Maas, Moezel, Eifel en Roer
29 mei — 10 juni 2012
31 mei: We zien het Maasdal voor ons in de diepte liggen
Sinds de aanleg van het fietspad langs de Ardenner Maas tussen Givet en Charlevilles-Mézières in 2008, hebben we al het plan om dat een keertje te fietsen. Het heeft de prijs van fietsroute van het jaar 2009 gekregen en vele mooie beoordelingen.
Iedere keer dat we er klaar voor waren werden we tegengehouden door slecht weer of andere omstandigheden die het niet aantrekkelijk maakten. Maar in 2012, nadat we onze vakantie in Spanje in mei af hadden moeten breken wegens een kapot onderdeel in het freewheel (de beruchte 'Zahnscheiben' van DT-swiss) én nadat ik die weer had vervangen, grepen we de kans aan en vertrokken zonder een duidelijke planning. We fietsten van huis naar de Maas bij Namen, volgden vandaar de rivierloop door België tot het begin van het fietspad bij Givet, en vandaar verder de Maas volgend tot aan Charleville.
Op weg naar Marmagen.
Dat deel hadden we allemaal wél gepland, maar wat we zouden doen ná dat traject wisten we bij vertrek nog niet en we zouden per dag een volgende bestemming kiezen. Er wordt al gewerkt aan een vervolg van het fietspad vanaf Charleville tot aan Mouzon, maar dat is pas eind 2012 klaar, dus wij moesten iets bedenken. De Ardennen ingaan was de beste optie, mede ingegeven door het weer en de mogelijkheden die daar dan op zouden moeten volgen.
Uiteindelijk zijn we in Luxemburg (land én stad) beland, en vandaar via Thionville naar de Moezel en daarlangs naar Trier. Vervolgens de Eifel doorsteken om bij de Roer aan de terugtocht naar Heerlen te beginnen.
Typisch kerkje bij Tillet
De route van dag tot dag
Kaartmateriaal.
- GPS - Openfietsmap Benelux/Duitsland
- GPS - Velomap Frankrijk/Duitsland (velomap.org)
- Rando Velo - Itineraires Cyclistes en Wallonie, RV7
- Michelin 717 - Luxemburg
- Ride with GPS
Ravel 2 volgt voor een deel de Maas in België
De RV7 van Bouillon naar Libramont
In de Eifel zijn routes genoeg…
In Trier heeft Facebook-baas Mark, het helemaal voor elkaar!
De tekentjes ↓ ↑ ← → aan het eind van sommige tekstkolommen, geven aan of je voor het vervolg naar beneden/boven of naar links/rechts moet lezen. Een foto over de gehele breedte is altijd een scheiding.
Combinaties zijn ook mogelijk: →↑ betekent dat je in de rechterkolom weer helemaal bovenaan verder moet lezen.
Vught - Zolder
Langs het mooie kanaal van Dessel/Scholten
[routekaartje]
Het is nog wat fris als we om 8.45u wegrijden en we trekken nog een vestje aan, maar in Oisterwijk - waar we een koffiepauze houden - schijnt de zon volop en blijft dat de hele dag doen en we krijgen 24°-29° op de thermometer. We rijden via Moergestel, Diessen, Baarschot, Netersel, Hulsel en Reusel naar het kanaal Dessel/Scholten (de LF35). Dat is een prachtig jaagpad onder oude bomen met veel schaduw, langs een rustig kanaal. Er vaart af en toe een pleziervaartuig en een enkel beroepsvaartuig.
We rijden goed door en zijn rond 13:30 bij het Albertkanaal, dat wat breder is en ook wat saaier. Vermoeidheid speelt misschien parten, we hebben er al 85 kilometer opzitten. Om 15:45u arriveren we in Zolder (waar een beroemd motorcircuit is) bij ons hotel 'Domein Bovy'. We kunnen er niet eten omdat het restaurant gesloten is, maar het dorpje heeft meerdere hotels en eetgelegenheden, en bij hotel Savarin kunnen we heerlijke kaaskroketjes eten met een goede salade erbij.
Zolder - Forville
[routekaartje]
We hebben in Forville gisteren al een kamer gereserveerd en na een matig ontbijt rijden we om 8:40u weg. De hele dag hebben we mooi weer, meer bewolking dan gisteren, maar later meer zon en temperaturen van 16°-28°. De route vandaag bepalen we voor een groot deel via het knooppuntennetwerk en we kiezen zo steeds het leukste weggetje. Daardoor rijden we kriskras door het land en zijn soms na 8 kilometer fietsen pas 4 kilometer 'verder'! Het is een verrassend mooi gebied, prettig om te fietsen en met weinig verkeer. ↓
Parijs - Roubaix?
Ten noorden van Sint Truiden komen we op weg naar Runkelen op een ouderwets Belgisch kinderkoppenweggetje (foto boven) terecht en in Landen treffen we het begin van de LF127 route die we volgen tot Hannut. →↑
Op dit mooie weggetje - dat ik op mijn GPS zie staan - kunnen we op het verhoogde middendeel goed in balans blijven. De tractorsporen aan weerszijden zijn soms erg diep!
Ook dat is wel een 'hobbelig' wegdek, maar het is is wel een soort asfalt. We vinden de juiste plek om even te rusten: een mooie ijssalon waar we wafels met ijs eten!
Dan gaan we via mooie binnenwegen op weg naar Forville via Crehen, Ambesin en Meeffe. Tussen deze laatste 2 plaatsen gaan we van de verharde weg af omdat ik op mijn GPS zie dat er een 'begaanbare' weg door de landerijen naar Meeffe voert. Het is een tractorpad met diepe sporen, maar in het midden kun je op de grasrand goed rijden en heb je ook grip op de weg. Dan weer over asfalt naar Forville waar we een enorm appartement tot onze beschikking hebben en zeer vriendelijk worden ontvangen. Onze fiets kan in de paardenstal staan, want die paarden lopen zelf in de wei. Honderd meter verder ligt een uitstekende supermarkt dus slaan wij eten in om te koken.
Forville - Givet
De Maaskaden bij Namen
Als we Namen uitrijden, houden we een korte pauze op dit mooie uitzichtpunt.
[routekaartje]
We naderen nu waarvoor we gekomen zijn: De Maas!
Als we opstaan is het wat grijs en er valt een spatje regen, en als we na een uitstekend ontbijt vertrekken, doen we de regenjasjes maar aan. Meer uit voorzorg dan noodzaak, maar al na een paar kilometer gaat de zon flink schijnen en moet dat jasje weer uit. Dat is ook de tendens voor vandaag: het is 10° warmer dan waarop we gerekend hadden, want de weerberichten waren ongunstig. Er valt ook verder geen druppel meer.
Via Fernelmont, Franc-Waret en Marechovelette dalen we naar de Maas toe en we nemen in Namen even de tijd voor koffie en wat te eten voor we aan de 'Ravel 2' beginnen. De fietsroute loopt meestal over vrijliggende fietspaden of stroken langs de weg, maar er zijn ook stukken waar we op de autoweg moeten rijden. Vervelender zijn echter de stukken waar vreselijke kasseiwegen het fietsen weer wat lastiger maken. Op een tandem ben je dan niet zo wendbaar en zit de stoker behoorlijk te bonken. Vooral ter hoogte van Yvoir is dat het geval.
Bij Yvoir hebben we nogal wat te verduren van het wegdek...
...het is gelukkig maar een paar kilometer
Zicht op de mooie maasoever.
Saxofoonstad Dinant!
Dinant is uiteindelijk snel bereikt en omdat deze stad de geboortestad is van Adolphe Sax, staat de hele stad vol met grote saxofoons. Vooral de brug in het centrum is een waar feest: "Sax and the City" wordt het genoemd!
Wij gaan langs bij de VVV om te zien of we hier een kamer kunnen vinden, en dat kan, maar die is pas om 18:00 beschikbaar en het is nu 14:00! Daar willen we niet op wachten. We zijn nog fit, het weer is mooi, dus waarom niet door naar Givet?
En zo racen we door, het is nog 25 kilometer verder. Op sommige plaatsen moeten we de Maas oversteken via een sluizencomplex waar ze voor fietsers klaphekjes gemaakt hebben waarmee je met een gewone fiets wel kunt passeren, maar met een tandem niet! Dat is dus iedere keer de bagage eraf, fiets er doorheen wurmen of er overheen tillen, bagage er weer op en op weg naar het volgende hekje! Vlak voor Hermeton-sur-Meuse zit ook weer een sluis waar je naar de overkant kunt, maar daar moet je op de oever blijven rijden waar je al bent, omdat je aan de overzijde niet goed verder kunt.
In Givet vinden we via de VVV een leuk Chambres d'Hôtes even buiten de stad, maar we kunnen later makkelijk naar de stad lopen voor een korte verkenning (een mooi 'Maasstadje') en een restaurantje met heerlijk, hartige crèpes.
Als we een wandeling in de omgeving van ons hotel maken, komen we langs dit oude kapelletje even buiten Givet. Het zonlicht schijnt mooi door de ramen aan de achterzijde.
Givet - Charleville
Prachtige lichtval op de de Maas.
In Givet ligt het begin van fietspad.
[routekaartje]
Het fietspad langs de maas heet hier: 'Voie-verte Trans Ardennen' en dat is het ook. 90 kilometer lang, groen en rustig fietsplezier dwars door de Ardennen. We hebben de hele dag mooi fietsweer met zon, bewolking en wind mee/tegen. Het fietspad (strak asfalt) ligt overal direct langs het water, alleen word je bij Chooz de heuvel over geleid naar Ham vanwege de kerncentrale die hier in de U-bocht van de Maas is gebouwd. Althans, die omweg was in 2012 nodig. Tegenwoordig loopt het fietspad (de EV19) op dezelfde oever verder en is die klim niet meer nodig. Ook tussen Fumay en Revin moet je een beetje klimmen door de bossen langs de oever.
Naast de pleziervaartuigen, zie je ook nog beroepsvaart op de Maas.
Wat tegenvalt is dat vrijwel nergens direct langs het pad iets te drinken of te eten is te krijgen, je moet er steeds de dorpjes voor inrijden, en als we dat een keer doen zitten we 10 minuten te wachten op het terras en stappen dan maar weer op! Uiteindelijk hebben we vandaag de gehele route ons eigen eten en drinken gebruikt.
Vóór je Revin binnenrijdt, is er een tunnel voor de scheepvaart gemaakt die de U-bocht in de rivier afsnijdt. Voor de fietsers was het fietspad óók door die tunnel gelegd, maar om onduidelijke reden is de tunnel nu afgesloten met een hek en moeten we een andere route zoeken. Omdat dat heel onduidelijk staat aangegeven en de omleidingsbordjes allemaal kapot zijn, rijden we eerst het dorp helemaal in en eromheen, voordat we de aansluiting weer terugvinden. Onduidelijk is ook of die afsluiting permanent is. (Nee, in 2018 konden we er gewoon doorheen)
Om 16:00u komen we aan in Charleville-Mézières en vlak bij het station zitten we in hotel Le Pelican (in een kleine kamer). We gaan lekker eten in het centrum.
Voor morgen wordt overal regen voorspeld, de Loire is te ver weg en het vervolg van het fietspad naar Mouzon is pas eind 2012 gereed. Althans dat staat in de folders zo beschreven, maar in oktober 2012 staat er op de website nog niets over dat 2e deel naar Mouzon. Wij besluiten daarom richting Bouillon te gaan (inderdaad, 'Godfried van' is daar een bekende!)
Revin: De tunnelingang voor de schepen.
Het fietspad in de tunnel is afgesloten.
In 2018 kwamen we hier weer langs vanaf de andere zijde,
en toen was de tunnel weer in gebruik.
Charleville - Bouillon
Onderweg van Sugny naar Corbion over de prachtige, grotendeels onverharde "Route de Corbion", een oude postweg door prachtige bossen.
We rijden hier zonder één mens tegen te komen.
[routekaartje]
We rijden om 9:30u weg. Het is bewolkt, er is zon en er staat een stevige NO-wind die we dus op weg naar Nouzonville - weer over het maasfietspad - tegen hebben. Daar slaan we af naar Bouillon en gaan gestaag, maar niet erg zwaar, klimmend naar Neufmanil en Gespunsart. Dat zijn 2 deprimerende, grijze, grauwe, kleurloze, oninteressante plaatsen waar helemaal niets is gedaan om het ook maar enigszins aantrekkelijk te maken. Dit deel van Frankrijk is geteisterd door de 2 wereldoorlogen, mijnbouw en werkloosheid, en dat hebben ze hier niet uit weten te wissen. We willen er alleen maar weg!
In Pussemange zijn we weer in België, en vlak voor de grens stoppen we in een bar voor koffie. De tijd is daar stil blijven staan in de sixties, en overal hangen (mooie) foto's van de popsterren uit die tijd. Tot in de toiletten toe. Heel bijzonder is ook de sigarettenwinkel ernaast waar iemand voor honderden euros sigaretten koopt omdat in Frankrijk de belasting daarop klaarblijkelijk lager is dan in België.
Langs de 'Route de Corbion'.
Wij gaan dan klimmen naar Sugny en rijden vervolgens over de erg mooie 'Route de Corbion' naar Corbion. 2 kilometer asfalt en 9 kilometer onverhard door stille, donkere bossen met stevig klimmen en dalen. Het laatste stukje het dorpje in moeten we lopen. Corbion ligt op 400m hoogte en het stuk naar Bouillon is 8 kilometer lang afdalen in één, mooi bochtig, heel gelijkmatig stuk. We pauzeren in het stadspark beneden het kasteel van Godfried en gaan later naar ons hotel.
Bouillon is weer een erg toeristisch plaatsje en bijzonder is de supermarkt waar we boodschappen doen. Op de groenteafdeling staan geen koelkasten voor de groente, maar de gehele ruimte is sterk gekoeld! In de zomer misschien prettig, maar als je er in je korte mouwen binnenstapt is het even schrikken! Omdat morgen regen wordt verwacht, maar onduidelijk is waar die zal vallen en we ook geen zin hebben om hier een dag langer te blijven, zoeken we 's-avonds naar de mogelijkheden voor een volgende bestemming.
Het kerkje van Sugny.
Bouillon - Libramont
Het kasteel van 'Godfried van Bouillon'
[routekaartje]
We rijden wegens de vroeg vallende regen pas om 10:55u weg en hebben de route het dorp uit ('Route du Christ') snel gevonden, maar daar moeten we ook meteen gaan lopen: in een regenpak is het niet te doen vanwege de steilheid. Halverwege trek ik mijn regenpak dan ook uit om het pas weer aan te trekken als het écht gaat regenen en we niet veel meer hoeven te klimmen.
Tussen Bellevaux en Nollevaux regent het flink en in dat laatste plaatsje moeten we dekking zoeken in een bushuisje. Het dak ervan is gescheurd en aan alle kant stroomt water naar beneden, maar we weten nog net twee plekjes te vinden waar we droog én uit de wind staan en waar we wat kunnen eten.
Na een halfuur wordt het weer droog en kunnen we verder waarna we vrij vlot in Offagne zijn. Daar moeten we de knoop doorhakken: doorgaan óf afslaan naar Paliseul en daar een hotel zoeken?→
Als wij in dit bushuisje staan te schuilen, regent het pijpenstelen én katten en honden, maar hebben we geen zin om een foto te maken. Later weet ik het geval op Google Streetview toch wel terug te vinden!
We gaan dóór! Tot nu toe reden we vrij veel in open veld waardoor de regen en wind vrij spel hadden, maar nu komen we in de bossen terecht. Vooral het stuk ná Assenois is erg mooi en is een plezier om te fietsen. In Libramont stuurt onze GPS ons eerst de verkeerde kant op omdat het hotel niet met de juiste coordinaten staat vermeld. Als we wél de juiste hadden gehad, hadden we niet de enorme omtrekkende beweging, via Neuvillers, hoeven maken (inclusief dalen en wéér klimmen) die we nu nog maken. (zie het routekaartje)
We zitten in het Best Western hotel. We hadden het ook al via Booking.com bekeken maar niet gereserveerd. Prijs: €60. Maar als we daar aan de balie staan kost het ineens €90!
Als we ons daar later aan de receptie over verwonderen, krijgen we zonder morren toch die lage prijs! Het is trouwens een uitstekend hotel en is een goede plaats om na zo'n natte dag weer bij te komen. Het ernaast gelegen restaurant heeft een uitstekende keuken.
Sommige informatieborden langs de kant van de weg zijn niet helemaal duidelijk meer…
Libramont - Pommerloch
Langs de Ourthe is ter hoogte van Ourtheuville een erg mooie rustplek te vinden.
[routekaartje]
Openbrekende wolkenpartijen en soms een straaltje zon. Als we vertrekken is het 13° en afhankelijk van de doorbrekende zon wordt het vandaag maximaal 18°. We rijden (al sinds gisteren) de RV7 die tot aan Eijsden is uitgezet. Een mooie route die na Remagne is verlegd om de N826 te vermijden. Je rijdt nu via Gerimont en Tillet naar Tonny om dan de oude route weer op te pakken die vanaf dit punt erg mooi door het dal van de Ourthe voert. Er is een heerlijk restaurant 2 kilometer voor Lavacherie en na Ortheuville (bij de camping) is een prachtige rustplek langs de oever.
Na Wyompont verlaten we de RV7, stappen we over op de RV6 en er volgt een stevige klim van 3 kilometer door een prachtige, bosrijke omgeving. Dan koersen we dalend en klimmend op Bastogne af. Na het passeren van de E25 trekken we de regenkleding weer aan.
Bij aankomst in Bastogne komen er ineens overal fietsers opduiken (we hebben er vandaag nog geen een gezien!) en vinden wij een mooi fietspad naar Wiltz (de PC20) dat we blijven volgen tot aan Winseler, 3 kilometer vóór Wiltz. Het regent hier stevig, maar we kunnen vrijwel steeds mooi dalen! In Winseler schuilen we in een bushuisje en als het opklaart gaan we aan het weggetje naar Pommerloch beginnen. En dat is een gemeen kreng! 10%-13%, dus dat is lopen met die regenpakken aan. Ook zonder die pakken hadden we dat trouwens moeten lopen. Het hotel ligt een beetje merkwaardig vlak langs een rotonde en wat we zodoende kunnen waarnemen is, dat er in Luxemburg iedere 5 minuten een bus langskomt!
De klim naar Pommerloch.
Het was 13% - het was nat - we moesten lopen.
Pommerloch - Luxemburg
[routekaartje]
Waar we nu zitten kunnen we langs de autoweg fietsen of teruggaan naar Winseler en daar bekijken wat we verder kunnen doen. De vele Luxemburgse fietspaden (Pistes Cyclables) zijn nog niet allemaal echt met elkaar verbonden zodat je soms stukken over de autoweg moet. Bovendien zitten daar extreem steile stukken bij. Dus we zoeken naar een oplossing om van Wiltz uit verder te komen. We moeten eigenlijk de PC20 met de PC16 verbinden.
We nemen het steile weggetje terug dat we gisteren lopend hebben gedaan en zijn in 3 minuten weer beneden in Winseler! Daarna in no-time ook naar Wiltz. We gaan op het station kijken, daar staat een treintje klaar en voor €3.00 totaal, kunnen 2 personen en de tandem mee naar Ettelbruck!! Dat is precies de goede oplossing voor ons probleem, want nu kunnen we over de PC15 naar Luxemburg-stad fietsen! Het station van Ettelbruck wordt helaas ontsierd door vervelende, ongure types, dus vluchten we snel het centrum in voor een kop koffie en een bezoek aan de VVV. Daar staat een juffrouw die niets weet over fietsen, fietsroutes of andere voor fietsers interessante zaken. Zelden meegemaakt dat er zo'n onbenul aan het werk is. Dan doen we het maar zelf!
Het traject naar Luxemburg (stad) is verder goed te doen, je rijdt steeds in het dal van de Alzette, vlak langs de spoorbaan. Wel is de wind weer tegen; in de zon is het lekker, maar zodra hij achter de wolken verdwijnt is het vrij fris.
Quizvraag: "Op welk station staat de fietser hier?"
Kasteelresten bij Pettingen.
In het kleine treintje van Wilz naar Ettelbruck is alleen plaats voor de tandem op de smalle balkons!
De route naar het centrum van de stad is wat onduidelijk, want wij rijden over een hoge stadsmuur en dalen dan naar de rivier toe, terwijl we de andere kant op moeten. Na wat heen en weer gerij (zie het routekaartje) waarbij we feitelijk de PC1 volgen, keren we om en gaan dan uiteindelijk met een lift naar een uitgang bij het centrum. We gaan op zoek naar de VVV en komen terecht in een mooi modern kantoor waar 3 mensen niet veel zitten te doen achter hun balies: "Of ze ons kunnen helpen met het vinden van een hotel?" We krijgen een gids waarin we zelf maar moeten zoeken, dan zullen zij wel bellen als we wat gevonden hebben. We doen het anders. Er is ook wifi in het kantoor (daar moeten we natuurlijk voor betalen, het is het city wifi-net en beschikbaar in de hele stad!) en we zoeken en boeken zelf een hotel even buiten het centrum. Wat we niet kunnen zien als we boeken, is dat de kamer wel een raam heeft, maar dat raam kijkt uit op de centrale hal van het hotel waar alle andere appartement-bewoners langskomen en waar de koffiemachine staat. Privacy nul! Bovendien is het vrij benauwd doordat de zon de hele dag op het glazen dak boven het trappenhuis heeft staan schijnen. En de verrijdbare airco in de kamer lost dat niet op, omdat de warmelucht-afvoer van dat apparaat ook in de kamer blaast!! Ga dus nooit naar Key-Inn apart hotel tenzij je zeker weet dat jouw kamer NIET op de begane grond is. We hebben overigens wel de fiets in die centrale hal geparkeerd.
Ons uitzicht in hotel Key-Inn!
Eigenlijk hadden ze gevraagd of we de fiets beneden wilden zetten. Maar die wenteltrap af, nee, dát ging niet meer.
Het hele hotel kon bij ons in die kamer binnen kijken. Het raam dicht doen was geen optie, want het was er bloedheet. En de airco dan? Daarvan hadden ze de hetelucht afvoer óók in de kamer staan!!
Luxemburg - Thionville
Ter hoogte van Soetrich, vlak voor Thionville, ligt een mooi natuurgebied waar de heide prachtig bloeit.
[routekaartje]
Doordat ons raam niet naar buiten uitkijkt, kunnen we bij het opstaan niet zien wat voor weer het is, maar als ik poolshoogte ga nemen blijkt het flink te regenen. Dat was voorspeld en het lijkt na 11u op te houden. Wij doen het dus rustig aan en gaan pas om 10:20u op stap en rijden langs het station naar de PC1 die ons mooi de stad uitvoert. Dat is langs de Alzette een prachtige route naar Hesperange. Er valt nog af en toe wat regen, maar het meeste water komt van de druppels die nog van de kletsnatte bomen vallen. Vóór Hesperange wordt de straat onderhanden genomen en kunnen we er niet langs. We moeten omrijden via de andere oever en gaan daarvoor een stukje terug naar het kleine houten bruggetje om vervolgens via de straat naar het dorp te rijden. Ook daaromheen wordt nog aan van alles gewerkt en is veel omgeleid, maar het staat goed aangegeven. Die werkzaamheden zijn bovendien binnenkort afgerond en dan is de route weer zoals hij was. We rijden dus op de PC1, en deze route passeert na Hesperange een spoorweg en voert dan vervolgens door een weiland, maar er is nog wel te fietsen. Op zeker punt echter, staat een afgesloten slagboom die het pad blokkeert, en voorbij die slagboom is geen pad meer te bekennen! Zitten we verkeerd? Iets gemist?
Klaarblijkelijk hoort het zo, want we kunnen de slagboom - na het losmaken van een ijzerdraad - omhoog doen en passeren, waarna we gewoon maar dwars over het weiland lopen, in de richting van de weg die wat hoger ligt. Een vreemde situatie, maar we komen waar we moeten zijn.
Wat nu? Is dit de route wel?
Klaarblijkelijk hoort dit zo!
En zo komen we weer op de autoweg uit.
Ook in het verdere verloop gaat de aangegeven route door een bos om 250 meter verder weer uit te komen op de weg waar je zojuist vanaf bent gegaan. Volkomen zinloos. De rest van de route is wel mooi en we rijden vrijwel steeds alleen over landweggetjes, met uitzondering van het stuk tussen Evrange en Soetrich waar je geen fietspad hebt en over de vrij drukke weg moet fietsen.
Vlak voor ons hotel doen we nog boodschappen in de grote supermarkt en trekken later op de avond de stad in om wat te verkennen en mogelijk iets te eten. Er blijkt een grote kermis te zijn, maar een lekkere eetplek weten we niet te vinden, dus dat doen we in het restaurant van het hotel. Maar de pizza's daar kunnen we ook niet aanbevelen. Als ik 's-avonds mijn GPS aanzet om de route voor morgen te controleren, wil hij niet opstarten! Wat is er nou weer met dat ding? Hij is klaarblijkelijk erg gevoelig voor geïmporteerde tracks, want pas als ik een harde reset doe gaat het weer goed. Bovendien komen dan ook weer alle verdwenen sporen terug van onze Spaanse tocht!
Prachtige graanvelden langs de Moezel!
Thionville - Trier
De koeltorens langs de oever van de Moezel zagen we gisteren al halverwege onze tocht naar Thionville liggen. Ook vandaag rijden we er nog een groot deel omheen.
[routekaartje]
Tot aan Konz is het een mooie route door de prachtige natuur en mooi langs de Moezel. Dit deel van die rivier hadden we nog niet gereden. Bij Schengen (inderdaad, 'het akkoord van') is het Duits-Frans-Luxemburgse drielandenpunt en wij zoeken onze lunchplek op een bankje langs de rivier als we daar voorbij zijn. Ná Konz (waar de Saar in de Moezel stroomt) dat we in 2009 al passeerden, wordt de omgeving langs de rivier stedelijker en tot aan Trier is het nu een stuk drukker. Wij begrijpen later waarom dat zo is, want wij wilden vroeg in die stad zijn om nog wat inkopen te doen in sportzaken.
Een krap tunneltje met water...
Maar als we er om 15:30 binnenrijden zien alle winkels er bijzonder gesloten uit! Wat blijkt? Het is vandaag een kerkelijke feestdag en iedereen is dus vrij!
Dan maar het mooie centrum in, waar op de markt wel van alles is te doen, waaronder wijnproeverijen. We eten er ook nog eens heerlijk.
Trier - Manderscheid
[routekaartje]
We nemen in Schweig nu de 'Wittlicher Senke Radweg', maar dat is niet zo'n erg interessante route. Hij volgt min of meer de hoofdweg en landschappelijk is het pas na Salmtal weer mooi en plezierig fietsen. In Wittlich stappen we dan over op de Mare-Mosel radweg en klimmen dan rustig omhoog gedurende een kilometer of 20 van 170m naar 450m. Het is heerlijk fietsen nu en in de zon is het warm.
Prachtig landschap voor Wittlich.
Op de Mare-Mosel fietsroute.
Als die wegvalt is het een stuk kouder, zeker als je stilstaat en de wind stevig waait. Het regent licht als we bij de eerste tunnel in de route zijn en we doen de regenjasjes maar weer aan, maar die gaan even snel weer uit, want klimmend heeft dat niet veel zin. De tunnels zijn wel verlicht.
Bij Hasborn lijkt het hoogste punt bereikt, maar het blijft vanaf daar steeds dalen/klimmen. Om in Manderscheid te komen kun je bij Pantenburg de L16 nemen, wij rijden nog even verder en gaan dan via het klooster bij Bucholz eerst steil omhoog (lopend) en weer even steil naar beneden. Eigenlijk een beetje zinloos, want je komt toch weer op die L16 uit. Als de L16 bij Pantenburg niet druk is, kun je er beter daar al afgaan. Onze afdaling eindigt nu bij de kastelen van Manderscheid die heel mooi en diep in het dal liggen. Helaas moeten we dat dal nu ook weer uit, want ons hotel ligt boven in het dorpje. Fietsen is hier onmogelijk, het is hier tussen de 10% en 17%!! Eenmaal boven hebben we ons hotel snel gevonden en kunnen we ons installeren. We eten later een uitstekende forel in een van de andere hotels in het dorp.
Het kasteel bij Manderscheid
Om Manderscheid binnen te komen, moeten we lopen op dit steile pad.
Manderscheid - Marmagen
Als we de Kylltal route verlaten (bij Jünkerath) krijgen we zicht op Dahlem.
[routekaartje]
We staan vroeg op en pakken alles al in en tuigen de fiets op, vóór we om 8u een goed ontbijt gebruiken en daarna met veel zon en wind uit het zw (4-5) vertrekken. We klimmen stevig het dorp uit en rijden dan naar Bleckhausen waar we prachtig dalen naar de Kleine Kyll! We komen nu terecht op de Kosmos radweg naar Oberstadfeld en Neroth. Een rustige klim (2%) van 11 kilometer lang, waarna we stevig naar Gerolstein dalen via Gees en Pelm. We gaan langs de VVV waar we een tijdje bezig zijn met uitzoeken van onze eindbestemming voor vandaag, want we willen wel zeker zijn van een slaapplaats.
Als je Gerolstein voorbij bent, zitten er een paar lange stukken klimwerk in, maar als afsluiting heb je dan deze mooie rustplek.
De heerlijke bakkerszaak in Jünkerath
We reserveren uiteindelijk in Marmagen een kamer. We gaan eerst nog langs de supermarkt (waar we dus iedere keer dat we hier zijn langsgaan), eten nog wat bij de bakker naast de supermarkt en gaan dan op pad naar Jünkerath over de Kylltal radweg. Veel bekende punten (het is inmiddels de 3e keer), maar wel 20° kouder dan de voorgaande keren. We fietsen veel in onze vesten en jasjes en weten er goed de vaart in te houden. Bij Jünkerath houden we weer een rustpauze bij de bekende bakker in het winkelgebied en verlaten dan de Kylltal route en rijden nu (klimmend) binnendoor naar Dahlem en na Schmidtheim opnieuw klimmen naar het hoogste punt van vandaag (597m) voor we ons magistraal laten afzakken naar ons hotel in Marmagen: Eifeler Hof. En dat is een heel plezierige plek met een uitstekende keuken!
Het mooie landschap langs de "Kleine Kyll"
Marmagen - Heerlen
[routekaartje]
We hebben besloten om terug naar huis te gaan, maar hoe we dat doen is nog onduidelijk. Mogelijk onderweg (in Düren) de trein of doorfietsen naar Heerlen. Helemaal terug naar huis in een keer is te ver, maar het weer wordt vanaf morgen veel slechter, dus vandaag is wel de laatste fietsdag.
Als we na een voortreffelijk ontbijt buiten de fiets staan op te tuigen, merken we dat we ons veel te warm hebben gekleed, want in de zon is het al flink warm. We bergen de broekspijpen en vesten dus maar weer op!
Dan dalen we mooi Marmagen uit naar Urft waar we, langs het riviertje met dezelfde naam, op de Naturpark route uitkomen die we tot de afslag naar Heimbach zullen volgen. Heerlijke fietswegen over boerenweggetjes. Het stuk voor Düttling heeft een paar zeer steile stukken tot 12%.
Ter hoogte van Hergarten leiden de fietsbordjes ons over een onverhard pad langs de bosrand en mijn bedoeling is om bij Hausen uit te komen. Maar we missen de de aanwijzingen (in de Schulstrasse) naar de Eifel-Höhen route (D7) en rijden/lopen langs en over de weilanden over een steeds slechter wordend pad, waar niet meer gefietst kan worden door de diepe tractorsporen!
Zouden we hier vast lopen?
Nee hoor, we komen er heus wel langs!
Maar toch komen we uit (want ik zie op mijn GPS dát het kan) op de Hengebachstrasse die ons sterk dalend in Heimbach brengt. Hier wilden we in 2009 [lees hier] eigenlijk via Klooster Mariawald naar Gemünd, maar daar zagen we toen vanwege de overdosis aan motorrijders vanaf en hebben toen de route langs het stuwmeer gekozen.
Wij nemen in Heimbach nu een ijskoffie en gaan dan via de Roer-route over bekende paden. Er moet nog wat worden geklommen over korte, steile heuveltjes, we passeren Nideggen, maar na Obermaubach is het Eifellandschap voorbij. In Obermaubach is trouwens het leuke restaurant op de hoek van de straat als je het dorp uitrijdt, verdwenen!
We kunnen nu over het fietspad langs de Roer goed doorrijden, houden nog een rustpauze langs de oever en bij Jülich nemen we de afslag naar Aldenhoven/Alsdorf langs/over de oude spoorbaan. Bij Herzogenrath rijden we weer door het prachtige bos om vervolgens in het stadje nog een pannekoek te eten voordat we naar Heerlen rijden en daar de trein terug nemen.
Langs de Roer.
Heel veel sluizen in de Maas tussen Givet en Charleville zijn onbemand en worden bediend door de gebruikers die een afstandsbediening meekrijgen om de sluizen in werking te stellen. Kom je bij een sluis aanvaren, dan richt je je afstandsbediening op deze paal en na groen licht vaar je de sluis in. In de sluis zelf zijn aanwijzingen te vinden hoe je er aan de andere kant weer uitkomt!
Dat wordt lopen…
Op weg naar Manderscheid maken we een omweg via Bucholz en het weggetje daar naartoe is 12%-15%! Eigenlijk overbodig, maar wel leuk om te doen.
Laatste versie: 1 november 2024
 |
Terug naar de Indexpagina Marc Zoutendijk – © 1993-2093 Hier is een mailformulier |
 |