 en 2006 waren de aanleiding voor de tocht die we in 2007 wilden gaan maken. Ook ervaringen en gesprekken van en met andere fietsers maakten het basisplan al snel duidelijk:
Per trein naar Freiburg en dan naar de oorsprong van de Donau bij Donaueschingen of bij Furtwangen; Langs de Donau naar Passau; Doorsteken naar Tsjechië om daar in het Sumavapark te fietsen; Doorfietsen naar het Weinviertel ten noorden van Wenen; Een route zien te vinden die ons naar het zuiden van Oostenrijk óf Slovenië zou brengen, mogelijk door Hongarije; Langs de Drau vanaf Maribor het nog ontbrekende stuk fietsen dat we in 2006 niet hebben gereden; Verder Slovenië in richting het meer van Bled; Treinreis terug naar huis vanuit Oostenrijk. →

Het was niet zeker of alles in deze volgorde zou moeten (behalve het eerste en laatste punt) en ook het gebruik van de trein was ingecalculeerd (in Oostenrijk zeer goed te doen en bovendien betaalbaar mits je wat vaker overstappen voor lief neemt). Ook de weersomstandigheden zouden uiteraard het schema kunnen verstoren (en dat hébben ze gedaan!)
Nieuw was dit jaar ook onze tandem, een zwarte Cannondale Touring Tandem die onze vertrouwde paarse Burley heeft vervangen. We hebben nogal wat problemen met deze fiets gehad, want hij bleek met bagage een stuk minder stabiel te zijn dan de Burley en een van de Maguraremmen begaf het al op de 2e dag! We zijn nog aan het onderzoeken hoe we de stabiliteit kunnen verbeteren. De rem is inmiddels vervangen.


regenlangsmain.jpg
Een miezerige ochtend langs de Main, maar toch mooi om te fietsen!

Het basisplan zoals boven beschreven is een behoorlijk zware tocht, want dat zou aan fietskilometers al ruim 2500 kilometer gaan beslaan. We gingen er plannenmakend al min of meer van uit dat met name het traject van het noorden naar het zuiden met de trein zou worden gedaan.
Eenmaal begonnen aan onze tocht bleek ook het weer een flinke factor van betekenis te worden, want in heel centraal Europa was het zeer wisselvallig met in bepaalde delen langdurige regenval. Daarbij bleken de Alpen vaak een belangrijke scheidslijn te zijn. Daarom hebben we ook besloten om onze tocht zodanig aan te passen dat we bij slecht weer de trein namen naar die streken waar het weer goed was, of zou worden. Omdat dat een paar keer gebeurde, hebben we ook een paar maal Oostenrijk per trein doorkruist, eenmaal van Wenen naar Maribor, een tweede maal weer van Klagenfurt naar Wenen en een derde maal van Gmünd (aan de Tsjechische grens) naar Passau.
Een dag nadat wij Klagenfurt hadden verlaten werd dat gebied getroffen door zware hagelstormen die de gehele maïs- en graanoogst hebben vernield; er lag op sommige plaatsen 40 cm hagel!!
Door deze treintochten hielden we minder tijd over om in Tsjechië en Slovenië te fietsen maar omdat nu onze terugreis geheel anders zou gaan verlopen hebben we in Duitsland een paar prachtige fietsroutes ontdekt: De Altmühl-route en het fietspad langs de Main. Allebei zeer verrassende trajecten die buitengewoon plezierig zijn om te fietsen, zelfs in de regen!
Uiteindelijk is dit onze reis geworden:

Freiburg – Passau langs de Donau; trein naar Maribor via Wenen; Van Maribor langs de Drau naar Lavamünd en vervolgens in het zuiden van Oostenrijk door de Karawanken; trein van Klagenfurt naar Wenen; Donau en Weinviertel; via Laa Tsjechië binnengekomen en ten noorden van de grens met Oostenrijk naar het Thayadal bij Znojmo; terug in Oostenrijk naar Gmünd; trein naar Kelheim; Altmühlroute tot aan Eichstätt en trein naar Gemünden (a.d. Main); tenslotte de fietstroute langs de Main tot aan Aschaffenburg. Vanaf daar hebben we via Frankfurt, Koblenz en Keulen de treinreis naar huis gemaakt. We hebben 1600 kilometer gefietst en 1000 kilometer per trein gedaan! Uiteindelijk wisten we door deze manier van strategisch fietsen het aantal regendagen te beperken tot 3 van de 28, geen slechte score.

Opm. 2017: De kaartjes bij dit verhaal zijn pas in 2017 gemaakt en gebaseerd op mijn aantekeningen van 2007. Omdat de fietspaden en overige wegen sinds die tocht zijn gewijzigd kon ik niet meer op alle plaatsen de route "op de kaart" zetten zoals we die exact hebben gereden. Er zijn dus soms verschillen tussen de beschrijvende tekst en de kaartjes mogelijk. Pas vanaf 2011 gebruik ik een GPS om onze routes goed vast te leggen.


De route van dag tot dag:


Traject Freiburg - Passau


Freiburg – Titisee

flinkvollefietswagon.jpg
Volle bak in de fietsenwagon, geen enkele plek meer vrij!

12/8 – 39 km.
De City Night Line is een comfortabele verbinding vanuit Nederland naar Genève met belangrijke stations als Freiburg en Basel. Opstappen in Amsterdam, Utrecht of Arnhem. Voor ons is dat dit keer Utrecht en de fietswagon staat al aardig vol met fietsen, fietskaren en andere hulpmiddelen! Het lukt me met wat gewriemel om de fiets een goede plek te geven achter een stang waar eigenlijk een fiets in hoort te hangen. Als we de volgende ochtend in Freiburg uitstappen staat trouwens het hele fietsruim vol! Er zijn dus in Arnhem en Oberhausen nog wat fietsers bij gekomen.
We arriveren in Freiburg om 6u en nuttigen eerst op het perron even ons ontbijt dat we op het laatste moment nog meekregen. Door een misverstand met de treinsteward hadden we daar in de trein vergeefs op zitten wachten.
De roltrappen in Freiburg werken niet, de liften zijn te klein en stoppen bovendien aan de verkeerde kant van de trambaan zodat we de bagage en de fiets niet bij elkaar kunnen voegen, waarna ik de fiets maar 50 treden opdraag en we alles rijklaar kunnen maken. In de stationshal drinken we nog een extra koffie en om 7.30u rijden we weg. Het is helemaal blauw en ook nog lekker fris. We rijden door het nog rustige centrum een leuke route de stad uit naar de oever van de Dreisam en daar begint een prachtig fietspad. Al snel kunnen we de pijpen van onze broeken afritsen en rijden we door een mooi landschap met nog flink wat nevel rond de rivier en een zon die snel meer warmte geeft.
In Kirchzarten stoppen we voor een koffie met gebak om het volgende traject goed te kunnen doorstaan. We rijden naar Himmelreich en moeten nu een beslissing nemen over het vervolg van de route:


Langs de Dreisam.
We willen uiteindelijk in Donaueschingen uitkomen waar de Donaubron is te vinden, maar de noord-oostelijker gelegen 'oorsprong' van de Donau in de buurt van Furtwangen is ook een optie. Van anderen hadden we ook gehoord dat de Ravenna kloof (bij Hinterzarten) erg mooi is en omdat die min of meer op de route naar Donaueschingen ligt, besluiten we om dat te gaan doen.

Er staan ook overal bordjes die duidelijk aangeven hoe je moet rijden en die volgen we dus. Wat we dan nog niet weten is dat die bordjes voor wandelaars zijn bedoeld! Het mooie weggetje dat we dus volgen wordt steiler en steiler, fietsen is op een gegeven moment uitgesloten, een enkele mountainbiker passeert ons met een slakkengang en wij sleuren de bepakte tandem gewoon naar boven, want het is wel heel erg mooi. Een fietser die ons passeert waarschuwt ons nog wel dat de afdaling verderop zeer steil is en erg smal, maar teruggaan is voor ons nu geen optie meer.
We kunnen stukken fietsen, soms lopen we weer wat en dan komen we op het hoogste punt waar het 'normale' pad ook gewoon ophoudt! De afdaling die dan volgt is lopend zonder fiets al een hele kunst: keien, geulen, grindverschuivingen, wegverzakkingen, brandnetels, boomstronken en ander bosmateriaal begeleiden ons op een heel bijzondere, struikelende en schuivende afdaling naar de weg terug.

beetjesteil.jpg
Fietspad of wandelpad??
Fietsen is uitgesloten en we kunnen ons vaak maar net staande houden. Ons gemiddelde loopt terug naar 3 km/u!
Tenslotte arriveren we bij een drukke autoweg en zoeken daar naar een fietspad o.i.d, maar dat is er niet. Het wandelpad (waar wij dus eigenlijk vanaf komen) gaat wel verder, maar dat is een zompig pad door de berm of een steil bospad. Dan maar langs de autoweg rijden waar we een kilometer of 2 tussen het drukke verkeer zitten, ongeveer tot aan de bocht waar de weg afbuigt naar de Ravennakloof.
We hebben geen zin om nog één meter tussen het drukke verkeer te rijden en laten die kloof voor wat het is, want we zien een prachtig bospad – geschikt voor de fiets – langs een snelstromende beek, dat naar Hinterzarten gaat. In die plaats rusten we wat uit en gaan dan door naar Titisee waar we in een pension vlakbij het meer een rustige kamer hebben. We eten later heerlijk aan de oever van het meer een lekker visgerecht. Het is trouwens nog behoorlijk druk overal.


Titisee – Nendingen

13/8 – 77 km.
We rijden om 9.45u weg en zijn snel in Titisee Neustad en rijden dan via een pittige klim naar Eisenbach om vervolgens via een mooie, lange afdaling door prachtige bossen in Bräunlingen te komen waar we koffie drinken. Maar inmiddels hebben we wel problemen met de fiets:

  1. Er zit een ontzettend gekraak in het frame, ergens in de buurt van de trapas
  2. De hydraulische achterrem doet het niet meer
  3. De ketting slaat bij iedere hobbel met kracht tegen het frame

Omdat we op het achterwiel nog een extra schijfrem hebben kunnen we in ieder geval wel doorrijden, voor de andere twee punten hebben we niet direct een oplossing of verklaring, maar het is zeer hinderlijk.
Om 13u komen we aan bij de 'Donauquelle' in Donaueschingen waar we lunchen, rondkijken en foto's maken. Het is lekker weer en er is veel drukte bij de bron. Dan beginnen wij aan de tocht langs de Donau en we rijden hier nog langs een klein, smal riviertje dat in niets doet denken aan de brede rivier die bij Wenen ligt!


De Donaubron in Donaueschingen

Het fietspad ligt steeds vrij dicht bij de rivier en bij Immendingen is een prachtige oversteek over de rivier. Daarna volgt het stuk waar de Donau voor het eerst 'ondergronds' gaat (de beroemde 'Donau Versinkung') omdat de kalkbodem hier erg doorlaatbaar is. Een groot deel van het jaar staat de bedding hier droog en kun je zonder natte voeten te krijgen gewoon naar de andere oever lopen! Als wij er zijn is er – door de overvloedige regenval de afgelopen periode – een smal beekje te zien, maar je kunt er doorheen waden, het is misschien 20 cm. diep.
We rijden na Möhringen over een prachtig pad naar Tuttlingen, een leuk stadje, maar de hotels waar we willen zitten zijn vol. De VVV belt naar een pension in Nendingen en daar is plaats. We rijden er naartoe en installeren ons. Helaas is de pizzeria die bij het pension hoort gesloten, zodat we naar het dorp moeten lopen om te eten. Het regent tijdens het eten een beetje – en ook 's-nachts zal er nog wat vallen.



Nendingen – Ennetach


Tussen de heuvels van het donaudal op weg naar Beuron. Daar is het pad trouwens versperd door een neergestort rotsblok! We worden omgeleid over de andere oever.
tafelsenstoelenindedonau
Een heerlijk zitje voor als het warm weer is! Maar hoe kom je daar?

14/8 – 71 km.
Als we om 7.15 wakker worden staat het dal nog vol nevel en dauw, maar het is niet koud. De fiets (die in een overdekte ruimte staat) voelt echter helemaal klam aan van alle dauw! Als we wegrijden na het goede ontbijt staat de zon al flink te schijnen, we houden alleen nog even een jack aan tegen de wat frisse wind. We doen boodschappen in Mühlheim en daarna rijden we tot aan Beuron in een prachtig, indrukwekkend dal met hoge wanden en zeer afwisselend qua omgeving met bomen, zon, gras, struiken, klimmen, dalen, water en nog meer 'Donau versinkungen'. En het is ook nog helemaal autovrij.
Tussen Beuron (waar we koffie en gebak nemen) en St. Maurus is afgelopen weekend een rotsblok op het fietspad terecht gekomen waardoor op die zijde van de rivier geen fietsverkeer mogelijk is. We rijden dus over de linkeroever naar St. Maurus. Alles wordt echter perfect aangegeven met bordjes en pijlen en bij St. Maurus komen we weer op de goede oever terecht. Ook het volgende deel naar Gutenstein is heel afwisselend en prettig fietsbaar. In de Donau wordt hier overigens erg veel met kano's gevaren, een leuk gezicht. Het fietspad is goed berijdbaar en op veel plaatsen ge-asfalteerd. Ook stukken die in de Bikeline gids nog als onverhard staan aangegeven zijn inmiddels geasfalteerd. We moeten af en toe een stevig stukje klimmen, bij Inzigkofen oplopend tot 18%.


Er is bij Dietfurth een mooi deel waar autoweg, spoorbaan, fietspad én rivier parallel aan elkaar allevier in gebruik zijn als transportweg, over een afstand hemelsbreed van slechts 50-80 meter! Een bijzonder gezicht.
Als we in Sigmaringen aankomen zien we op de hoek een grote fietsenwinkel/werkplaats waar we gelijk op afgaan om onze fiets te laten nakijken en dan vooral de rem. Een vriendelijke en vakkundige fietsenmaker stelt vast dat de hefboom in de remhandel verbogen is waardoor deze niet goed meer functioneert en er olie gelekt is. Dat had ik al geconstateerd omdat de remhandel steeds onder de olie zat. Bovendien zit er nu dus lucht in de leiding waardoor afstellen ook niet goed meer gaat. Bovendien lijken de remblokken op de velg ook niet goed meer te zitten.
Hij is er 3 kwartier mee bezig maar dan werkt alles weer perfect. Kosten: €14! Bovendien blijkt na zijn werk ook nog eens het hinderlijk gekraak in de fiets te zijn verdwenen en komen we tot de conclusie dat de lucht in de leiding de oorzaak moet zijn geweest van dat geluid. We kopen ook nog een beschermbuis voor op de liggende achtervork, op de plaats waar de ketting er tegenaan slaat. We rijden met een gerust hart weer weg en stoppen uiteindelijk in Ennetach waar we in pension 'Dorf Stuben' een heel prettige verblijfplaats hebben en we uitstekend buiten kunnen eten.



Ennetach – Ulm

rustonderdeboom.jpg
Rust in de uiterwaarden van de Donau.

15/8 – 99 km.
Het zal vandaag een zonovergoten dag worden die met 22° begint en waarbij de 34° gehaald wordt. Er zijn veel fietsers in het hotel en na het ontbijt spreken we een echtpaar uit Zwitserland dat ook op een tandem rijdt. We zien ze 's-avonds ook in Ulm bij een restaurant zitten! We rijden weg door het oude centrum van Mengen met veel vakwerkhuizen en belanden daarna in een breed dal met veel akkerbouw en veel fietsers. We nemen de rechteroever tot Binzwangen en gaan dan op de linkeroever verder.
In Riedlingen nemen we een heerlijke ijskoffie. Het landschap is vandaag minder interessant en er is vrij weinig schaduw op de route. In veel dorpjes staan grote, veelkleurige ooievaars in allerhande vormen en maten. We moeten wel regelmatig een korte stevige klim maken maar dat maakt het wel weer gevarieerder. De wind is vrij stevig, maar voornamelijk in de rug en dat is hier in het open, wijde dal wel prettig.


We volgen steeds de route die dicht langs de rivier loopt en willen in Donaustetten een kamer zoeken. Wat er is bevalt ons niet en wat ons wel bevalt is gesloten of vol! Dan proberen we het nog maar een keer in Gögglingen, maar het eerste hotel heeft een rustdag, het tweede is zelf met vakantie. Dan gaan we maar gelijk door naar Ulm, waar we via de VVV in hotel Ibis een standaardkamer met uitzicht op een muur krijgen. Onze fiets kan gewoon door de ontbijtzaal worden gereden naar een vergaderruimte. Er zijn nog meer fietsers.
Het is hier druk en warm en we verkennen eerst een deel van de mooie oude stad, zien heel erg veel fantastische restaurantjes die allemaal bomvol zitten en gaan tenslotte bij de Italiaan zitten die vrij dicht bij ons hotel zit. Albert Einstein is in Ulm geboren en we lopen later nog naar het monument dat op de plaats staat van zijn geboortehuis. Dat huis zelf is al lang geleden verdwenen.



Ulm – Höchstädt a.d. Donau

groenindonau-au.jpg
Groenvariaties in het Donauwald

16/8 – 71 km.
Het is flink bewolkt en het regent als we opstaan. We nemen de tijd voor ontbijt en inpakken, gebruiken nog even de internetcomputer in de lobby en rijden dan rond 10.30u weg. De route de stad uit is erg mooi langs de Donau gelegen met veel groen en bos. Opnieuw zijn hier rivier, fietspad, autoweg en trein vlak naast elkaar gelegen in het stuk vlak voor Thalfingen waar we in een bushuisje schuilen voor een overtrekkende regenbui, waarna we door wat langgerekte dorpen naar Weissingen rijden.


Daar begint een prachtig bospad door het Donauwald, waar we de meest fantastische variaties in de kleur groen voorbij zien komen. Een echt sprookjesbos.
We verlaten even de route om in Günzburg koffie met gebak te gaan drinken. Op het pleintje waar we zitten zien we heel veel fietsers voorbij komen (de route gaat hier over beide oevers). Als we weer verder gaan krijgen we net in het open stuk langs de rivier een flinke regenbui over ons heen en schuilen is er hier niet bij! Bij Offingen houden we onder de dichte bomen even halt, het wordt weer droog en dan gaan we richting Peterswörth waar we we schuilen in in een nieuw tunneltje, want de fietsroute is hier omgelegd en voert nu door het dorp en er niet meer omheen.
In Gundelfingen kijken we uit naar een adres, het is een leuk stadje, maar ook nog erg vroeg en we kunnen nog verder. Faimingen, Launingen en Dillingen rijden we allemaal voorbij wegens drukte.

We fietsen verder, het weer wordt steeds mooier en als we Höchstädt binnenrijden staat er bij een vvv-reclamezuil net een man de folders van zijn pension in een bakje te verversen. We maken een praatje, het klinkt positief en zo zitten we even later in 'Am Weinberg'. Heel hartelijk en een echt fietsersverblijf. De meisjes die we onderweg al een paar maal waren tegengekomen zitten er ook, evenals het echtpaar dat we de komende dagen nog vaker zullen zien.
Wij gaan boodschappen doen en eten later op het balkon soep, brood, kaas en wijn. De wolken zijn met de ondergaande zon heel bijzonder en de regenbuien zorgen voor een complete regenboog waarvan we beide uiteinden kunnen zien. Spectaculair, vooral omdat er ook nog een halo-boog te zien is. iedere minuut hebben we een andere wolkenlucht! Vandaag was het 17° – 19° met veel bewolking en regen, ook wind, maar die hadden we gunstig staan. Pas later op de dag kwam de zon door.



Höchstädt – Neuburg

17/8 – 74 km.
Het is nogal grijs met soms een streepje blauw. Kouder dan gisteren en dat zal de hele dag zo blijven, 15°-18°. Een matige wind, maar meestal gunstig. We rijden door de Donauauen (brede uiterwaarden) naar Blindheim. Het is nogal open land met veel akkers en weinig bos en we halen een hoog gemiddelde. Na Zsusum is de bewegwijzering onduidelijk.

bankjelangsdedonau.jpg
Alleen zichtbaar vanaf het water heben we hier een mooi rustpunt! We zitten namelijk achter een hoge dijk waar het fietspad aan de anderekant langsloopt.


De vertrouwde gele bordjes zijn weg en er staat nu 'Via Danubia'. We hebben echter ook een bordje gemist, want we zitten opeens in Nordheim i.p.v. Donauwörth! We keren om en komen er uiteindelijk wel waar we koffie met gebak nemen. Dan gaan we over fietspaden naar Schäfstall waar we de afslag nemen die de route direct langs de rivier laat lopen (de oranje variant). In Altisheim is een steile klim waar we ook even pauzeren en dan een denderende afdaling naar Galgenberg. Bij Lachsend is een korte omleiding door een ingestorte brug en dan hebben we vlak voor Marxheim weer een steile klim waarna een mooie afdaling naar de Donauoever waar we een prachtig stuk over de rivierdijk rijden tot aan Bertoldsheim. Halverwege staat een bankje en tafel, alleen zichtbaar vanaf de hoge dijk en daar houden we een lunchpauze.
Over landwegen rijden we dan verder en komen bij Stepperg een weggetje tegen dat recht tegen de steile helling op is geplakt. We redden het in een keer! Daarna weer een mooie afdaling door bossen om uit te komen bij het prachtige bos van Finkenstein. We komen uit in Neuburg en hebben een mooie privé-kamer in een wijkje langs de rivier op de linkeroever. Na opfrissen lopen we over de dijk en de brug naar de mooie hoge altstat van Neuburg. Indrukwekkende gebouwen en opvallend stil, er is vrijwel niemand op straat! In de lage altstat lopen we langs wat winkels en vinden een leuk restaurant om te eten.



Neuburg – Kelheimwinzer


donaudurchbruch.jpg
De Donaudurchbruch bij Kelheimwinzer

18/8 – 79 km.
Vandaag een mooie, zonnige dag, maar de temperatuur heeft lang nodig om op peil te komen. Dat komt ook door de harde wind vandaag en die hebben we vaak tegen. Het rechte stuk weg – naar het Jagdschloss Grünau – is bovendien vervelend druk.
Pas als we daar voorbij zijn rijden we door prachtige landerijen, bossen en velden in een afwisselend landschap naar Ingolstadt waar we een ijskoffie nemen. Daarna rijden we vrijwel steeds dicht bij de oever, maar moeten ter hoogte van Irsching i.v.m. bouwactiviteiten de route langs de fabrieksterreinen nemen. Gelukkig geen lang stuk.
Bij Vohburg komen we weer op de route uit en doen we boodschappen in Pförring voordat we aan het laatste stuk beginnen. Als we dan weer naar de rechteroever gaan, bij Wöhr, kunnen we daar helemaal over het nieuwe pad over de dijk rijden! De route via Bad Gögging en verder, is niet meer nodig. We rijden tot aan aan Weltenburg heel erg mooi over de hoogwaterdijk. En het is inmiddels al geruime tijd heerlijk warm.

neuburgbijvertrek
We verlaten Neuburg met mooi zicht op de oude stad.



De fietsroute voert vanaf Weltenburg door een bos met steil klimwerk of over de drukke weg en daarom wordt ook aangeraden om dit deel (tot aan Kelheim) met de boot te doen, want je vaart dan door de indrukwekkende Donaudurchbruch, een stuk waar de rivier zich, tussen steile rotswanden door, een weg heeft gebaand. Wij zitten op een bomvol bovendek met prachtig uitzicht én in de hete zon. Het tochtje duurt maar 20 minuten en dan staan we in Kelheim op de kade. We rijden door naar de andere oever, doen boodschappen en rijden nog even door tot Kelheimwinzer, een dorpje achter de dijk waar we een kamer vinden. Als we later gaan eten, dan zit in het restaurant waar we buiten eten, ook het echtpaar aan tafel dat we twee dagen geleden bij het ontbijt spraken. We gaan bij ze zitten en wisselen ervaringen uit.
In Kelheim begint ook de Altmühl route en we weten nu nog niet dat we hier over twee weken weer langs zullen komen om juist die route te gaan fietsen. Dat was niet in mijn oorspronkelijke plan opgenomen.



Kelheimwinzer – Wörth

19/8 – 70 km.
We rijden bij ons pension meteen de dijk op en zijn om 9u op weg naar de volgende bestemming. Tot aan Poikam blijven we direct langs de linkeroever rijden, een mooi stuk in het zonnige ochtendlicht. De wind is matig, maar wel uit het noord-oosten.
We steken over naar de andere oever, passeren Bad Abbach en steeds de oever volgend rijden we naar Regensburg. Daar kijken we wat rond, lopen over de oudste stenen brug van Duitsland, bekijken de Dom (van buiten) en nemen een ijskoffie. Daarna eten we onze lunch aan de oever van de Donau in de schaduw van een paar bomen.
Het is warm geworden en we rijden het laatste deel tot Wörth over prachtige paden waarop vrijwel uitsluitend fietsers rijden.


We volgen vanaf Kiefenholz de route langs de rivier en vinden in Wörth een mooie, grote zolderverdieping met keukentje, bank, badkamer en goeie bedden. We lopen naar het dorp, kopen bij een tankstation een fles wijn en een doos Pringels, bij een bakker nog 2 lekkere hartige broodjes en we hebben onze maaltijd voor op de kamer binnen. De lucht trekt wel helemaal dicht, maar regen blijft uit.
Wat af en toe hinderlijk was in de afgelopen dagen, waren de enorme zwermen kleine zwarte vliegjes die zich rondom de maïsvelden ophouden en waar je af en toe ineens middenin rijdt. Ze zitten gelijk in je ogen, neus en mond en in al je kleren! Soms zie je zo'n wolk aankomen, maar vaak ook niet. Bovendien valt er vrij weinig aan te doen behalve snel doorfietsen en flink wapperen met je handen.



Wörth – Winzer

donauvoorbijworth.jpg
De hoogwaterdijk voorbij Wörth

20/8 – 83 km.
Het is wisselend bewolkt en fris bij het opstaan en als we om 9u wegrijden hebben we nog wel een vest nodig. De route gaat door de uiterwaarden over de hoogwaterdijk. Bij Sossau buigen we af naar Hornstorf omdat we snel in Deggendorf willen zijn met het oog op verdere plannnen. In Bogen pauze voor koffie met gebak. Het klittenband van mijn (Ortlieb) kaartentas is losgelaten en we kopen in een schilderszaak dubbelzijdig plakband (om vloerbedekking mee vast te zetten) en daarmee kunnen we het weer repareren. Het zit er nu (4 maanden later) nog mee vast!
Het is licht gaan regenen en we doen af en toe de regenjacks aan, maar vaker ben je al weer droog voor je ze aan hebt. In Mariaposching lunchen we in een bushuisje bij een mooi plekje waar ook een veerbootje de Donau oversteekt. Rond 15u zijn we in Deggendorf waar we naar de VVV gaan voor verdere informatie die we nodig hebben voor het vervolg:

  1. Bayerische Wald en Sumavapark
  2. Naar het zuiden van Oostenrijk


Omdat het gaat regenen (in Deggendorf), maar ook omdat de weersverwachting voor het noorden niet zo gunstig is, besluiten we om naar het zuiden te gaan, want klimwerk in de regen trekt ons nu niet aan. We moeten echter nog wel eerst in Passau zien te komen. We hebben 2 uur in Deggendorf rondgehangen, zijn langs het station geweest, hebben hotels bekeken, maar voelen er niets voor om hier te blijven en dus fietsen we nog een stukje verder.
Het is inmiddels vrijwel droog geworden en we gaan naar Niederalteich, maar daar blijken alle hotels, pensions en privatzimmer vol te zitten!! Een van de eigenaren belt alles voor ons af en uiteindelijk blijkt in Winzer nog iets vrij in een Pension. Weliswaar is het hun rustdag, maar dat blijkt geen probleem te zijn. We stappen weer op de fiets en racen door een prachtig gedeelte in mooi, maar dreigend avondlicht naar Winzer. Mooie kamer en er wordt zelfs nog een maaltijd voor ons bereid!
Van de fiets is nu het balhoofdstel enorm gaan kraken!



Winzer – Passau – (Wenen – Maribor)

maribor
De Drau stroomt door Maribor

21/8 – 40 km.
Het heeft vannacht flink geregend en het is nog vrij grijs en nevelig en het is 17°. We eten een goed ontbijt met lekkere broodjes en koersen dan af op Passau om van daaruit naar het zuiden te gaan. Hoe, dat weten we nog niet. Het traject is rustig en voert door veel boerenland. Het stuk dat in het boekje nog langs autowegen voert is nu vaak al vrijliggend fietspad geworden. We pauzeren 1 keer voor koffie en zijn om 12 uur in Passau en kunnen vaststellen dat het eerste traject van deze vakantie 720 kilometer lang is geweest.
Onze keus is gevallen op Maribor (in Slovenië) als begin van het volgende traject, omdat we dan de Drauroute nog 'af' kunnen maken. We hebben vorig jaar vanaf de Italiaanse grens het deel tot aan Völkermarkt gereden.
Navraag op het station leert dat we vandaag niet meer in Maribor kunnen komen, want de snelste route daarheen gaat via Wenen. Dáár kunnen we vandaag (per trein) nog makkelijk komen en via Wells (voor de overstap op de intercity) nemen we de trein naar Wenen. Het enige probleem is dat we geen reservering voor de fiets hebben, maar dat blijkt geen punt te zijn: er staat slechts één fiets in de wagon! We zoeken een plekje op om te zitten en laten ons naar Wenen rijden waar we om 17:30u aankomen.

aankomstmaribor.jpg
Op het station van Maribor kunnen we het naambordje nog wel lezen, maar verder voelen we ons hier echt in een 'vreemd' land!


We willen een hotel zoeken in de buurt van Station zuid, omdat we daarvandaan morgen de trein naar Maribor moeten nemen. Fietsroutebordjes leiden ons vrij simpel door de stad, maar de bordjes zitten soms wel verstopt achter bomen of struiken! Dan beginnen we aan de zoektocht en veel is vol, duur of vinden we ongeschikt. Op een gegeven moment komen we een aardige kerel tegen die ons op zijn fiets vooruit rijdt naar weer een hotel, maar ook dat blijkt vol. Tenslotte vinden we iets vlakbij het station: hotel Congress voor 90 euro! We eten later heerlijk in Böhmerwald vlak naast het hotel. Het regent 's-nachts flink en onze fiets staat niet overdekt!

22/8
De volgende dag regent het nog steeds, we ontbijten vroeg, kleden ons aan in regenpak en lopen door de stromende regen naar het station waar we gisteren al verkend hadden waar we moesten zijn. Onze trein staat al klaar, we kunnen op ons gemakt de fiets inladen en zoeken onze gereserveerde plaatsen, waar we de komende 3,5 uur op zullen doorbrengen. Het deel van de reis dat naar Semmering voert is erg mooi en de trein gaat in prachtige bochten bergop, waarbij je op een gegeven moment aan de overkant van het dal de spoorbaan ziet liggen waar je 20 minuten later en veel hoger, overheen rijdt. De rest van het traject voert door bekend gebied omdat we ook daar vorig jaar al gefietst hebben: De Mur.

Om 11.45u staan we in Maribor op het station en voelen ons meteen wel heel onhandig: we kunnen geen opschrift lezen, geen bordje begrijpen en geen woord verstaan! We tuigen de fiets weer op en begeven ons in een onbekende wereld. De VVV hebben we echter snel gevonden en daar spreken ze wel Engels. We krijgen alle medewerking, maar hulp aan fietsers is nog erg nieuw voor ze: Als we naar fietsroutes vragen, zeggen ze die niet te kennen, maar in een folderstandaard achter ons staat het helemaal vol met info!
Na wat zoeken vinden we een winkelcentrum met de grootste Spar van Europa: ze hebben minstens 300 soorten yoghurt in 80 verschillende smaken verdeeld over tientallen rekken! We maken een keuze, gaan daarna lunchen aan de oever van de Drau en vervolgens naar een mooi appartement ook aan de oever waar we voor vandaag wat bij kunnen komen, want wij hebben geen zin om na al het gereis en gezoek nog veel verder te gaan. We eten later heerlijk op ons balkon met een door onszelf in eigen keuken opgewarmde maaltijd. Daarbij hebben we zicht op het drukke uitgaansleven in de bar onder ons appartement.



Maribor – Vuhred

Traject Maribor - Klagenfurt

23/8 – 55 km.
We staan vroeg op, ontbijten in onze keuken en wachten tot de eigenaar van het appartement langskomt om af te rekenen. Daarna op zoek naar het begin van het fietspad. Het bruggetje over de Drau (Drava in Slovenië) dat voor ons appartement naar het begin van dat fietspad voert, is wegens een grondige opknapbeurt gesloten! We rijden over de grote brug de stad uit naar de andere oever en vinden daar na enig zoeken zowaar het bekende groen-witte R2 bordje dat de Drau route markeert. Ook het tweede bordje komen we tegen, maar daarna is het niet meer in gebruik. Een simpel blauw bordje met een wit fietsje erop komt ervoor in de plaats, maar het is moeilijk te vinden en zit soms op de raarste plaatsen verborgen.

schhuilhut-eeg-geld.jpg
Schuilhut langs de Drau.


We rijden kilometers puur op de gok zonder bordjes te zien. Bij het uitrijden van Maribor komen we in een prachtig bos terecht, maar of dit de fietsroute is? We komen bij Bistrica in een complete wildernis terecht vol woeste keienpaden die zwaar overwoekerd zijn en zien dan ineens op een boerenerf weer dat fietsbordje staan!?! Zo bereiken we Ruse waar we koffie drinken. Het weer is prachtig, maar in de richting waar we heen moeten trekt het wel dreigend dicht. Bij het naderen van Fala gaat het wat regenen en net op dat moment moeten we een enorme klim gaan maken, 8%-10%. We doen het in één ruk maar mijn overhemd is kletsnat (van het zweet) als we bovenop de top in een bushuisje gaan schuilen voor een flinke bui.
Als de zon weer schijnt dalen we in keer naar Puscava (we nemen niet de omleiding via Cinzat die in het gidsje staat), gaan door naar Kurja Vas en beginnen dan aan het deel naar Podvelka. Wat licht klimwerk, wat regen, jasjes aan en gelijk weer uit, want het is veel te warm en dan volgt een lange, stevig klim waar we een deel van lopen. De afdaling van zo'n 8 km lang is steil en mooi, maar over een slecht wegdek waar wel aan wordt gewerkt. In de afdaling houden we in Uran een rustpauze met ijsthee.
Vanaf Podvelka, dat weer aan de oever van de rivier ligt, volgt weer een forse klim, dan weer dalen, weer klimmen enz. Het vervelende is nu dat tijdens het dalen de weg onverhard is en tijdens het klimmen verhard! Soms is dat asfalt, soms kei- en steenslag. We pauzeren in een mooie schuilhut (met EU geld gebouwd) en dalen dan wel over goed asfalt naar Vuhred waar we in Pension Markus een kamer nemen. We eten ook hier: Jonne een forel en ik een vleesspies die groot genoeg is om een bataljon te voeren! Het regent tijdens het eten weer eens.



Vuhred – Bleiburg

karawankenbijbleiburg
Zicht op de Karawanken bij Bleiburg

24/8 – 51 km.
Het is mooi weer als we opstaan met optrekkende wolken rond de bergen. Het wordt gedurende de dag ook steeds mooier en warmer. De wind hebben we in open veld nog wel steeds tegen en dat is af en toe een beetje fris. Het deel naar Vuzenica heeft een paar stukjes steil klimmen/dalen maar is goed te doen. Naar Trbonje toe is het prachtig, bosrijk gebied. Helaas is er geen koffie in dat plaatsje te vinden en het fietspad is zó goed verstopt dat we bijna de brug naar de andere oever oprijden!

hangbrugvoorbleiburg.jpg
Een mooie hangbrug voor Bleiburg

Als we wat zoekend staan rond te kijken wijst een man die voor een gebouw zit te rusten ons de juiste richting. Dit stuk is verreweg het mooiste gedeelte van de route met veel bomen, hoge paadjes en parkeer- en rustplaatsen voor fietsers. We gaan door tot aan Dravograd waar we koffie met gebak nemen. Dan komt het punt waarop we moeten gaan beslissen wat we doen: richting Oostenrijk of verder Slovenië intrekken? Het land is erg mooi maar de wegen die we tot nu toe gehad hebben die niet speciaal voor fietsers waren bedoeld, waren erg druk en daarop was het niet prettig rijden.


We willen naar het meer van Bled, maar dat gaat via de Sloveense wegen teveel tijd en moeite kosten. Een bijkomend punt is dat we de mensen die we tegenkomen ook niet zo aardig vinden.
Ze staan je emotieloos aan te kijken, reageren niet op een groet of een vriendelijke lach en lijken in het geheel niet geïnteresseerd. Personeel in hotels en bars is wel vriendelijk, maar de 'man in de straat' is nogal moeizaam in de omgang. Uiteraard geldt ook voor hen die taalbarrière, maar in een land als Portugal, waar we ook geen woord van de taal begrijpen, zijn de mensen onderweg wel altijd vriendelijk en beginnen ze toch een praatje of kijken verrast naar die tandem van ons.
Het zal ongetwijfeld met de landsaard te maken hebben, maar wij voelen ons in Slovenië niet echt thuis en we besluiten dan ook om verder te fietsen in Oostenrijk.

drauheuvels.jpg
Heuvellandschap rond de Drau

Misschien kunnen we vanuit Villach nog met de trein naar Bled reizen, want daar is een spoorverbinding. Wij vervolgen voorlopig dus de Drauroute langs Lavamünd, Neuhaus en Oberdorf. De route loopt hier ver van de rivier en er moet veel worden geklommen en gedaald. We komen over een prachtige hangbrug bij St. Luzia en volgen dan de Jaundal route naar Bleiburg.
In het Altes Brauhaus hebben we een mooie kamer. We lopen naar het station dat zo'n 2 kilometer buiten het stadje ligt, om te informeren naar mogelijkheden om in Klagenfurt te komen, maar dat levert niets op, omdat door bouwwerkzaamheden aan het spoor, rondom die stad, vrijwel alle treinverbindingen onderbroken zijn of met bussen worden gedaan. Dat maakt het makkelijker: we fietsen de komende dagen, zo dicht mogelijk langs en door de Karawanken naar Klagenfurt.



Bleiburg – Bad Eisenkappel

25/8 – 30 km.
Vandaag een korte etappe, maar ook erg mooi. Over mooie landweggetjes (vrijwel geen verkeer) rijden we naar Gonowetz, Hof en de Pirkdorfer See. Dan verder naar Globasnitz, Jaunstein en Sittersdorf waar we Ijskoffie nemen. De Seeberg Radweg ligt helemaal vrij van overig verkeer en volgt de Vellach tot aan Bad Eisenkappel.


We willen eigenlijk nog wel verder, maar verblijfplaatsen verderop langs de route (naar Ferlach) zijn al bezet en we willen geen risico lopen dus blijven we hier. We zitten in Pension Besser en maken een fantastische wandeling in de bergen om ons heen. Zeer steile paden in een prachtige omgeving. Er zijn hier veel wandelroutes uitgezet.



Bad Eisenkappel – Ferlach

trogenerklamm
De Trögener Klamm.

26/8 – 45 km.
Terugkijkend zal vandaag de mooiste van de vakantie blijken te zijn. Prachtig weer met veel blauwe luchten, veel zon en een briesje dat verkoeling brengt. En daarnaast is het traject dat we rijden ook heel erg mooi, in de uitlopers van de Karawanken met zeer steile stukken en prachtige uitzichten op diepe dalen.
We staan later op omdat de zon tussen de bergen door ook later zichtbaar is en tijdens het ontbijt hebben we een leuk gesprek met de pensionhouder over Oostenrijk, de EU en de problemen die hier altijd al zijn geweest tussen de Slovenen en de Oostenrijkers. Hij raadt ons aan om op weg naar het Schaidasattel (de pas waar we vandaag overheen moeten; de enige serieuze klim deze vakantie!) ook de Trögener Klamm te gaan bekijken. Zodoende rijden we om 9.454u weg en komen terecht op een prachtige weg met reusachtige rotspartijen, veel schaduw, open weiden, nauwe gorges en weinig verkeer, voornamelijk motoren. Er zitten een paar, korte, steile stukken in, maar meestal gaan we geleidelijk omhoog. Het fietst hier fantastisch. Op de splitsing naar de Trögener Klamm besluiten we inderdaad om deze gorge in te fietsen en dat blijkt een heel goede keuze te zijn. Het is een mooie, smalle kloof met nauwelijks verkeer.
Bij het begin van de kloof wordt de mensen aangeraden om te gaan lopen en er zijn ook inderdaad veel wandelaars. In vrijwel iedere bocht valt wel iets onvoorstelbaars te fotograferen en we staan dan ook vaak stil.


De weg gaat overigens zeer geleidelijk omhoog tot aan Gasthof Franzl waar we koffie nemen. Hierna gaat de weg nog verder omhoog, maar nu onverhard en ongeveer 18%! We proberen een stukje (duwend) maar besluiten dan om te keren, dat heeft geen zin. We dalen een stukje, pauzeren en lunchen langs de rivier en gaan dan verder dalend naar de hoofdweg die ons naar de Schaidapas zal voeren.
Deze weg is in het begin nog goed te fietsen, maar bij de haarspeldbochten wordt het onafgebroken 12% en moeten we vaker stoppen, vooral ook omdat het tegen de 30° loopt! Gelukkig is er wel veel schaduw en komen we er wel tegenop. Alleen in de laatste kilometer moeten we langer lopen om boven te komen. Een gemeen kreng! Op de pas staat een harde wind die uit een onvoorstelbaar, groene en mooie vallei komt. Een prachtig zicht op de hoge Karawanken aan de linkerzijde met de herkenbare 'Dikke Koschuta'.
We blijven een halfuur boven om te te eten en van het uitzicht te genieten en laten ons dan een denderende afdaling (12%) invallen. De remmen roken, het uitzicht is fenomenaal! Er volgt dan weer een stuk klimmen naar Zell-Pfarre en opnieuw een steile afdaling van 12% langs de Waidischbach. Ook hier zit weer een prachtige gorge in het traject. We blijven foto's maken. Om 16:15 zijn we in Ferlach en via de VVV vinden we een mooie kamer in Pension Matheidl. We eten later in het dorpje (waar veel restaurants dicht zijn) bij een italiaan.


karawanken
Zicht op de Karawanken


Ferlach – Klagenfurt – (Wenen per trein) – Korneuburg

draubijferlach-2
De Drau bij Ferlach

27/8 – 37 km.
Inmiddels zijn de weersverwachtingen voor het zuiden van Oostenrijk weer slecht geworden met de komende dagen veel regen. Het noorden (Weinviertel) is nu weer de hoek waar we heen moeten en we zullen kijken hoe we daar het beste kunnen komen. We staan vroeg op en rijden vroeg weg in prachtig weer en via de R7 rijden we naar de Drau toe waar we bij de stuwdam nog wat mooie foto's maken van de Karawanken. Veel is nog bekend van vorig jaar.
We klimmen dan over een behoorlijk steil pad naar Maria Rain (we lopen weer stukken) en eenmaal op de juiste hoogte aangekomen fietsen we snel en simpel naar Klagenfurt waar we op het station informeren naar de mogelijkheden om in Wenen te komen. Dat is simpel te doen en de wachttijd gebruiken we voor het drinken van een IJskoffie.
De trein naar Wenen blijkt uit Venetië te komen, is warm en vol en de airco doet het maar matig.

We weten de viereneneenhalfuur te overleven, maar zweten net zo erg als wanneer we het hele stuk hadden gefietst. Achteraf zal blijken dat we de warmste dag van deze vakantie in de trein hebben gezeten!
De situatie in Wenen kennen we nog van een week geleden en we fietsen snel naar het centrum, wandelen door de hoofdstraat en vinden het Donaukanaal. Daarna moeten we in de chaotische drukke spits de stad uit zien te komen. En we rijden dan wel over een fietsroute, erg rustgevend is het allemaal niet, vooral ook omdat we weer om moeten rijden wegens werkzaamheden en onduidelijke borden. We moeten nl. aan de noordoever van de Donau uitkomen, anders kunnen we niet meer oversteken. Eenmaal de stad uit zetten we er flink de sokken in en zijn om 19:30 in het Ökhotel in Korneuburg, een echt arbeidershotel voor schilders, klusjesmannen en handelsreizigers. We eten erg lekker in het leuke centrum van het stadje.


Korneuburg – Sitzendorf

Het traject van Korneuburg tot aan Gmünd

28/8 – 73 km.
Na een vroeg en goed ontbijt rijden we eerst weer naar het dorpje om bij de VVV informatie over het Weinviertel te halen en krijgen daar een plastic tas mee boordevol praktische informatie en 2 zeer goede kaarten van het hele gebied inclusief de vermelding van alle routes! En op die kaarten staan nog veel meer routes vermeld dan in mijn Bikeline gids staan. Bovendien zijn ze uptodate (2007) en goed gemaakt. We besluiten vandaag eerst naar Tulnn te gaan langs de Donau, maar nu op de andere oever dan in 2004 toen we over de rechteroever reden (de zuidelijke kant). Al fietsend wordt het weer steeds mooier en op het fietspad is het heerlijk rijden. Er rijdt niemand anders! Temperatuur stijgt naar 25°, maar wel een stevige bries en die hebben we natuurlijk tegen. Om 11u zijn we in Tulln voor koffie en gebak op het dorpsplein. Het is een levendig stadje en er is hier net een groot bloemenfestijn geweest. We keren weer terug naar de rivier en gaan op weg naar Neuaigen over een vrijliggend fietspad langs een autoweg met matig verkeer maar als we afslaan naar Stetteldorf hebben we op de boerenlandweggetjes vrijwel steeds het rijk alleen. De route die we rijden is op en langs de weg perfect gemarkeerd met allemaal nieuwe bordjes en ook afwijkend van de Bikeline versie, veel mooier en rustiger. Tussen Stettelsdorf en Hippersdorf loopt een wondermooi deel vlak langs de overvolle druiventrossen met rode en witte druiven. Het ziet er smakelijk uit en we houden hier een eetpauze. Daarna tot aan Ziersdorf weer veel fietsplezier in een rustige omgeving. De druiven staan weer wat verder weg nu en wij rijden weer tussen de maïsvelden, zonnebloemen en, heel verrassend, ook velden vol pompoenen! →


In Ziersdorf willen we bij een groot wijngoed een kamer nemen, maar ze blijken maar op heel beperkte tijden open te zijn en vandaag in ieder geval niet. Dus eten we nog wat en gaan dan door naar Sitzendorf waar we bij het binnenrijden zó tegen Gasthof Peltzer aanbotsen en daar een mooie kamer hebben. Het dorpje heeft een mooie, historische kern die goed is gerestaureerd. Het is er erg rustig. We eten uitstekend in het Gasthof. Daar lezen we ook dat het zuiden van Oostenrijk (Völkermarkt) getroffen is door extreme hagelbuien en zware regen waardoor de gehele maïs en zonnebloemoogst is vernietigd. Wij fietsten daar 2 dagen geleden nog in prachtig weer!

bordenstapelroschitz
Je hoeft hier in het Weinviertel zeker niet te verdwalen!

Sitzendorf – Retz

kellergasse
De Kellergasse bij het uitrijden van Sitzendorf

29/8 – 34 km
Het is koud bij het opstaan, grijs en blauw in de lucht en er wordt regen verwacht, maar als we na een eenvoudig ontbijt wegrijden is het wel fris maar in ieder geval droog. Direct als we het dorp uitrijden komen al in iets heel bijzonders terecht wat we nog niet eerder hebben gezien: een lange laan met aan beide zijden kleine gebouwtjes die zijn ingegraven in de erachter liggende heuvels met wijnranken. Het blijken allemaal wijnkelders te zijn en zo'n straatje wordt een Kellergasse genoemd. Het is een bijzonder gezicht.
We komen al fietsend over fraaie, stille landweggetjes door mooi wijnbouwgebied. De ranken staan nu overal en zitten vol met druiven. Vooral op de stevige klim (tot 17%) naar de wijnbergen vóór Pulkau én op die wijnberg zelf, staan en rijden we tussen de mooiste stukken. Vlak voor Pulkau gaat het een beetje regenen en in een konditorei nemen maar weer koffie met gebak! Als we dat op hebben gaan we weer verder, het is ook alweer droog en we zijn snel in Retz. Opnieuw tussen de wijnranken fietsend.
Bij het naderen van Retz gaat het weer wat regenen en via de VVV komen we bij privat zimmer Maria Wimmer terecht. De grootste wijnkelder van Oostenrijk blijkt hier onder de stad te liggen. Een 20 kilometer ondergronds gangenstelsel biedt ruimte aan talloze wijnhandelaren om hier hun wijnen op te slaan. Het is al eeuwen oud en in uitstekende staat. We doen de excursie en dalen af in een wonderbaarlijk en indrukwekkende 'onderwereld'.


Retz – Laa

30/8 – 50 km.
Heel veel grijs als we vroeg (6.15) opstaan, maar wel met een neiging tot opklaren. We doen het rustig aan en bereiden ons voor op nog wat regen, maar dat blijkt niet uit te komen. We fietsen de hele dag in droog weer bij temperaturen van 18° – 23° en boven Tsjechië is het strak blauw en boven Oostenrijk grijs! Om 9 u rijden we weg, doen boodschappen en zijn een half uur later onderweg.

We gaan via Unterretzach en nemen de Wünschelraten-radweg en de Chardonay-radweg die de grens met Tsjechië volgt. We rijden weer over prachtige, rustige weggetjes. Bij de uitkijktoren van Heidberg nemen we een eetpauze. Als we er een tijdje zitten komt er een fietspaar voorbij. Ze wonen in Graz en houden een fietsvakantie hier in de buurt.
Overigens staan ook hier de druiven er prachtig bij en er wordt al hier en daar geplukt! We rijden verder over een prachtig weggetje, slingerend door de druivenranken om tenslotte uit te komen bij de langste Kellergasse (ruim 3 km) van Oostenrijk, bij Hadres.

kampthayamarchroutebord.jpg

Het prettige is dat we die helemaal dalend kunnen rijden. Hierna volgen we de Kamp-Thay-March route tot aan Laa, met erg mooie stukken met soms wat klimmen en vooral heel rustig. Als cultuurlandschap is het anders dan wat we tot nu toe gezien hebben.
Vandaag is het ook aangenaam fietsweer. Boven Tsjechië is het strakblauw, aan deze kant nog wat wolken. Vlak voor Laa, staat in het dorpje Pernhofen een enorme stikstoffabriek, die we in het vlakke landschap al heel ver terug hadden zien liggen. We zijn om 14:30 in Laa en komen terecht in een prachtig Gästehaus dat dit jaar is geopend. We doen boodschappen in het mooie dorp en eten op onze kamer. Vandaag zijn we ook op het punt gekomen dat het verste weg ligt van Vught, morgen gaan we dus geleidelijk aan op huis aan!


Laa – Hnanice

fietsbordenintsjechie.jpg
De fietsborden in Tsjechië

31/8 – 43 km.
Het is stralend blauw als we opstaan, maar gaandeweg de dag komt er wel meer bewolking, alhoewel de zon flink blijft schijnen. Wat ons echter wel opbreekt is de keiharde NW wind waar we in het kale, vlakke landschap een waar gevecht mee leveren.
We wisselen geld in Laa en passeren daarna probleemloos de grens. De fietspadmarkeringen zijn uitstekend en ruim aanwezig, het wegdek is vrij vaak rommelig en slecht met veel gaten, gruis of keien. Of er is helemaal geen wegdek!
Wij rijden de Greenways route, die uiteindelijk naar Praag voert. Tot aan Slup kunnen we nog wel genieten, vooral ook door het nieuwe landschap, maar daarna wordt het eigenlijk steeds saaier, ook al omdat nergens koffie is te krijgen en pas in Chvalovice de eerste eetgelegenheid is te vinden. We gaan in het park zitten en eten lekker ons eigen brood. Daarna strijden we verder tegen de wind, alhoewel het landschap hier weer wat vriendelijker wordt.

fietspadinweiland.jpg
Een fietspad in Tsjechië Maar zo zijn ze niet allemaal hoor!

In Satov houden we even halt bij het stationnetje waar net het treintje langskomt. Het is eigenlijk meer een bus, maar dan op rails.
Op de kruising met de weg van Retz naar Znojmo ie een nieuw hotel gekomen waar wat gaan drinken en even bijkomen en onderzoeken welke verdere plannen we vandaag nog kunnen uitvoeren. Maar we hebben allebei geen puf meer. Het hotel heeft goede voorzieningen (incl. zwembad/sauna) maar helaas geen plaats meer! In het 500 meter verder gelegen Hnanice vinden we echter nog wel een goede plek voor de nacht en daar maken we dankbaar gebruik van. We nemen eerst een flinke rustpauze en verkennen dan de omgeving. Er is nóg een pension, een bar en een oude kerk (1480-1496), maar verder niets. We lopen nog naar het benzinestation op de grensweg, kopen daar wat drinken en keren terug naar ons pension voor het diner.


Hnanice – Drosendorf

1/9 – 46 km.
Het heeft 's-nachts geregend en de lucht is nog behoorlijk grijs als we opstaan, maar opklaringen zitten er zeker al in. Na een goed ontbijt rijden we om 8.45 weg en zitten na 500 meter in het Narodni Park Podyji en dalen een reausachtig stuk naar een fantastisch hangbruggetje over de Thaya. Het is hier wonderbaarlijk mooi, groen, rustig met een zon die steeds meer gaat schijnen. ↓

steilinthaydal.jpg
Klimmen op een golfbreker!

Op het terrein van wijngoed Sobes moet je weer klimmen over een golfbreker-achtig pad dat met 20% omhoog gaat (we duwen de fiets). Dit pad is overigens tijdens de wijnoogst (half september-half oktober) gesloten! We komen weer op een asfaltweg waarvandaan we een schitterend uitzicht hebben op de in de diepte liggende Thaya.

Opnieuw volgt nu een stuk van 20% naar het hoogste punt en dan gaan we over een prachtige weg, klimmend en dalend door bijzondere bossen. De achtervelgrem geeft nu doorlopend piepgeluiden. Hij loopt aan en door wat te knutselen kan ik dat weer oplossen, maar ik vind die hydraulische remmen vooralsnog redelijk onbetrouwbaar en moeilijk af te stellen.
Inmiddels is het pad weer onverhard geworden. Bij een klein meertje houden we halt en komen een paar fietsende Tsjechen tegen uit Praag. We houden een gesprek in het Engels en horen hun belevenissen. →↑


De weg daalt nu verder door naar een riviertje waar we doorheen moeten waden en dan komt het stuk waar in het routeboek al voor wordt gewaarschuwd: 30% over een afstand van zo'n 250 meter! We duwen de fiets en stoppen iedere 5 meter, meer is niet te doen. Als we eenmaal over deze hindernis heen zijn, koersen we op Lukov af waar we in een bar koffie willen drinken. Op het terras zit een aantal mensen die ook wat gebruiken. We parkeren de fiets, nemen de handbagage eraf en willen naar binnen, maar dan gaat de eigenaar breed in de deuropening staan en wijst op een bordje: hij is op dit tijdstip gesloten! De op het terras zittende mensen laten afkeurende geluiden horen, maar hij laat ons niet binnen. Een vreemde ervaring en zeker eentje die ertoe bijdraagt dat we dit land niet erg prettig zijn gaan vinden. We gaan verder door prachtig gebied, het is wat gaan betrekken en regent af en toe. We houden vlak voor Cicov langs een stille visvijver een korte lunchpauze en gaan dan bij Lesna over de 398 naar Vranov. Daar spreken ze bij de VVV geen Engels en 3 woorden Duits. We krijgen wat materiaal mee en gaan pannenkoeken met ijs eten vóórdat we de klim naar het mooie kasteel boven de stad gaan lopen/fietsen.

bushuisjevoordegrens.jpg
Stalky: Wachten op het eind van de buien. . .

Daarna gaan we over een grote hoogvlakte naar Safov, krijgen een kletterende regenbui met felle zijwind, maar weten in de luwte van een boom droog te blijven (de regen valt door de wind nl. horizontaal!) en onze regenjacks aan te doen. Als het weer droog is komt van de andere kant een ouder echtpaar – óók op een tandem – aanrijden! Ze blijken uit Australië te komen en fietsen een maand of twee door Europa. Ze hebben al flink wat gereden. Wij gaan verder naar Stalky waar we in een bushuisje wat gaan zitten eten. Als we weg willen rijden begint het weer hard te regenen en blijven we nog een half uur wachten en plannen maken. We moeten nl. eigenlijk naar Uhercice, waar een pension is of via Vratenin naar Drosendorf en dat is nog een flink stuk. Het heeft vandaag steeds flink gewaaid, maar omdat we vrijwel de gehele tijd in dichte bossen hebben gereden is dat niet opgevallen. Het laatste stuk was het echter goed merkbaar.
Vlakbij de bushalte staat een dorpsplattegrond en daarop staat dat er een grensweggetje naar Heinrichsreith in Oostenrijk moet zijn.

grensovergang.jpg
Grensovergang voor fietsers en wandelaars.

Maar is dat weggetje er wel? En is daar wel een grensovergang? En is die open of staat er een groot hek langs de hele grens? Als het droog is besluiten we het gewoon te wagen en 10 minuten later staan we voor een met EU geld gerestaureerde, spiksplinternieuwe grensovergang voor fietsers en wandelaars! Daar zijn we erg blij mee, want het scheelt ons minstens 15 kilometer. We rijden snel door naar Drosendorf Altstadt en Gasthof Hammerschmiede is een mooie plek om te zitten.



Drosendorf – Gmünd

2/9 – 71 km.
Bij het opstaan al veel blauw en schapenwolkjes. Dat blijft geruime tijd zo, maar dan neemt de bewolking weer toe, maar het blijft wel droog en ook de wind is minder vandaag. Na een eenvoudig ontbijt volgen we eerst de Kamp-Thaya-March route naar Raabs. Stevig klimmen het dorp uit en dan schitterend langs de Thayarivier. In de afdalingen is het nog fris: 15°. In Raabs drinken we koffie en nemen dan de weg naar Gross-Siegharts, een klimmende en dalende weg. Het stadje zelf is een lelijk geval en de klim eruit door Dietmanns is een stinkende ramp door de uitlaatgas uitbrakende, rotte, oude Oostenrijkse auto's! Omdat dit deel van het traject geen beschreven routes kent, besluiten we die zelf maar te maken.
We slaan af naar Götzles en komen terecht in een mooie, rustige en groene wereld waar we op een bank in een bos ook gelijk even de fietsketting smeren. De afdaling naar Götzles is steil waarna we terecht komen in een mooi, bollend landschap waar we heerlijk in kunnen fietsen via Lichtenberg, Eischenau naar Jaudling voor een rustpauze bij het water van de grote visvijver.


Daarna verder over de (nu weer beschreven) route naar Heinreichs, Langschwarza en Pürbach waar we in een indrukwekkend gedeelte terechtkomen. Bij het naderen van Gmünd moet je na een klein stukje aan de linkerzijde van de autoweg te hebben gereden, op de plaats waar dat weggetje ophoudt, de autoweg oversteken en een klein paadje inslaan dat naar een slagboom voert. Over een privé-terrein rijd je dan naar Gmünd.
We komen in het centrum terecht, de VVV is gesloten en er ligt geen info en na wat doelloos rondrijden, waarbij we verschillende hotels langsgaan, kiezen we toch maar voor Goldener Stern in het centrum, op het plein dat vroeger het 'Adolf Hitler Platz' heette! Er hangen nog foto's uit die tijd.
We zitten hier een beetje in een ongelukkige hoek, omdat de weersvoorspelling voor de komende dagen toch wel weer veel regen laat zien. Daarom besluiten we om versneld naar Duitsland te gaan en het Beierse woud en Sumava over te slaan.



Gmünd – Passau

3/9 – treinreis naar Passau.
Blauw, grijs, zon en wolken en de temperatuur is 18° als we na een uitstekend ontbijt wegrijden naar het station. Er valt af en toe een druppel, maar vooral de lengte van het traject naar Freistadt en de zwaarte daarvan doen ons besluiten de trein naar Tulln te nemen. Maar in de trein besluiten we om voor onze €28 zo ver mogelijk te komen als mogelijk in Oostenrijk en dat blijkt dus Passau te zijn. Dat is ook gunstiger voor het verdere reisschema, want heel veel dagen hebben we niet meer…


We rijden om 11:13 Gmünd uit en zijn om 19:10 in Passau. We moeten daar wél 6x voor overstappen en veel met de tandem sleuren en hijsen in enorm hoge treininstappen. Maar omdat we nog 3 Nederlandse fietsers tegenkomen met hetzelfde reisplan, kunnen we elkaar helpen en wordt het toch nog gezellig. In Passau regent het en we hebben een hotel direct tegenover het station, dat is makkelijk voor het vervolg van onze reis morgen. We eten later in de stad.



Passau (trein) Saal – Meihern

Traject Saal – Eichstätt

4/9 – 35 km.
De lucht bij het opstaan is nog zeer grijs en grauw en voorspelt niet veel goeds. We ontbijten, gaan naar het station en kopen een kaartje naar Saal, vlakbij Kelheim en daar begint de Altmühl route hoorden we gisteren van een van onze medereizigers en die route biedt goede mogelijkheden om weer aan te sluiten op de Taubertal route en van daar weer op de Main route uit te komen. Dat dat allemaal niet zo precies op die manier zal gaan, weten we nu nog niet! Omdat we nog wat tijd over hebben voor de trein gaat, lopen we eerst nog even naar boekhandel om de benodigde kaarten aan te schaffen. Omdat we dat al vaker hebben gedaan deze vakantie, sjouwen we aan het eind van onze tocht ruim 6 kilo kaarten mee!
De trein gaat om 10:21 en onder een steeds blauwer wordende lucht rijden we naar Regensburg waar we na een korte, hevige regenbui ook het blauw en de zon weer doorkomen.

Bij een kop koffie wachten we op onze trein naar Saal en met wat vertraging stappen we daar om 13:30 uit de trein en rijden langs de chemiefabrieken naar Affecking en dan over de Europabrug naar de overkant van de Donau en de start van het Altmühl-Main-Donaukanaal.
Bij het bekijken van de route was ons al opgevallen dat door die Altmühl route, het mogelijk is om vanaf Nijmegen naar Wenen te fietsen over fietspaden langs rivieren! Een plan voor een volgende keer?
Als we de brug over rijden barst er opnieuw een hoosbui los en dit keer gaan we een supermarkt in om te schuilen, warm te worden met koffie en boodschappen te doen. Dan is het weer droog en gaan we op weg.


altmuhl.jpg
De Altmühl route. Het Main-Donau kanaal.

Het fietspad is duidelijk aangegeven en goed te berijden. We hebben wel een lange broek én regenkleding aan, want de regen blijft dreigen! Bovendien is het tussen de 8° en 11°!! Bij Essing schuilen we onder een brug opnieuw voor de volgende stortbui (het zijn steeds hevige buien die ons vandaag treffen) maar kunnen daarna goed opschieten.

De omgeving is hier schitterend en het kanaal ligt prachtig tussen de soms hoge bergwanden in. Riedenburg is de volgende stop en daar trekken we de regenkleding maar even uit om te laten drogen en ons te beraden over het vervolg.
Het is nog steeds prettig om te fietsen, we zijn nog vroeg, dus na deze pauze gaan we weer verder en nemen de mooie grote bocht om Haidhof heen in grote vaart met gunstige wind. Bij het naderen van Meihern trekt de lucht weer dicht, we schuilen opnieuw en bij aankomst in Meihern besluiten we een kamer te nemen in pension 'Zur Post'.
De fietstassen zitten dik onder de modder, gruis en vuil (we hebben steeds over onverharde – vol met plassen liggende – paden gereden) en dat is goed te zien. We proberen ze schoon te krijgen. Op onze kamer is verwarming en die is ook aan en daar zijn we blij mee! We eten 's-avonds in de eetzaal van het pension, een soort Beiers café en hebben niet heel veel keus: Jonne een 'gerookte' zalm die bremzout blijkt te zijn en ik een Wiener Schnitzel van ongeveer een halve vierkante meter!



Meiheirn – Eichstätt (Gemünden a. Main)

5/9 – 65 km.
Als we opstaan is het vuilgrijs en regent het. Na het ontbijt regent het nog steeds, maar wel minder en er is al een stukje blauw te zien. We trekken alle regenkleren toch maar aan en gaan op weg. Zelfs onder deze omstandigheden is het een prachtige route en we hebben het naar onze zin.


Fietspad langs de Main.

In Dietfurt langs de VVV om wat informatie op te halen en als we weer het dorp uit zijn valt de volgende bui. We rijden over het prachtige pad direct langs het kanaal, maar hebben tot Beilngries een flinke regenbui. Daar gaat de zon weer schijnen, we rijden er wat rond, maar zijn het dorp nog niet uit of de regen valt weer!
In Beilngries gaat het Main Donau kanaal naar het noorden en de Altmühl naar het zuiden en daar blijven wij langsrijden, door boerenland, over bosweggetjes of rustige landwegen. In Kinding nemen we de tijd om onze hemden te laten drogen in de felle zon en we kopen bij de bakker nog een lekker broodje.
Tussen Kinding en Kipfenberg is de vallei volgepropt met autowegen, de spoorbaan en de weg waar wij langsrijden, maar dat is een heerlijke, rustige weg onder prachtige bomen. Na Kipfenberg volgt een zeer mooi gedeelte waarin de rivier een paar keer van richting verandert en we hebben de wind gunstig in de rug. Na Pfünz is er weer een prachtig bos waar we doorheen rijden en dan staan we in Eichstätt voor het station om te zien waar we vandaag nog verder kunnen komen met de trein, want we hebben al berekend dat het hele traject fietsen niet te doen is. We kopen een Bayernticket (vaste prijs voor een hele dag reizen met fiets erbij) en zijn om 18:10 in Würzburg en om 19:10 in Gemünden am Main. Een goed uitgangspunt om naar Frankfurt te fietsen langs de Main, maar ook dat zullen we pas morgen ontdekken!


Gemünden – Freudenberg

Traject Gemünden am Main – Aschaffenburg

6/9 – 90 km.
We worden pas wakker om 7.20u (meestal een uur vroeger). Nevel in het rivierdal en bewolking met een waterig zonnetje. Het blijft verder de hele dag grijs met enige tekening in de wolken. Halverwege valt een kort buitje. Als we wegrijden weten we eigenlijk niet goed wat te doen, want we missen de kaarten van dit gebied en in het dorp was niets te vinden. Wat ik voorlopig op mijn kaart zie is vooral een behoorlijk bergachtig gebied met vele korte klimmetjes, maar wel allemaal pittig.
We rijden eerst naar Lohr over een prachtig fietspad met veel dalen en dat is altijd goed voor de moraal. Daarna koffie met gebak en met de inmiddels aangeschafte kaart van het Main Fietspad zien we dat de oplossing simpel is: gewoon langs de Main blijven fietsen brengt ons probleemloos in Frankfurt! De hele route gaat over een vrijliggend fietspad, voert door een prachtig gebied en door de vele wendingen van de rivier heb je steeds nieuwe uitzichten, we hebben er weer helemaal zin in! En wij niet alleen, want als we Lohr uitrijden, komen ons van de andere kant honderden fietsers tegemoet die een recreatieve tourtocht rijden. Een prachtig gezicht. Na het passeren van Homburg schuilen we op een camping voor een regenbuitje, maar als we na een kop thee de regenkleding weer aan willen trekken is het alweer droog.
We bereiken bij de grote bocht vlak voor Wertheim het zuidelijkste punt en keren dan naar het westen.


modderopfiets.jpg
De fiets verzamelde aardig wat modder op alle onverharde en natte paden.

In Wertheim (waar de Taubertal Fietsroute eindigt) steken we over naar de andere oever en volgen dan geruime tijd de spoorbaan waar het fietspad langs ligt. Na Faulbach beginnen we moe te worden en gaan zoeken naar een geschikt hotel. Dat vinden we in Freudenberg: Hotel Rose. Een krakkemikkige kamer maar een fantastische kok met een heerlijk diner!



Freudenberg – Aschaffenburg

mistlangsmain.jpg
Een nat vertrek uit Freudenberg

7/9 – 54 km.
Om 7u staan we op en na het ontbijt rijden we weg in de regen, een gestage miezer die ons tot voorbij Miltenberg gezelschap houdt. Dan veranderen we van richting en het weer verandert wat mee in positieve richting. In Klingenberg koffie met gebak voordat we weer verdergaan. Alle richtingen en afwijkingen/omleidingen worden goed aangegeven. Het blijft echter niet droog en de regenjacks gaan regelmatig weer aan.
We komen na Obernburg in stedelijk gebied met meer bebouwing en we moeten vaker door woonwijken fietsen of komen vaker door dorpjes heen. Om 14:00 zijn we in Aschaffenburg en Hotel Central is ideaal gelegen in het centrum (zou het daarom zo heten?), heeft speciale prijzen voor fietsers, een goede opbergplaats voor de fiets en een ongelooflijk aardige eigenares!
We gaan de stad verkennen, zoeken uit hoe we morgen in Frankfurt (en weer thuis) kunnen komen en kopen alvast ons treinticket. Dit keer een 'Schönes Wochenende' kaartje, waarmee je in het weekend onbeperkt met maximaal 5 mensen op één kaartje mag reizen op alle regionale treinen. Kost 32 euro! Fiets is 4 euro. Er is een lekker eetcafé om de hoek waar we onze laatste maaltijd uit andermans keuken gebruiken.



Aschaffenburg – Vught

8/9
We staan vroeg op, krijgen een heerlijk ontbijt van de ober die speciaal voor ons een halfuur vroeger was gekomen en zijn om 8.15 op het station van Aschaffenburg waar we de trein naar Frankfurt nemen. Het is vrij zacht weer met veel grijs en soms wat blauw. In Frankfurt hebben we alle tijd om over te stappen op de trein naar Koblenz en we rijden daarmee een groot deel langs het traject dat we in mei 2006 ook al hadden gedaan, maar toen per fiets.
We zijn om 12u in Koblenz, daar miezert het en we slaan weer wat eten en drinken in voor het vervolg en dat is het traject naar Mönchengladbach. Ook daarbij passeren we weer grote stukken bekend terrein. Om 15:20 zijn we er en halen ook nog de overstap op de trein naar Venlo. Ons kaartje geldt tot aan Kaldenkirchen, maar als we aan de conducteur vragen of we tot Venlo mogen reizen, heeft hij daar geen enkele moeite mee.


En we begrijpen later waarom dat zo is: de trein naar Venlo zit vol met drugsdealers, fietsendieven, zwartrijders en ander tuig. Verder zitten er nog wat autisten, borderliners en psychopaten in datzelfde treintje. Het lijkt wel een film van Fellini. In één klap zijn alle vooroordelen jegens allochtonen hier droeve werkelijkheid geworden. En de conducteur heeft zich na het vertrek ook niet meer laten zien!
Als we in Venlo uit willen stappen, is het een heksenketel van mensen die eruit willen, dwars over – of desnoods dóór – onze fiets en alle bagage die daar staat, en tegelijkertijd willen de mensen die buiten staan naar binnen terwijl wij nog met onze fiets in de deuropening staan! We moeten goed opletten dat niet een of andere malloot er met onze bagage vandoor gaat! Daarna overstappen op de trein naar Vught en vanaf dat moment is alles weer helemaal normaal. De vakantie zit erop: 1600 kilometer op de fiets en ruim 1000 kilometer per trein!


Laatste versie: 14 januari 2024

Built with BBedit Terug naar de Indexpagina
Marc Zoutendijk – © 1993-2093
Hier is een mailformulier
powered by Mac