De weg naar het oosten en de Rennsteig.
31/8 – 18/9 2010 • Herfst in de zomer!
De kaliberg ter hoogte van Widdershausen langs de Werra
Zou ook goed bij onze voordeur passen!
We waren in 2009 in Hannoversch Münden uitgekomen toen we terug moesten vanwege de slechte weersomstandigheden. Het plan was toen om de Rennsteig te gaan rijden. Dit jaar is het wel gelukt, maar ook dit keer was de zomer niet erg zomers, vandaar ook de ondertitel van dit verhaal: 'Herfst in de zomer!' We vertrekken pas laat in augustus omdat het weer in Nederland al steeds erg slecht is geweest, maar op 30 augustus zijn de vooruitzichten goed en we besluiten om vanuit Nijmegen te gaan fietsen. We reserveren een hotel in Wesel zodat we voor de eerste dag een duidelijke bestemming hebben.
Tijdens onze vakantie in het voorjaar in Spanje werden we getroffen door een onwaarschijnlijk aantal lekke banden (3 in 7 dagen tijd) die werden veroorzaakt doordat de velgen (Mavic) gescheurd bleken te zijn! We hebben ze vervangen door Rigida velgen van betere kwaliteit. Toch hadden we dit keer ook weer 2 lekke banden, maar de eerste werd veroorzaakt door een ijzeren splinter die dwars door de antileklaag van de Schwalbe band was gegaan en de tweede was nog een zwakke plek in de binnenband door die (eerder) beschadigde velg.
Langs het Werrafietspad staan tientallen prachtige paaltjes met een fietsje erop. Ook allerlei andere kunstobjecten met fietsen zijn langs de route te vinden.
We fietsten langs de Rijn naar Wesel, volgden daarna de Römerroute en maakten een doorsteek naar de Ruhr. Langs die rivier naar Brilon en verder over de prachtige Diemelroute naar de Weser en de Werra. Die rivier hebben we tot de bron gevolgd en het is een prachtige fietsroute (hij krijgt een 9) met uitstekende fietspaden. De Werrabron (er zijn er twee trouwens, net als bij de Donau) ligt in het Thüringerwald langs de Rennsteig en wij volgden die route tot aan Ruhla waar we besloten de Rennsteig weer te verlaten omdat er opnieuw slecht weer op komst was. Bovendien is de route niet zo leuk om te fietsen met veel autoverkeer en trajecten die meer bedoeld zijn voor mountainbikers.
De Rennsteig is oorspronkelijk een wandelroute (die is er nog steeds) en parallel daaraan is vanaf 2000 de fietsroute gekomen, maar die volgt maar voor 26 kilometer het wandelpad en loopt veel vaker langs de autowegen. We maakten vervolgens via de Werra een doorsteek naar de Fulda, namen de trein naar Hanau bij Frankfurt en zochten onze weg via een aantal lokale routes naar de Rijn bij Wiesbaden. We volgden dan de Rijn tot aan Bonn, namen de trein naar Düsseldorf en via de Nordkanal route kwamen we in Venlo.
We hebben 1350 kilometer gefietst. Het weer was wisselvallig en koel met temperaturen die vaker onder de 20° lagen dan erboven!
De route van dag tot dag
Kaartmateriaal.
- ADFC Radtourenkarte 1:150.000 #10, #11, #16, #17
- Bikeline Rennsteig Radweg
- Bikeline Werratal Radweg
- Publicpress Diemel Radweg
- Publicpress Rhein-Radweg 4
- Publicpress Taunus Rheinhessen
- BVA Nordkanal-Route
- Kompass Frankfurt unf Umgebung (828)
Vught – Wesel
Langs de rijn bij Millingen.
Er staan soms merkwaardige beesten in de uiterwaarden!
Dinsdag 31 augustus, 85 km.
We nemen de trein naar Nijmegen en rijden daar om 11u over de Waalkade naar de Ooijpolder in heerlijk, zonnig weer met de wind meestal in de rug. In Millingen houden we een eetpauze met uitzicht op het Pannerdens kanaal. We vervolgen dan over de traditionele rijnroute, met een opvallend slecht fietspad tussen Griethhausen en Grieth voor we bij de – tot pretpark omgebouwde – Kalkar kerncentrale komen. Vijnen en Lüttingen is een mooi stuk met meertjes en bij Xanten begint ook de Römerroute die we vanaf nu zullen gaan volgen. In het Bischlicher Insel nemen we een warme chocolademelk met wafels!
Pension 'Offizierskasino' in Wesel is snel gevonden. De eigenaresse heeft net een ongeluk gehad en we worden opgewacht door een vriendin die ons binnenlaat in het nog volledig in staat van verbouwing verkerende gebouw. Er zijn geloof ik maar 3 kamers in gebruik en wij moeten langs allerlei bouwtaferelen naar onze kamer. Die ziet er verder prima uit met een eigen keukentje en internet. We lopen naar de supermarkt en kopen eten voor vanavond. 's-Avonds komt ook de echtgenoot langs met een fles Sekt als troost voor de rommelige ontvangst en met de mededeling dat we niet hoeven te betalen! Zijn vrouw moet nog wel in het ziekenhuis blijven (ze was op de fiets aangereden door een auto) maar grote schade is er niet.
Wesel – Lünen
Woensdag 1 september, 100 km.
Na ons eigen ontbijt rijden we richting station waar we weer op de Römerradweg uitkomen die ons door een erg mooi landschap voert met glooiende velden, grote bossen, oude bomen en boerenveldjes. Het weer is nogal grijzig.
We passeren Hünxe, Gahlen en Schermbeck – aldaar koffie en gebak – waarna we een mooi stuk naar Holsterhausen rijden. We raken daar ook de route kwijt die we pas bij het station weer terugvinden in de richting van Wenge.
Op weg naar Bork komen we door een woest bos!
Na Haltern am See rijden we een 15 kilometer lang traject langs het Wesel-Datteln kanaal – waar ook de zon gaat schijnen – en daarna langs het Dortmund-Ems kanaal voor we bij Vinnum uitkomen. Op weg naar Bork komen we door een prachtig, woest bos en bereiken dan Cappenberg met een oud kasteel en een reusachtige plataanboom in de kasteeltuin. Voor onze verblijfplaats rijden we door naar de Cappenberger See waar een jeugdherberg blijkt te zijn die ook nog plaats heeft! We kunnen direct aanschuiven voor een eenvoudige broodmaaltijd met om ons heen veel drukke, rondvliegende kinderen. Na het eten lopen we nog een mooie wandeling rondom het meer dat in het avondlicht prachtig kleurt.
Lünen – Bruchhausen
Het Datteln-Hamm kanaal
Donderdag 2 september, 80 km.
We zijn vroeg bij het ontbijt om de kindermeute voor te zijn en rijden om 9u naar het centrum van Lünen waar we boodschappen doen en rijden dan langs het Datteln-Hamm kanaal in warm, zonnig weer naar Rünthe en slaan af naar Kamen/Unna. Bewegwijzering is wat onduidelijk en in de buurt van Unna raken we ter hoogte van Alte Heide het spoor bijster en wijzen alle bordjes steeds naar nieuwe plaatsjes in andere richtingen. Uiteindelijk belanden we in Mühlhausen voor koffie en wat te eten.
Inmiddels is er veel bewolking. Het landschap wordt nu heuvelachtiger en langs de spoorbaan rijden we naar Hemmerde waar een lange klim begint naar Vinning. Dan dalen we het Ruhrdal in na 57 kilometer fietsen – langer dan we gedacht hadden.
Na een lange klim, veel verwarrende routebordjes en paden die de verkeerde kant opgaan komen we eindelijk aan bij het Ruhrdal ter hoogte van Wickede
De klim naar Vinning.
Het is koud en we trekken extra kleren aan, maar in het centrum van Wickede is het weer zonnig en warm en gaat alles weer uit! We volgen de Ruhrdal route, maar storend is wel dat die tussen Ense en Bruchhausen langs de drukke autoweg loopt en dat geeft veel lawaai. Bovendien gaat het miezeren en dat doet ons besluiten om in Bruchhausen te stoppen in 'Hotel zur Post'. We eten in het hotel want in het dorpje valt niets te beleven of te bekijken.
Wielrenner Erik Zabel heeft hier zijn eigen route!
Bruchhausen – Brilon
Fietsend langs de Ruhr komen we deze totempaal tegen.
Vrijdag 3 september, 65 km.
Het is mooi weer en we rijden weg na een goed ontbijt in de richting van Arnsberg en de route ligt nu steeds dicht langs de Ruhr, maar in het smalle dal is de autoweg ook nooit ver weg! Bovendien rijden we vrijwel steeds in de bebouwde kom en moet je vaak de straat oversteken om aan de andere kant van de weg te gaan rijden, zitten er vreemde draaien in de route en is soms onduidelijk waar je moet zijn.
In Oeventrop doen we boodschappen en in het vervolgtraject moet er wat worden geklommen en gedaald naar Meschede waar we in een speelpark lekker rustig lunchen voor we een mooie bosroute volgend in Bestwig aankomen waar we een heel stuk over de stoep moeten fietsen omdat de drukke hoofdstraat voor fietsers niet veilig is.
Dan nemen we de afslag naar Antfeld en daar waar de hoofdweg rechtsaf buigt moet je het bospad links inslaan en meteen weer rechtsaf parallel aan de hoofdweg blijven klimmen. Zorg dat je op deze weg bij iedere splitsing steeds rechtsaf slaat en steeds blijft klimmen. Vanaf Altenbüren mooi dalen, stevige klim naar Brilon en dan weer naar het centrum dalen. In hotel Quellenhof is nog plaats. We eten later in het restaurant van een ander hotel op het plein. Het is een levendig stadje.
Brilon – Germete
Op weg naar de plattenberg met dreigende luchten.
De Diemelroute is een plezier om te fietsen en kent alleen dit onhandige bruggetje. Met een tandem is de draai moeilijk te maken – de bagage moet er vanaf.
Zaterdag 4 september, 63 km.
Als we om 7u opstaan is het nog grijs en we eten een stevig ontbijt voor we naar de grote fietsenzaak gaan waar Jonne nog een fietsbroek wil kopen en daar slaagt ze in! De route die we nu willen gaan volgen is de Diemelroute en die begint bij de Diemelsee, even ten zuid-oosten van Brilon. Vanaf de fietsenzaak loopt er een route naartoe en wij beginnen aan de klim naar Plattenberg in koel en grijs weer. Als we boven zijn gaat het een beetje regenen en schuilen we – met koffie – in een 'Biker treff'.
Een steile afdaling brengt ons in Messinghausen en daar gelijk weer een flinke klim én afdaling naar Helminghausen waar we op de Diemelroute uitkomen en dat is een fantastische route: heel veel groen, heel stil en vrijwel steeds vrij van het overige verkeer. Meestal dalend (wij rijden stroomafwaarts) en af en toe een kort klimstuk. Het weer is afwisselend met zon, wolken en af en toe een regenspat.
We kunnen goed doorrijden, pauzeren regelmatig voor eten en drinken en stoppen in Germete vlak voor Warburg en vinden een kamer in Landgasthof Deele dat een Nederlandse eigenaar blijkt te hebben. Dat verklaart misschien ook de hoge prijs van €100? Meestal hebben we een kamer voor €50-€60.
Germete – Vaake
Sprookjesachtige ochtendnevel en lage temperatuur!
De Diemel ligt er betoverend mooi bij.
Het Diemelbord.
Als we opstaan is het flink mistig en het is 's-nachts 0 graden geweest! We vertrekken in dikke vesten, handschoenen, haarbanden en pet! De route voert door het rivierdal over prachtige laantjes, bospaden en kleine boerenweggetjes. De zon is nog steeds verborgen, maar je voelt hem al wel.
Vóór Haueda zit een stevige klim en als we boven zijn breekt aan alle kanten het blauw door. Een mooi gezicht is het om de windmolens te zien waarvan alleen de voeten zichtbaar zijn, de wieken steken nog in de wolken. We kunnen nu ook de extra kledinglagen uittrekken. In het volgende traject rusten we weinig en drinken alleen in Sielen koffie met kwarktaart in een erg leuk gelegen restaurant met een grote kunstgalerie erbij. De route blijft steeds erg mooi en is ook overal perfect aangegeven met het karakteristieke bord.
Om 14u komen we Bad Karlshafen binnenrijden in prachtig zonnig weer en in het centrum is het een drukte van belang. De Diemel mondt uit in de Weser en wij nemen in het centrum de tijd om te lunchen bij de leuke binnenhaven en verdere plannen te maken. We zullen eerst de Weser stroomopwaarts volgen in de richting van Hannoversch-Münden waar de Weser ontstaat uit het samenvloeien van de Fulda en de Werra.
We rijden eerst een stuk op de linkeroever (dat is in onze rijrichting gezien de rechteroever, maar rivieroevers worden altijd benoemd met de stroomrichting mee!), maar die is nogal druk dus steken we bij Wahmbeck met de veerpont over en rijden dan tot aan Hemeln op de andere, veel rustigere oever. Er hangt af en toe een hardnekkige wolk voor de zon en er staat vrij veel wind, die met name in het wat opener landschap goed is te merken, we hebben hem namelijk tegen! In Hemeln raadplegen we een bord met toeristische informatie en bellen een pension in Vaake om een plek te reserveren. Geen probleem en zodoende staan we 10 minuten later voor de deur van een leuk liggend pension met uitzicht op de Weser. We zijn behoorlijk moe en hebben geen zin om nog naar het dorp te lopen (4 km) en dus maken we op de kamer soep en eten crackers met kaas.
Langs de Weser is het prachtig weer en fietsen we stevig door. Voor deze foto zijn we natuurlijk even afgestapt!
Veerpontje bij Vaake.
Vaake – Eschwege
Als we vertrekken is de mist verdwenen.
Maandag 6 september, 69 km.
De Weser is gehuld in dichte mist als we opstaan, maar tijdens het inpakken trekt die al op en na het uitgebreide ontbijt – waar we ook een ander fietspaar treffen – rijden we weg in stevige zon, maar het is nog wel koud: 10°!
We zijn snel in Hannoversch-Münden waar we bij de VVV een nieuw routeboekje van Bikeline voor de Werra kopen, want ons eigen exemplaar is al behoorlijk oud. Ook nog boodschappen voor onderweg en dan gaan we dus de Werraroute rijden! Het is een mooi pad dat direct langs de rivier liggend de stad uitvoert. Het is inmiddels heerlijk, zonnig weer. In Laubach koffie en dan fietsen we weer straf door, maar hebben wel een stevige wind tegen, die pas na het passeren van Werleshausen – als we meer profijt van de dichte begroeiing hebben – niet meer zo hinderlijk is.
Prachtige fietsroute langs de Werra.
De begroeiing langs de oevers houdt ons gelukkig uit de wind.
In Bad Sooden-Allendorf twijfelen we over stoppen of doorgaan. Het is een leuk stadje, maar het is zulk lekker weer dat we besluiten door te rijden. Na Kleinvach is een heel mooi stuk en vooral de route over Jestädt (die je bij Albungen moet inslaan) is erg mooi en goed te doen over een onverhard pad. In Eschwege tenslotte stoppen we bij hotel 'Zur Krone' waar we ook prima kunnen eten. We reserveren alvast een kamer voor twee dagen in Eisenach, want de weersvooruitzichten voor de komende dagen zijn wat ongunstiger en we willen er een paar musea bezoeken.
Op veel plaatsen herinneringsborden aan het gescheiden Duitsland.
Het prachtige stuk naar Jestädt.
Eschwege – Eisenach
Dinsdag 7 september, 63 km.
Voor vandaag is regen voorspeld en daarom staan we vroeg op en rijden na een goed ontbijt om 8u weg! Het is prachtig weer, de zon schijnt maar de wind hebben we vol op kop in het stuk tot aan Wanfried. Het is hier opnieuw erg mooi, maar door die wind en de toch al lage temperatuur van 9° voelt het winters aan!
In Wanfried staat een mooie sculptuur van een fietser boven het water. Je ziet hem direct als je over de brug het dorp binnenrijdt. Af en toe gaan ook de wielen draaien! Er staan hier trouwens heel veel fietsobjecten in het landschap. Na Wanfried rijden we meer zuidwaarts en is de wind dragelijker. De spoorlijn (naar Heldra) is opgeheven en omgebouwd tot fietspad! In Treffurt – met een prachtig oude dorpskern – drinken we koffie en rijden dan over prachtige paden door veel groen vlak langs de Werra. Bij het binnenrijden van Mihla goed op de bordjes letten, anders rij je ineens richting Lauterbach.
Naar Creuzburg rij je een heel mooi stuk door het dichte groen en na Hörschel is Eisenach snel bereikt.
Gedurende de hele dag hebben mooi weer gehad, veel beter dan was aangekondigd. We hebben hooguit 5 minuten regen gehad. We halen wat te eten bij de supermarkt en eten op de kamer.
Op woensdag 8 september bezoeken we de beroemde Wartburg die hoog boven Eisenach in de bossen ligt. Het is een indrukwekkend kasteel en we lopen mee in een (matige) rondleiding.
Terug in de stad gebruiken we daar de lunch en gaan dan het geboortehuis van Bach bezoeken waar ook een mooi museum is aangebouwd. We krijgen nog een klein concert!
Pas als we weer buiten zijn en nog wat boodschappen willen doen, rond 16:30, gaat het regenen!
Bij Wanfried staat dit prachtige fietsobject boven de Werra. Regelmatig gaan de wielen draaien.
De fietser is hier in ere!
Ter hoogte van Heldra in de vroege ochtendzon.
Eisenach – Bad Salzungen
Donderdag 9 september, 75 km.
Het weer is niet slecht. Veel bewolking maar droog en niet koud. Om 9:20 rijden we weg en zijn snel in Hörschel waar we de Werraroute gaan vervolgen. In Neuenhof zien we voor het eerst de bekende [R] op het karakteristieke bordje waarmee de Rennsteig wordt gemarkeerd. We trekken daar de overige regenkleding aan omdat het begint te spetteren, maar dat duurt niet lang. In een bushalte schuilen we even en daar komt ook de tuuterbakker langs waarbij we wat lekkers kopen! Bij Sallmanshausen begint een erg mooi stuk langs de bosrand en vlak langs de oever. In een wandelhutje nemen we weer even de tijd om wat te eten. Als we afslaan naar Gerstungen zien we daar ook voor het eerst die merkwaardige witte kaliberg bij Widdershausen die het land ontsiert: 'Monte Kali' wordt hij genoemd!
We komen steeds dichter bij die kaliberg!
De weg die we rijden is nog steeds erg mooi en vooral op het lange rechte stuk naar Dankmarshausen zie je die Monte Kali steeds dichterbij komen. We vinden ook eindelijk een gelegenheid om koffie te drinken in Widdershausen bij een 'Stehbackerei'. Het valt op dat onderweg langs de route niet zoveel is te krijgen. Tussen Widdershausen en Heringen ligt ergens een - deels - houten fietspad. Het gaat door vochtig landschap en daar hebben ze verhoogd een fietspad aangelegd (op een metalen frame) van planken. Er zijn er alleen al een paar weggerot! Heringen zelf is eigenlijk pas de eerste stad op dit traject (vanaf Hörschel) waar wat te beleven is! Na Harnrode nemen we de route langs de rivier naar Phillipsthal en lunchen op op de mooie, oude brug bij Vacha. Een plek die ook weer is gemarkeerd met een groot bord dat aangaf dat hier de oost-west grens was tot december 1989.
Burgsee in Bad Salzungen.
Het beroemde bordje dat de Rennsteig markeert. Wij fietsen nu eerst naar de bron van de Werra en gaan vandaar de Rennsteig terugfietsen.
Tussen Unterzella en Dorndorf wordt een nieuw fietspad aangelegd waardoor de route tijdelijk is verplaatst naar de – drukke – B62. Na Merkers kun je kiezen tussen een hoge route langs het dorp en een lage route langs de rivier. Die lage route is trouwens nu de voorkeursroute, maar in de Bikeline gids staat hij nog als alternatief genoemd. Het is in ieder geval een mooi autovrij bospad langs de oever. Als we in Tiefenort zijn gaat het weer regenen en we rijden in de regen naar Haus Hufeland aan de Burgsee in Bad Salzungen. Een schitterende plek en een mooi hotel. We eten later in het Kurhaus aan diezelfde Burgsee.
Het houten fietspad voorbij Widdershausen. Je moet er voorzichtig rijden, want er zitten wat rotte planken tussen!
Bad Salzungen – Hildburghausen
Vrijdag 10 september, 86 km.
We vertrekken nog onder een tamelijk grijs wolkendek, maar na een uur of 2 fietsen gaat de zon schijnen en het wordt uiteindelijk 23°!
Naar Barchfeld gaat een mooi bospad en we komen er twee jongens op de fiets tegen die hetzelfde plan hebben als wij: Rennsteig! We komen ze onderweg steeds tegen. De route van vandaag gaat wat vaker over de autoweg dan op het eerdere stuk, maar het is niet al te druk. We nemen naar Wernshausen de alternatieve route langs de rivier en daarna moeten we wat meer gaan klimmen. We verlaten de route om koffie te gaan drinken in Schwallungen en kunnen daarvoor terecht bij de slager! Het stuk weg naar Wasungen is een stuk drukker, maar het meeste verkeer zit op de andere weghelft.
Voorbij Wasungen komen we op een prachtige bosroute naar Walldorf en Meiningen, onderweg lunchen we in een schuilhut, maar we moeten nu schuilen voor de zon, want het is inmiddels heet geworden. In Meiningen staan een paar fraaie kastelen en we rijden door een mooi stadspark. Tussen Einhausen en Henfstädt is het een mooie route langs de spoorbaan en de Werra in een prachtig landschap. Voorbij Themar zit een stevige klim en afdaling rondom het Vessra klooster. Daarna weer klimmen naar Grimmelshausen en tot aan Hildburghausen blijft het klimmen en dalen. Via de VVV komen we bij Gasthof Zur Falkenklausen. Daar eten we 's-avonds ook een heerlijke paddenstoelensoep en schnitzels voor een heel regiment!
We hebben die schuilhut nu eindelijk eens een keer nodig tegen de hete zon!
Prachtig uitzichtpunt na de klim bij Themar. Het mooie klooster van Vessra ligt hier vlak achter ons en vandaar dalen we sterk naar de hoofdweg en steken over naar Grimmelshausen.
Hildburghausen – Schmücke
Bordjes genoeg!
Zaterdag 11 september, 65 km.
We rijden weg om 9u in de nog koele ochtendlucht met lange broek en vest aan, op zoek naar een mooie plek om koffie te drinken. Maar in Sachsenbrunn doen ze niet aan koffiedrinken op het tijdstip dat wij daar zijn! Dan maar gewoon op weg naar de Werrabron bij Fehrenbach. We houden een korte eetstop bij het uitrijden van Sachsenbrunn en beginnen dan aan een fantastische klim over een mooi bospad langs de snelstromende Werra!
Wij gaan naar de Fehrenbach bron van de Werra.
De Werra wordt gevoed door 2 bronnen waarvan de stromen samenvloeien bij Sachsenbrunn om dan als Werra verder te stromen. Als we bij de Fehrenbachbron aankomen na een halfuur klimmen is het daar een flinke drukte van wandelaars en fietsers. Wij zien hier ook weer de 2 fietsers die we gisteren al ontmoet hebben. We eten een stevige aardappelsoep en bekijken de bron die er mooi bijligt. Naar Masserberg is een mooie route door het bos maar daarna begint een vervelend stuk over de autoweg waar door het verkeer hard wordt gereden en ook de motorrijders voor veel overlast zorgen. Dat blijft (een kilometer of 20!) zo tot het station bij Schmiedefeld waarna het wat rustiger wordt. Ook neemt het verkeer wat af omdat het al wat later is.
We klimmen en dalen rustig verder en komen Schmücke binnenklimen waar ons oog valt op een hotel dat op het hoogste punt van de Rennsteig blijkt te liggen! Veel meer is er niet, maar het ligt mooi, we hebben eigenlijk wel genoeg van het fietsen voor vandaag en ze hebben plaats!
Nog veel meer bordjes!
Het is er nog druk ook, want in het nabijgelegen weerstation zit een grote groep weerkundigen uit Engeland die hier onderzoek doen en een aantal maanden hier verblijven.
We verkennen in de ondergaande zon nog het gebied om het hotel heen en in de avondstilte en kleur ziet het er bijzonder uit. We eten forel in het restaurant en hopen allebei dat de 'Rennsteig' morgen wat meer heeft te bieden (aan mooie paden en natuur) dan we vandaag gezien hebben! Het is een heldere nacht met prachtige sterrenhemel.
Op weg naar de Werrabron kom je eerst langs de Werrateich, een prachtig meertje met glashelder water. Er is op deze route vrijwel geen mens te bekennen!
Er komt een redelijke stroom water uit de bron waar we ons laten fotograferen door de 2 fietsers die we vanaf Bad Salzungen steeds tegenkwamen en die hetzelfde doel hebben: De Rennsteig fietsen!
Schmücke – Ruhla
Goed wegdek en prachtige omgeving....
Zondag 12 september, 65 km.
Het is warm en zonnig weer als we wegrijden om 9u en nog een klein stukje door moeten klimmen voor we bij de col van 947m hoog zijn en dan dalen we fantastisch 9 kilometer naar de hoofdweg bij Oberhof. De fietsroute gaat daar gewoon rechtdoor (bij Regler) en je hoeft niet meer die rare knik naar rechts te maken in de richting van het stadje. Je moet de hoofdweg oversteken via een fietsbrug en dan recht op Grenzadler af koersen, een stevige klim over een onverharde weg. We nemen bij Grenzadler koffie en kijken even rond bij het Biathlonstadion dat hier is gebouwd en waar het druk is met sporters. Het fietspad dat we daarna gaan rijden is het mooiste stuk van de Rennsteig. 21 kilometer lang slingert het door fantastische bossen en het asfalt is van redelijke kwaliteit. Om 12:30 zijn we bij het Nesselberghaus waar we een uitstekende goulashsoep eten voor we aan het 2e deel beginnen. Opnieuw door prachtige bossen en indrukwekkende natuur, maar het pad is nu onverhard, heeft veel steile klimmetjes en de bosbouwers hebben met hun rupsvoertuigen het pad volledig in de vernieling gereden waardoor er niet te fietsen valt. Zelfs lopend geeft het soms problemen als we door grote watergeulen moeten slepen met de tandem.
Prachtige omgeving en tot moes gereden wegdek!
Vrij veel dalen, af en toe steil klimmen en zeer stil! We komen 3 andere fietsers tegen. Het is ook nog eens stralend weer en de temperatuur is 20°. Als de hele route zo zou zijn…
Sommige stukken zijn natuurlijk weer goed te fietsen, maar het steeds weer op/afstappen begint wel vervelend te worden en haalt de vaart eruit. Wij houden de moed erin, slepen de fiets een heuvel op, dalen stuiterend en hobbelend weer naar beneden om daar opnieuw weer naar boven te klauteren!
Na de Brotteroder Hütte zijn er stukken van echt 30%!! Hierbij lopen we 2 meter en rusten 2 minuten! Zelfs te voet is dit een bijna onmogelijke route en mountainbikers hebben er ook een zware dobber aan. Uiteindelijk komen we op de asfaltweg naar Ruhla en dat is een lange, snelle afdaling waarna we in hotel Anstädter een mooie kamer vinden. We eten 's-avonds goed in het hotel. Het regent 's-nachts enorm.
Ruhla – Rotenburg a/d Fulda
Tot onze verrassing breekt de lucht open en kunnen we onze tocht op de fiets vervolgen ipv. de trein naar huis te nemen!
Maandag 13 september, 78 km.
Na de regen van vannacht, de loodgrijze lucht bij het opstaan én de slechte weersvoorspellingen (4 dagen regen) besluiten we om naar Eisenach te dalen en daar de trein naar huis te nemen, want de Rennsteig met regen is helemaal een onmogelijke opgave voor een tandem met bepakking.
Om 9u rijden we weg (in complete regenuitrusting) en zijn een halfuur later in het dal van de Hörsel en zien daar tot onze verbazing de lucht helemaal openbreken en blauw worden!! We veranderen direct onze plannen: doorstoten naar de Fulda via Bebra en van daaruit een weg terug naar huis zoeken. Gesteund door de wetenschap dat bij weeromslag een station in dit gebied nooit ver weg is.
We rijden vanuit Eisenach eerst weer de bekende weg naar Sallmansheim, Gerstungen en Untersuhl waar we de Werra verlaten en via Obersuhl en Bosserode (parallel aan de A4) naar Hönebach rijden.
Gelukkig hebben we een goede plek waar we onze band kunnen plakken. Op de tafel kun je alles rustig uitstallen, er is vrijwel geen verkeer en je kunt nog lekker zitten ook!
Ik had bij Bosserode de voorband al wat opgepompt omdat die wat zacht aanvoelde, maar tijdens de klim loopt de band opnieuw leeg! We hebben gelukkig een fietspad langs de weg, er staat bovendien een bank en tafel klaar, dus kan ik de schade snel herstellen: een grote ijzeren splinter is dwars door de anti-leklaag gedrongen! We belanden uiteindelijk via Weiterode op de Fulda Radweg. In Breitenbach ligt een hotel op een te druk punt en we gaan door naar Rotenburg waar we vorig jaar ook al waren en waar we een leuk hotel in het stadscentrum weten. Het was toen vol en nu helaas dicht! We moeten we dus op zoek naar iets anders! We bellen wat adressen – van de lijst bij de VVV – en vinden het Posthotel bij het station een goede keus. We doen boodschappen en eten op de ruime kamer.
's-Nachts worden we ruim een uur uit onze slaap gehouden door een hinderlijke – alarmachtige – zoemtoon. We bellen de receptie, maar die zitten niet in het hotel! De volgende ochtend klagen we er wel over. Niemand kan zeggen wat het was, maar we krijgen wel €20 korting.
In bijna alle lokale treinen is er een ruime fietsruimte
Let ook op hoe de makkelijke, hellende instap is. Bovendien is de ingang precies op perronhoogte. (ZIE JE DAT NS!!??)
De Hohe Strasse. Rondom Frankfurt ligt een uitgebreid netwerk van fietspaden en fietsroutes. Fietsers die we onderweg tegen waren gekomen hadden ons hierop gewezen.
Dinsdag 14 september, 25 km.
Het heeft de hele nacht geregend en ook nu nog valt het met bakken naar beneden. We besluiten – na een uitstekend ontbijt – om de trein naar Hanau te nemen (bij Frankfurt) en vandaar een mooie route in beter weer te zoeken.
Als we om 13u in Hanau aankomen weten we van een fietsechtpaar, dat we in de trein hebben ontmoet, inmiddels een hoop over de fietsroutes in de omgeving en we rijden via de R3, BRH en Hohe Strasse naar Niederdorfelden waar in hotel Schott géén plaats is omdat er op de beurs in Frankfurt iets is te doen! Ze bellen een paar adressen voor ons en in Karben heeft hotel Ludwigshöhe nog een kamer voor ons vrij. Het is eigenlijk rustdag, maar we kunnen gewoon komen.
Karben – Wiesbaden
Dit is de Limesroute. 20% steil zandpad! Het hele traject kent veel van zulke onmogelijke stukken. Te steil om te fietsen en als je moet dalen blijf je in het zand ook niet rechtop!
Woensdag 15 september, 72 km.
We willen vandaag eigenlijk via de Limesroute een doorsteek naar de Rijn maken vanaf Saalburg-Siedlung en we vinden een Appelroute en een Erlenbachroute die ons daarheen brengen. Tussen Köppern en Saalburg ligt het fietspad vrij vervelend langs de drukke hoofdweg. Volgens mijn kaart zou er ook een pad meer door het bos moeten lopen, ten zuiden van de weg, maar we missen de ingang van dat pad. Vanaf Saalburg weten we met enig gezoek de Limesroute te vinden en worden meteen geconfronteerd met een 20% onverhard weggetje dat ons héél zwaar valt – er is bijna niet tegen op te duwen – en het doet ons besluiten om de route opnieuw aan te passen.
Vanaf het Römerkasteel rijden we over een vriendelijk – maar steeds klimmend – geasfalteerd of onverhard weggetje naar Sandplacken. Daar komen we op de Taunus Hochstrasse en moeten weer eindeloos klimmen naar 879m! Daarna dalen we over de hoofdweg naar Glashütte. Dan weer een stukje Limesroute naar Schlossborn en rustig naar Ehlhalten waar we een stel fietsers ontmoeten (net terug uit Australië) die ons helpen met het besluit om door te fietsen naar Wiesbaden. In prachtig weer rijden we klimmend naar Niederhausen en moeten dan via een VRESELIJKE weg met 100.000 auto's per uur naar Naurod.
Limes route
We lopen een gedeelte in de berm! Dan weten we de R6 te vinden naar Kloppenheim en dat is een prachtig stuk. Hotels hier willen/kunnen ons niet hebben wegens de drukte in Wiesbaden (waar óók een beurs is! *&^&*()#@!).
Ook in Bierstadt vinden we niets en het is inmiddels 18:30u geworden.
We dalen dan in een grote, vloeiende beweging naar het station van Wiesbaden en zien daar Motel 1 dat gelukkig nog plek heeft (maar dan wel voor €119 ipv. €69 vanwege die beurs, stelletje boeven!!). Maar we hebben wel een mooie hoekkamer op de 8e verdieping met uitzicht over de hele stad! We halen eten in de supermarkt bij het station en vieren Jonne's verjaardag alvast met een mooie Sekt!
Wiesbaden – Spay
Na het brandalarm in het hotel doen we het rustig aan en laten ons probleemloos naar de Rijn afzakken.
We rijden dan tot aan Rüdesheim de alternatieve Rijnroute.
Het pad aan deze zijde van de Rijn (de rechteroever) is grotendeels onverhard, maar goed berijdbaar. Het ligt wel dicht langs de rivier en zal daarom bij hoogwater minder toegankelijk zijn.
Let op bij Rüdesheim: er is een haventje en als je het pad links van het haventje neemt kom je uit op het punt waar deze foto is genomen. Erg mooi, maar verder fietsen kan hier niet meer! Dus als je haast hebt moet je het pad rechts van het haventje nemen.
Donderdag 16 september, 87 km.
We worden om 7:20u ruw gewekt door het brandalarm van het hotel! We moeten allemaal het hotel verlaten!! We zoeken snel bij elkaar wat we nodig hebben, trekken kleren aan en gaan met tientallen andere hotelgasten via het trappenhuis naar beneden. Iedereen is heel stil en bezig met zijn eigen gedachten. We weten niet wat er aan de hand is en eenmaal beneden gaan we in het nabijgelegen winkelcentrum maar bij Starbucks zitten. Na ruim een halfuur kunnen we weer naar binnen, het blijkt een brandje op een van de verdiepingen te zijn geweest. We gaan naar het ontbijt waar iedereen nog een beetje van slag is. We pakken daarna rustig in en rijden om 11u weg bij het hotel.
We rijden snel naar de rijnoever toe en volgen dan op de rechteroever het onverharde pad tot aan Rüdesheim. Dit is in feite de alternatieve rijnroute, want de hoofdroute ligt op de andere oever, maar dit is wel een mooi gedeelte.
Op sommige plekken wordt aan het pad gewerkt en staan verbodsborden, maar we negeren ze allemaal en kunnen gewoon doorrijden. Bij Rüdesheim nemen we de veerboot naar Bingen en fietsen dan op de linkeroever over bekende paden verder. Dit is het mooiste stuk van de rijnoever en bij Niederheimbach nemen we tijdens een regenbui koffie met gebak. Het weer is tot nu toe mooi geweest, maar geleidelijk aan zal vanaf dit punt de lucht meer en meer gaan betrekken. Vanaf Bacharach is het fietspad langs de Rijn onplezierig van kwaliteit (veel lasnaden) en ligging (vlak langs de autoweg), maar we schieten nu wel op. Oberwesel en St. Goar schieten voorbij en in Boppard bellen we naar hotel 'Zum Anker' in Spay (waar we tijdens onze eerste rijntocht in 2006 al langs kwamen) om te reserveren: geen probleem! We racen onder steeds dreigender luchten er naartoe en hebben een fantastische kamer met balkon en de Rijn op 5 meter er vandaan! We eten heerlijk in het restaurant. 's-Nachts veel regen!
Spay – Bonn
Uitzicht vanuit ons hotel in Spay in de ochtendzon.
De fiets rijklaar maken...
Hier kijkt Jonne naar kasteel Drachenfels waar ze als 14-jarige op vakantie is geweest!
Vrijdag 17 september, 87 km.
Om 9u vertrekken we en rijden de hele dag stevig door met flinke tegenwind en lage temperatuur. Maximum is 16°. In Kaltenengers zitten we weer op hetzelfde plekje tegenover slot Engers waar we langskwamen in het voorjaar van 2009. Het is nu in ieder geval droog!
In Andernach nemen we een lunch bij McDonalds en karren dan weer verder tot Koblenz waar we bij de Deutsches Eck even willen kijken. Dat lukt wel, maar wegens een grondige verbouwing van de oevers voor een grote bloemenshow die in voorjaar/zomer 2011 zal worden gehouden, is dat nog een aardige opgave met alle omleidingen, drempels en trappen, geulen en gaten, hekken en palen, bouwmachines en bouwers en talloze toeristen die er rondzwermen!
We vervolgen onze tocht naar Bonn waar we in hotel Eschweiler in de Robert Schumannkamer slapen. We gaan in de stad reibekuchen eten.
Misschien is een tocht langs de Rijn de eerste keer leuk, maar bij hernieuwd bezoek – nu voor de 3e keer – vallen vooral de lange, saaie stukken op in dit gedeelte.
Düsseldorf – Venlo/Vught
De brug over de Rijn van Düsseldorf naar Neuss. Daar begint onze tocht langs het Nord-kanal.
Zaterdag 18 september, 64 km.
We nemen de trein naar Düsseldorf omdat we een mooie route naar Nederland hebben gevonden vanaf daar: de Fietsallee am Nordkanal. Het Nordkanal is een kanaal gegraven tijdens Napoleons tijd, bedoeld om de Rijn te verbinden met de haven van Antwerpen die destijds door de Fransen werd beheerd. Napoleon kon hiermee de (nog onafhankelijke) noordelijke Nederlanden omzeilen. Het loopt van Düsseldorf naar Weert.
Wij steken de Rijn over en beginnen in Neuss met een lunch bij een lekkere bakker. Daarna het Nordkanal opgezocht en vertrokken. Dat is gedurende de eerste kilometers leuk om te doen, maar alras blijkt het voornamelijk langs drukke wegen te voeren en is er van het kanaal weinig te zien. Het pad is wel zeer duidelijk gemarkeerd met fel gekleurde palen en een groene band op het wegdek, maar het is maar op een beperkt aantal stukken echt leuk om te fietsen.
De 2e band lek deze vakantie. Meestal vervang ik de band door een nieuwe en plak dan de andere band wel op de hotelkamer. Deze band had ik een paar dagen geleden al geplakt toen er een duidelijk lek was te vinden door een metalen splinter.
Ter hoogte van Grefrath besluiten we de routeverkorting naar Venlo te volgen en komen dan terecht in een prachtig gebied dat bij Slot Krickenbeck begint en dat overgaat in de Venlose Heide. Een verademing en een verrassend einde van deze vakantie. Met de trein zijn we daarna weer snel in Vught.
Laatste versie: 11 november 2024
 |
Terug naar de Indexpagina Marc Zoutendijk – © 1993-2093 Hier is een mailformulier |
 |